2020-10-21 | Markelose Berg II

 

All weather mensen

Na route één komt natuurlijk twee en daar Brigitte vandaag zomaar van huis weg kan en mag, gaan we die maar even wandelen. Wederom een AB-tje en, zoals met alles in het leven, "van je fouten leer je", "verstand komt met de jaren" en elk ander cliché wat hierop van toepassing zou kunnen zijn, we staan samen op het eindpunt en rijden met een goed opgeborgen autosleutel naar het startpunt, Maarkel centrum. So far so good.... en na 1 km wandelen we al in het schöne buitengebied van alhier. Het loopt vandaag lekker relaxt, want we volgen gewoon de wit/rode markeringen van het Overijssel Havenzathepad (handig hoor dat inlezen 😊) en daardoor kan zelfs BB, de vooroploper, grotendeels de route zelf volgen zonder mij en Guru.

Het gaat van kleine boerenasfaltweggetjes over in zandpaden met ietwat trieste kerstbomen aan de rechterzijde van de weg. Even nemen we gas terug, we moeten natuurlijk ook niet te snel over zijn, en om meneer fazant op z'n mooist vast te leggen op de gevoelige plaat. Ik zeg: "goed gelukt!" Het tempo van ons ligt natuurlijk weer vet onder gemiddeld, want niet alleen fazant wordt gevangen door de camera, die andere 482 gemaakte foto's (en dat zijn alleen nog maar de mijne 😮) nemen ook nogal wat tijd in beslag. Ja..... we willen natuurlijk wel volop genieten van deze dag, de wandeling op zich, Twente, de Achterhoek, Sallandse Heuvelrug, alle natuur, paddenstoelen (ach maar 90 foto's) 🍄🍄, elkaars verhalen en het weer, dus de regen, regen, en regen en later de zon! Ja, die is al mee in eigen persoon..... BB 😂. Even wordt het een bloedzonnetje, heel bijzonder natuurlijk, maar minder prettig als het je neus uitkomt toch BB? En nu niet meer overal je neus insteken, kop op! De volgende kilometers word ik naar de grond gedirigeerd om al wat paddenstoel, mooi, natuur of what ever vast te leggen. Verder ongeschonden, komen we op het Borkeld aan. 

Hier liggen de cadeautjes voor het oprapen, vastleggen, zeg maar. Al zijn we net te laat met het schieten van de reeën en hebben we het nakijken. Brigitte raakt completely in de war van dit alles en geeft groene licht voor een bankje, koffie en gebak. Maar zelfs die staan hier niet voor het oprapen. Wie wandelt en blijft lopen,..... komt er altijd weer één tegen en één is genoeg, ook voor ons twee. Daarvan tenminste wel, van het gebak niet 😄. Ietwat ontsiert komen ze uit mijn kleine vriend, maar ze zijn lekkerrrrrrrr. Zo lekker dat ik BB er al van verdenk dubbel genuttigd te hebben 😌. Tussen het lachen door sussen we elkaar ietwat in de hoop dat er nog wat cadeautjes langs komen wippen, springen of vliegen. Het blijft bij een vliegertje........ maar wat?  We left our brain on the ground over here (met dank aan BB).
Wanneer we verder gaan, laat ik mijn eerste wandel-steen hier achter op het bankje, in de hoop dat ie een mooie reis verder maakt.

 

Het Borkeld is prachtig, wij genieten met volle teugen van de uitgebloeide heide, jeneverbessen, paddenstoelen en de grafheuvels (zie, altijd goed een beetje in te lezen voordat je gaat wandelen 😁). We lopen natuurlijk keurig op de wit/rode markeringen, maar wanneer we bijna de Groningeresweg betreden, da's wat de gpx op Guru zegt, ga ik gelijk weer achter BB aan en nemen een afslag eerder (toch niet goed genoeg ingelezen dus!). Zo voorkomen we dat we al het leem, zand, veen en blub van het Borkel mee naar huis nemen. Via het Elsenerveld lopen we richting A1 en het Ecoduct. Met BB gaat het gelukkig ook weer beter, die vliegt alweer van rechts naar links over het pad de bosjes in. Even later klets ik nog even bij met de runderen die we toch echt net nog zagen staan, maar die ff snel verstoppertje gingen spelen met ons 😮. Bij de schapen wordt het al net zo'n spelletje, alleen hebben enkele van hen een zwart-grijs camouflagepak aangetrokken. Duurt ff eer we die gespot hebben. Nou kan ik me dat van mezelf voorstellen, want ik poets de hele dag mijn bril al schoon, maar BB draagt niet eens een bril!

