Je komt er mee in' knup
Door tijdgebrek, taartjes eten en visites is het wandelen er even bij in geschoten, maar vandaag moet het echt weer gebeuren. Lang heb ik niet hoeven nadenken welke route ik moet lopen c.q. kiezen, want op Facebook kwam Henri van Zoggel voorbij met de kasteelwandeling Hernen. En laat dat nou net één van de kastelen zijn waar onze filmheld Floris is opgenomen. Ff googelen en de gpx is binnen, dus laten we beginnen. Of niet........wel, niet, wel, nee "Ik ben moe", ja je gaat ! ......... en zo lig ik op zaterdagmorgen, nog voor ik goed en wel wakker ben, al stevig te discussiëren met mezelf. Ik behoud de rest van het gesprek beter voor me, maar de aanhouder wint, dus ik ga! 😊
De zaterdagochtend ontwaakt prachtig in een kleine mistige wereld die oranje gloeit door de opkomende zon. Het is best fris met zo'n 6℃ en aan Panda te zien is het vannacht zelfs enkele graden kouder geweest, want ik moet krabben. Goedgemutst, maar dat ben ik altijd als ik een discussie win 😉, gaat het richting het land van Maas en Waal, op zoek naar de ridders en wat al niet meer.
 |
| Zonsopkomst Wehl |
Na een kleine rondje om de kerk in Hernen, besluit ik te parkeren op de P van kasteel Hernen, waar het nog stil en verlaten is. Daar houd ik van, heerlijk vroeg beginnen zonder meelopers, even het gevoel van Remi zijn, alleen op de wereld. Nou is dat gevoel vandaag al snel behaald, want de wereld is maar klein met al die nevel om me heen en des te sneller komt het echte herfstgevoel ook kijken, want de natuur is hier fantastisch in al z'n najaarskleuren en mist hoort daarbij.
Ik wandel vandaag eens niet tegendraads maar precies zo als wandelpagina het beschrijft, het onverharde paadje op langs de heg.......... Gelijk ben ik al benieuwd of ik het kasteel dadelijk in al z'n glorie te zien krijg, maar dat duurt toch nog wel enkele kilometers zo blijkt. Daarvoor moet ik eerst twee lussen lopen die elkaar later kruisen en ik eindelijk het kasteel te zien krijg.
Het zijn twee mooie eerste lussen, bos, boerenland en vee, water met bruggetjes, grint- en zandpaden en kleine asfaltweggetjes. Zelfs het schouwpad is vandaag muzikaal aanwezig, want elke stap maakt een muzikaal geluid van slurp, blurp, glurp. slirp...... en dat zakt dan ook nog eens lekker diep door naar bas. Dus wees gewaarschuwd, trekt waterdichte schoenen aan!
Wanneer het kasteel¹⁾ in zicht komt is de wereld weer groter en ontwaakt, want met mij zie ik enkele dames ook een rondje maken. Ik gun mijn hersencel nog wat leesvoer van de infoborden die hier staan en loop door naar het beeld van de monnik zonder gezicht, om ook die vast te leggen op de gevoelige plaat. Na al het gedraai ben ik even van het figuurlijke padje, maar ik, samen met Guru herpak me en via de Dorpsstraat verlaat ik het dorp.
Wanneer het kasteel¹⁾ in zicht komt is de wereld weer groter en ontwaakt, want met mij zie ik enkele dames ook een rondje maken. Ik gun mijn hersencel nog wat leesvoer van de infoborden die hier staan en loop door naar het beeld van de monnik zonder gezicht, om ook die vast te leggen op de gevoelige plaat. Na al het gedraai ben ik even van het figuurlijke padje, maar ik, samen met Guru herpak me en via de Dorpsstraat verlaat ik het dorp.
Vanaf nu is ook de A50 onderdeel van mijn wandeling, helaas soms erg aanwezig. Aan de andere zijde van deze rijksweg gaat de route verder en wachten er nog vier lussen/lusjes op mij.
Het Hernense bos, grotendeels gelegen op een oude rug van opgestoven rivierzand, zo'n 10.000 jaar oud, bestaat voornamelijk uit statige eikenbomen en grove dennen. Wanneer het bos eindigt kom ik op een reeds uitgebloeid heideveld met een grote ven en in de verte de Hernense Molen uit 1745 of 1749, want daar verschillen de internet meningen 🤔 over. Van het Hernense Bos gaat het verder naar het Leurse Bos. Een ca. 50 ha groot bos op een zandrug, met wederom statige bomenlanen van eiken en beuken. Het Huis te Leur is al even deftig en passend in dit landschap. En wanneer je zo'n belangrijke familie bent die veel voor deze streek betekent heeft, dan moet er natuurlijk een straat naar vernoemt worden. En zo geschiedde...... Dadelijk kom ik hier terug, één van de stukken(stukjes) die dubbel gelopen wordt (soms vaker 🙈), maar eerst op naar de laatste lus, eigenlijk één-na-laatste. Die leidt mij over een smal zandpad richting Leur. Een hele familie jong en oud komt mij tegemoet en wacht tot ik het smalle pad verlaat. Zij hierin, ik ga rechts, heerlijk door de ... Mijn gedachten drijven af naar afgelopen Pinksteren, mijn Dutch Mountain Trail tocht en de Limburgse pratsj. Het laatste plasje water dat het pad nog heeft gebruik ik om mijn schoenen enigszins schoon te spoelen, helaas, drek, drek, nog eens drek en dan heb ik het nog niet eens over de piep'n van miene bokse 🙈! Al glibberend eindig ik bij de prachtige dorpskerk. Deze ligt op een verhoogd en door eikenbomen omringd kerkhof en vanaf hier zou ik een ieniemienie lusje, wel zo'n kleine 80 mtr, naar links nog kunnen nemen. Ik zie ervan af, want ook Guru toont er niets bijzonders. Dus rechts de bocht om ➡️
