Volgers

zaterdag 24 oktober 2020

2020-10-22 | Maasmeanderen II

Wederom asfalt, asfalt, asfalt

Na de prachtige bosrijke tocht van gisteren ga ik vandaag naar het open veld, langs de Maas. Daarvoor lift ik weer mee met mijn wederhelft en op een belachelijk vroeg tijdstip, 't schemert ja nog ๐Ÿ˜ฎ, vertrekken we naar het Land van Maas en Waal. In 't authentieke vestingdorp Grave wordt ik gedumpt, daar eindigde ik eerder met heerlijke temperaturen, daar start ik nu fris en fruitig en vandaar loop ik naar Ravenstein. Makkie vandaag, maar 11,1 km, dat wordt lekker wakker worden! 
Grave ontwaakt, hier en daar is al bedrijvigheid, schilders bouwen hun stellages op, winkels worden bevoorraad en een enkel hondenbezitter groet mij vriendelijk goedemorgen. In het haventje heerst nog rust en stilte, al denk ik zelf dat er ook niemand nu op z'n bootje blijft slapen en zo wel, waarom zit die dan nu niet op het dek van deze prachtige ontwakende ochtend te genieten? Spreek ik moedig, de slaapkop herself
๐Ÿ˜Š


Na de Thompsonbrug draai ik nog een paar rondjes om zo alles nog eens goed in me op te nemen en dan gaat het door naar het gemaal Van Sasse. De route is eigenlijk simpel eenvoudig, volg de Maas en het asfalt. Kijk goed om je heen en geniet van het ontwaken van de vele kerkdorpen aan weerszijden. Het pad loopt verder landinwaarts wanneer ik het natuurreservaat Keent nader. Eens was dit een eilandje, nu een prachtig natuurgebied met Taurusrunderen, Schotse Hooglanders en Exmoorpony's. Hier stap ik even af van de gpx-route die onderlangs over het asfalt gaat en neem ik de hoger gelegen dijk met grindpad. Hier krijg je een mooi wijds vergezicht, zeker op een dag als vandaag, met prachtig blauwe hemel met wat sluierwolken. Dit lijkt mij ook een prachtig plekje voor mijn tweede wandelsteen, jz002 een varkentje, wacht nu op z'n volgende reiziger.


Op d'n Overloop fotografeer ik nog een rondje en vervolg mijn route over de Oude Maas verder naar Neerloon, Daar hoop ik ergens een leuk plekje voor de lunch te vinden en hoop doet leven en zie... mooi bankje aan de doorgaande weg, tegenover de kerk en naast het Heilig Hartbeeld. Gezegende dag ๐Ÿ˜€. Mijn mazzel is andermans pech, want de twee oudere wandel-echtparen hangen wat rond bij Christus en z'n traptredes en niet veel later vervolgen ze al kletsend hun tocht, ze moeten nog 7 km zo te horen. 
Van hier gaat het onder de A50 door en nadert het eindpunt het historische vestingstadje Ravenstein

 

Volgens mij is het een heel leuk dorp, maar ik maak de keus om het enkel bij het bekijken van de kanonnen te laten die op mijn pad komen. Het beetje info dat er geschreven staat neem ik tot me en besluit door te lopen tot zover als mogelijk (da's dus wanneer mijn taxi me oppikt). Dussss ..... doorrrrrr nog meer asfalt volgen maar ik kijk nog wel even achterom en dan zie ik nog de wieken van de Stellingsmolen De Nijverheid achter wat prachtige gekleurde bomen staan. 
Ik laat de uitzichttoren mooi staan in de uiterwaarden maar twijfel wel even of ik door de uiterewaarden ga lopen of toch liever het asfalt. De laatste wint, want hier loop ik hoger en heb ik een mooi uitzicht over de Maas met z'n vrachtschepen, de verschillende kerkdorpen aan Gelderse kant en ook de kleine dorpjes en buurtschappen aan Brabantse zijde.


Wandelen is ook goed voor je eigen topografisch brein, want ik had nog nooit van Neerlangel, Demen en Dieden gehoord. De meeste schattigste kerkjes hebben ze daar en zelfs een heus bedrijf met 16 siertuinen
Ik wandel vrolijk verder, genietend van het machtige uitzicht aan alle kanten. Van verre zie ik al een giga toren boven alles uitsteken en giga wordt nog gigantischer wanneer ik dichterbij kom. Geen idee wat het is, lijkt me iets voor de telefonie gezien het gebouw. Vanaf nu wordt het ook aftellen qua kilometers want mijn taxi heeft zich gemeld. Perfect timing, wat de lucht betrekt steeds meer en de eerste druppels laten niet meer lang op zich wachten zo te zien. Net voor ik Megen en de N329 bereik staat nog een bankje met uitzicht over De Vliet en daar stop ik en mijn apps met tellen. Precies 21 km gelopen, nog 4.4 te gaan van deze, maar die gaat zo mee met de volgende 13.4 die eindigt in Lith


