2021-10-30 | Alle kanten op

Hoeveel herfst wil je hebben?

Liep ik vorige week zaterdagochtend nog in m'n uppie in de mist onderin Gelderland, wat later tot een vrolijke herfstdag ontsproot, bewandelde ik een dag later samen met mijn wederhelft de Deutsche Wanderwege van Kleve und Umgebung in een strallende Tag voll in der Sonne 🌞 bei klaren Himmel. Voor vandaag zijn de weergoden ons minder gunstig gestemd, maar ook dat hoort bij de herfst. Dus lang leve het plastic, de mac in a sac en de paraplu ('t is ook al weer enige tijd gelee dat dat alles het daglicht heeft gezien). De goede zin zit er al in, want vandaag word ik weer getrakteerd op lekkers bij de koffie en dus het goede gezelschap van mijn wandelnichtje Brigitte (BB). Even had ik nog de gedachte eerder te starten dan onze normale 9:00 uur zodat we de zonsopgang nog kunnen meemaken nu het nog zomertijd is (scheelt toch weer een uur pitten), maar de wolken geven Luie Everdina 🌞 geen enkele kans helaas. Goed, uurtje slapen is ook lekkerrrrrrrrr.

Der Eiserne Mann en het Prinz Moritz Kanal te Kleve

Vandaag gaat de panda naar Barchem en gaan we een kwartet "bergen" bedwingen. Mooi Achterhoek heeft het voorwerk voor ons gedaan en zo hoef ik alleen maar de gpx en Guru te volgen, en BB natuurlijk of zij mij. Zoals altijd staan wij beide weer keurig op tijd op de parkeerplaats van ...... of niet 🤔? Wanneer er een whatsapp binnenkomt van BB en ik lees dat ze er al staat maar ik haar nergens zie check ik alles om me heen, het adres, de Mooi Achterhoek website, de gestuurde app aan BB afgelopen week en mijn kaarten op de Iphone. Ik sta toch echt goed 😀. Dan maar lekker back to the 90s en bellen! Ook BB staat goed en blijft staan, ik vertrek....... naar de parkeerplaats aan de andere zijde van het gebouw 🙈. Ach ja.... 't is nog vroeg, laten we 't daar op houden.
Onder het rustgevende geluid van getikt op de paraplu (want had ik al gezegd dat het regent vandaag?), verruilen wij niet veel later het asfalt voor bospad en slingeren zo door richting onze eerste beklimming, de Paaschberg! Wanneer een mevrouw, eveneens een bikkel die van regen houdt, met viervoeter ons pad kruist, wordt er natuurlijk vriendelijk gegroet en soms zijn er net als ons mensen die ook van een praatje houden en zo stappen we kalmpjes verder terwijl we de bergen 😂 opsommen die getrotseerd gaan worden. Als de drek het tenminste toestaat. Onze wegen scheidden en mevrouw denkt dat onze paden elkaar later nog wel zullen kruisen. Maar niets is minder waar, als BB tenminste onthoudt wat links en rechts is 🙈. 

 

Goed, het is duidelijk dat oude gebruiken weer ingevoerd moeten worden en zo gaan we maar weer over tot "mijn kant" en "jouw kant"¹⁾ en staan we na wat klimmen en nog meer hijgen (gelukkig hijgt BB nu net zoveel als ik) onderaan de bijna 19 mtr hoge watertoren boven op berg I: de Paaschberg ✅! Deze is in the pocket en doorrrr..... De afdaling zetten we in en belanden aan de Barchemseweg net buiten the city of Lochem. Vele km's heb ik hier al rondgewandeld, ook al met BB erbij, en niets is meer onbekend terrein voor mij, maar dat neemt niet weg dat het hier nog steeds mooi is en zeker nu de herfst in al z'n tinten staat te pronken. Wij trotseren het open terrein, heerlijk in al ons vrolijke tinten plastic en nog steeds droge wandelschoenen en sokken, want ja, wist je al dat het regent? Ook zo'n discussie die we vaak samen bespreken en waar wij ons over verwonderen als er op Facebook weer eens de vraag gesteld wordt wie welke schoenen aanbeveelt. En zo, met nog meer zin- en onzinnige gesprekken lopen wij weer richting bos op zoek naar een bankje voor ☕ en ....?   Haha.... ik weet al met wat, want ik mocht de regenponcho uit BB's rugzak pakken en die lag naast ......  Helaas is er geen bankje meer te bekennen daar waar ie toch eerder heeft gestaan volgens mij 🤔, ook volgens Guru 😊 (nee, dat je niet denkt "die 's van 't padje"), dus rest ons niets anders dan de route te vervolgen. Gelukkig maar, want dat leverde BB nog een groene specht op of was het toch een ........ 

