Volgers

donderdag 25 maart 2021

21-03-23 | Wat een geluk...

 


... dat ik in de Achterhoek woon

Bijna veertig km kan ik weer bijschrijven in mijn Excel bestand waar ik mijn gewandelde km's in bijhoud. Zo liep ik vorig weekend (ja afgelopen weekend een week terug 😄) met mijn wederhelft in Lievelde een korte route van Mooi Achterhoek in een straf en fris windje, maar bleef het gelukkig op een paar druppels na droog. Dat moest ook wel, want ik mocht mijn wandeloutfit weer eens niet aan 😏, met uitzondering dan van mijn wandelsokken en -schoenen (gedoogbeleid), anders was de wandeling vast stukken minder gezellig geweest. Nu bleef het alleen bij een hele koude derriere (in m'n wandelboek heb ik dat nooit! 😊). Vorige week maandag (ter info zodat je niet hoeft te denken, 15 maart jl.) was dat allemaal wel even iets anders. Toen ging ik zo goed en zo kwaad als het uitkwam, tussen de weersverwachtingen en buienradar door, een eenvoudig eigen rondje Wehlse Broeklanden vanuit mijn eigen voordeur lopen. Een mini buitje had ik al snel te pakken, maar lang leve mijn wandelkleding, geen drupje nattigheid! Tenminste.... Ik had in m'n hoofd de route zo uitgestippeld dat ik via het winkelcentrum terug zou lopen en dan toch mooi 10 km op de teller had staan, maar zo ver kwam ik niet. Ik weet niet hoeveel weergoden er bestaan, maar ze waren duidelijk in een zeer heftige discussie met elkaar geraakt en ik kreeg de volle lading ervan mee 😟. Nee, helaas, ik moet toegeven dat daar mijn echte wandelbroek niet tegen bestand was en zo ook mien onderbokse niet.

 

Gelukkig verliep de wandeling heen en terug naar mijn ex en Cas afgelopen donderdag (toen was het al weer de 18e) een stuk droger, al had dat weer niet veel gescheeld of ik had andere vochtigheid. Want zoals jullie inmiddels wel weten als ik moet, dan moet ik en als dat ergens buitenaf is is daar niks moeilijks aan, maar als me dat binnen de bebouwde kom overkomt, fietspad, langs het spoor, winkels, huizen en bedrijfspanden wordt het toch een ietwat ingewikkelder verhaal. Blijven focussen dus op hele andere zaken tot ik het station in het vizier krijg. Nou ben ik totaal geen treinreismens, daar ben ik niet zo goed in
😊, laat staan of ik weet of ons station een toilet heeft. De blijdschap was dan ook enorm toen ik het WC bordje al van verre zag hangen. In één vloeiende beweging betaalde de pinpas mijn bezoek en was ik in een fractie van luttele secondes weer een heel vrolijk opgelucht mens 😍.

Lentekleuren in de Achterhoek
Gisteren (23 maart wel te verstaan) vertrok ik voor, een niet al te lange route en lekker dichtbij huis, naar 's-Heerenberg. De Landgoedwandeling Bergherbos gaat deels over reeds bewandelde paden, maar er zijn hier genoeg nog niet ontdekte stukken MontferlandDus lets go Jo!
De start: die heb ik allereerst met twee uur uitgesteld, want mijn innerlijke zelf was het weer eens oneens met de wekker 😐. Maar na een goed onderling overleg zijn beide partijen tot de conclusie gekomen dat het ook goed is om later te starten, daar ik de tijd aan mezelf heb en het nog lang niet donker wordt. De rust is wedergekeerd, ik heb het dorp bereikt en wandel het anders zo gezellige centrum in al loerend op Guru, twijfelend of ik links- of rechtsom zal lopen. Gelukkig, geen keuzestress, de blonde helft van mij heeft gewonnen en gelijk al het steegje waar ik rechts had gemoeten kats over de kop gezien. En zo gaat het linearecta naar kasteel Huis Bergh. Het volgende dilemma doet zich dan ook gelijk weer voor, want de wandelzoekpagina dirigeert mij rechtdoor, over de binnenplaats van het kasteel, maar ja, hoe doe ik dat als er een hele grote dikke toegangsdeur voor zit?

