2019-07-11 | Het gat

Hoe gaat het verder?

Na elf dagen rust begonnen mijn benen zich toch werkelijk af te vragen waarvoor ze gemaakt zijn. Precies, om te lopen! Mijn blaar is geheeld en vrijwel helemaal hard, mijn hielspoor links is met vakantie (hopelijk enkele reis geboekt), alleen mijn rechter hiel sputtert nog behoorlijk tegen en mijn rechter heup is niet geheel pijnvrij. Desalniettemin is mijn zoektocht op internet alweer in volle gang naar het volgende project c.q. uitdaging. De Compostella staat natuurlijk bovenaan mijn lijst, maar dat wordt 2020 als alles mee zit (sponsoren meld u gerust aan, ik zal u zeer dankbaar zijn).

Kathedraal van Santiago de Compostella

 

Het Marskramerpad loop ik natuurlijk nog in stukjes met mijn wandelnichtje Brigitte. Dat pakken we weer op na de zomervakantie van ons beide. 

Wat mij nu het meest lokt is het weg zijn, het vrije, de gesprekken, de ontmoetingen, elke dag is anders, geen idee wat of wie je tegenkomt of waar je slaapt. Je hoeft alleen maar te lopen. Zooooo lekkerrrr, zo relaxed. Jammer genoeg hangt overal een prijskaartje aan en dat beperkt dus de vrijheid nu even. Maar wandelen alhier kost niks 😃.

Donaties zijn welkom

Dinsdag mijn ouwe wandelpantoffels maar weer aangedaan om heel rustig te beginnen met een wandeling naar het centrum van Doetinchem. Daar had ik een afspraak met de stoelmasseuse. Hoe lekker is dat? 😊. 

Via het centrum, en natuurlijk een fijn terrasje, terug huiswaarts. Acht kilometers op de teller (makkie toch? 😖), een rechter heup die ergens achteraan kwam hobbelen en het vertikte gewoon mee te doen. Naalden in mijn rechter hiel die ongevraagd mee huiswaarts keerden, maar toch de finish bereikt hebben, mijn eigen huis en mijn eigen bank. Pootje maar weer omhoog na de nodige pijnstillers en dito crèmepjes.

Ik en mijn zakdoek :-)

Vandaag, donderdag, in de herhaling. Laat ik direct niet te gek doen en eerst maar eens een klein rondje maken (verstand komt met de dagen 😊), net als vorige jaar toen ik begon met wandelen. 't Is bewolkt, graad of 22, kortom lekker wandelweer. Prettige bijkomstigheid, heerlijk weer in mijn wandeloutfit.
Na zo'n drie kilometer begint mijn hiel zich weer met de planning te bemoeien, maar ik houdt de moed erin en ga pas in de rust als ik het terras van De Zon in Wehl heb bereikt. Ik bestel een cappuccino en op aandringen van de eigenaar ook maar een "ouwe taart", ja met....😊. Ik heb soms een heel zwaar leven. 

Ouwe taart

Wanneer ik afreken is meneer De Zon oprecht geïnteresseerd in mijn wandeling en vraagt of ik ergens voor train.  Nou, nee hoor, ik ben al lang blij dat mijn benen met mij mee willen. Ik word geattendeerd op het wandelnetwerkbord dat voor het restaurant staat en besluit de rood en blauwe voetstapjes maar te volgen. En zo kom ik uit bij het winkelcentrum in onze wijk. Voor de zekerheid plak ik nog een stukje tape onder mijn voet, want er warmt iets op daar onder, wat gewoon koel behoord te blijven.

voetstaproute

Nog een keertje rechtsaf over het fietspad, links over het grind, beetje rechts houden via het trottoir en onder de fietstunnel door naar rechts. Zebraatje over, huisje gevonden. Tsjakka, 9,5 kilometer erbij deze week. Pijn is fijn........ 

Bedankt Loesje, zo is het!

En ga ik wandelen, is bloggen toch ook weer een hele leuke bezigheid. Ach waarom niet, er moet meer optimisme komen, gegrapt en gelachen worden! En zelfspot .... ach kijk gewoon mee in mijn leven.
Vergeet niet de links af en toe aan te klikken en lach 😃. Wanneer je een reactie plaatst (kan alleen als je de blog opent via de browser) laat even weten hoe je heet. Mijn naam weet je tenslotte ook.