2021-04-27 | Oranje wandelingetje

 

Grens verlegd 

Wat doe je op een vrije dag zoals de verjaardag van onze koning? Vroeg opstaan...... goed uurtje later in de herhaling, alle kleine vrienden gepakt (manlief loopt met z'n eigen), mijn mooie nieuwe Meindls gestrikt en gaan! De route wordt er één niet direct om de hoek van Doetinchem, maar één waar de bloesems nu bloeien (als 't goed is), het Rhenoijschepad. Een klompenpad van 9 of 14 km langs de Linge, de Nieuwe Graaf, de Culemborgsche Vliet, het Wiel, vele weilanden en nog meer bloesemvelden. 
We starten in Rhenoy centrum 😁, net als de rest van een deel van Nederland lijkt het wel. In colonne van fietsers, elektrisch of ouderwets trappend, mountain- wielrenner- of oma-uitvoering en een heel regiment wandelaars in alle kleuren gaat het over de Lingedijk met prachtig uitzicht, naar onze eerste koffiestop met ....... oranje soezen!

 

We laten de gezelligheid van hier achter ons en keren de mensenmassa ook de rug toe voor enige tijd. Het gaat langs Stegengoederen, oftewel landbouwpercelen in eigendom van het dorp. Nu nooit meer vergeten hé?! Weer wat geleerd 😀. En door ...... over een boerenasfaltweggetje waar de beuken (volgens mij 😊) al mooi in het blad staan. Voor wie de 9 km route wil lopen scheidt hier de weg van de 14 km route. Wij gaan voor de lange route, chapeau aan Gerbrand, weer iets langer dan zijn vorige wandelingen. Het gaat langs de Nieuwe Graaf over een breed zandpad/schouwpad met vergezichten over het boerenland. Bij de Kooise camping komen we weer op een stukje asfalt, maar da's van korte duur, we verdwijnen weer de natuur in. 

https://www.youtube.com/watch?v=OIbh594wC-I

Water is de leidraad vandaag van deze wandeling, evenals de Hollandse Waterlinie en de fruitbomen waarvan de bloesems druk doende zijn te ontspruiten en die rondom zichtbaar zijn. Verder is er vandaag veel bedrijvigheid in elke en welke vorm dan ook, geen ontkomen aan. De nodige fietsers denken bellend voorrang te krijgen wanneer het asfalt gedeeld dient te worden met hun eigen en mijn soort. Blijven bellen mensen, mijn veters moeten ook verder! En zo naderen we het oude stoomgemaal De Oude Horn, tegenwoordig een glasblazerij. Wij laten het voor wat het is, erg uitnodigend zijn de blazers nl niet, dus zoeken wij ons pauzeplekje bij z'n jongere broer, de Nieuwe Horn.
Boven ons op de dijk is het een drukte van jewelste, maar gelukkig gaat ons pad aan de overzijde een stuk lager parallel langs de Meerdijk. Bermen, prachtig geel gekleurd door het koolzaad, hier en daar lammetjes met moeders in hun kielzog, mooie rietkragen met in de verte de kerktoren van Asperen en wat overblijfselen van de Nieuwe Hollandse Waterlinie.

https://www.youtube.com/watch?v=PZi1_Ps0VSY

Het gaat verder naar Fort Asperen (nog meer mensen) die we gauw achter ons laten en het hoger gelegen wandelpad nemen richting Acquoy. We kronkelen het dorp in en stuitten gelijk op het polderhuisje en de scheve kerk(toren). Terwijl wij alles in ons op staan te nemen zoeven de fietsers hier de bocht om en valt de naam van mevrouw Pisa regelmatig. En zo raken wij in gesprek met een stel locals en mevrouw vertelt ons in geuren en kleuren het bijbehorende verhaal. Mooie momentjes! Hier ga je ver terug in de tijd, mooie oude dijkhuisjes met leuke tuintjes aan de "Dode Linge". Het laatste stuk van deze route gaat een vochtig wilgenbos in, een griend en vandaar via open veld weer naar de fruitbomen en de eindstreep! Veertien mooie km's samen gemaakt, voor mij één op m'n nieuwe pantoffels, voor mijn wederhelft een nieuw record! 👍 Het was druk vandaag, soms werden de veters even gladgereden en moesten we bermspringen, maar ik had het niet willen missen.

