2020-09-26 | De boer op

 

Duidelijker kan niet

De ene blog is af en de andere moet direct volgen, want anders blijf ik achter de feiten aanhollen. Daarnaast word ik er niet jonger op, maak regelmatig weer nieuwe 😊 oude vrienden, dus de wandeling moet nog wel enigszins vers in m'n geheugen zitten. Gelukkig ging Brigitte weer mee op pad en zij geeft de gehele wandeldag door wel zoveel info, dat terwijl wij lopen de titel al geboren is. Nu nog 't e.e.a. eronder breien et voila!
Deze wandeling heeft BB dan ook uitgezocht, een niet al te lange route, zodat ze weer rustig haar conditie kan opbouwen en weer aan mij kan wennen 😂. Maar dat lukt direct al op de parkeerplaats vanwaar wij starten 😍, hartje Zelhem. 

Vanaf hier gaat het via de kortste weg naar het buitengebied, het Pelikaanbos in. Dit aangeplante kleine bos krioelt van de paadjes en zo raak ik al snel het goede gpx pad kwijt. Jaja, we zijn al tien minuten onderweg 😕. Maar ach, we komen er links- of rechtsom altijd weer uit, met dank aan mijn goede richtingsgevoel (Guru genaamd) 😊, en op het juiste pad, zo ook nu.  

Eenmaal op de Bielemansdijk duikt BB de berm alweer in voor paddenstoel één, nou een dorpje paddenstoelen eigenlijk. De volgende champignon wordt door mij gespot op een tak van een berk en zo is ook die vereeuwigd voor immer. En doorrrrrr.... linksaf, klein zandpad waar ook de hond te lui is geweest z'n kont de bosjes in te draaien 😖. Maar gelukkig het zit mee, ik zag 'm echt net op tijd, anders was het boven m'n schoen uitgekomen (en die zijn hoog!).
Wanneer we de volgende kruising oversteken krijg ik het commando "foto maken" en wel van een spinnenweb met waterdruppels. Met gevaar voor eigen leven doe ik het dan ook maar 😮. Zo, de toon is weer gezet en de taakverdeling is nog als van ouds, duidelijk!

 

Heel toepasselijk vandaag, we volgen ook regelmatig de bordjes van de Smoks Hanne route. De heks snappen we direct 😁, ook dat het iets is voor kinderen gezien de opdrachten bij de Edelingen (waar we later pas langskomen), maar wat het precies is.......
We wandelen vrolijk door over zandpaden en kleine boeren-buitenweggetjes. De uitnodiging onderweg om te Goan Zitt'n (wie dit wandelt, weet waar deze plek is) slaat Brigitte af, ze kan nog wel verder en neemt duidelijk haar taak van pauze-regelateur weer serieus. Niet veel later moeten we wel in de ankers en even rust houden. Duidelijk, we zijn op de boer! Wanneer alle dames het groene tapijt hebben betreden mogen wij passeren en slaan we af om een bocht te maken langs de Plas van Radstake. 

Al kletsend en wandelend kijken we natuurlijk ook goed om ons heen, ten eerste om van al het moois dat de Achterhoek te bieden heeft te genieten en ten tweede om niet de mooiste foto te missen. We zijn het er dan ook over eens dat ook nu het herfst is, het ook net zo lekker is om te wandelen qua temperatuur en qua natuur. "Goed, fotootje dan nog maar Brigitte?"  Het is toch ook niet zo gek dat we er meestal een dagtaak aan hebben om een paar kilometer te maken en nee, niet altijd op een terras, maar ja, wel met thermoskannen, koek en/of cake. Zo ook nu! We hebben weer een prachtig uitzicht over het groene boerenland met in de verte De Langenberg. 

Voordat we daar zijn slaan we nog een keer rechtsaf en lopen door het dorpsbos. Hier gaat Brigitte dan ook helemaal uit haar dak. De ene na de ander paddenstoel ontdekt ze en met onze neuzen en camera's op de grond struinen we verder naar de uitgang.

Eenmaal weer op asfalt wordt het duidelijk dat het met Brigitte wel weer de goede kant weer opgaat, geestelijk dan hé. Ze dirigeert ons de plassen water in voor het maken van selfies en het liefst was ze er hard ingesprongen! Even maken we plaats voor de enige passerende auto hier, die we met een big smile laten passeren (stelletje mafketels zijn we 😂😂), en daarna vervolgen we onze waterpret.