Ons rustplekje vinden we op een biels die als trede dienst doet bij de beklimming van berg II, de Zwiepse Berg ✅. Voor ons is het nimmer een probleem om een bankje te vinden, want is ie er niet, dan maken we er één. Nee, niet met plank'n en spiekkers, gewoon met grijs plastic, de Komo! Terwijl wij genieten van onze verdiende rust, met in ons achterhoofd dat beklimming twee op de loer ligt pal achter ons, laten wij de koffie met .... uitgeserveerd op het vogeldienblad van BB (wat ze sinds kort altijd meesjouwt, beetje luxe mag toch wel? 😉) goed smaken. Even is het droog en mijn mac in a sac verdwijnt aan mijn kleine vriend die ik z'n regenjas toch voor de zekerheid wel weer aandoe, want er is nog meer regen voorspelt 😄. Terwijl wij de koffietijd met onze lunch combineren sjezen regelmatig mountainbikers op het naastgelegen daarvoor bestemde pad naar benee. Wanneer wij een schreeuw(tje) horen en omkijken, daar ons oor meldt dat het van achter ons komt, nadert er een hardloper en schuiven wij, inclusief dienblad en lunch, ieder d'r eigen kant een stukkie op terwijl we waarschuwen voor de hete koffie en sprint meneer soepel groetend tussen ons en de bekers door. We pakken in en gaan verder, maar niet voordat mij gewezen wordt op het grasje/mosje dat ik nog "zo en zo" op de gevoelige plaat vast moet leggen volgens mijn eigen regisseuse. Of het gelukt is, kijk daarvoor het filmpje 😀. 

 

Wij klimmen, zwoegen en zweten ons omhoog terwijl BB haar ogen de kost geeft de mooiste paddenstoelen te spotten en vast te leggen. Net als onszelf kleurt het hier prachtig in het hele palet tinten dat Herfst heet. Rood met wit, alle beige en crème tinten en heel af en toe, en hoe ze 't doet doet ze 't 😮, valt haar blik op oranje! Zo slenteren wij de km's weg door het mooie Gelderse landschap en graven we niet enkel af en toe een paddenstoel uit, want die moet altijd op z'n mooist op de foto, maar graven we ook in ons brein als we weer eens iets herkennen van de omgeving en vaak weten we gelijk waar en wanneer we er liepen. Op een dag als vandaag hebben we natuurlijk ook eerdere wandelingen benoemt waar we echt geheel in het plastic liepen en soms genoodzaakt moesten schuilen in het hoge maïs of zittend en in elkaar gedoken, knus tegen elkander onder de beschutting van bomen en plastic wegwerpponcho's en plu's. Vandaag wisselt de regen af van gespetter en gesputter naar stevig en in zeer mindere mate ook nog eens heel even droog. Maar ach, dat mag onze pret niet drukken, wij schuilen op berg III, de Kale Berg ✅, even in het daarvoor bestemde hutje met een geweldig uitzicht over de gekleurde bossen met in de verte de kerktoren van Barchem. Verschillende andere sportievelingen hijgen zich hier ook omhoog. Een enkeling van hen is net als ons ook een echte genieter of net zo'n fotomalloot, en maakt een foto van dit schilderachtige uitzicht.

Wij verlaten deze stuwwal en dalen geleidelijk af richting de doorgaande weg. Voor wie de rugzak al leeg heeft of gewoon zin heeft in een lekker broodje of een kopje koffie, neem onderaan bij het hek de afslag naar links i.p.v. rechts en geniet even bij het Eethuis de Kaleberg van iets lekkers en de reuring. Wij gaan wel rechts, oeps 😏, mijn kant en lopen door een ietwat holle weg tussen de statige bomen door, waarvan de dikke wortels als tentakels alle kanten hun eigen weg hebben gezocht. Afwisselend bos en opener veld met kool- of raapzaad en hier en daar een leuk optrekje zoals de Wievenkoele of het Sprookje, leidt ons naar onze laatste beklimming, de Lochemse Berg ✅. Bijna boven valt de regen even niet hier op de stuwwal en lopen we met onze plu's opgevouwen aan/in de hand. BB nestelt zich helemaal in in de rol van regisseur en dankbaar krijg ik nog een kans om het zoveelste videoshot te maken zoals de regisseur het bedoeld heeft. Het moet niet gekker worden, nou...... kan altijd beter, gekker, maller, zotter..... dus..... Kijk zelf maar, bij 07:43 minuten slaat de gekte toe. En voor wie nog meer wil klimmen, grijp de Belvedère vast!

Wij dalen af richting lager gelegen oorden, ons eindpunt, Hotel BonAparte en onze bolides. Het is weer omgevlogen, de tijd en de wandeling. Voor BB, voor nu, nog even genoeg km's op één dag, die gaat nu in de rust en misschien morgen er nog wel bij. Herstel gaat langzaam, en helaas voor menigeen onzichtbaar, met alle vervelende gevolgen en gebreken. Wij kletsen nog even na onder het genot van de warmte van het hotel en de cappuccino's en met veel goede zin en verlangen praten we over onze toekomstige camino³⁾ in april 2022! Mooi streven om naar toe te werken BB, je bent een bikkel 💋! 