Voor mijn Topper!

Tip: Klik eens op een gekleurd woord, een link heet dat. Neem tot je; geschiedenis, leuke liedjes, kolder, gezelligheid, info of totale onzin. Geniet ervan, kost niks! 😃 

2021-04-24 | Hoe 't was?

 

Zo dus! 

Weer een dagje met mijn lief op stap. Vandaag laat ik hem een totaal ander stukje Nederland zien, zo'n andere omgeving en natuur. We gaan naar Doorwerth voor de 10 km lange Trage Tocht Doorwerthse Waarden, Boersberg en landgoed Duno. De route ernaartoe alleen is al mooi, het ene optrekje ruilen we in voor het andere. We parkeren bij Sluis Driel en van hieruit gaat het de komende km's gelijk op met het Dorenweertseklompenpad. 
Het weer is prachtige, de luchten eveneens, het humeur doet er niet voor onder en de koffie wacht op ons bij het Kasteel. Wat wil een mens nog meer?

https://www.youtube.com/watch?v=N_mDBw0ZPaU

Een verhaaltje zeker........... Maar weet je wat, bekijk dadelijk maar mijn filmpje, ik heb er lekker een middagje mee gestoeid om er iets leuks van te maken, trek daarna je fijnste wandelschoenen aan (ik heb gelijk maar een paar nieuwe gekocht na de wandeling 😍) en ga 'm zelf wandelen. Voor de afstand hoef je 't niet te laten en een beetje aan je conditie werken is voor een ieder van ons goed.
Dus...... bekijk de links eens (de gekleurde woordjes, voor wie het nog niet weet), de fotocollage, Google eventueel wat op het internet, pak een bakkie of een borrel en ga lekker genieten van de film!

Eerlijk geleend van Pinterest

Wens ik jullie nog een fijn en gezellig wandelweekend!

2021-04-17/18 | Eén en al gezelligheid

✅ Zaterdag 17 april 2021 

Flamingooooooo..... 

Eindelijk, na ruim 4 maanden, gaan wij weer gezellig met z'n tweeën aan de wandel. BB (Brigitte* dus 🐖) moet nog wel het één en ander aan haar conditie doen, dus we beginnen rustig met een tochtje van een zo'n 9 km, het Needse Achterveld. Eerder had ze al Haarlo geroepen, maar toen iemand haar zei dat in Neede ook flamingo's waren geland, werd het roer snel omgegooid en treffen wij elkaar vanochtend in het buitengebied van Neede.
Gegroet, hallo, hoe gaat 't?, de extra fudgecake 😊 onder de autostoel (die 's voor 💙), autosleutel goed opgeruimd.... check....check.... kleine vriend op de rug en gaan. Drie stappen verder staan we stil en lezen het infobord van Staatsbosbeheer, na 50 meter bevriezen we wanneer een grote bonte specht zich prachtig voor ons poseert en in totaal wel negenhonderd en een beetje meters gelopen te hebben, zetten we daal op het eerste bankje, want er brandt nog een fudgecake in BB's rugzak 😂. En met uitzicht op een vennetje in een lekker ochtend 🌞..... hoe fijn wil je 't hebben? We laten mijn wandelsteen hier achter, die mag zelf verder reizen naar ....... 