Het was een mooie route, zelfs met al het asfalt. De dorpjes met z'n authentieke oude gebouwen, overal waar je kijkt zie je wel ergens een kerktoren bovenuit piepen, de dag zelf kon bijna niet beter, mooie ochtendgloren en later prachtig blauwe luchten, de goud-, geel- en oranjetinten van de herfst zijn overal te zien en nu op z'n mooist. Kortom: heerlijke dag, fijne route, ik ga voor een vervolg



Heb je hier nou ook gelopen, misschien wel the walk of wisdom of  รฉรฉn van de andere routes die langs de Maas lopen, en heb je mijn wandelsteen gevonden, laat het even weten.
Kijk op:
https://jolandaswandelstenen.blogspot.com/


vrijdag 23 oktober 2020

2020-10-21 | Markelose Berg II

 

All weather mensen

Na route รฉรฉn komt natuurlijk twee en daar Brigitte vandaag zomaar van huis weg kan en mag, gaan we die maar even wandelen. Wederom een AB-tje en, zoals met alles in het leven, "van je fouten leer je", "verstand komt met de jaren" en elk ander clichรฉ wat hierop van toepassing zou kunnen zijn, we staan samen op het eindpunt en rijden met een goed opgeborgen autosleutel naar het startpunt, Maarkel centrum. So far so good.... en na 1 km wandelen we al in het schรถne buitengebied van alhier. Het loopt vandaag lekker relaxt, want we volgen gewoon de wit/rode markeringen van het Overijssel Havenzathepad (handig hoor dat inlezen ๐Ÿ˜Š) en daardoor kan zelfs BB, de vooroploper, grotendeels de route zelf volgen zonder mij en Guru.


Het gaat van kleine boerenasfaltweggetjes over in zandpaden met ietwat trieste kerstbomen aan de rechterzijde van de weg. Even nemen we gas terug, we moeten natuurlijk ook niet te snel over zijn, en om meneer fazant op z'n mooist vast te leggen op de gevoelige plaat. Ik zeg: "goed gelukt!" Het tempo van ons ligt natuurlijk weer vet onder gemiddeld, want niet alleen fazant wordt gevangen door de camera, die andere 482 gemaakte foto's (en dat zijn alleen nog maar de mijne ๐Ÿ˜ฎ) nemen ook nogal wat tijd in beslag. Ja..... we willen natuurlijk wel volop genieten van deze dag, de wandeling op zich, Twente, de AchterhoekSallandse Heuvelrug, alle natuur, paddenstoelen (ach maar 90 foto's) ๐Ÿ„๐Ÿ„, elkaars verhalen en het weer, dus de regen, regen, en regen en later de zon! Ja, die is al mee in eigen persoon..... BB ๐Ÿ˜‚. Even wordt het een bloedzonnetje, heel bijzonder natuurlijk, maar minder prettig als het je neus uitkomt toch BB? En nu niet meer overal je neus insteken, kop op! De volgende kilometers word ik naar de grond gedirigeerd om al wat paddenstoel, mooi, natuur of what ever vast te leggen. Verder ongeschonden, komen we op het Borkeld aan. 


Hier liggen de cadeautjes voor het oprapen, vastleggen, zeg maar. Al zijn we net te laat met het schieten van de reeรซn en hebben we het nakijken. Brigitte raakt completely in de war van dit alles en geeft groene licht voor een bankje, koffie en gebak. Maar zelfs die staan hier niet voor het oprapen. Wie wandelt en blijft lopen,..... komt er altijd weer รฉรฉn tegen en รฉรฉn is genoeg, ook voor ons twee. Daarvan tenminste wel, van het gebak niet ๐Ÿ˜„. Ietwat ontsiert komen ze uit mijn kleine vriend, maar ze zijn lekkerrrrrrrr. Zo lekker dat ik BB er al van verdenk dubbel genuttigd te hebben ๐Ÿ˜Œ. Tussen het lachen door sussen we elkaar ietwat in de hoop dat er nog wat cadeautjes langs komen wippen, springen of vliegen. Het blijft bij een vliegertje........ maar wat?  We left our brain on the ground over here (met dank aan BB).
Wanneer we verder gaan, laat ik mijn eerste wandel-steen hier achter op het bankje, in de hoop dat ie een mooie reis verder maakt.