Het was een mooie echte herfstwandeling, wel een vochtige, maar je snapt het inmiddels al, maakt ons niets uit. Als de zin en onzin maar goed zijn en de taken als vanouds weer duidelijk en goed verdeeld. Dus geen links en rechts meer gebruiken, want dan hadden we zomaar in Zwiep, Ruurlo of Gelselaar kunnen zitten en hadden we het thuisfront moeten bellen om weer bij panda te komen (nee, openbaar vervoer kan net zo verkeerd gaan 🙈). Verder gewoon luisteren naar elkaar, vooral naar de aanwijzingen van de regisseur! Dan komt alles goed! 😄
 

https://www.youtube.com/watch?v=seJZ-OX9UGo

Morgen, zondag, wederom een wandeldag, maar dan voor mij en mijn wederhelft. Waar die naar toe gaat, tja...... ik twijfel ieder uur weer naar een andere mooie route. En mooi is het, overal, als je 't maar zien wilt.
En terwijl ik huiswaarts keer is Luie Everdina ook voorzichtig aan het ontwaken en duwt ze de wolken weg en kiekt er hier en daar steeds meer blauw tussen het grijs door. Perfect day! 😊 

¹⁾ Linksen en rechtsen, ietwat lastig dingetje voor BB, ze kump d'r met in de knup. Dus de oplossing: mijn kant = rechts en jouw kant = gelijk aan links 😊. Waarom? Heel eenvoudig, want daar houden wij van, BB loopt altijd links van mij en ik loop altijd rechts van haar. Jahaaaaa en als het per abuis eens verkeert gaat.......... dan waat oe, waat oe!

²⁾ Voor de niet vaste lezers: BB is herstellende van corona en is nog steeds niet in staat echte lange afstanden te wandelen zoals eerder. 

³⁾ Onze camino de Santiago de Compostella. Helaas hebben we die vorig jaar moeten cancellen vanwege Covid-19, maar volgend jaar gaat het echt gebeuren (pleaseeeeeee 😍)!

2021-10-23 | Draaien maar

Je komt er mee in' knup

Door tijdgebrek, taartjes eten en visites is het wandelen er even bij in geschoten, maar vandaag moet het echt weer gebeuren. Lang heb ik niet hoeven nadenken welke route ik moet lopen c.q. kiezen, want op Facebook kwam Henri van Zoggel voorbij met de kasteelwandeling Hernen. En laat dat nou net één van de kastelen zijn waar onze filmheld Floris is opgenomen. Ff googelen en de gpx is binnen, dus laten we beginnen. Of niet........wel, niet, wel, nee "Ik ben moe", ja je gaat ! ......... en zo lig ik op zaterdagmorgen, nog voor ik goed en wel wakker ben, al stevig te discussiëren met mezelf. Ik behoud de rest van het gesprek beter voor me, maar de aanhouder wint, dus ik ga! 😊

De zaterdagochtend ontwaakt prachtig in een kleine mistige wereld die oranje gloeit door de opkomende zon. Het is best fris met zo'n 6℃ en aan Panda te zien is het vannacht zelfs enkele graden kouder geweest, want ik moet krabben. Goedgemutst, maar dat ben ik altijd als ik een discussie win 😉, gaat het richting het land van Maas en Waal, op zoek naar de ridders en wat al niet meer. 

Zonsopkomst Wehl

Na een kleine rondje om de kerk in Hernen, besluit ik te parkeren op de P van kasteel Hernen, waar het nog stil en verlaten is. Daar houd ik van, heerlijk vroeg beginnen zonder meelopers, even het gevoel van Remi zijn, alleen op de wereld. Nou is dat gevoel vandaag al snel behaald, want de wereld is maar klein met al die nevel om me heen en des te sneller komt het echte herfstgevoel ook kijken, want de natuur is hier fantastisch in al z'n najaarskleuren en mist hoort daarbij. 
Ik wandel vandaag eens niet tegendraads maar precies zo als wandelpagina het beschrijft, het onverharde paadje op langs de heg.......... Gelijk ben ik al benieuwd of ik het kasteel dadelijk in al z'n glorie te zien krijg, maar dat duurt toch nog wel enkele kilometers zo blijkt. Daarvoor moet ik eerst twee lussen lopen die elkaar later kruisen en ik eindelijk het kasteel te zien krijg. 

Het zijn twee mooie eerste lussen, bos, boerenland en vee, water met bruggetjes, grint- en zandpaden en kleine asfaltweggetjes. Zelfs het schouwpad is vandaag muzikaal aanwezig, want elke stap maakt een muzikaal geluid van slurp, blurp, glurp. slirp...... en dat zakt dan ook nog eens lekker diep door naar bas. Dus wees gewaarschuwd, trekt waterdichte schoenen aan! 
Wanneer het kasteel¹⁾ in zicht komt is de wereld weer groter en ontwaakt, want met mij zie ik enkele dames ook een rondje maken. Ik gun mijn hersencel nog wat leesvoer van de infoborden die hier staan en loop door naar het beeld van de monnik zonder gezicht, om ook die vast te leggen op de gevoelige plaat. Na al het gedraai ben ik even van het figuurlijke padje, maar ik, samen met Guru herpak me en via de Dorpsstraat verlaat ik het dorp. 

Vanaf nu is ook de A50 onderdeel van mijn wandeling, helaas soms erg aanwezig. Aan de andere zijde van deze rijksweg gaat de route verder en wachten er nog vier lussen/lusjes op mij.