Het is een wandeling met cadeautjes, zoals het ree dat zich mooi laat filmen door mij, maar ook de omgeving is prachtig. Het natte elzenbroekbos, smalle paadjes tussen statige eiken, over de dekzandrug met weids uitzicht over waar later dit jaar de jeneverbes, de heide en de klokjesgentiaan prachtige kleur zullen geven. 
Het is ook een wandeling met enige verwarring en herkenning. De verwarring ontstaat wanneer wij de juiste afslag nemen bij de afkortingspaal, maar vervolgens bijna weer naast onze auto's dreigen uit te komen..... dus...... rechtsomkeer! En zo wordt 9 gewoon 10 km, ook voor Bikkel Brigitte!
De herkenning, met dank aan BB, wanneer we bij een toiletbankje zijn. Eens waren we hier en zagen we voor de eerste keer zo'n bankje met een gat aan het uiteinde. Nu snappen we 't en zo zie je maar, van wandelen word je slim(mer)! 

Bron: Pixabay and me 😎

We struinen van bankje naar bankje in een matig tempo. En wanneer er even geen bankje voor handen is, doet een groep boomstammen ook prima dienst als picknickset tijdens onze lunchpauze. We verlaten het natuurgebied en wandelen langs de Markveldse beek* verder over boeren asfaltweggetjes waar het geel en lila kleurt van de dotterbloemen, paardenbloemen en de fragiele pinksterbloemen. En weer staat er een bankje op ons pad en legen we thermoskan 3 met natuurlijk nog een stukje fudgecake. Die Brigitte heeft het vandaag zelfs op een presenteerblaadje geserveerd, één geheel in stijl, met vogeltjes. Hoezo praktisch rugzak inpakken? Simpelweg een kwestie van prioriteiten stellen! Na wat gegroet links en rechts van/aan fietsers, supergave oldtimer motorrijder en eindelijk eens een vriendelijk groetende vrouwelijke postbezorger in combo, breken we op en gaan we de laatste km's sloffend verder. 

https://www.youtube.com/watch?v=J3ubXjJFLNQ

Na het passeren van de Buurserbeek verlaten we het asfalt en doorkruizen we een stuk natuurgebied met lager gelegen, afgegraven, moerasachtig land. Bij 't Vleer, natuurgebied en eveneens het oude natuurwater zwembad, gaat het verder langs de Buurserbeek en ons eindpunt komt in zicht.
We hebben 10 mooie, gezellige km's gemaakt samen. Het was weer echt genieten met BB erbij! Ze mag weer mee een volgende keer, zelfs na een dag als vandaag, waar ze mij flamingo's had beloofd, maar het bij een ree, specht, roodborstjes, vinkjes, duiven, koolmeesjes en ganzen is gebleven. Ik zeg, "Kom maar op BB, sloffend komen we er ook wel!"

BB, jij komt er ook!

* Brigitte heeft Covid-19 te pakken gehad. Niet zo erg dat ze in het ziekenhuis kwam, maar erg genoeg dat ze nu nog steeds erg weinig tot geen conditie heeft. Dat terwijl wij wekelijks grote afstanden wandelden. Dus wees gewaarschuwd, ook NU nog!!!
* Markveldse Beek, Poelsbeek, Schipbeek........ enige verwarring ontstaat er na het lezen van diverse routeomschrijvingen, dus ik hanteer Google maps.

✅ Zondag 18 april 2021 

M'n wandelclub 

En vandaag is het tijd om met mijn volgende "slachtoffer" een rondje te maken, mijn eigen lieftallige wederhelft. Niet omdat het moet, maar omdat het kan! En ja, ook omdat ie het eigenlijk best wel leuk vindt 😊. Gerbrand bepaalt de afstand, ik zoek een mooie route en die gaat richting Winterswijk, de geitenboerderij in Woold vandaag. Het Achterwooldsepad, een klompenpad van 8, 10 of 18 km die gaat door een zo ander stuk natuur dan wat ik hem tot nu toe heb laten zien of beter gezegd, ontdekken. Wij gaan 10 km lang genieten van het mooie Achterhoekse coulisselandschap.