De Langenberg wacht op ons. Deze beklimmen we en kronkelend en hijgend komen we nu eens samen aan op de top van de berg. Duidelijk, BB moet nog wel wat aan haar conditie doen, want "normaal" gesproken lopen we ieder op ons eigen tempo naar een top. Je raad het al wie dan de laatste is 😁. We hijgen samen even uit, lopen langs de stenen wijzers, loeren de horizon af richting Doetinchem, Hengelo, Mariënvelde .... en genieten van het mooie uitzicht. Zo lopen we de berg weer af met links zicht op de Zelhemse Knossos. Van al dat beton dat op de crossbaan ligt is vast iets moois te maken zoals een hutje met een riolering. En zo lachen we de bult af, op naar de ezels. Daar bij de Ezelstal de Ezeldingen nemen we even een kijkje bij/in de lachspiegels en lachend door naar de kipjes, geitjes en ezels. Zo leuk hier!
Even verderop staan de alpaca's mooi te wezen in een weilandje en wanneer ik die van dichtbij wil fotograferen, maar daarvoor over wat vergane houten funderingsstukken moet, grapt Brigitte al dat ze klaar staat met haar camera voor het geval het mis gaat. Duidelijk!

We verlaten de beestenboel en verdwijnen niet veel later weer een bospad langs weides in. De koeien kijken even om wanneer wij hun drinkbak op de foto zetten, alsof ze denken ....... 😏😏 Langs de maïsvelden gaat het richting Zelhem, nog wat buitengebied, met leuk oud boerderijtje en wat dahlia's. In een helder ogenblik dringt het tot ons door dat niet veel verderop de eindbestemming al is en we nog moeten lunchen. Ach dat lossen we al lopend op om straks zittend verder te genieten bij de Goes. Na de Randweg overgestoken te zijn gaat het via het centrum linearecta richting terras. Ja, we komen er nu toch langs! 😀

 

Brigitte, goed gedaan! Lekker veel stappen zetten de komende week, kunnen we zaterdag weer iets verder. Ruurlo moet het dan worden, dus ik ga vast weer iets zoeken, duidelijk toch? 😁

Klik af en toe eens op een link. Hiermee verrijk je je brein, zing je een vrolijk lied of glimlach je en da's dan wel weer gezond, zeker in deze rare tijden! 
                                                          😃😃😃

  

2020-09-23 | Die Römer

 

Bijna aan het einde

Afgelopen woensdag, 23-09-2020, ben ik eerst met mezelf op stap gegaan naar onze Oosterburen. Daar ligt nl nog een stuk onbewandeld Romeinse Limespad op mij te wachten en ik moet nog in Xanten zien te komen, het eindpunt van deze route. Ik start om 08:30 uur bij het Moritzgrab in Kleve, daar eindigde ik in februari. Direct al een prachtige plek om te beginnen en al wandelend schiet ik wat plaatjes van dit mooie stukje cultuur. Het gaat gelijk ook rustig aan hoger, de ochtendzon piept tussen het nog groene bladerdek door en eenmaal boven, Papenberg, word ik op een prachtig uitzicht getrakteerd. De wolken hangen laag over Kleve, waardoor het een nogal grijs plaatje wordt, ik snuif de vochtige ochtend even op en klim rustig verder het bos in.  

Her en der staan infoborden langs de route en ik neem er de tijd ook voor ze te lezen, al was het alleen al om mijn Deutsch wat op te frissen en überhaupt, 😊 ik heb geen haast vandaag. En wat dat fris betreft, het is perfect wandelweer, 13℃, korte armen, blote benen en m'n vest. Vanochtend stond ik even in twijfel wat de plu betrof, maar ik heb alleen voor mijn regenjack gekozen en die wandelt nu lekker mee onderin mijn kleine vriend.