Het Hernense bos, grotendeels gelegen op een oude rug van opgestoven rivierzand, zo'n 10.000 jaar oud, bestaat voornamelijk uit statige eikenbomen en grove dennen. Wanneer het bos eindigt kom ik op een reeds uitgebloeid heideveld met een grote ven en in de verte de Hernense Molen uit 1745 of 1749, want daar verschillen de internet meningen 🤔 over. Van het Hernense Bos gaat het verder naar het Leurse Bos. Een ca. 50 ha groot bos op een zandrug, met wederom statige bomenlanen van eiken en beuken. Het Huis te Leur is al even deftig en passend in dit landschap. En wanneer je zo'n belangrijke familie bent die veel voor deze streek betekent heeft, dan moet er natuurlijk een straat naar vernoemt worden. En zo geschiedde...... Dadelijk kom ik hier terug, één van de stukken(stukjes) die dubbel gelopen wordt (soms vaker 🙈), maar eerst op naar de laatste lus, eigenlijk één-na-laatste. Die leidt mij over een smal zandpad richting Leur. Een hele familie jong en oud komt mij tegemoet en wacht tot ik het smalle pad verlaat. Zij hierin, ik ga rechts, heerlijk door de ...  Mijn gedachten drijven af naar afgelopen Pinksteren, mijn Dutch Mountain Trail tocht en de Limburgse pratsj. Het laatste plasje water dat het pad nog heeft gebruik ik om mijn schoenen enigszins schoon te spoelen, helaas, drek, drek, nog eens drek en dan heb ik het nog niet eens over de piep'n van miene bokse 🙈! Al glibberend eindig ik bij de prachtige dorpskerk. Deze ligt op een verhoogd en door eikenbomen omringd kerkhof en vanaf hier zou ik een ieniemienie lusje, wel zo'n kleine 80 mtr, naar links nog kunnen nemen. Ik zie ervan af, want ook Guru toont er niets bijzonders. Dus rechts de bocht om  ➡️

https://www.youtube.com/watch?v=F1yRBVuN_vg

Ik sluit deze laatste lus langs de Van Balverenlaan, ja vernoemt naar de familie van Huis te Leur, en betreedt weer reeds eerder gelopen asfalt richting het landgoed. Tijdens het wandelen heb ik soms van die gekke gewoontes, eigenschappen, zintuigen of what ever, maar al lopende sluit ik de riemen van mijn kleine vriend die ik net even op een paaltje had geplaatst om wat te legen, en dan ben ik net een piloot die de landingslijst checkt en ja, dan mis ik wel eens iets 🙈. Gelukkig land ik veilig, maar moet ik wel een stuk teruglopen, want daar ergens ligt hopelijk mijn muts nog te wachten op mij. Geweldig déjà vu gevoel. Nu m'n vingerloze wanten nog ergens opspeuren langs het Marskramerpad 😕. 
Goed en door, bochtje en ik ben weer en route in het Leurse Bos. Even raak ik hier ook in onmin met mijn grote vriend Guru, wanneer ik een beetje de kluts kwijt raak door al het gedraai en gekruis van hetzelfde pad. Maar we leggen het snel weer bij en zo vervolg ik het pad weer over het reeds eerder gelopen asfalt langs de Hernense molen. Nog een laatste stuk Hernense Bos met het geluid van de A50. Na de tunnel gaat het nu verder de wijk in en torent voor mij de Sint Judocuskerk weer op. Het einde van deze route ligt hier rechts van me op de parkeerplaats van het kasteel. Maar ik stel het nog even uit en loop de oprijlaan van het kasteel op. Eens zien wat er te bewonderen valt, ben er nu toch.

Na 17 mooie km's staat Panda verscholen tussen heel veel meer gemotoriseerde blikken klein te wezen. De dag is begonnen, de middag eveneens. Menigeen loopt hier nu, nu ik weer huiswaarts keer. Gelijk hebben ze. De mist is onopgemerkt verdwenen terwijl ik door de bossen liep te struinen. Ik heb ervan genoten, ook van het gedraai, geslinger en gekruis, de mooie landschappen met de boerderijen, het kasteel en de landgoederen met hun bossen. En nu, nu ik dit schrijf ben ik nog enthousiaster, maar dat komt door alle info die mijn ene grijze hersencel vanmiddag weer tot zich heeft genomen. Wil jij die van jou ook verrijken en/of verblijden, klik eenvoudigweg op een gekleurd woord.

¹⁾ Deze link zeker aanklikken. Te leuk filmpje over het kasteel en zijn geschiedenis en bewoners.

*⁾ Deze route is ook te vinden als Trage Tocht Hernen, volgens mij exact dezelfde als de kasteelwandeling. Maar mij niet bellen als er één stap anders is, want deze heb ik niet gelopen. 😊

2021-10-08 | Lees het landschap

 

Wie laat wie uit?

Kijk, een wandeldag is niet gebonden aan een bepaalde specifieke dag, kan maandag, dinsdag..... zaterdag..... wat je maar wilt, wanneer je maar kunt. Zon, regen, wind, mist, zelfs het jaargetijde doet er niets toe. Je kunt alleen, je hebt n.b. helemaal niemand nodig om jouw voeten te verzetten, dat kun je nl. wel geheel zelfstandig of je gaat met iemand of met heel veel iemands. Ik wandel vaak alleen, dat vind ik heerlijk ontspannend. Dan kan ik mijn hoofd echt leeg lopen (al is daar soms weinig voor nodig 🙈), bepaal ik zelf waar ik wandel (ach.... regel ik sowieso (bijna) altijd al¹⁾) en maakt het niet uit wanneer ik rust, loop, film of fotografeer. In het weekend is er meestal één wandeldag met mijn wederhelft, als de agenda dat tenminste toestaat. En af en toe tegenwoordig gaat mijn wandelnichtje BB ook weer eens mee en da's vandaag 😍! Jaaaa ik vind samen ook leuk! En om het haar vandaag helemaal naar 't zin te maken mag ze ook de route bepalen. Die was al snel gekozen toen er recent foto's met de meest leuke paddenstoelen en mossen op Facebook voorbij kwamen en als er dan één zit te wippen............ 