Hmmm.... hoe kom je hier door?
Het wordt dus een rondje om het kasteel en wanneer ik boven op het dijkje sta te genieten van het uitzicht en wat fotootjes schiet, zoek ik ondertussen een mooi plekje voor mijn wandelsteen Muis. Gelukt!
Mijn route gaat naar lager gelegen gebied, door de statige bomenlanen verder het dorp uit richting de bossen en de heuvels. Het voorjaar krijgt langzaamaan grip op de natuur, het bloeiend hout vrolijkt mooi geel z'n omgeving samen met het speenkruid. Lager bij de grond kleurt het paars blauw, de tuinlobelia, ossentong en de paarse dovennetel. Wanneer ik die laatste spot, ja 't is weer tijd om de fotootjes wat op te vrolijken met wat kleur, vlieg ik onder de doornentakken door voor de foto van de dag. Ach ja, drie stappen verder staan er vele meer geheel vrij in de natuur! Maar mijn dag is weer gekleurd en vrolijk klim ik hoger naar de motte van Montfertland. Prachtig plekje hier, ook voor een kleine plaspauze. Ff snel check ik rondom op andere medemensen, en als de kust veilig is, snel doen wat ik doen moet! Zooooo dat kan opluchten zeg! De komende km's pluk ik nodige stekels al lopend uit mijn sexy Odlo boxer 
😕.


Ik daal verder door de bossen van het landgoed en betreed de bewoonde wereld van Zeddam. Na het rondje om de Torenmolen gaat het verder daal en alsmaar rechtdoor naar de andere kant van het dorp en naar Havezathe Padevoort. Hier splitst mijn landgoedwandeling weer van de Sydeheimroute en gaat het Zeddam weer in. Wanneer er een roodborstje poseert in één redelijke voortuin van een gedateerde bungalow, zie ik vanuit mijn ooghoek de dame des huizes naar de voordeur komen. Ietwat bits vraagt mevrouw naar de reden van mijn gefotografeer van haar optrekje. Hmmmm....
😏😐 wat is haar verhaal, haar verleden, haar reden....... mevrouw blijft mij nog wel even bezighouden.
Zeddam is niet zo groot en wanneer het weer voorzichtig begint te klimmen steek ik ras de doorgaande weg over en verdwijn tussen de bomen het bos in. Het klimmen gaat verder, beetje bij beetje op naar de Galgenberg. Net wanneer ik even in discussie ben met mijn Guru en 'm gelijk moet geven en rechtsomkeer maak, kom ik oog in oog te staan met bambi. Stilletjes probeer ik 'm vast te leggen terwijl hij/zij zich terug trekt in de bossen. Met dit cadeautje van geluk loop ik stralend de berg op. Kinderhand is gauw......
😊




Verder dalend door de bossen gaat het weer naar het open gebied van 's-Heerenberg en door de wijk in. Wanneer ik een afslag mis, omdat ik zo afgeleid word door de groenmakers die een leuk tuintje aanleggen, keer ik om, neem alsnog het juiste pad, want ik wil natuurlijk nu wel precies weten waar ik de route vanochtend eerder eigenlijk ook had kunnen beginnen. Ik heb het gevonden, ik heb het gewandeld en ook deze laatste meters waren het rechtsomkeer gaan waard. 
Het was een mooie route, veel bos en heuvels, maar toch ook het nodige asfalt in Zeddam en natuurlijk een stukje 's-Heerenberg. Maar ach, hoort er ook bij. Het was weer een lekker dagje op pad in mijn mooie Achterhoek in het goede gezelschap van mijzelf met m'n handige en onhandige fratsen.

Eerlijk geleend via Pinterest


 

zondag 7 maart 2021

2021-03-06 | Duo, één, drietje

Oude IJssel, Loenen en Twickel

Ik stap er wat af

Nu tweeëndertig kilometer verder, heb ik vorige week zaterdag mijn lieftallige wederhelft eindelijk weer eens zover gekregen om samen met mijn een wandelingetje te maken. De afgelopen weken (lees zondagen) waren we met de auto veel onderweg en hebben de nodige mooie autoroutes gereden, maar nu gaf hij zelf aan wel een korte route te willen wandelen. Zeg "ik wil" 😀 en ik heb de nodige mooie plekjes al paraat. Zo stond de hoogste waterval van ons land hoog op mijn wandellijstje en laten ze daar nou net een rondje uitgezet hebben van zo'n 5 km en het is maar een half uurtje rijden bij ons vandaan. Hoe leuk is dat? De rugzak wordt bepakt en we kunnen! Gezien het aantal km's heb ik een verbod op mijn wandelkleding gekregen, maar mijn wandelschoenen en sokken worden nog net gedoogd. Later op de dag begrijpt ook mijn hartje wel waarom 😀


