2019-11-25 | Combineren

Praktisch wandelen

Zevenendertig minuten over acht, ik start mijn GPSOdometer en vertrek. Mijn voeten in de Gehwohl voetcrème, diclofenac gel, tape van welk merk en welke kleur dan ook, de paracetamolletjes erin, stukkie schoap in de sok, in mijn "nieuwe" hoge Meindls en gaan. Wat is wandelen 🐾 toch een gezonde bezigheid 😀😂.
De route is duidelijk, linea recta naar mijn ex (aan de andere kant van het centrum) en mijn zoon, want we hebben dadelijk weer eens zo'n gezellig keukentafelgesprek. De kaartenapp van Apple geeft mij twee opties: 1:14 min 5,5 km of 1:15 min 5,6 km. Maar JoJo weet het beter, heus 😊, gewoon de spoorlijn volgen, is echt korter! In 58 min 4.9eneenbeetje km 😊.
Lekker tempo voor mij zo over het asfalt, niet slecht en dat met zelfs twee stops (stopjes!) om mijn rechtervoet van iets meer bloed te voorzien en dus mijn veters iets losser, en daarna nog iets losser, te strikken. Eén voetgangerslicht komt op mijn pad (kruising Terborgseweg-Ambachtstraat) en zodra het licht groen is dien ik het verschrikkelijk op 'n loop'n te zett'n (wandel stevig door ❗❗), want net na de helft van de weg springt het alweer op rood. Hoe doen onze oudere en minder goed-te-been-medemens dat? Gemeente Doetinchem heeft hier nog iets te doen! Gelukkig kwam er nu geen vrachtwagen aan! 

  

Even verderop volgt nog zo'n prachtig Doetinchems fiets- en wandel-wonder, de slingertunnel van de Oosterlijke rondweg die onder de weg door gaat, dus eerst omlaag en dan.... precies, omhoog. Ook heel handig voor onze rollator-ouderen. Terwijl de eindbestemming nadert overpeins ik deze dilemma's nog even en dan is het tijd voor twee uurtjes rust voor de beentjes. Na het gezellig samenzijn met o.a. meneer keukentafel vertrek ik weer huiswaarts via dezelfde route. Weer trek ik een sprintje bij het voetgangerslicht en ook nu, nu ik weet dat ik hard moet lopen, red ik het niet in de groene tijd 😦.
Grote voordeel hiervan is wel dat ik direct op temperatuur ben en alles wat een rits heeft dan ook gelijk maar open gooi (excl. mijn broek, voor het geval je dit al dacht 😃). Luie Everdina 🌞 werkt ook wel ietsjes mee en zo heb ik vandaag toch maar mooi weer de nodige vitamientjes binnengehaald, de nodige calorieën verbrandt, mijn hoofd lekker leeggelopen (ik? 😂), mijn gymoefeningen voor vandaag weer gedaan en meneer keukentafel aan het werk gezet. Tien-eneenbeetje echte kilometers op de teller, weer heerlijk fris gewandeld! Hoe fijn kan een dag beginnen...... 😍 😎

Alsof ik het zelf heb bedacht 😀

2019-11-15 | Zum Nachbarn

Een rondje tussendoor

De wandelweekendjes weg plannen, samen met BB, wordt nu wat lastig zo kort voor 't eind van het jaar (😮) met twee verschillende agenda’s, dus maken we wat dagtochten wanneer we samen kunnen. Zo ook vandaag weer. Ergens tussen ons beider woonplaatsen in, Aalten dus (ongeveer, plusminus 😊). Trage Tocht, bijna 18 kilometer, nog te doen, voor het schermer wordt zijn we over. 

9:00 uur lossen we het startschot en go. Ik op m’n nieuwe hoge Meindl's, ben benieuwd wat mijn voeten er vanavond van vinden. 

Het is één frisse ochtend, lang ondergoed-weer voor mij. Brigitte is de bikkel vandaag, die loopt zichzelf wel warm van onder.

De start is vanaf parkeerplaats ‘t Schepersveld, horeca en vakantiehuisjes. De kroeg is nog niet wakker, dus later gaan we maar aan onze eigen thermosfles. Brigitte voelt zich bij het zien van een hok vol varkens direct al thuis (eigen tekst BB) en na zo’n vijf km, echt net over die Grenze, eine Hutte in Deutschland, is het dan eindelijk tijd voor Kaffee mit 😊. Dat doen unsere Nachbarn viel besser, bankje in eine art Bushaltestelle. Gewoon lekker een dak boven ons hoofd. Tevens fijn dat we dan ook een raampje hebben op het toilet 😂🤣. Zelfs de afvalemmer zijn ze hier niet vergeten, nür sind unsere vorige voorbijgangers vergeten hun Papiertaschentüger darin abzulegen (lees: Gooi je zooi in de prullenbak mensen! Je kon het ook meesjouwen tot hier! 😖). Hoezo volwassen? 😐

Toiletten mit Fenster

De koffie met Strohrum en een overheerlijke eiermuffin (KHB verantwoord) was lekker, zeker met diese Temperaturen (5⁰C) en doorrrrr...... 