 

Markelo, heel iets over negenen parkeer ik panda naast BB's PC-hoofdtrekker op de parkeerplaats van De Borkeld. Vandaag de langste route van het wandelnetwerk, vandaag hoeven we alleen maar de oranje pijltjes te volgen, dus lets go! Nou...... onze neuzen doen eigenwijs en staan gelijk ieders eigen kant op, want met Guru²⁾  zijn we erg dik bevriend, maar om dan je gehele vertrouwen bij oranje pijltjes en het wandelnetwerk neer te leggen is toch ietwat te veel zo blijkt 🤔. Goed, Guru weet raad, want ja, ook deze routes hebben een gpx versie 😍 en slingeren we de parkeerplaats af. Met goed overleg lopen we met de klok mee, zo houden we het reeds bekende stuk voor het laatst.
De eerste km's asfalt stappen we weg in een kleine mistige wereld die mooie plaatjes oplevert. De vele spinnenwebben dragen de waterdamp en vormen zo een prachtig web van doorzichtige kraaltjes. Dit brengt me terug naar m'n jeugd. Dan zochten we een twijgje dat we met de uiteinden bij elkaar hielden en schepten we de spinnendraad op tot we één dichte massa hadden. Oeps...... ik word oud....... 
Met een waterig zonnetje dat vreselijk hard aan het werk is om de dag op te helderen betreden we niet veel later de zandpaden. 

De A1 is helaas al van verre te horen en blijft ons ook nog lang achtervolgen, da's een beetje jammer, maar de omgeving, de natuur en ook de dag zelf met z'n nevel maakt veel goed. En natuurlijk het goede gezelschap 🐖! 
Kletsend betreden we aan de andere zijde van de A1 bekender terrein en weten we dat we dadelijk tijd hebben voor een goed gesprek met de mooie Drentse heideschapen en met onszelf. Luie Everdina heeft zich inmiddels ook bij ons gevoegd en relaxed genieten wij, al groetend tegen enkele andere buitengenieters, van koffie met ....😋 Na innemen komt uitgeven en zo verdwijnt BB rechts in het natuurtoilet achter enkele hoge jeneverbesstruiken waar heel veel van jullie hun toiletpapier³⁾ vergeten zijn 😡. Ik kies het linker toilet, die had nog niemand ontdekt of had betere bezoekers 😊.

Het mooie Borkeld volgt in al z'n glorie. Het grootste jeneverbesstruweel van Nederland, zandpaden, loslopende koeien, hier en daar wat heuvels wat grafheuvels blijken te zijn (ja, ik heb me ingelezen voor de verandering (was wel één alinea)) en wij krijgen zelfs een hele roedel, kudde, zwerm, school 😉 .... reeën als cadeautje extra. Zo fijn als je het landschap kunt lezen. En wij, en BB in het bijzonder, zien ook soms van alles. Misschien herinneren jullie je het enthousiasme nog van haar toen ze iets oranjes zag tijdens onze vorige wandeling samen, vandaag is het niet veel minder. Ik mag dan Theo bij me hebben, maar zij, zonder welke leuke ontwerper dan ook op haar neus, ziet echt elk klein felgekleurd zwammetje en paddenstoeltje meters van het pad in de berm en het bos zelfs nog onder een bladerdek. Maar dat wat ons eigenlijk heeft doen beslissen dit pad te bewandelen blijft helaas voor ons nog even zoeken. Wel vinden we de nodig kleine dunne slanke paaltjes, met mijn lievelingskleur fluoriserend roze en helblauw aan de spits, her en der in het landschap staan. Ons brein maakt overuren bij het ontrafelen van dit raadsel. Wanneer we een smal pad tussen open veld met jonge aanplanting en een bosrand lopen zien we twee Staatsbosbeheer (aanname, voor ons zagen ze er zo uit 😊) heren eropaf lopen. Hmmmm..... even vragen? Nee, da's dan weer te eenvoudig of we zijn gewoon te lui om wat meters meer te lopen, dus doorrrr...... 

https://www.youtube.com/watch?v=66XA6DvIP8g

Al zoekende met onze ogen links, rechts, voor en achter zien we de nodige stokjes weer op de volgende heuvel staan, maar dat ene mosje dat we echt ooit eens hebben gezien toen we Exloo liepen en nu ook hier gespot is door een wandelaar, die er recent foto's van op FB plaatste, blijft voor ons nog steeds uit. Wel worden we verblijd met een leuk bankje op een mooi uitzicht plekje. Wat treffen we het toch weer! Nu het mosje nog. Mijn wandelsteen krijgt een fijn plaatsje op een dikke poale voor ons, heerlijk in de najaarszon. Wij zetten de laatste km in met onze ogen en neuzen op onze schoenen. Alles wat we vinden is mijn rode Panda, BB's PC-hoofdtrekker en heel veel andere pk's. Misschien moeten we nog even de rode, gele, groene en blauwe pijltjes volgen, dan komt ie vast en zeker op ons pad!