Met dank aan JoJo en Guru belanden wij op de parkeer- en startplaats, de Vrijenberg. We bestuderen de plattegrond, stippelen de route uit en die blijkt meer dan eenvoudig, dat zelfs mijn wederhelft 't zou kunnen zonder mijn hulp*.  Mooie route, als maar rechtdoor, gewoon de spreng en het water blijven volgen. Goed, de spreng is gelukt, het water kwam pas veel later. Wanneer wij bij de waterval aankomen blijkt waarom het water op is, onderhoud. Heb ik weer
😕! Niet veel verderop is onze blijdschap groot als we zien dat een slang weer water spuugt in de spreng en die verderop weer rustig stroomt. Aan het einde staat een bankje (kleine 3 km lopen), genieten wij van de prachtige omgeving en laat ik, inmiddels mijn 24ste wandelsteen, achter. Deze mooie wandelschoenen blijven hier niet lang alleen liggen, want de nodige families wandelen en fietsen hier met groot en klein nageslacht. 

Waterval Loenen
We maken een slinger om de T-splitsing van de spreng en al ras wandelen we weer gelijk aan het water. Hier is het nog wat meer struinen door het bos, over boomwortels en soms wat smalle paadjes. Bij de droge waterval steken we over (ja, nu kan 't nog!) en vervolgen weer het reeds op de heenweg bewandelde pad. Ergens missen we de afslag en zo belanden we aan de redelijk drukke doorgaande weg, Beekbergerweg. Maar ieder nadeel heb z'n voordeel en nu kennen we ook de geschiedenis van het imposante hotel de Vrijenberg. Ik vind het altijd zo jammer dat dit soort gebouwen dan zo eenzaam en alleen overblijven en hoe mooi zou het zijn zoiets in oude glorie te herstellen. Maar ja..... ijdele hoop.
De parkeerplaats in zicht en na dik 7 km bereikt. Het was een mooie wandeling met ditto weer. Helemaal blij ben ik dat mijn wederhelft nu ook toegeeft het fijn gevonden te hebben en dat we eens wat vaker samen op pad gaan. Nog blijer ben ik met mijn schoen keuze wanneer mijn Meindl's worden ingeruild voor mijn pumps met 8 cm blokhak. 

De Oude IJssel ontwaakt
De volgende kilometers heb ik afgelopen vrijdag in m'n eentje gemaakt. Heerlijk vroeg op pad. De zon ontwaakte om 7.11 uur en toen liep al over het ongeveer 5 km lange fietspad langs de Oude IJssel van hier naar Laag Keppel. Het was koud, -1.4℃ maar fantastisch mooi weer. De zonsopgang was prachtig en dan is het behelpen met een kleine compact camera om daar echt mooie plaatjes van te maken. Een enkele hondenbezitter, twee fietsers en de nodige watervogels verder klom ik over het hek van het waterschap Rijn en IJssel om mijn pad rechtdoor te vervolgen langs de rivier, linea recta naar Laag Keppel. Net wanneer ik me bedenk dat het een keer mis moet gaan, er staat nl een verboden toegang bordje met art. huppelepup van strafrecht en dat betekend dat ik hier niet mag wandelen, zie ik meneer Rijn of IJssel aankomen in z'n milieu verantwoorde elektrische automobiel. Ja hoor, nu dus! Ik trek mijn vriendelijkste en onnozelste gezicht en meneer groet mijn vriendelijk in het voorbij gaan
😊. Fijne man, bedankt!


In Laag Keppel kies ik voor het rondje om het kasteel en de nodige fotootjes en filmpjes later nestel ik mij op het bankje bij de Lakenvelders om mijn IPhone en mijzelf van ontbijt en sap te voorzien. We hebben het even reuze gezellig samen, ik ontdoe het rund (doet z'n naam echt eer aan) van z'n touw, maar ik moet verder en neem afscheid. Aan de andere zijde van de Rijksweg loop ik verder over de bospaden met statige lanen en het vrolijke gefluit van vinkjes, mezen en specht. Via de Hessenweg loop ik weer naar Doetinchem, maar dan wel door de Kruisbergse bossen. De ochtend is duidelijk aan het ontwaken en dat is te merken aan de andere sportievelingen die mijn pad kruisen en passeren. De Balenvijver bekijk ik nog even van dichtbij en het is duidelijk nog vroeg en koud want een flinterdun laagje ijs glinstert in de zon. In laag tempo trek ik voort de bossen door. Op een vijfsplitsing neem ik plaats op een boomstronk, leeg mijn kleine vriend, groet legio wandelaars en plaats alvast mijn blog voor mijn wandelsteen. Doch ik besluit 'm verderop op het bankje achter te laten in 't zonnetje. 
Dag steentje, dag eendje, het ga je goed, fijne reis. En die reis is inderdaad al begonnen en je hebt iemand al een lach bezorgd.
Via de Zandbult verlaat ik de Kruisbergse bossen en rest mij nog zo'n dikke twee km asfalt en ik ben thuis. 