 

Het Borkeld is prachtig, wij genieten met volle teugen van de uitgebloeide heide, jeneverbessen, paddenstoelen en de grafheuvels (zie, altijd goed een beetje in te lezen voordat je gaat wandelen ๐Ÿ˜). We lopen natuurlijk keurig op de wit/rode markeringen, maar wanneer we bijna de Groningeresweg betreden, da's wat de gpx op Guru zegt, ga ik gelijk weer achter BB aan en nemen een afslag eerder (toch niet goed genoeg ingelezen dus!). Zo voorkomen we dat we al het leem, zand, veen en blub van het Borkel mee naar huis nemen. Via het Elsenerveld lopen we richting A1 en het Ecoduct. Met BB gaat het gelukkig ook weer beter, die vliegt alweer van rechts naar links over het pad de bosjes in. Even later klets ik nog even bij met de runderen die we toch echt net nog zagen staan, maar die ff snel verstoppertje gingen spelen met ons ๐Ÿ˜ฎ. Bij de schapen wordt het al net zo'n spelletje, alleen hebben enkele van hen een zwart-grijs camouflagepak aangetrokken. Duurt ff eer we die gespot hebben. Nou kan ik me dat van mezelf voorstellen, want ik poets de hele dag mijn bril al schoon, maar BB draagt niet eens een bril!


Lunchtime dus! Bij gebrek aan een bankje (die was er wel maar niet goed genoeg) eten we op wat boomstammen in het bos (maakt ons echt niets uit! Je bent akela of niet ๐Ÿ˜‚). Inmiddels is het droog geworden en al wat nog naar beneden komt is dat wat de bladeren ons doet toekomen. We begroetten wat wandelaars, met en zonder hond, redden onze lunch wanneer twee seniordames hun viervoeter niet in onder de duim hebben en dat geeft ons weer genoeg voer om over te debatteren. 
We struinen verder over bospaden, smal, smaller, smalst. Brigitte heeft het er soms moeilijk mee om het pad te vinden, dus Guru helpt een handje. Dus maar weer terug, in de achteruit...., Brigitte voorop want dat wil ze altijd, die maakt wel een pad met haar maat .. en zie daar....... midden tussen het groen het paaltje met onze markering en vele anderen. Ze waren hier gewoon vergeten te maaien denk ik. Maar dit maakt het er alleen maar leuker op en we klimmen rustig omhoog en naar benee, stoppen voor foto zoveel, een spinnenweb met regendruppels, paddenstoeltje, blaadje met nerven....... 

 
Hier lopen verschillende wandelroutes samen, waaronder een leuke, volgens ons voor families die graag de kids ook nog iets bij willen brengen (en zichzelf), het Wereldtijdpad. Neem er ook de tijd voor, want eer je alle bordjes hebt gelezen........ Wij sloffen door en laten het Joodse kerkhof ook links liggen en verdiepen ons in het oude smalspoor van Rijssen waar ooit de steenfabrieken gebruik van maakten. 
We hebben Rijssen al betreden, maar moeten er nog een rondje om heen lopen, want anders komen we natuurlijk nooit aan die 15 km. Maar ook dit laatste stuk is mooi, bos, heuveltjes en zon! Snel nog een paar plaatjes schieten, zijn de mooiste natuurlijk! Langs de rand van Rijssen gaat het naar het Rijssens Museum, ooit Havezathe De Oosterhof
   

Vanuit het omliggende park betreden we weer de bewoonde wereld en via een ietwat minder interessant stukje Rijssen (al is het centrum niet echt ongezellig buiten Corona-tijd om) belandden we uiteindelijk bij het ijzeren ros van BB. Voor wie met de trein komt, bekijk het stationsgebouw even goed, oudje uit 1888. Nog even een ritje naar Markelo en zo eindigt een mooie, verrassende route van twee delen Markelose Berg. Dat berg blijft mij toch een raadsel (jaja, het midden van de route, maar berg...... ๐Ÿ˜‚, maar het liedje is wel lekkerrrrrr). 


Brigitte, het was nat en natter, maar niet natst! Vandaar jouw titel, wij zijn All weather mensen en schrikken niet meer van een buitje , bui ☔☔ of regen ☔☔☔. Dank voor jouw bijdrage in deze blog, jouw talenknobbel die zomaar van Twents naar Deutsch en English gaat en het verhaal er altijd weer vrolijker op maakt, al was het alleen al voor jou en mij omdat wij er bij waren ๐Ÿ˜‚!  So far so good, en good, beter, best was 't vandage wa weer.
Dussssss mensen, ga eens wandelen en niet alleen om het wandelen, loop lekker je hoofd leeg! En als je een wandel-steen ziet, laat het even weten.

https://jolandaswandelstenen.blogspot.com/2020/10/2020-10-21-eerste-steen-gaat-reizen.html

donderdag 22 oktober 2020

2020-10-22 | Steen gelegd



UPDATE
Zie: https://jolandaswandelstenen.blogspot.com/
Wie laat 'm verder reizen? Plaats je bericht als reactie of mail naar: jzwiers63@hotmail.com

*****

Steen 002 is gaan reizen
De tweede steen, jz002, is vandaag uit Gelderland vertrokken en is in Noord Brabant te vinden.