 

Vandaag zijn meerdere medemensen op het idee gekomen iets met hun vrije zondagmiddag te doen en dus is het redelijk druk op de weiland-parkeerplaats van de geitenboerderij Brömmels. Waar een ieder is.... geen idee, wij stappen uit en vertrekken gelijk weer richting de uitgang en tevens de asfaltweg om daarna links door het hekje in het bos te verdwijnen. Het grootste nadeel van wandelen met mijn lief is dat ie totaal niets heeft met film, foto en/of camera. Ja, kijken vanuit z'n stoel of luisteren, zelfs nu tijdens de eerste meters, naar "adres onbekend" via z'n IPhone, om de uitslag van een zoektocht niet te hoeven missen, maar wanneer ik stop om een plaatje te schieten, wordt ik al rap gemaand tot het verzetten van mijn benen. Maar goed, zo'n dag krikt uiteindelijk mijn gemiddelde km's dan gelukkig wel weer wat op. Zie, ieder nadeel........ en zo wandelen wij positief genieten van omgeving en elkaar naar het Scholtengoed Roerdink, daar waar de koffie to go is! En daar is ook mijn 35ste wandelsteen te vinden.

Het gaat verder en we belanden aan de grens met onze buur Deutschland. Geen paspoort en Covid-test nodig vandaag, wij blijven aan Nederlandse zijde. Via bos en weides gaat het verder over zandwegen naar de volgende Grenze zu unseren Nachbarn. Hier was ik eerder al eens, de laatste wandeling met BB in 2020, hier gaan wij wel even de grens over om op hun picknicksetje te pauzeren. Ja, als je er dan toch bent.....  Terwijl wij relaxen genieten we van de andere zondagsgangers te voet, Wanderer,  fiets, Fahrrad, motorrijder en automobiel. En dat allemaal zonder ID, paspoort of Covid-test. Wij zwaaien de benenwagen weer aan en zetten in op de laatste helft van deze route. Kleine boerenweggetjes met een imposante Harmienehoeve en de hallenhuisboerderij Roerdinkhagen uit 1840. 

https://www.youtube.com/watch?v=cehuqyziFL0

Al slingerend, en we zijn echt op het juiste pad gezien de klomp'n, komen we via een klein loofbomenbos bij de achteringang van de geitenboerderij en tevens camping Brömmels weer uit. Via het erf lopen we weer richting parkeerterrein. De auto staat er nu stukken ongezelliger bij dan een paar uur gelee, menig zondagsmens zit waarschijnlijk al de piepers, tuffels of earpels te schillen. Wij genieten nu nog even van een mooie route huiswaarts in ons ijzeren gevaarte.
Dit was weer een goed wandelweekend, zij het met wat aanpassingen gezien de toestand van mijn twee mede-wandelaars. Maar zij hebben een pluim verdient, ze hebben het toch maar gedaan, zelfs met mij als hun gezelschapwandelmuts 😊. 

Ik ben een trotse gezelschapswandelmuts 😃

2021-04-14 | Park Hoge Veluwe

 

Alleen 

Het wordt weer eens tijd om wat meer stappen te zetten. Even wat langer op pad dan de afgelopen keren, even mezelf weer wat trainen, dus vandaag 18 mooie km's door/over 😏 het Nationale Park Hoge Veluwe. Ik heb mijzelf verplicht om voor de poort van de entree klaar te staan om 08:00 uur wanneer het park open gaat. Dat was gelijk ook het enige wat ik heb opgezocht en gelezen vooraf, verder ga ik vandaag weer helemaal blanco op pad. Nou, blanco? Ik ben hier natuurlijk wel vaker geweest, maar dan met de auto of op de witte fiets, nimmer met mijn eigen benenwagen. Vandaag breng ik daar 18 km verandering in.