Lunchtime dus! Bij gebrek aan een bankje (die was er wel maar niet goed genoeg) eten we op wat boomstammen in het bos (maakt ons echt niets uit! Je bent akela of niet 😂). Inmiddels is het droog geworden en al wat nog naar beneden komt is dat wat de bladeren ons doet toekomen. We begroetten wat wandelaars, met en zonder hond, redden onze lunch wanneer twee seniordames hun viervoeter niet in onder de duim hebben en dat geeft ons weer genoeg voer om over te debatteren. 
We struinen verder over bospaden, smal, smaller, smalst. Brigitte heeft het er soms moeilijk mee om het pad te vinden, dus Guru helpt een handje. Dus maar weer terug, in de achteruit...., Brigitte voorop want dat wil ze altijd, die maakt wel een pad met haar maat .. en zie daar....... midden tussen het groen het paaltje met onze markering en vele anderen. Ze waren hier gewoon vergeten te maaien denk ik. Maar dit maakt het er alleen maar leuker op en we klimmen rustig omhoog en naar benee, stoppen voor foto zoveel, een spinnenweb met regendruppels, paddenstoeltje, blaadje met nerven....... 

 

Hier lopen verschillende wandelroutes samen, waaronder een leuke, volgens ons voor families die graag de kids ook nog iets bij willen brengen (en zichzelf), het Wereldtijdpad. Neem er ook de tijd voor, want eer je alle bordjes hebt gelezen........ Wij sloffen door en laten het Joodse kerkhof ook links liggen en verdiepen ons in het oude smalspoor van Rijssen waar ooit de steenfabrieken gebruik van maakten. 
We hebben Rijssen al betreden, maar moeten er nog een rondje om heen lopen, want anders komen we natuurlijk nooit aan die 15 km. Maar ook dit laatste stuk is mooi, bos, heuveltjes en zon! Snel nog een paar plaatjes schieten, zijn de mooiste natuurlijk! Langs de rand van Rijssen gaat het naar het Rijssens Museum, ooit Havezathe De Oosterhof

   

Vanuit het omliggende park betreden we weer de bewoonde wereld en via een ietwat minder interessant stukje Rijssen (al is het centrum niet echt ongezellig buiten Corona-tijd om) belandden we uiteindelijk bij het ijzeren ros van BB. Voor wie met de trein komt, bekijk het stationsgebouw even goed, oudje uit 1888. Nog even een ritje naar Markelo en zo eindigt een mooie, verrassende route van twee delen Markelose Berg. Dat berg blijft mij toch een raadsel (jaja, het midden van de route, maar berg...... 😂, maar het liedje is wel lekkerrrrrr). 

Brigitte, het was nat en natter, maar niet natst! Vandaar jouw titel, wij zijn All weather mensen en schrikken niet meer van een buitje ☔, bui ☔☔ of regen ☔☔☔. Dank voor jouw bijdrage in deze blog, jouw talenknobbel die zomaar van Twents naar Deutsch en English gaat en het verhaal er altijd weer vrolijker op maakt, al was het alleen al voor jou en mij omdat wij er bij waren 😂!  So far so good, en good, beter, best was 't vandage wa weer.
Dussssss mensen, ga eens wandelen en niet alleen om het wandelen, loop lekker je hoofd leeg! En als je een wandel-steen ziet, laat het even weten.

https://jolandaswandelstenen.blogspot.com/2020/10/2020-10-21-eerste-steen-gaat-reizen.html