Een heel flauw wazig zonnetje probeert de dag wat op te vrolijken, maar de meeste vrolijkheid komt wel van onszelf 😊. Tja.... als de drank is in ....... 

De grens houden we aan unsere linker Seite. Opeens houdt Brigitte halt, want haar oog spot links enkele reeën.  Dat zijn de cadeautjes von diesem Tag en ik probeer so snell wie möglich nog even te filmen, terwijl BB haar mobiele koelkast tevoorschijn tovert en ze op de gevoelige plaat vastlegt. En zo struinen wij via bospaadjes, asfalt- en zandweggetjes af op unser nächstes Halteplatz, wir gehen zum Mittagessen (lunch dus).

Sehr schöne umgebung, prachtig mooi plekje weer, wieder eine Haltestelle mit Dach und Fenster. We hebben zelfs zwei buitenbankjes und een barbecue. Wie weet wat hier dadelijk nog bezorgd wordt, de jagers zijn hier op dreef, dus reeboutje of zooooo...... Leider schade! Daβ Feuer laten we maar uit, we doen ons tegoed aan een lekker lunchboxje koude sla met rauwkost en tonijn. Daar wordt een mens echt weer mens van 😐 (brrrrr.......⛄). Na de buitenkant van deze kantine geïnspecteerd te hebben snel door, worden we weer warm van. En laten we vooral de jagers voor blijven 🐇🐾.

Aufgepast!

Der Deutsche Postbeambte scheurt ons voorbij op één der weggetjes en wij wijken maar uit richting berm om onze broek in de plooi te houden. 

Die farben des Herbstes sind auch hier auf der Deutsche seite wunderschön. Doch het verbaasd ons wel dat we hier zo weinig paddenstoelen zien. En na dit uitgesproken te hebben kan ik de komende kilometers mijn hoofd breken over hoe men een paddenstoel ook alweer noemt in het Duits. Denk, denk, denk......... Weet jij het al?

  

Wij zijn al Zum Gur (vertaling: aan de Goeroe, hoe leuk is je straatnaam?) wanneer de Deutsche Postmeneer weer aankomt rijden met zijn niet geheel onopvallend gele bus en wij wederom onze toevlucht nemen tot de berm. Naast ons draait der Herr der Post sein Fenster runter en vraagt of hij ons kan helpen. Lief en attent toch? Wanneer ik hem in meinem besten Deutsch uitleg dat we ganz einfach aan het wandern sind groet hij ons heel vriendelijk en scheidden hier onze wegen. Zoefffffff....... en weg is ie........... Maar zie hier, de Deutsche Post heeft punkten gescoord, want de Nederlandse postbode toen in Winterswijk, vertikte het tot twee maal toe, om ons even goedendag te wensen.
Het oog van Brigitte valt dan ook op iets roods in de berm van de sloot, wel twee vliegenzwammen neben einander. Und ich breche immer noch mein Kopf über das deutsche Wort für paddenstoel. 

  

De laatste meters Deutschland en we gaan von rechts nach links und sind weer in ons eigen Nederland beland. Een smal pad tussen de bomen door met hier en daar wat bruin/beige Pilzen! Ach natuurlijk! Pilze is paddenstoel! Ook weer opgelost 😊.
Mooie rustige asfaltweggetjes wisselen de bos- en zandpaden af en zo komen we al snel weer op wat bekender terrein, want wij hebben vorige maand hier ook al de nodige voetstappen gezet. De jagers hebben we inmiddels achter ons gelaten, dus kunnen wij in alle rust op zoek naar een bankje voor de laatste druppels koffie, thee en BB's schoap 🐑, die wil ook wel even wat aandacht. Zo geschiedde en al snel hebben wij drie mountainbikers die ook wel een bakkie willen, maar die hebben mooi pech 😄🚲.
Terwijl wij ons bezig houden met de mannelijke aandacht die niet geheel geruisloos verder biken, slaan er twee reeën op de vlucht voor het geluid dat de fietsers produceren. Hebben wij toch mooi weer een cadeautje in de pocket en op de camera.

Hoe mooi wil je het hebben?

Wij stappen de laatste kilometers weg terwijl de jagers ons weer op de hielen zitten. We hebben ze blijkbaar niet afgeschut bei der Grenze. De heren schietgraag lopen in een weide naast ons in een horizontale lijn met fluoriserende hesjes aan. Brigitte houdt ze nauwlettend in de gaten en heeft ook hun volgauto reeds gespot. Wanneer wij het voorlaatste pad naar links gaan, komt die ons tegemoet rijden en stopt even later achter ons. De deuren slaan open en nog meer schietgraag mannenvolk duikelt naar buiten. Tijd voor ons om te gaan!