Een hele lege parkeerplaats wacht mij op en hier gaat Panda op dit vroege tijdstip voor de komende uren in de rust. Ik niet, ik heb me al bedacht dat ik eerst de helft van de km's gelopen moet hebben. Voor mij is het ook weer een redelijke afstand sinds lange tijd, dus rustig en kalm beginnen! Na het ochtendgesprekje met de dame in het kassahok kies ik voor het pad rechtdoor, dus rondje linksom. Voordeel van hier, ik loop gelijk in het bos 😀😁 en wordt daar ook direct mee geconfronteerd en gewezen op het feit niet overal in te mogen i.v.m. het rustgebied voor grofwild. Oké ik doe rustig, kom gerust op mijn pad!
Het is een dag van zandpaden afgewisseld door bossen en heidevelden en af en toe een stukkie asfalt fietspad, maar ook van af en toe een hagelbuitje afgewisseld door zon en mooie Hollandsche wolkenluchten. 

https://www.youtube.com/watch?v=H9pk2Haw2L0

Wanneer ik halverwege en één oudere dame met fiets en giga fotocamera verder ben, geniet ik onder wat bomen van het vrolijke schouwspel van de kuifmeesjes die mij steeds te snel af zijn wanneer ik 'm eindelijk ingezoomd heb gevonden met mijn compact camera. Ik besluit na poging zoveel relaxed mijn ontbijt te nuttigen en het simpelweg vast te legen op mijn netvlies. Pixabay heeft gratis foto's genoeg nb.
Wanneer er een tweede dame komt wandelen wordt het tijd te vertrekken, wat een drukte 😊! Al snel wandel ik vlaktes op en heb een prachtig uitzicht over alle soorten heide met de meest scheve bomen en een kakafonie aan vogelgeluid. Telkens wanneer ik denk zo'n beestje te kunnen vastleggen zijn ze mij weer te snel af en net als eerder. Ik geef het op en volg ze wanneer ze luid zingend de lucht in gaan, hoger en hoger en ergens bij heidepol zevenhondernegenenzestig, ver buiten het zicht van mijn lens, weer op de koffie gaan. Geen idee wie het vogeltje is/was, maar zingen kunnen ze! 

https://www.youtube.com/watch?v=Om2hubX5f4Q

Meer geluk heb ik wanneer ik de bossen weer betreed en een redelijk groot hert nog net tussen de bomen zie verdwijnen. Wat een gelukje weer, ik vind dit altijd de kers op de taart, de bigarreau op de appelmoes. Wederom moet ik mijn cameralens en IPhone teleurstellen en moet ik een Pixabayplaatje erbij zoeken. 
Ik las ergens langs een bospad nog even een rustmomentje in om wat schoap in m'n sok te stoppen daar er iets irriteert aan mijn onderkant. Terwijl ik hier de derde hagelbui even afwacht onder mijn paraplu voel ik me zo Remi op onze mooie Veluwe. Van alle kanten klinkt geluid, de hagel bovenop de plu, de spechten die om en om een klopje geven ergens om mij heen en helaas geniet ik ook mee van het autogeraas, da's wel jammer.

De natuur maakt veel goed, zelf nu, nu het voorjaar heel voorzichtig her en der wat groen kleurt. Af en toe, wanneer er een fietspad mijn pad kruist, zie ik een witte fiets stelletje, maar het aantal mensen kon ik vandaag op twee handen tellen. Of de rest was aan de andere kant op het park, want ik heb maar een klein stukje van het hele gebied hier gezien natuurlijk.
Bij de Diogenesbunker eindigt deze route over de parkeerplaats van de witte fietsen en na mijn wandelsteen en een Kei Tof steentje hier achtergelaten te hebben, verlaat ik het park. Weer eens 18 km in de benen en dat in zo'n mooi stukje Nederland, met dank aan de heer en mevr. Kröller-Müller. Ze waren er niet, maar ik ga hopelijk gauw weer eens terug, dan voor de kunst!
 