Eenmaal de overweg gepasseerd blijf ik de Voltaireweg volgen, tevens Pilgerweg. Zal ik direct maar doorlopen dan? Ohhhh...... zo'n zin in. Als iedereen zich nou eens aan alle COVID-regels houdt, gaat het misschien nog snel gebeuren. En zo loop ik met mijn gedachten richting de jagers. Eén zit er in het veld, langs een strook maïs wat reeds gekneusd is, de ander zit op een stoeltje langs het pad stil voor zich uit te kijken met zijn geweer rustend in z'n armen op zijn benen. Bij de derde jager is mijn nieuwsgierigheid zo groot dat ik hem in mijn beste Deutsch anspreche und frage was hier gejagt wird. Nach zwei Sätzen gaan wir weiter in het Nederlands, ja ook Nederlandse jagers komen hier jagen. En wel op vossen, die schijnen uit het maïs te komen wanneer er gekneusd wordt. Even sta ik in het ochtendzonnetje toe te kijken en hoop vurig dat de vossen vanochtend vroeg op pad zijn gegaan, naar oma of opa of gewoon naar de supermarkt. Iets verderop komt de boer op z'n tractor, met naast hem de maïskneuzer, de hoek van het maisveld om en steeds verdwijnt er meer schuilplek voor alle Reinaarts.

 

Via wat slingers gaat het van het ene bos naar het ander aan de overzijde van de doorgaande weg. Voordat ik de oversteek maak check ik buienradar even, want het regent, en niet alleen een klein buitje. Nu baal ik dat mijn plu thuis ligt, jas is nog geen optie, wordt veel te veel zweten weet ik. Dus even denken in oplossingen en van het bladerdek gebruik maken, broodje erbij en "boomplakken". Wanneer het ergste voorbij is, waag ik het erop dat aan de overzijde het bos ook nog goed en dicht begroeid is. En niets is minder waar. De zon komt al snel weer door en dat geeft prachtige plaatjes. Schloss Moyland staat mooi te wezen in de zon en tussen de bomen door maak ik nog wat fotootjes. En zo duurt het lang eer ik am Ende komme waar een bankje auf mich wartet. Voorzichtigheid geboden, want er groeit heel veel stekelig groen herum. Wanneer mijn Apple ook voldoende energie tot zich genomen heeft, pak ik in en vertrek. In de rust is ook mijn besef van brandnetels verdwenen en de komende 600 meter langs het asfalt, waar menige Duitser z'n schwerer rechter Fuss weet te vinden, baal ik al jeukend en brandend voort en probeer mijn vege lijf ongeschonden het volgende bospad in te dirigeren.

Bij de visvijver ga ik even, daar waar het lukt, tussen de bosschage door wat fotootjes maken. Zo ook vom Fahrrad meines Grossvaters, dass auf trockenem ligt te verroesten. Vinden wij het in Nederland al erg met papieren zakdoekjes die menigeen nodig vindt te dumpen in het groen (begrijp überhaupt niet dat je die gebruikt, poes droogt zo ook wel 🐱), hier kunnen ze er helemaal wat van. Niet veel verderop blijkt dat er in Deutschland ruimte genoeg is om illegaal afval te dumpen in de natuur. Die Romiener haben dass wirklich nicht hinterlegt! Zo jammer mensen 😢!

Goed ik laat het maar achter me, kan er nu niks mee, en via kleine landweggetjes verder. De zon straalt, net als de meneer die an der anderen Zeite des Zauns loopt. hier passeer ik militair grondgebied. Na een goed gesprek mit dass Schaf loop ik verderop Kalkar binnen en zoek een leeg bankje in dass Stadtpark met uitzicht op een vijver met fontein. Lunchtijd en natuurlijk weer even een sociaal contactmomentje mit ein deutscher Familienvater die geïnteresseerd vraagt naar meine Wanderung. 

 

Van hier gaat het nicht ins Zentrum der Stadt, maar langs de St. Nicolai Kirche en via wat kleine straatjes richting het oergezellige industriegebied. Snel naar rechts, langs de Gansefarm. Na wat fotootjes gaat het weer wat omhoog, door holle wegen en moet ik nog kleunen ook 😦. Hier en daar ligt een ganz grosser Baum uber der Strecke. Gelukkig staat auf der andere Zeite dieses Weges ein Strassenschild die je waarschuwt. Gelukkig maar!
Het gaat een kleine kilometer lang verder over een breed asfalt fietspad langs de Römerstrasse met aan weerzijden boompjes die al beginnen te kleuren naar herfsttinten. Dit is misschien niet mijn meest favoriete ondergrond en omgeving om te lopen, maar de vergezichten en wolkenluchten waren wel prachtig, toch mooi meegenomen!
Goed, links weer het zandpad op en een beetje omhoog. Mooie holle weg met even later een dito uitzicht tussen de bomen door over het dal. Niet veel later passeer ik een kappelletje, ga nog even bij onze lieve Heer op bezoek, en zo gaan mijn laatste 2 km in. Mijn wederhelft pikt mij hier weer op en da's maar goed ook, want de wolken dreigen dadelijk het één en ander te stortten. 