Nog éénmaal rechts de Huiskermatedijk op. Leuke, zeer normaal formaat huisjes nog even bewonderen en nadat we beslist hebben wie waar z'n intrekt neemt en met wie, gaan we naar links en na 250 meter zijn onze bolides weer in zicht. Dus ook de horeca 😀!
We besluiten deze vandaag maar even aan ons voorbij te laten gaan, gezien de gemiddelde leeftijd van de mensen die ook naar het pand onderweg zijn (al dan niet met wielen, ondersteuning of stokken). Wij vermoeden een feestje van zekere leeftijd. De koffie moet nog even wachten.

Hier voelt Brigitte zich in 1x thuis, bij het zien van de varkens. 

Cliché inmiddels, wederom een prachtige route, 18 kilometer weer op de teller. Deels nieuw, deels onbekend, deels Duits, deels Nederland, deels paddenstoelen, deels Pilze. Geef mij er maar één, want hoe heerlijk is het niet om nu in een prachtig bos te mogen zitten genieten van onze mooie natuur? 

Meneer Fazant was ook al vroeg op pad.

Mijn voeten hebben het prima gedaan in het nieuwe schoeisel. Wel was het even wennen aan het gevoel rond de enkels, de veters dus maar iets losser strikken vooralsnog. Het lam (lees: wandelwol) heeft mijn hiel vergezelt en mijn tape de bal van mijn rechter voet. Misschien toch nog andere inlegzolen met meer gel in de hiel, want dat blijft mijn meest pijnlijke plek.  Daarnaast blijf ik grote vrienden met de tape! En pijn....... ach, da's ook wel weer fijn 💪.

2019-11-10 | Marskramerpadderen | Dag 2 etappe 15

Het kraakt en het smaakt

Goedemorgen Montfoort, BB, schone zus, Nederland! Wij gaan weer een stukkie, etappe 15 van het Marskramerpad. Na een goede nachtrust en weer fris in de kleren, 't schoap heeft gelammerd (lees: wij hebben de wandelwol eerlijk opgesplitst in tweeën) dus de wol is verdeeld in sokken en zakken, de dag kan beginnen. Maar eerst even een ontbijtje nuttigen. We hebben het: warm croissantje, warme pistolet, heerlijk vers donker brood. Wat zullen we er eens opdoen? De keuze is reuze! Ook de lunchbox moet gevuld worden en of we alsjeblieft ook nog even een stuk chocoladetaart mee willen nemen? We moeten nog lopen Gerdien………..😱
Kwartiertje later dan gepland starten we vanaf het eindadres van gisteren, de Mauritshoeve. Het heeft gevroren, de zon is al op en de omgeving is direct al een streling voor ons oog. Wat de start dan nog eens extra plezant maakt is het roodborstje dat even poseert op een struik langs de kant van de weg direct naast ons. Als dit geen prachtige dag wordt….. 

 

Het Maartendijksebos ontwaakt. Dus tijd om weer alle kanten op te hangen (zie het als ochtendgymnastiek) voor de mooiste foto van vandaag. Er wordt wat afgeknipt zo'n dag (nou... iedere wandeldag 😊). Zeker nu, nu er rijp op de gevallen bladeren, takken, mossen en bodembedekking ligt. Het zonlicht piept mooi tussen alles door en dat geeft prachtige plaatjes. Jammer genoeg hebben we niet de juiste camera om het zo vast te kunnen leggen als het werkelijk is. Dus doen we het maar met m'n Samsungetje.

  

Hier zijn vandaag meer mensen op het idee gekomen eens lekker vroeg hun huis en haard tijdelijk te verlaten om wat gezonds te doen, zoals wandelen 👣 met hond, kind, vrouw (of man) en een enkele optimist vindt dat tempo te laag en rent deze prachtige omgeving in no time door. En zijn er voorbijgangers, dan groet Brigitte. Er is dus wat af-ge-goede-dagt. Maar waag het niet om niet terug te groeten, want dan is ze not amused en loopt wat mopperend "je kunt toch wel iets zeggen?" 😤 te mopperen 😎. We verlaten dit mooie bos en belanden in Hollandsche Rading, een heel dorp met station en........ café . Hier genieten we van een lekkere cappuccino ☕️ en zeker van de gehele entourage die Moeke bij elkaar vergaard heeft. Je raakt er niet uitgekeken. Noem het antiek, curiosa of oale pruttel, 't is gezellig en warm, smyrnakleedjes (jeugdherinneringen) 😮 en een schoon toilet. Meer heeft een mens niet nodig nu.