Het waren 11 mooie en gezellige km's. Het is een prachtig gebied, zeker de moeite waard om nog eens een wandeling te maken met de zoekopdracht "lees het landschap" en "zoek het rode bekermos".

Wat is de definitie van slecht?

¹⁾ En niet omdat ik dat altijd wil, nee, sommige medewandelaars vinden het wel zo makkelijk, prettig of prima zo.

²⁾ Guru is mijn allerbeste vriend en weet mij/ons altijd weer op het juiste pad te brengen.

³⁾ DAMES! Hoe erg is het om je zooi weer mee te nemen? Is één plastic zakje in je broek- of jaszak al te zwaar? Blijf dan thuis! En trouwens, hoe erg is het om met een laatste  druppel in je onderbroek thuis te komen? Desnoods blijf lekker 2 minuten op je hurken zitten, is ook goed voor de ontwikkeling van je beenspieren. Tjonge jonge...... mensen, kom op! 

2021-09-25 | Topper?

Eindelijk, daar is ie dan

Heerlijk vroeg en op tijd zit ik al in m'n Panda onderweg naar Station Arnhem, Sonsbeek zijde (!), om zoonlief op de bus naar Zwitserland te zetten. En ben ik dan toch eenmaal daar, rijd ik maar door naar ....... Oosterbeek! Eindelijk gaat het gebeuren, het Rosandepad. Hoe vaak ik deze route al niet voorbij heb zien komen op welke wandelsite op Facebook dan ook, met de meest mooie plaatjes erbij, dus wordt het nu eens tijd dat ik 'm met eigen ogen en voeten ga zien. Maar dan moet ik eerst nog wel in Oosterbeek zien te komen 🙈. Gelukkig heb ik de app van Klompenpaden op mijn Apple en brengt kaarten mij naar de juiste straat, Utrechtseweg 232. Maarruhhhhh ..... als ik zie hoelang/ver ik moet rijden check ik alles nog maar eens, iets klopt hier niet, want binnen 5 minuten.....🤔🤔 In de herhaling toets ik voor de zekerheid de postcode maar in (die is nl. wel uniek) en yes, 't begint er op te lijken dat ik het startpunt ga vinden. Althans........ ik verdwaal nog in m'n eigen huis en zo gaat het dus nu ook hier in Arnhem. Ik ben zo in gedachten verzonken, sweet memories aan mijn werkzame leven hier om de hoek, dat ik kats vergeet rechts te houden en bijna genoodzaakt ben een rondje Gelredome te wandelen. Maar gelukkig heeft Panda een stuur 😊 en ben ik na een strakke linkse draai weer on route!

 

Gevonden, het kan beginnen! Ik kies ervoor om rechtsom, tegen de klok in te lopen, niet wetende wat me te wachten staat, want ik lees me nooit in zoals jullie weten. Het is gelijk genieten, Park Hartensteyn. Het heuvelt over de Hemelse berg met z'n prachtige bossen en statige lanen. Na het hoogste punt van het landgoed bereikt te hebben waar de corintische gedenkzuil staat, gaat het heuvelen gewoon verder. Guru heeft vandaag vrijaf, ik doe het met de wegwijsbordjes en de app van klompenpaden. Al blijkt dat zelfs nog te ingewikkeld voor mij 🙈. De km's schieten voor geen cm op natuurlijk, daar enkele van mijn vele hobby's hier samenkomen. Filmen en fotograferen, wandelen¹⁾ en bordjes volgen....... tja....dan is het soms even zoeken en rechtsomkeer 😊. Wanneer ik het water hoor stromen, vallen en ruizen is 't helemaal gedaan met het tempo. En zo wisselt zich hier alles af in een bijna perfecte omgeving van natuur en schoonheid. Het grothuisje is te leuk, de cascades, bruggetjes, sprengen en vijverpartijen al even zo. Onder luid gefluit en getjilp verlaat ik hier het bos en trek verder over het oude Kerkpad.

Terwijl ik wandel lees ik wel altijd de info die klompenpaden aanbiedt op de route en zo maak ik mijn grijze hersencellen ook nog eens blij. De overige info die hier in mijn blog te lezen valt wanneer je een gekleurd woord (= link) aanklikt heb ik al voor jou opgezocht op het Doetinchemse internet, have fun!
Zo gaat het vlonderpad over in een klinkerpad en gaat het door het poortje bij het Roze Huis verder naar de oude kerk van Oosterbeek, één van Nederlands oudste kerken. Van hieruit gaat het de uiterwaarden van de Neder-Rijn in. Met de spoorbrug in m'n vizier gaat het richting Grindgat. Net wanneer ik een knaagje-van-mijn-maagje speur duikt daar een bankje op, hoe fijn is dat 😀? Het uitzicht is water, groot schip dat voor anker ligt en twee zwemsters ergens richting het midden van dit gat. Brrrr...... da's best fris lijkt mij. Ieder zo z'n hobby, ik loop nog wel een stukkie, daar krijg ik het altijd zo lekker warm van 🥵. De temperatuur valt weer onder prima wandelweer, inmiddels dik 16℃ dus doorrrr....