Achttien kilometer weer op de teller, het einde van het Romeinse Limespad in zicht. Binnenkort, snel, echt..... want wat is het hier mooi!  
Daarna nog vele kilometers te gaan, richting Katwijk aan Zee.

2020-09-05 | Tiet veur de zunne

 

Twente en Achterhoek rondje

Twee maal ben ik op stap geweest de afgelopen dagen. Zo reed ik vrijdag (04-09-2020) met mijn oudste zoon Cas naar Landgoed Singraven in Twente voor zijn eerste "echte" route. Hij had me eerder de afgelopen week al gevraagd om daar samen te wandelen, maar ik vond de reistijd nog wel een dingetje. Sinds een kleine twee weken is hij aan de wandel en zo ging hij recent met zijn vader een kleine tocht maken van 5 km en dat ging zonder moeite (op Allstars!). Eerst dus maar eens een paar wandelschoenen en sokken gekocht en nu begint hopelijk het echte leuke werk, vele mooie kilometers (samen 😊)!

Landgoed Singraven

Twente

Goed, Singraven is het geworden, een ingekorte route langs de Dinkel in Denekamp. Na eerst een lekkere zit en lunch bij de watermolen gaan we van start en lopen we richting het landhuis. Daarna gaat het via zandpaden naar Denekamp waar we de Mariakapel even bezoeken en wat kaarsje branden. We lopen een stuk door de bewoonde wereld en verlaten het dorp bij Natura Docet (erg leuk museum, bezoekje waard!). In no-time waren we op 5 km, met dank aan Cas die de kilometers nog makkelijker wegkletst dan z'n moeder 😄,  en laat daar nou net een heel leuk bankje staan aan de Dinkel. Na het Twentse volkslied op de blauwe xylofoon gespeeld te hebben (staat hier in een kast met noten en tekst) vervolgen we ons pad en komen in Beuningen. Zo snel we het bord bebouwde kom zijn gepasseerd, zo snel gaan we er even later weer uit, maar nu door het Sterrenbosch. Hier slingeren we de laatste kilometers langs de Dinkel door een prachtig bos, helemaal door naar het Landhuis Singraven. De eerste echte route zit erop voor Cas, 8 km op de teller, zonder problemen gelopen, TOPPER. En denk je nu, "ach, makkie toch", Cas is bijzonder en niets is elke dag vanzelfsprekend.

Achterhoek

En dan is het alweer zaterdag en tijd voor wat meer kilometers en wat serieuzere gesprekken, BB gaat dus mee 😃! Vorige week had ik haar al een wandeling omgeving Ruurlo beloofd, dus iets in die contreien heb ik gezocht, maar dan wel één die ook door mij nog niet bewandeld is. Het is weer een A-B-tje geworden, maar als het op richtingen (links, rechts, noord, west....) aankomt, dan is het voor Brigitte soms al wat lastig(er). Gelukkig had ze hulp van het thuisfront 😂 (dank Ilse 👍) en zo treffen we elkaar daar waar het moet.
We starten vandaag in Ruurlo (ja, ik houd woord) en eindigen later deze dag in Lochem na heel veel geklets, serieuze gesprekken, lachen, koffie (met ..... verrassing nog), lunch en thee als alles goed gaat. 

 

Vanaf het station gaat het richting het centrum van Ruurlo. Gezien het vroege tijdstip (we zijn wel een kwartier te vroeg gestart 😃) is er jammer genoeg nog niemand, in welke horecagelegenheid dan ook, die geopend is. Ruurlo moet nog ontwaken en da's ook wel weer prettig, geeft ruimte om te lopen waar we willen en tijd om plasjes water, voeten en kerken te fotograferen. We lopen de komende kilometers gelijk met het Graafschapspad en volgen dus voor het gemak gewoon de geel-rode markeringen, wel zo makkelijk voor BB, tot de prachtig rood-witte paddenstoel, die ik vanzelfsprekend zo mooi mogelijk op the picture probeer te krijgen. Deze was trouwens niet de eerste paddenstoel die we tegenkwamen, maar vanaf nu leggen we ze allemaal vast. 