Wanneer je 'm vindt, neem 'm mee, kijk op mijn weblog (zie achterzijde steentje) en laat een foto en berichtje achter waar je 'm gevonden hebt en waar je 'm hebt achtergelaten voor z'n vervolgreis (screenshot van de locatie is altijd handig). Vind je 'm te mooi om door te laten reizen, ook geen probleem, geef dan even door in welke stad, plaats, dorp of buurtschap ie een fijn thuis heeft gekregen.

Ik ben zeer benieuwd hoe zijn reis gaat worden en die van de volgende stenen. Wie laat 'm verder reizen? 

Reacties kun je hier onder plaatsen of stuur een mailtje met foto naar jzwiers63@hotmail.com.



woensdag 21 oktober 2020

2020-10-21 | Jolanda's wandelstenen



UPDATE 1
Zie: 
https://jolandaswandelstenen.blogspot.com/
Wie laat 'm verder reizen? Plaats je bericht als reactie of mail naar: jzwiers63@hotmail.com

*****
Steen 001 is op reis

Vandaag is mijn eerste steen aan z'n reis begonnen. 

Ik heb reeds eerder beschilderde stenen gespot, gevonden, mee op reis genomen en weer verplaatst. Voor een goed doel, maar ook gewoon voor de fun. Die laatste steen was via Kei Tof en zo kwam ik op het idee mijn eigen stenen mee te laten reizen op mijn wandeldagen.  
Steen 001 heb ik op mijn vorige wandeling gevonden en nu ligt koe ergens op de route die wij (Brigitte en ik) vandaag gelopen hebben. Wanneer je 'm vindt, neem 'm mee, kijk op mijn weblog (zie achterzijde steentje) en laat een foto en berichtje achter waar je 'm gevonden hebt en waar je 'm hebt achtergelaten voor z'n vervolgreis (screenshot van de locatie is altijd handig). Vind je 'm te mooi om door te laten reizen, ook geen probleem, geef dan even door in welke stad, plaats, dorp of buurtschap ie een fijn thuis heeft gekregen.


Ik ben zeer benieuwd hoe zijn reis gaat worden en die van de volgende stenen. Wie laat 'm verder reizen? 

Reacties kun je hier onder plaatsen of stuur een mailtje met foto naar jzwiers63@hotmail.com.




woensdag 14 oktober 2020

2020-10-11 | Markelose Berg I

 

Nou.... berg.....

๐ŸŽต"Zondag...... Zondag...... vandaag blijf ik de hele dag weer bij je"๐ŸŽต 

Fijn hรฉ ๐Ÿ˜Žik ga weer met Brigitte op stap ๐Ÿ–. Na twee wandelingen naar mijn eigen geneuzel geluisterd te hebben is het wel weer gezellig om met 'r bij te kletsen en een rondje te lopen en wel op een rustige, ietwat vochtige zondag. Een rondje wordt het niet, ze kwam met een tweedelige route Markelose Berg op de proppen, een AB-tje dus. De A staat voor Goor en de B voor Markelo, it's a simple
We starten bij het station van Goor en slingeren al onze mobiele apps aan en vertrekken links om..... oeps... rechts om......๐Ÿ˜ Via het perron lopen we een woonwijk in en na enig geslinger gaat het over het Poolspad richting het Twentekanaal en hier steken we de Weldammerbrug over. Dit is voor mij weer zo'n leuk momentje ๐Ÿ˜ƒ, dat ik af en toe heb sinds ik akela ben, ik rijd hier al 22 jaar langs als ik naar thuis ga, Almelo, of terug, heb hier vele kilometers met mijn vader † gereden, en nu stap ik hier over en langs. Maar goed, nu gaat het via het talud naar beneden (kun je beter met de ๐Ÿš— nooit doen!) en gaan we over het erf van Boer Bruil door het bos naar zijn buren in Huize Weldam. Echt.... heeeel leuk optrekje!


