2020-07-06 | Onmeunig Twents - Dag 2

Ooit mijn thuis

Na een heerlijke douche, gezellige avond en prettige nachtrust bij mijn tante, ga ik met frisse moed deze dag beginnen. In optocht rijden Brigitte en ik naar Zenderen om daar de Panda te parkeren. Eigenlijk wou ik iets verderop het eindpunt staan, maar dat werd wat lastig, dus dan maar hier bij de kerk, voldoende plek en ruimte. Vanaf hier gaat het weer naar Weerselo en nu starten we pal aan de route. Check, check of we alles goed hebben opgeborgen, waar dan ook, check, check of we alles bij ons hebben en gaan. Vandaag gaan we al het plastic weer gebruiken, want er is ons veel beloofd. Was het gisteren vooral veel miezer regen en hele grote wind, het gaat nu volgens alle weersvoorspellings-apps bijna de hele dag plenzen, veel, meer, meest.

Dag 2: Maandag 6 juli
Startpunt Weerselo - eindpunt de kerk te Zenderen
Al snel lopen we weer over zandpaden door het buitengebied, nog in zomerse wandeloutfit, korte bökse en zonder mouwen 😎. Mooie Hollandsche luchten, weides met bonte koeien en velden met fris groen maïs passeren wij. En wat kan een mens blij zijn met maïs! Wanneer de eerste druppels vallen besluiten we direct alles in het plastic te pakken (niet altijd waren/zijn we zo slim). We zijn ook nog maar net op tijd en sprinten snel het maïs in, bij gebrek aan bomen, om toch ietwat te kunnen schuilen. En ja, het helpt wel een paar druppels ⛆☔. Van het maïs en de sloot gaat het verder langs de sloot met wat bomen, gevolgd door brandnetels en heel hoog gras om uiteindelijk het asfalt weer te betreden bij knooppunt J82. We survivallen er soms wat af 😊. Bie 'n Lesscher mit zien iezeren peerde, oald en nieje, nemen we de bocht en ploffen neer bij de Veldkapel voor de koffiestop.
 

Zodra boer zes mit 'n trekker voorbi'j is, we lam zijn van het zwaaien en groeten, slingeren wij de benenwagen weer aan om Soasselt te verkennen. Hier komt BB op bekend terrein, want Bruins weet ze te vinden, vroeger al, nu nog 🍷🍸. En draai de kroeg de rug toe en zie daar, de Sint Plechelmus kerk in vol ornaat. Tijd voor een paar leuke fotootjes en door.... Het gaat rechts om de kerk, Medenpad, en zo belandden we in Gravenbosch. Heel mooi rondje buitengebied Saasveld, met alles wat natuur heet. Rood bonte koeien liggen lekker te relaxen, de zoemers scheren over de bloemenvelden voor de laatste boodschappen nu het nog droog is en drie oudere wandelaarsters lopen eveneens dit rondje maar dan tegenovergesteld. Bij één der laatste bomen van hier, besluiten we knus met z'n tweeën dicht tegen elkaar aan te kruipen, zodat het bladerdek ons ietwat droger kan houden nu er een stortbui valt. De druppels worden minder, wij gaan verder, en houden halt 500 mtr verderop onder een grote boom in de voortuin van de boer. Als er nog een droge teen van Brigitte's sok was, is die nu zeker verzopen. 

Vanaf hier zijn Guru en de wit/paarse markeringsbordjes het even niet eens, maar daar BB de voorloper is heb ik niets in te brengen en volg ik dus gewoon .... BB. Met wat links en rechts lopen we het Molenven in. Wij kennen Molenven alleen van het café restaurant, maar nu pas snappen wij waarom die zo heet 😂. Wat volgt is een prachtige verrassing voor ons. Wanneer de zon zou schijnen zal het hier zeker nog mooier zijn. Via de slagboom van Landschap Overijssel verlaten wij dit mooie stukje Twente en aan de overzijde van de doorgaande weg nestelen wij ons onder een overkapt bankje. Fijn ook een dakje nu het droog is 😊. Terwijl BB haar sokken wisselt en uitwringt nuttigen we de inhoud van onze kleine vriend en houden we de enige mannelijke wandelaar goed in de gaten of ie wel goed loopt. Blijkbaar niet, want we zien hem met jas, zonder jas, met neus in z'n boekje en ronddraaien om z'n as. Maar wat ie loopt is ook prachtig, het Twentepad. 