De route vandaag is niet erg ingewikkeld (immer geradeaus), zelfs niet wanneer wij en het Graafschapspad afscheid nemen van elkaar, voor even, heel even*. Wij maken nog een slinger over rechts en komen 600 meter verderop weer bijeen. Rustpunt Menkveld in zicht, tiet veur koffie dacht wie zo...... of toch nog nie 😕? In één oogopslag beoordelen wij dit punt en zetten de pas erin, op naar een leuk plekje. Nou is alles al gauw beter dan dit hier, maar ons uiteindelijk koffie met verrassing-plekje is wel weer super leuk. Twee hooimijten staan bij de schaapskooi Beekvliet en onder de grootste staat een robuuste picknickset en het uitzicht is hier al even mooi. Brigitte voorziet ons van koffie en smacht naar de chocolade kruidnoten (ja ze liggen al weer in de Albert), ik kreeg opdracht eerder afgelopen week die mee te nemen, maar dat heb ik niet..... we hebben gevuld speculaas! Yes ❗ nog maar 85 dagen en het is december 🌲🎄 😕😒.

Tijdens de koffie komt Luie Everdina ons vergezellen, tiet veur de zunne 🌞, ziet Brigitte heeeel in de verte iets wat ze denkt dat leeft, bruin is en ree heet (na de foto ingezoomd te hebben vandaag: het is een soort gras/riet 😂) en lezen we de tekst die geschreven staat op het samenloopsteentje dat hier is achtergelaten in de hoop dat wij 'm weer verplaatsen naar een volgend leuk plekje. Wij vervolgen ons pad, met steentje in m'n broekzak en inmiddels in korte armen en benen met zonnebril 😎, door een holle weg met nog meer paddenstoelen aan beide zijdes, hele droebels soms. We belanden in Stelkampsveld en volgens het bordje van de Provincie, Natuurmonumenten en vele anderen: hier wordt geruimd, bomen wel te verstaan. En daar waar voorstanders zijn, zijn er natuurlijk ook tegenstanders, maar die durven alleen een geel A4-tje op de boom te prikken (au! 😖), zonder naam of welk traceerbaar gegeven dan ook. Wel errug AVG-proof.

 

Wij struinen verder door bos, over smalle paadjes en vlonders en staan niet veel later oog in oog met de bloeiende heide, samen met het blauw van de lucht en de witte schapenwolken geeft het een fantastisch mooi Hollands plaatje. Wat is wandelen toch een leuke hobby, Nederland is prachtig en wat een geluk dat wij weer een paar voetstappen hebben mogen achterlaten. Op naar Maandag en Dinsdag! Nee, we zijn het weekend nog niet zat, dit zijn de namen van de twee optrekjes die we daarna passeren. Maandag heeft zelfs een straatnaam gekregen dus die moet wel deel uitmaken van de geschiedenis van hier lijkt mij (heb er alleen niets over kunnen vinden). 
Na hier passeren we de plaatselijk voetbalclub en springen we afwisselend links en rechts de berm in voor de mobiele ouders van de voetballende jeugd. Van al dat gespring moet ik weer eens op zandkorrels lopen en bij de volgende picknickset leeg ik mijn schoenen en besluit hier ook het samenloopsteentje achter te laten. Lijkt mij wel een plek waar ie snel wordt opgepikt voor een verdere reis naar ...... 

De onze gaat snel Barchems buitengebied weer in en zo lopen we langs de meest prachtige optrekjes met dito uitzicht. Brigitte merkt op dat we al niet eens meer praten over het verhuizen, want we blijven bezig met zoveel keus. Nu we onze grijze hersencellen weer aangeslingerd hebben komen de meest idiote ideeën qua selfies bij ons binnenstromen. Zo passeren we de afsluitboom van de Gemeente Lochem waar we wel iets mee kunnen (ik wordt nog lenig), net als de grote houten blokken waar reclame van Nijland opstaat. Onze fotoshoots zijn gek, gekker, gekst, en dat zag ik de passerende fietser ook denken 😂. Tijd om tot rust te komen en wel bij het Eethuis de Kaleberg. Tja, verse bollen zitten in mijn kleine vriend, maar ach, als we hier dan toch langskomen....