De natuur is nu toch wel op z'n prachtigst, daar zijn wij ๐Ÿ˜Š๐Ÿท het wel over eens, en dus verdwijnen wij weer regelmatig met de neus en de samsung compactcamera, Brigitte's koelkast en mijn Apple naar de grond om al wat paddenstoel ๐Ÿ„ heet vast te leggen. Zelfs met gevaar voor eigen leven, want BB spot haar favoriete zwammetje aan de andere zijde van een droge sloot. Al is er dan wel geen water, maar begroeiing des te meer. Hoe ze 't doet ...... ๐Ÿ˜๐Ÿ˜• hoe ze ze steeds weer vanuit een ooghoek ziet..... ๐Ÿ˜ฎ, terwijl wij druk kletsend onze route bewandelen .......  Eenmaal weer op het pad gaan we nog sociaal doen ook en maken we een praatje met een mede-wandelaar. Het is duidelijk, hij is een local, want meneer loopt zonder kleine vriend op z'n rug. We zijn het er met z'n drieรซn over eens dat het hier prachtig machtig is, maar wanneer hij hoort dat wij graag vele kilometers (pak 'm beet tot zo'n 20 km) lopen raad hij ons aan ook de Westerflier eens te bewandelen. Volgende keer dan maar Brigitte?


Nu gaat het eerst over bospaden over het terrein van het Nijenhuis, langs paddenstoelen in allerlei soorten, maten, kleuren, harde dozen, bankjes groot en klein, met hoedjes lang en slank of lekkere dikke bolhoed met dikke buikjes, in groepsverband of afgelegen moederziel alleen.
Wanneer we de laatste bocht nemen en de beschutting van de bomen verruilen voor opener veld, zijn we weer op bekend terrein, hier waren wij eerder! Is de voorzijde van deze havezate al mooi, wacht dan maar tot je aan de achterzijde bent belandt ๐Ÿ˜Š. Alles is hier zo goed onderhouden en bewaard gebleven, je waant je zo weer in het romantische tijdperk van Rutger Jan. In stijl, over een kaarsrechte laan, verlaten wij dit grondgebied en betreden wij cultureel Diepenheim en is het tijd voor..... Precies, wij waren ooit bij Irma op de koffie en daar hebben ze lekker gebak ๐Ÿ˜‹ en de inhoud van onze thermoskannen blijft wel warm.
 

Eenmaal weer op route gaat het door het pittoreske centrum van Diepenheim met her en der wat oude pandjes en authentieke winkeltjes. Helaas laten we Landgoed Warmelo links liggen en Huize Diepenheim rechts en gaan we via de Odammerweg het buitengebied weer in. We passeren wat oude en nieuwere graven en belandden op ..... het Westerflier ๐Ÿ˜ฒ! Dus niks volgende keer Brigitte, we doen het er vandaag gewoon maar even bij. Luie Everdina heeft zich inmiddels ook bij ons aangesloten en samen staan we bij Huize Westerflier al het moois tot ons te nemen en vast te leggen. Ik ben zo onder de indruk van zoveel schoonheid en historie dat ik zelfs Guru's paadje niet meer herken, dus rechtsomkeer en rechtdoorrrrrrrr en zo passeren wij het tolhek met bijbehorend tarievenbord. Helaas heb ik geen 1,5 cent, dus neem ik BB zonder betalen gewoon mee de "grens" over. 


Al enige tijd lopen we gelijk op met het Overijssels Havezatenpad en zo nu ook met het Reggepad. We grappen er regelmatig over, nu en tijdens andere wandelingen, dat we die routes niet meer hoeven te lopen, al is die laatste misschien bij nader inzien toch wel een leuke en heb ik de gpx inmiddels al binnengehaald.
We kronkelen verder door het bos van Westerflier, fotograferen her en der wat natuur en nog meer paddenstoelen, groeten de hond en zijn mede-wandelaars. Daar wij ons nimmer inlezen in routes en omschrijvingen, ben ik blij verrast te zien wanneer we de Lochemseweg gaan oversteken bij De Viersprong*. Brigitte is vandaag duidelijk weer de baas ๐Ÿ˜Š, dus meldt ze bij voorbaat al dat we een bankje zoeken om te lunchen, want onze rugzakken moeten toch ook leeg. En zo belandden wij, eenmaal aan de andere zijde van het Twentekanaal, na zo'n 700 mtr langs de Schipbeek gelopen te hebben, op een redelijk beschut picknicksetje onder wat bomen, en nuttigen wij onze lunch uit onze kleine vriend.

 
 
Net wanneer de buikjes gevuld zijn wordt van boven het afwaswater al gestort en pakken we alles in in plastic en gewapend met plu trekken we verder. Na wat kluunwerk door wat eens een maรฏsveld was, gaat het verder de komende 2-2,5 km over een mooi breed schouwpad langs bovenstaande rivier. Al snel komt de zon weer door en geeft het mooie vergezichten over water en weilanden met in de verte de zendmast van Markelo. De koeien staan ons nogal dullig aan te staren wanneer ik de opdracht krijg om de buizerd zo mooi mogelijk op de gevoelige plaat vast te leggen. Gelukkig maar, 't is gelukt, want anders ......... ๐Ÿ˜•๐Ÿ˜–
Wanneer ik de vistrap in de Schipbeek betreedt wil Brigitte wel met camera klaar staan in de hoop dat..., maar nee, ik houd het verder droog. 