Net wanneer wij weer on route zijn denken ze boven ook "goh Brigitte heeft droge sokken" 😁. We zijn onderweg naar Hertme, een leuk klein dorp met een mooi Openluchttheater. Maar eer wij daar aandoen schuilen we achter een elektriciteitshuisje onder wat bomen voor de bak water die gestort wordt. De lucht klaart op, wij weer verder en maar hopen dat die donker grijze wolken echt de andere kant op drijven. Inmiddels zijn we er al aardig handig in hoe de plastic wegwerpponcho zo snel mogelijk aan, uit en opgeruimd te krijgen zonder te stoppen. Wanneer we bij de kerk van Hertme zijn, draait het ons ook ietwat voor de ogen en na even zoeken, teruglopen en lezen lopen we weer op het juiste pad. De route achterom het theater is prachtig. Een breed zandpad langs de Oude Bornschebeek. Wanneer we op veilige afstand van de bewoonde wereld zijn wordt het voor mij tijd voor een sanitaire stop. Maar niet alleen ik moet afwateren, boven hebben ze ook nog over en niet zo weinig kan ik je vertellen. En het gaat deze keer niet geheel geruisloos ook. We zoeken beschutting op een hoger gelegen bomenrij en knus als altijd wachten we het ergste af.

Bui zoveel laten we achter ons en wanneer we Landgoed Weleveld betreden komt zelfs Luie Everdina 😎 tevoorschijn. Zonnig lopen wij tuin van Theehuis de Karmeliet binnen. Hier waren wij eerder al met het Marskramerpad, alleen toen was het theehuis geopend nu is het maandag, rustdag. Van hier gaat het richting de kerk van Zenderen en wanneer wij die passeren zeggen we mijn Panda even gedag. Wij gaan nog even een groot rondje om dit dorp. Bij Old Coopers Hall loer ik nog even naar binnen, helaas gesloten en leeg 😢. Vanaf de Hoofdstraat gaat het verder langs de Azerlerbeek. Na een dikke kilometer komen we aan bij het spoor waar we gebukt onderdoor moeten. Eenmaal aan de andere zijde is het weer tijd om te schuilen, want ook in Zenderen hebben ze wolken die heel veel water bevatten. Via wat kleine asfaltweggetjes leidt het pad ons langs de Zwanenhof, ooit onderdeel van het karmelietenklooster. Nu staat het leeg en achter hekken verscholen te verpieteren. Te jammer! Op naar het oude internaat van Azelo (later AZC). 

Mijn benen krijgen het zwaar, mijn linker hiel zeurt, mijn rechter voet heeft ook een dram teen en mijn lichaam is moe. Gelukkig is er altijd redding nabij, een RUSTpunt en wat voor één. Erve Hondeborg, een prachtig boerenhuis waar ooit een burcht stond. Hier genieten wij even van een ijsje en lezen we ons in wat de geschiedenis van deze plek betreft en heb ik een helder moment....... 😲😲😲 Mijn autosleutel ligt goed opgeruimd in de auto van Brigitte, samen met haar huissleutels in het middenconsole-kastje 😣😣. Het duurt een paar tel eer Brigittes kwartje valt, maar gelijkertijd ben ik al in mannenmodus en ga even een telefoontje plegen. Zo fijn dat moeders in Almelo woont 😁. Wanneer wij de laatste drie kilometer afleggen blijft het ons bezighouden hoe we toch zo stom konden wezen. We zijn het er wel over eens dat het echt weer iets is voor ons en het altijd leuk is voor het verhaal van deze dag. En doorrrr...... foto's maken van een reeds prachtige wolkenlucht met de complete collectie Ten Cate onderbökses (om in de Twentsche textiel maar even te blijven).
 

XS t/m 3xXL made in Twente

De kerk bereikt, moeders staat ons reeds op te wachten. Terwijl we terug naar Weerselo rijden via alle kleine smalle weggetjes, enkele met passing places, lachen we nog na terwijl we uitgebreid verslag doen van deze dag. Eenmaal terug in Hoksebarge, met de beentjes fijn onder de eettafel van de familie Winkelman, wordt er nog enige tijd gelachen om onze slimheid. Zo ook wanneer ik mijn tante later op de avond ons verhaal vertel 🙈. Van wandelen loopt dus echt je hoofd leeg of toch gewoon blond 😂?

Dag 2, Weer dik 23 km verder, een dag met heel veel water, natte schoenen en sokken voor BB, vele haltes om te schuilen, en dat kost tijd, maar ook een dag met wederom prachtige Twentse natuur, mooie dorpjes en wandelpaden en weer genoeg leuks om te lachen en op terug te kijken.