Wat nog meer langskomt zijn de toerist/weekend-mountainbikers, vrienden- of bedrijfsuitje lijkt het. Ze fietsen in groepjes (stuk of 6) 😖 en vervolgens ploffen ze uitgeput en bezweet neer op de picknickset om met z'n allen bij te kletsen over hun verwondingen en zere plekken. Hopelijk blijft het daarbij, maar dat zal zich uitwijzen de komende dagen.
Met gevulde maagjes lopen we verder en verdwijnen in het bos. De calorieën worden nu gelijkt weer verbruikt, want hier gaat het kalm an, steeds iets hoger. En dit alles bij elkaar wordt mij gelijk al teveel en ben ik van het zgn. padje, maar dat was weer een gelukje bij een foutje, want nu had Brigitte haar moment van de dag toen ik haar het bos en de struiken in zag duiken. Na enkele foto's genomen te hebben neemt ze mij deze kleine verdwaling niet erg kwalijk en al snel zijn we weer op het juiste weg, tevens weer het Graafschapspad. Deze blijven we nu een stukje volgen, maken de gekste selfies hier on the top, lopen langs de Witte Wievenkoele, 't Sprookje, Nettelhorst en over de Lochemse Berg en maken nog leukere selfies (met wat rek- en strekwerk) bij de slagboom van het Gelders Landschap (lachen is gezond 😊).

Wanneer we een bankje spotten rechts, iets hoger gelegen, besluiten we onze rugzakken toch nog ietwat te legen. Tenslot heeft BB ook haar wekelijkse appel/kaneelcake nog. Hier hebben we uitzicht over een mooi fris groene weide, met in de verte een maisveld met daarachter het bos. Links van ons, onderaan deze heuvel, is de boer druk met 'n trekker in de weer. Wanneer de arbeit gedaan is, klimt 't ijzeren gevaarte de berg op en groet meneer ons vriendelijk. Zodra hij is vertrokken, blijven wij enige tijd met de neus in 't gier zitten, terwijl we de thee en de cake tussen onze lachsalvo's naar binnen proberen te werken, maar waar lucht in gaat......ach, familiedingetje 😂😂.

Teatime in odeur

We verlaten het buitengebied van Lochem en lopen door een leuk smal pad langs de Mei Hoeve en krijgen een prachtig uitzicht over de Berkel en op de Cloese. We blijven even staan kijken en fantaseren over welke bestemming wij dit prachtige gebouw zouden geven. Mijn idee is perfect, dus wie nog een paar volle ouwe sokken heeft liggen....bel of mail gerust!
Het ene mooie optrekje na het andere volgt en zo wandelen we het centrum van Lochem binnen. Hier is het goed vertoeven en dat vind menige medemens eveneens. Het is best druk, soms iets te, en 't valt niet mee om iedereen op "covid-19-veilige-afstand" te passeren. Na een paar leuke fotootjes, kerkje, lantaren, bloembak e.d. gaat het gelukkig snel het centrum weer uit. Na de brug over de Berkel en het Twentekanaal bereiken we het station van Lochem, het eindpunt van vandaag. De laatste zonnige selfies worden gemaakt, nu rest mij nog de schone taak om met al die plaatjes hier iets leuks ten toon te stellen. Brei ik er wat tekst omheen..... et voilá!
Voor de statistieken en de nieuwsgierigen onder jullie, wij kunnen weer 17.6 km bij ons 2020-totaal optellen. Voor de sportievelingen, loop deze route, hij is prachtig! Voor de Achterhoekers, loop ook deze route, heel verrassend!

 

Volgend weekend staat een georganiseerde route op mijn agenda, Landgoed wandeltocht Beltrum. Ik heb me al opgegeven voor de 20 km, maar Cas heeft besloten mee te gaan, dus gaan we samen 20 lopen, ieder dus 10 km. Ben benieuwd hoe hij het gaat ervaren. Wordt vervolgd.

Het wordt steeds gekkerrrrr

Klik eens op een link voor meer informatie, serieus, gezellig, leuk, verrassend.....
Laat eens een reactie achter, ook leuk voor ons om iets nieuws te lezen.

* Ga hier voor een leuk uitje even rechtdoor de brug over de Slinge over en ga kijken bij de Leembrugge.

BB bedankt 😂😂