We verlaten het schouwpad en gaan verder richting de fraaie manege van Willem Greve om even later weer te verdwijnen in een bos. Op Guru heb ik een soort hutje/huisje gespot even verderop en dat blijkt een onderduikershol te zijn. We lezen ons hier in wat er geschreven staat en realiseren ons goed hoe bevoorrecht wij zijn, zelfs nu nog! Het gaat verder, op naar de Markelose Berg! Onze route loopt om deze gletsjerijsberg ๐Ÿ˜‚ en dus valt het klimmen reuze mee en ben ik lekker niet de laatste die boven komt ๐Ÿ˜Š. We komen volgens Guru niet eens tot de 33 mtr en de echte top (40,1 mtr), met het Verzetsmonument, beklimmen we vandaag niet. Wij dalen, over een klinkerweg, lopen langs de Martinuskerk en staan even later oog in oog met de echte dinkytoy van BB. Wij hebben รฉรฉn der oudste dorpen van Twente gehaald en nog redelijk droog ook. Op naar deel 2, dan gaan we de grens over naar de Sallandse Heuvelrug, Rijssen here we come, okรฉ niet direct nu, snel, ergens binnenkort ๐Ÿ˜‰!  


Brigitte het was weer ouderwets gezellig. Dank voor de mooie route en leuke zondag. Binnenkort nog maar eens overdoen ๐Ÿ˜.
๐Ÿ–๐Ÿ–๐Ÿ–

donderdag 8 oktober 2020

2020-10-06 | Rijk van Nijmegen

Alleen maar voordelen

Met enige regelmaat kom ik op social media de N70 tegen. Of iemand zoekt een mooi traject om de kuiten te trainen, of iemand wil een pittig hardlooppad berennen, of men wil gewoon daar in de omgeving een mooie wandeling maken (kan natuurlijk ook hรฉ), de N70 schijnt dit allemaal in zich te hebben. Mijn nieuwsgierigheid moet nu maar eens getemperd worden, dus zoek ik het internet af voor de juiste gpx route. Dan komen er nogal wat links voorbij, maar ik heb blijkbaar toch "De enige juiste!" te pakken, dat "zegt" tenminste de route wanneer ik 'm in mijn Guru heb ingevoerd, en wat ie ook zegt, 14.2 km, dus niet de 16 km die ik overal lees. En 2 km meer of minder, no problem inmiddels meer voor mij, maar dat geldt voor normaal, en mijn normaal is plat, vlak, heuveltje van 2, 3% misschien, dit belooft iets meer dan dat. De weersvoorspellingen zijn pedt met dt ☔☔, dus daaraan zal het niet liggen, maar we gaan het zien en meemaken.

Mijn eigen tempo

Na wat getwijfel (thats my middle name ๐Ÿ™ˆ) parkeer ik in Beek-Ubbergen, naast een prachtig oud pand van wat eens de Gem. Electriciteitswerken Nijmegen was en schuin tegenover Hotel 't Spijker, mijn/het navigatieadres. En daar ga ik dan eerst maar even op bezoek, wel zo aardig toch, toilet en koffie gaan prima samen en tenslot van rekening heb ik al 900 meter gelopen en zie ook zo 1, 2, 3 geen mogelijkheid tot een beetje privรฉ natuur-toilet. Dan ook maar gebak, ik moet straks toch wat te verbranden hebben ๐Ÿ˜Š! Beter gaat het niet worden vandaag of wel........
Ik loop tegenovergesteld van wat de routebeschrijving schrijft (zie ik nu tijdens mijn schrijf- en zoekwerk), dus gaat het bij het Waterrad en het wasvrouwtje via een klein smal steegje, Kastanjedal, gelijk trapopwaarts. Dat was trap รฉรฉn..... en ik moet door tot vijfhonderd treden heb ik ergens gelezen ๐Ÿ˜ฆ


Acht heuvels volgen, met prachtige vergezichten. Ik word getrakteerd op reusachtige oude kastanjebomen, zoals de zgn. Kabouterboom met een omtrek van 8.5 mtr, door het Hengstdal wat ooit het park van Kasteel Ubbergen was, een statige lindelaan uit 1910, een mooi vergezicht op het kleinste dorp van Nederland, PersingenHeerlijkheid Beek, de Oude en de Nieuwe Holleweg, brongebied van de Elzenbeek met nog een heuse spoelput. 
Er volgt nog heel veel moois, bos, heuvels, mooie uit/doorkijkjes over polders en het rivierenlandschap, en nog meer traptreden die bestegen moeten worden. Gelukkig volgt daarna dan ook weer het dalen ๐Ÿ˜€ en wat meedaalt is het zweet vandaag. Daar had ik me ook al op voorbereid qua kleding, bijna geheel in merinowol. Het inpakmateriaal tegen de buien ligt en hangt op grijpafstand in en aan mijn kleine vriend, maar die komen pas na de theepauze aan hun trekken.