 

Tot zover is mij de naam van dit pad nog onduidelijk gebleven, maar nu volgt het antwoord of niet? Ooit stond hier een kasteel Rosande genaamd, maar helaas is er niets meer van te zien en blijven de nog bestaande restanten onder de groene zoden verborgen. 
Na de spoorbrug en een ietwat minder interessant stuk beland ik op Landgoed Mariëndaal. De biologische druiven beloven al veel goeds, maar 't wordt zelfs nog beter dan dat. Na de eerste leuke binnenkomer hier met vijver en waterval gaat het nog leuker en mooier worden. Meer stroompjes, soms met een enkele druppel, soms met net wat meer, maar gelegen in de diepte tussen uitgesleten heuvels met half blootgelegde boomwortels. Het heuvelen eindigt al snel in een dal waar de Groene Bedstee mij afsluit van alles om me heen. Ik leg de meters hieronder af op mijn fijne Meindl's en in mijn modieuze akela outfit anno 2021, 160 jaar geleden begonnen de dames hier te kuieren in hun wandelkleding alla toen. Dat was werken!
Na het slenteren onder het groen gaat het in de buitenlucht weer omhoog, stevig klimmetje naar de bank met de grafstenen tafel en door naar het idyllische theekoepeltje in Landgoed Boschveld. Hier wordt gefeest als ik de witte ballonen en slingers mag geloven, hier viert de liefde hoogtij! Voor iedere andere keer en/of gelegenheid, is dit optrekje ook te huur.

Mijn volgende bankje staat op een kruising in dit prachtige bos. Mijn wandelsteen mag verder genieten van al dit moois terwijl ik van een bakkie thee geniet en met een glimlach een echtpaar nakijk wanneer mevrouw mij complimenteert met mijn lekker opvallende knal fluoriserend roze shirt. Jaha, die herinnert zich iedereen, jouw blauw, grijs of zwarte ook als je vanavond niet thuis komt en zoek blijkt te zijn 🤔?

Vrolijk stap ik verder en dit keer achter een tweetje aan die mij zoeven nog passeerden toen ik weer eens een bordje op de video vast moest leggen. Ze hebben het tempo er aardig in en zo sluit ik me op gepaste afstand aan. Er valt niet heel veel meer vast te leggen, dus kies ik voor wat meer snelheid. Na toch weer wat getreuzel bij de Airborne War Cemetery ga ik bij de volgende wandelaars in de achtervolging. Ook onze wegen scheidden ras wanneer ik Oosterbeek centrum nader. Panda in het verschiet en na precies 14 km geef ik de GPS Odometer vrijaf. 

https://www.youtube.com/watch?v=TsYe3GgnQ0I

Zo, ik heb er nu ook een beeld bij wanneer ik weer eens foto's of verhalen zie en lees van het Rosandepad in Oosterbeek. Het is inderdaad een prachtig mooie omgeving, entourage en wandeling. Vond ik het de mooiste gewandelde route tot nu toe? Laat ik zeggen deze staat absoluut in mijn top 5! Wat zal het morgen worden als mijn handyman zijn wandeldag met mij wil doorbrengen en waar? Eerst maar eens de terugweg home zoeken, daarna zien we wel verder. 

¹⁾ en computeren, schrijven, filmpjes maken, wandelstenen schilderen, echt schilderen, lezen, leuke series en films kijken, spelletjes, vakantie, toeren met Cas, soms tuinieren, wassen, huishouden en boodschappen doen. 

2021-09-23 | Op loopafstand

 

En m'n ouwe sloffen

Liep ik anderhalve week geleden mijn huidige Meindl's nog te bevuilen, zo gingen mijn ouwe sloffen aan vorige week donderdag, omdat mijn wandelschoenen niet voldoende gedroogd waren aan de binnenzijde na een goede schoonmaakbeurt, toen mijn jongste zoon op het formidabele idee kwam om zijn nieuwe wandelschoenen toch maar eens in te lopen. Hij vertrekt zaterdag de 25ste voor een week naar Zwitserland voor z'n studie en gaat daar de nodige kilometers de bergen en gletsjers in/op. De leukoplast, tantum, sporttape en schoap zitten al in z'n rugzak om hem te begeleiden en komen hopelijk ongebruikt retour. Alle raad die ik hem de laatste dagen heb gegeven wat betreft blaren en kapotgelopen voeten, heb ik zelf in de wind geslagen door op m'n sleehakken afgelopen week de stad in te gaan. Moest ik nadien nog de supermarkt door, heb ik wel eerst mijn hakken achter de voordeur geschopt om m'n sneakers weer aan te trekken. Lekkerrrrrrrrrr!!! 

Met getapete hakken, voetzolen en een enkele leukoplast om een enkel blaartje, gaan mijn ouwe vertrouwde Meindl's vandaag weer aan in de hoop 15 mooie Mooi Achterhoek kilometers te maken rondom Wehl en terug naar huis.

 

Nog voor het startschot gelost wordt heb ik al 3,5 km in m'n pocket 😁, want mijn hardwerkende wederhelft neemt de eerste km's voor zijn rekening en zo word ik netjes afgezet bij het station van Wehl. Mijn route gaat tegen de klok in, natuurlijk ook tegendraads wat de routebeschrijving van Mooi Achterhoek mij voorschotelt, maar dat zie ik nu pas nu ik weer aan het lezen en schrijven ben 🙈. Kijk, 't zit zo bij mij, ik loop altijd op Gps en Guru maakt het werkelijk geen ene malle moer uit welke zijde ik kies, daarom blijven wij ook zulke goede vrienden 😊. Goed, ik loop dus eerst een saai stuk Wehl door en weet dat je dit dorp in een poep en een scheet door bent, dus vandaag zal het niet veel anders zijn. En zo geschiedde.........