Goed, 't is weer gedaan met de rust vanaf nu. Zaterdag wacht Brigitte weer op me en gaat ze weer mee op pad. Vandaag heeft ze de supermarkt weer bezocht en het nodige lekkers in haar rugzak gestopt. Het moet natuurlijk wel genoeg zijn om een rondje van een kleine 10 km te kunnen overbruggen 😋. 

2021-04-06 | Cadeautjes

 

Hoeveel nog?

"Blij" (Melodie: Poen, poen, poen, poen)

Blij, blij, blij, blij
de een zegt vrolijk, ander happy, maar ik zeg blij
Blij, blij, blij, blij
want aan 't einde van de maand loopt BB met mij
dan gaan we samen avonturen weer beleven

en elkaar weer lol en cakejes (taartjes mag ook  😋) te eten geven
Blij, blij, blij, blij
Blij want zij's er weer bij!

En zo lag ik maandagavond- nacht nog uren rijmpjes te bedenken......... Niet heel slim overigens, want m'n IPhone roept me om 7:00 uur, want er moet gewandeld en genoten worden van het prachtige, doch bijzondere aprilweer. Na de wekker (jaha een echte heb ik ook nog, wel een digitale met rode cijfers 😊) elk uur kalm, rustig en bedaard vooruitgeschreden te zien hebben, schrik ik me een ongeluk als Apple de ochtend wakker roept. Wat een hobby..... 😖😖

Bosanemonen

De nodige cm's sneeuw van m'n panda geschoven en zonder een route gepland, bedacht of uitgezocht te hebben, rij ik naar Sinderen voor het bekende Rondje Idinkbos. Alleen de weg ernaar toe is al een cadeautje! 
Vandaag start ik echt aan de route, vanaf de parkeerplaats aan de Idinkweg. Ik ben hier helemaal alleen, in m'n uppie, start mijn apps op om iets over 08:00 uur en ga. Niemand te bekennen of toch wel? Kijk goed op het eerste filmpje, mevrouw en meneer Eekhoorn renden al naar ....... En dit cadeautjes zag ik pas gisteren toen ik mijn filmpje aan het monteren, noem: te nog in-aan-elkaar-prutsen was. Het ene bospad is nog mooier dan de ander. Luie Everdina is vanochtend niet lui te noemen, want ze doet meer dan haar best en het geeft weer mooie plaatjes. Te mooi om vast te leggen met een compact Samsung. Maar ach, ik was er in het eggie!

Wanneer ik stilsta om mijn bril ff een opfrisbeurt te geven raak ik in gesprek met de enige dame die ik de gehele dag heb gezien. En waar gaat het gesprek dan over? Tuurlijk, het weer! De sneeuw, april en deze omgeving. Mevrouw en haar hond wonen hier om de hoek en na het weerbericht scheidden onze wegen en slenter ik verder naar de volgende sneeuwvlok, zonnestraal, boomstam....... en haas!
De bospaden zijn prachtig natuurlijk, maar ook langs de kleine boeren-asfaltweggetjes is het genieten. Weidse velden, akkers, slootjes en grote boerderijen. Daar waar de zon nog verscholen gaat achter de bomen en struiken is het nog wit, maar ik weet zeker dat wanneer ik rond ben (gaat weer langggggg duren, ik durf niet eens mijn gemiddelde snelheid te vermelden 😊) de sneeuw de strijd van Luie Everdine heeft verloren.
Onderweg tref ik mijn prins ook nog, liggend op een hek kijkend naar de toppen van de bomen waar de eerste zonnestralen hem in het licht proberen te zetten. Deze gaat mee en al wandelend plaats ik hem op de desbetreffende FB-site. Even twijfel ik of ik mijn wandelsteen hier zal achterlaten, maar twijfel heeft verloren.
 