 

De route is bijna in z'n geheel prima te lopen op de markeringen, groene paaltjes met af en toe een naamplaatje N70. Een paar keer heb ik het paaltje gemist, of hij was afwezig of ik ben kippig (goed mogelijk ๐Ÿ˜Œ), maar lang leve de gpx en Guru en zo kom ik altijd weer goed op route. Prettige bijkomstigheid van het lopen zoals ik doe, ik weet wat komt (lees; straatnamen, plaatsnamen en b.v. horeca ๐Ÿ˜€), zo dus ook hoe ver nog naar de Duivelsberg. Hier ben ik reeds vaker de bult op gezweten en zo ook nu. Bij de Heksendans neem ik nog even wat geschiedenis tot mij en na foto 256 vertrek ik richting het pannenkoekenrestaurant met de toepasselijk naam, Duivelsberg. Onder het genot van cappuccino en poffertjes wacht ik hier ook de stortbui maar even af. 


Vandaag zijn er vele wandelroutes die mijn pad kruizen, o.a. Walk of Wisdom, het Pieterpad en het Grote Rivierenpad. Mijn groene paaltjes gaan naar de Motteburcht Mergelp en na de beklimming volgt weer een trap naar beneden. Ik neem nog even de afslag rechts richting de Kleine Motte en vanaf daar heb ik een pracht uitzicht. Zelfs nu nog, met toch wel enige bewolking. Vergeet deze afslag niet, 't is de moeite waard. Maar dat is deze hele route en omgeving!
Dit lijkt mij ook de plek om de Kei Tof steentje, die ik afgelopen zaterdag gevonden heb, achter te laten, zodat een volgende wandelaar 'm verder kan laten reizen. 

Assenkuul

Het blijft dalen, weer stijgen, weer een paar treden omhoog en omlaag. Menig traptrede is voor lange benen-mensen en is het voor mij soms uitkijken geblazen (en niet alleen op de trappen!). Na vallen komt misschien wel opstaan, maar ik ben vandaag zonder begeleiding op pad, dus voorsicht geboten! Ja in het Deutsch, want ooit was een stuk grondgebied hier van onze oosterburen zo valt hier te lezen. 
Af en toe maak ik een rondje om m'n as, zo ook nu in redelijk open veld, gelukkig maar, want anders had ik de regenboog nog gemist ook. Deze laat ik achter me en verdwijn weer het bos in. Verder ga ik langs het huisje waar mevrouw Schuster gewoond  heeft 
(lees het infobord aldaar) en nu het Landschapmusuem in is gevestigd. Het gaat links de bocht om, Smorenhoek. Een mooie vallei waar rustig aan 't hoger gaat met rechts achter de vlechtheggen grote akkers, Assenkuul. Op enige afstand van elkaar staan paaltjes met QR codes die mij van de nodige info voorzien. 



Nog wat laatste treden en ik wandel over een smal pad langs een weide met paard en pony's. Hier staat een historische wegwijzer Nederland-Duitsland, dat aangeeft dat ooit hier de landsgrens lag, die ligt nu 2 km verderop. Via de bewoonder wereld gaat het richting het eindpunt, Gem. Electriciteitswerken Nijmegen en verteld mijn GPSOdometer dat ik 14.5 km heb gelopen. De 16 km heb ik niet gered, maar dit was mooi zo, morgen ga ik het zeker weer opnieuw beleven, maar dan anders ๐Ÿ˜–. En dat is het meer dan waard! Rijk van Nijmegen, ik kom terug om de N70 nogmaals te lopen, dan de andere kant op!


Alle voordelen op een rijtje:
  • Ik ben kletsnat geworden, maar niet van de regen. Op de momenten dat het uit de hemel kwam, was ik net op tijd met het inpakwerk en de stortbui kwam tijdens mijn heerlijke poffertjes-lunch-stop ๐Ÿ˜‹
  • De drukte op zo maar een doordeweekse dag viel reuze mee. Ja, er waren precies genoeg andere wandelmensen, maar gun die ook een leuke dag ๐Ÿ˜Š!
  • Wat de startpunten betreft, er zijn er vele, maar ik koos voor deze, omdat ik liever begin met klimmen, want dan hoef ik aan het einde van de tocht mijn kuiten niet meer zo aan te moedigen ๐Ÿ˜ƒ. En onthoud, na klimmen, komt dalen!
Kortom, de N70 is een geweldig pad in een machtig, prachtig, mooi stukje Nederland. Het doet z'n naam hier echt eer aan, Rijk van Nijmegen. Ga 'm eens lopen!


zondag 4 oktober 2020

2020-10-03 | Welke wordt het?