Het gaat wat zigzaggend tussen de spoorlijn Arnhem-Winterswijk en de Broekhuizerstraat, afgewisseld met leuke optrekjes en boerderijen, over karresporen, langs hoge maïsvelden, landweggetjes en af en toe een klinker- of asfaltweggetje. Bos is in grote getale aanwezig, linksom, rechtsom, bomen in soorten en maten en ook nog een heuse Galgenbult, al is men er blijkbaar niet heilig van overtuigd of die hier ooit echt wel is geweest. Nou goed, 't verhaal alleen al is leuk 🙈, wat een jolijt vroeger. Nieuwsgierig als altijd en creatief tot in elke vezel 😂, film ik als vanzelfsprekend het bordje, de omgeving en de bult it self. Deze is omringd door een enig zelfbouwpakket van boomstammen wat samen met wat rikkepoal'n een hek is geworden en zoek dan maar eens de uitgang....... zoek...... blijven zoeken...... oké, poot omhoog et voila, zo kom ik er ook....... nu is de opdracht: zoek het pad! Gelukkig, ik heb m'n vriend Guru!
De volgende attractie: de amfibieënpoel. Gelukkig staat er een infobordje, zo wordt ik nog eens slim, want van de poel moet de amfibie en ik het niet hebben. Een ietwat armoedig plasje ligt er in een wat lager gelegen weide. "Een verrijking van de natuur ......" Dit is beslist geen gezellige samenleving, eerder een gevecht om een paar cm water en wat druppels. Wie bedenkt zoiets?¹⁾

De spoorlijn loopt als een rode draad door deze wandeling. Wanneer ik richting het bos aan de andere zijde loop, krijg ik nog een lesje geschiedenis, nl. halte Stilliwald. Voor wie vroeger een reeboutje of fazant wou schieten of lekker een wandelingetje in de Wehlse bossen wou maken, stapte hier uit. 
Ik volg nog enkele bomen, sommige zelfs zo leuk geplant dat het een prachtige statige laan is geworden. Nog wat grindpaden, klinkers, zwammen, paddenstoelen en weides met vee verder plof ik neer op een koud ijzeren picknicksetje dat ietwat van de route af staat,maar waar Guru mij toch maar mooi even op attendeerde 😊. Voordat ik me daal zet pluk ik eerst even mijn fleecevest van m'n kleine vriend. De hoeveel zweet die ik al kwijt ben, staat nog in alle poriën van mijn lichaam, dus uitknijpen en verwarmen 🥵 die handel. 
Ik vertrek via het asfalt het volgende bos in, Plakslag. Na wat kruisingen en afslagen gaat het verder over een gravelpad tussen enkele leuke optrekjes door en belandt ik op het Pad deur 't Vaen. Dit pad is onvindbaar op mijn hele internet, Google, Edge, Firefox, niks, nada, niente, nope! Het Doetinchemse internet komt niet verder dan de opening van dit mysterieuze pad op Facebook in juni 2016, waar dan opeens geen dialect meer gesproken durft te worden en het netjes in het ABN gepresenteerd wordt 🤔. Maar gelukkig heb ik de foto's nog! Denk eraan, wie heen gaat, moet ook terug, of regel een chauffeur 😁.

https://www.youtube.com/watch?v=6woHaJVgv64

Goed, mijn route gaat verder over gravel, langs nieuwbouw en eindigt weer aan de andere zijde van het spoor, bij station Wehl, maar dan ben ik er nog niet! Nu geen chauffeur, nu met m'n eigen benenwagen verder door het dorp, langs de landgoedwinkel de Verse Kers en de Wehlse Broeklanden. Binnen afzienbare tijd loop ik mijn eigen wijk, straat en huis in en binnen. De teller stopt op bijna 15 km. Het was een fijn begin van de dag, ook met m'n ouwe wandelsloffen aan. Het was een leuke, niet al te lange wandeling, zekers als je alleen Wehl aandoet, prima te doen. Voor mij was het vooral bijzonder daar ik om de hoek woon en dan toch weer op plekken gekomen ben waar ik het weet niet van had. De route vond ik afwisselend genoeg, maar ik ben al gauw tevreden als ik maar kan wandelen. Beetje bijgeleerd vandaag, wie weet jij ook als je op de links klikt. 

Nieuw hier? Gekleurde woorden zijn links, daar wordt je slimmer van, geeft je een glimlach of laat je misschien wel zingen of dansen.
Kom gauw eens terug, zeker als het filmpje er nu misschien nog niet opstaat. Wil je iets weten, heb je ideeën of geweldig nieuws voor mij, schrijf een reactie, maar laat wel even je naam achter, je weet tenslotte de mijne ook. 

¹⁾ Voor alle duidelijkheid, ik moedig iedere verbetering der natuur aan. Ook ik wil dat ons nageslacht van deze pracht der aarde kan genieten. Doch: of houdt iets bij, het heeft vast weer € gekost of bedenk eer gij begint. En, is 't niet sneu voor dat ene kikker of libelle gezin dat er maar zo weinig in passen?