https://www.youtube.com/watch?v=wdct1hkYplI

De route is bekend, ik loop 'm nu voor de derde keer, maar wel vanaf een ander startpunt (nou ja 900 mtr verderop) en in een ander jaargetijde. En zo kom ik  dus weer ergens waar ik het bestaan al van kende, maar even niet meer wist dat het hier was. En ben ik hier, dan volgt straks ook nog dat bankje, de speeltuin, dat hekje en oh ja..... het Pannenkoekpad (vandaag ondergesneeuwd bordje) waarvan ik de eerste keer dacht totaal verkeerd gelopen te zijn omdat het strak langs het erf van een woning gaat aan een doodlopend weggetje. Te leuk dit, dezelfde route als weleer wandelen, want het is telkens weer anders en zo blijft mijn grijze brein ook nog actief met het uitpluizen van wat nog meer komt en volgt.
En toch blijven er onverwachtse plekjes, bankjes en beestjes komen. Ik eigen me zo'n bankje toe, vul en leeg het nodige en geniet van de mooie Hollandse wolkenluchten. Om mij heen wordt het steeds wat groener, bruiner en/of welke andere tint, buiten wit om, dan ook. 
Net wanneer ik weer on route ben kijk ik linksom uit een reflex en sta oog in oog (wanneer ie z'n witte kont heeft gedraaid tenminste) met een ree. Al het materiaal om het vast te leggen wordt erbij gepakt in de hoop nu wel op tijd te zijn, maar ik hoef me niet te stressen, want Bambi heeft alle tijd voor mij. 

 

En zo wandel ik vandaag langs vele herkenningsplekken. Een kleine verandering deze keer, want het schouwpad laat ik voor wat het is en neem de afslag door het bos. Dit is net iets anders dan mijn gpx aangeeft, ook net een tintje grijzer voetstapbordje dan "Achterhoek" zegt dat ik moet volgen, maar ik weet inmiddels de weg. Ja, ik wel, maar de bordjes ook? Wanneer ik volgens mijn gpx rechtdoor moet, houden de nodige boeren-afraster-mogelijkheden mij tegen. Heb ik een bordje gemist? Kan 😏. Heb ik een overjarige gpx route nog uit een eerder leven? Kan ook 😊. Dus..... oplossing 😃..... rechts loopt een groenstrook langs het bos maar ik zie niet waar die naar toe leidt.... terug en bordje zoeken? Terug vind ik zo'n naar woord, door!! En zo banjer ik langs de afrastering door een omgeploegd land en zak regelmatig tot m'n enkels naar daar waar ik niet wil zijn. Een lang spoor landbouwgrond stamp ik van mijn bijna overleden Meindl's de komende meters asfalt. Denkende aan een nog te plannen bezoek aan Four Seasons en nieuwe wandelschoenen flitsen de samen gemaakte km's van deze pantoffeltjes aan mij voorbij. Nog een paar bochtjes en panda staat mij stralend rood op te wachten daar waar ik haar uren eerder ietwat witter heb achtergelaten. Bij de waterkraan leg ik mijn wandelsteen neer en terwijl ik de foto's toevoeg aan mijn blog, zittend in mijn auto, trekt onze lieve heer nog even een wolk hagel en sneeuw open. Zelfs dit moment voelt als een cadeautje.

https://www.youtube.com/watch?v=J8qAXnleAhA

Het was een dag met vele cadeautjes. De wit gekleurde winter bossen die in de vroege ochtendstralen de sneeuw tot waterdruppels smolten om later op de dag als lente te ontwaken. Nou ontwaken, daar was ik wel ietwat te traag voor vandaag 😊. 
De vrolijke fluiters die de gehele wandeling een concert gaven aan hen die het wouden horen, fam. eekhoorn, de haas, het ree en zelfs de spechten tussen hun gehamer door.  
Met bovenstaand origineel melodietje in mijn hoofd rijdt ik al smilend en rijmend huiswaarts, via de toeristische route. Blij dat ik gegaan ben! Blij, blij, blij, blij......

 

Binnenkort weer aan mijn kant