Kasteel Keppel en Doetinchem
En zo werd het zaterdag, vandaag dus. Een bijzondere dag, een bijzondere route en in een bijzonder gezelschap. Het werd tijd voor een familie-uitje, een wandeling met mijn oudste zoon Cas en zijn vader Herbert. Zoals ik al eens eerder heb geschreven, Cas heeft autisme* en soms kan dat heel erg moeilijk en lastig zijn. En niet alleen voor hem...... Vandaag gaan we terug naar onze roots, Twente en wandelen we met z'n drieën de Umfassungsweg rondom Twickel. Een mooie route over het landgoed en een stuk door het oude deel van het dorp Delden. Halverwege wacht ons een food-kar bij de boerderij van Erve Bokdam met koffie, thee, brood en andere versnaperingen. Het is hier een gaan en komen. Sommige lopen gelijk door, het Marskramerpad op of gewoon een blokje om, anderen nuttigen eveneens een bakkie koffie of thee. Wanneer wij fijn zitten te genieten komt de boerin met nog meer lekkere broodjes en hebben we even ander proatvolk en vol trots verteld ze over haar succesvolle food-kar. 


Mijn wandelsteen krijgt hier een mooi plekje op de bank en wij vervolgen de route over een pad tussen weilanden door. Nu is het er droog, maar de vorige keer dat Herbert en Cas hier liepen waren ze maar wat blij met hun echte wandelschoenen en weten ze zeker dat de meneer met de spierwitte sneakers er niet wit doorheen gekomen is. Vandaag geen modder en blubber, wel een heel leuk campingplekje voor één tent en max. 4 pers. voor één nacht. De enthousiaste Cas doet mij besluiten dat wij hier een keer samen een nachtje gaan kamperen
😊. De route gaat verder over een vlonderpad door natuurgebied Koetenmaatveld. Het is een kort pad met aan beide zijden een moerassige gebied met lage naaldbomen, grassen, water en af en toe snoeppapiertjes 😖.
We verruilen het bos voor de Deldeneresch met z'n mooie vergezichten, puzzelen de Romeinse cijfers tot een jaartal op het bankje van waar ooit de Eschschool heeft gestaan en met de prachtige watertoren van Delden achter ons gaat het over de Marktstaalbrug Delden in. Mooie oude gebouwen zijn hier gelukkig gespaard gebleven, o.a. de Blasiuskerk uit 1118 na Chr, de stadspomp en de Posthoorn, nu een bloembinderij. Langs het station door naar de 10 mtr hoge voetgangersbrug die ons een mooi uitzicht geeft over de statige bomenlaan van het landgoed Twickel. De parkeerplaats is in zicht en deze wandeling ten einde. Ruim 10 mooi km's Twentse grond bewandeld in het goed gemutste gezelschap van de heren Kampkuiper. 

 

Ik heb weer mooie kilometers gemaakt op onze mooie Veluwe, in mijn mooie Achterhoek en het niet minder mooie, ons eigen Twente. Ik was in de gelukkige positie om van deze mooie omgevingen te mogen genieten en ook nog in het fijne gezelschap van mij eigen wederhelft, mijn ex en mijn grote kanjer Cas. Voor hem een grote welverdiende dikke duim, want ik ben supertrots op 'm! Want hoe zou jij het doen in een "wereld in een wereld"?



*Mijn hulp, of ieder ander route-navigatiesysteem is de uitkomst voor iemand als mijn wederhelft die topografisch nogal een hopeloos geval is 😏

*Autisme is niets tijdelijks, is niet veroorzaakt door een inenting zoals enkele wappies beweren en nee, is ook niet op te lossen zoals weer anderen hardop durven te zeggen. Wil je er werkelijk meer van weten klik op deze link.