 


De mooiste?

Ken je dat, keuzes, keuzes, keuzes? Want het is weer zaterdag, wandeldag dus, maar welke route moet ik gaan lopen? Keuze genoeg, da's het probleem niet, internet staat er vol mee (verbaasd me dan ook wanneer mensen vragen welke route waar te lopen ๐Ÿ˜), het beslissen, da's duidelijk van een andere categorie, lastig dus ๐Ÿ˜Š.
De keuze viel vrijdag op Trage Tocht Warnsveld, minder dan een half uurtje vanaf hier is het startpunt en de omgeving daar is prachtig. I love the Achterhoek ๐Ÿ˜. Maar denk en kijk ik even verder, dan valt mijn oog op een Groene Wissel 51, Wolfheze. Iets meer dan een half uurtje, maar dan de andere kant op, richting de Veluwe. Tevens de tegenovergestelde richting van Twente, waar ik dus ergens in het midden vaak met Brigitte afspreek, dus grijp ik m'n kans en ga naar daar om Kasteel Doorwerth en de Wodanseiken te bewonderen.
Al voor 8:00 uur heb ik mijn Guru app en GPSPOdometer aangeslingerd en ga van start. Eerder stond ik ook al eens geparkeerd bij het station Wolfheze, toen voor een prachtig klompenpad alhier, maar die ging totaal de andere kant op blijkt wanneer ik het station van de achterzijde aanschouw. Via een fietspad gaat het snel de bospaden op en word ik welkom geheten door Natuurmonumenten Wolfheze. Vanaf nu is het een wandeling van รฉรฉn en al pracht en praal. Tja, ik moet ff de A50 over ๐Ÿ˜, maar aan weerszijden is het alleen maar natuur en op wat geluid na, is de aanwezigheid van de snelweg snel vergeten. 
Afwisselende bomen, in soorten, maten en kleuren, statige lanen waar de herfsttinten hun grip op hebben gekregen. Paddenstoelen, ook enkele, die allen mooi staan te wezen, maar ook hele dorpjes bij elkaar op de kleurende ondergrond of rottende boomstammen. De herfst is een feit.


Vandaag bewandel ik niet alleen dit pad, nee, wel met vele anderen, want ik heb heel vaak goedemorgen en -middag gegroet. Menige wandelroute kruist vandaag ook mijn pad, ik zie klompenpaden, ns-wandeling, pijltjes in diverse kleuren en het Veluws Zwerfpad. En ik snap ook heel goed wat al die andere natuurliefhebbers hier vandaag doen. 


Vandaag dan ook weinig tekst en uitleg van mijn route verder, daar moet je zelf maar voor op pad. Deze vond ik te mooi om in de juiste bewoordingen hier te kunnen schrijven, dit moet je zien, ruiken en beleven. De stille, afwisselende en soms heuvelige bossen in z'n beginnende herfsttinten en met een keur aan vogelgeluiden, de verscheidenheid aan paddenstoelen, de ver strekkende en glooiende, op een enkel bosje na, reeds uitgebloeide heide, de heldere beekjes en stromen, het prachtige kasteel Doorwerth met de oudste en mooiste bomen, de eeuwenoude Wodanseiken en de in 1847 aangelegde Italiaanseweg met klinkers en haarspeldbochten, dit alles samen is bijna sprookjesachtig. Precies zoals Frank van der Meer schrijft op de website van de wandelzoekpagina.


Zoals ik al eerder zei, met mij waren vele anderen op het idee gekomen om van hier te genieten. Zelfs het weer zit mee, een klein buitje, voldoende voor de paraplu, maar dan ook maar voor heel even. Zo is er ook een steentje op reis gegaan, een Kei Tof steentje. Ik vond 'm zittend op een takje in een boom, boven op รฉรฉn van de vele heuvels die ik vandaag heb beklommen. Hij is nu mee op reis met mij en gaat daar naar toe waar ik hem de volgende keer achterlaat. Hoe leuk is het zo te kunnen reizen? 


Wanneer ik weer de A50 gepasseerd ben, gaat het direct weer het bos in en even later weer uit, en kom ik op bekend terrein, het fietspad achter het oude station van Wolfheze. Aan de overzijde staat panda mij op te wachten, precies op tijd, want nu begint het echt te regenen. Maar dit deert me niet, laat maar lekker vallen en veel mag ook, want de bossen, de heide en de sprengen kunnen het hier goed gebruiken. 


Frank bedankt voor je reactie op deze route, ik ben blij dit gezien te hebben. Was dit de mooiste route? Voor mij? Lastige vraag, maar ik denk het wel (tot nu toe).