Het Hernense bos, grotendeels gelegen op een oude rug van opgestoven rivierzand, zo'n 10.000 jaar oud, bestaat voornamelijk uit statige eikenbomen en grove dennen. Wanneer het bos eindigt kom ik op een reeds uitgebloeid heideveld met een grote ven en in de verte de Hernense Molen uit 1745 of 1749, want daar verschillen de internet meningen 🤔 over. Van het Hernense Bos gaat het verder naar het Leurse Bos. Een ca. 50 ha groot bos op een zandrug, met wederom statige bomenlanen van eiken en beuken. Het Huis te Leur is al even deftig en passend in dit landschap. En wanneer je zo'n belangrijke familie bent die veel voor deze streek betekent heeft, dan moet er natuurlijk een straat naar vernoemt worden. En zo geschiedde...... Dadelijk kom ik hier terug, één van de stukken(stukjes) die dubbel gelopen wordt (soms vaker 🙈), maar eerst op naar de laatste lus, eigenlijk één-na-laatste. Die leidt mij over een smal zandpad richting Leur. Een hele familie jong en oud komt mij tegemoet en wacht tot ik het smalle pad verlaat. Zij hierin, ik ga rechts, heerlijk door de ... Mijn gedachten drijven af naar afgelopen Pinksteren, mijn Dutch Mountain Trail tocht en de Limburgse pratsj. Het laatste plasje water dat het pad nog heeft gebruik ik om mijn schoenen enigszins schoon te spoelen, helaas, drek, drek, nog eens drek en dan heb ik het nog niet eens over de piep'n van miene bokse 🙈! Al glibberend eindig ik bij de prachtige dorpskerk. Deze ligt op een verhoogd en door eikenbomen omringd kerkhof en vanaf hier zou ik een ieniemienie lusje, wel zo'n kleine 80 mtr, naar links nog kunnen nemen. Ik zie ervan af, want ook Guru toont er niets bijzonders. Dus rechts de bocht om ➡️
Ik sluit deze laatste lus langs de Van Balverenlaan, ja vernoemt naar de familie van Huis te Leur, en betreedt weer reeds eerder gelopen asfalt richting het landgoed. Tijdens het wandelen heb ik soms van die gekke gewoontes, eigenschappen, zintuigen of what ever, maar al lopende sluit ik de riemen van mijn kleine vriend die ik net even op een paaltje had geplaatst om wat te legen, en dan ben ik net een piloot die de landingslijst checkt en ja, dan mis ik wel eens iets 🙈. Gelukkig land ik veilig, maar moet ik wel een stuk teruglopen, want daar ergens ligt hopelijk mijn muts nog te wachten op mij. Geweldig déjà vu gevoel. Nu m'n vingerloze wanten nog ergens opspeuren langs het Marskramerpad 😕.
Goed en door, bochtje en ik ben weer en route in het Leurse Bos. Even raak ik hier ook in onmin met mijn grote vriend Guru, wanneer ik een beetje de kluts kwijt raak door al het gedraai en gekruis van hetzelfde pad. Maar we leggen het snel weer bij en zo vervolg ik het pad weer over het reeds eerder gelopen asfalt langs de Hernense molen. Nog een laatste stuk Hernense Bos met het geluid van de A50. Na de tunnel gaat het nu verder de wijk in en torent voor mij de Sint Judocuskerk weer op. Het einde van deze route ligt hier rechts van me op de parkeerplaats van het kasteel. Maar ik stel het nog even uit en loop de oprijlaan van het kasteel op. Eens zien wat er te bewonderen valt, ben er nu toch.
Goed en door, bochtje en ik ben weer en route in het Leurse Bos. Even raak ik hier ook in onmin met mijn grote vriend Guru, wanneer ik een beetje de kluts kwijt raak door al het gedraai en gekruis van hetzelfde pad. Maar we leggen het snel weer bij en zo vervolg ik het pad weer over het reeds eerder gelopen asfalt langs de Hernense molen. Nog een laatste stuk Hernense Bos met het geluid van de A50. Na de tunnel gaat het nu verder de wijk in en torent voor mij de Sint Judocuskerk weer op. Het einde van deze route ligt hier rechts van me op de parkeerplaats van het kasteel. Maar ik stel het nog even uit en loop de oprijlaan van het kasteel op. Eens zien wat er te bewonderen valt, ben er nu toch.
Na 17 mooie km's staat Panda verscholen tussen heel veel meer gemotoriseerde blikken klein te wezen. De dag is begonnen, de middag eveneens. Menigeen loopt hier nu, nu ik weer huiswaarts keer. Gelijk hebben ze. De mist is onopgemerkt verdwenen terwijl ik door de bossen liep te struinen. Ik heb ervan genoten, ook van het gedraai, geslinger en gekruis, de mooie landschappen met de boerderijen, het kasteel en de landgoederen met hun bossen. En nu, nu ik dit schrijf ben ik nog enthousiaster, maar dat komt door alle info die mijn ene grijze hersencel vanmiddag weer tot zich heeft genomen. Wil jij die van jou ook verrijken en/of verblijden, klik eenvoudigweg op een gekleurd woord.
¹⁾ Deze link zeker aanklikken. Te leuk filmpje over het kasteel en zijn geschiedenis en bewoners.
*⁾ Deze route is ook te vinden als Trage Tocht Hernen, volgens mij exact dezelfde als de kasteelwandeling. Maar mij niet bellen als er één stap anders is, want deze heb ik niet gelopen. 😊
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je reageert, bedankt!