 

Wij vervolgen onze route via de Graaf Floris V weg, een klinkerweg. En ook nog eens een behoorlijk drukke! Mind your steps! Leuke optrekjes laten we links liggen, net als de nodige vakantieparken. Wanneer het Tienhovensch Kanaal begint slaan we getrouw af en houden deze rechts van ons. Vanaf hier volg gewoon het water en de plassen en geniet van al wat je ziet. Nou maakt een dag als deze, zon en kou, al gauw iets moois van ons landje. Helaas heeft Hilversum Airport hier zijn vleugels uitgeslagen en zijn de plezier vliegtuigritje niet al te duur (relatief begrip: ja, wat is duur?), want het blijft maar rondjes maken. Duidelijk luxe probleem hier. En de boeren maar protesteren 😥. Het gaat maar door en door en door ......... Helaas, die blijven ons heeeeel lang "achtervolgen". 

Het mag onze pret verder niet drukken en we stappen de kilometers weg op de Kanaaldijk. De dijk gaat verder na een hek, want dit pad is verder alleen voor fietsers en wandelaars. Alleen een dijk met aan weerszijden water bied geen privé plekje voor wat een mens zoal moet. Maar ik moettttttttt........... Een heel stuk voor ons loopt een man met grote fotocamera op zijn buik, die laten we maar even uitlopen. Achter ons loopt een meneer met hond en hij besluit rond het hek te blijven drentelen. Jippie, want ik moetttttt........  En als ik moet? Dan moet ik! Alle gêne laat ik dan los. Links is een bruggetje met ietwat begroeiing, dat wordt 'm! Het Trilveen is nu iets voller 😊. Ohhhhhhhh wat lucht dat op zeg😀.

 

En zo komt aan de Kanaaldijk ook bijna een einde, een einde met hekjes. En linksssss..... ssstttttt stiltegebied  😱. Al beppend lopen wij verder langs het water links en rechts. Bij de molen De Trouwe Wagter, nog even een paar mooie plaatjes schieten en dan lonkt ons ook een mooi bankje iets verderop. Lunchtime, al hebben we oosen balg nog vol van gister en vanochtend (vertaling: al hebben wij onze maagjes nog propvol), een fruithapje en een bakkie gaan er wel in. Wat zitten we weer mooi. We groeten vriendelijk alles wat passeert, ook wat ons voor de tweede keer niet meer gedag wil zeggen 😀. Het schoap komt ook nog efkes uut zien hok en het lam ervan inspecteert efkes de vootkes (in ABN is dat: eventjes de voeten). 

 

En wat erin gaat moet er ook weer uit, dus snel de plaatselijke kroeg in, Het Olde Regthuys, is maar 900 meter verderop. Fijn, fijn, fijn! Hier is de tijd stil blijven staan. Schrootjes achter de bar, smyrna op de tafels, skai bekleedde barkrukken met nagels, een biljarttafel en een heuse feestzaal. Allemaal gezelligheid in de zaal, maar niemand te zien in de kroeg. Dan schiet de kokkin met warme hapjes voorbij en even later wordt onze bestelling opgenomen door de dochter(tje) van dit etablissement. De toiletten bevinden zich in een ouderwetse gang achter ouderwetse deuren. Wanneer ik één van de twee toiletdeuren open schiet oma in de stress, ze zit heerlijk relax te doen wat ze moet doen. Oké, hier is een slot dus overbodig 😱.

Snel een drankje en doorrr...... nog zo'n 8 kilometer te gaan. Tijd speelt vandaag wel een rolletje. Niet omdat we de trein moeten halen, die gaat de hele dag en avond nog, maar wel de duisternis voor willen zijn. We nemen de volgende afslag rechts en belandden weer buiten het centrum van Tienhoven. Dit maal een grindpad met weidse uitzichten met ganzen, eenden, zwanen en weides met vee. Zodra we hier verder de bewoonde wereld bereiken (nee, geen huizen, toeristische trekpleisters) komen de mensen van links en rechts. Fietsen, auto's, wandelaars, alles in redelijk grote mate is hiernaartoe gekomen. Het is hier ook errugg mooi, Breukelveensche en Tienhovensche Plassen. Van de eerste plas zien we alleen maar af en toe een ietsiepietsie, wij lopen over een lager gelegen fietspad aan de andere zijde van de weg. Een lang fietspad volgt, lang! En ik moet.......😱. Waar? Geen boom of struik te bekennen op korte afstand. Ohhhhh, met elke stap wordt de drang erger. Fijn hé, vrouw van zekere leeftijd. Gelukkig, Fort Tienhoven inzicht. 

Daar buigt de weg naar rechts een bruggetje over, mijn plek! Snel, snel even het juiste moment kiezen wanneer er niets passeert en........ heerlijk!

Fort Tienhoven hadden wij al tig keer heel in de verte gespot (wij dachten iets te zien met kantelen en torens 😊😶), maar nu we er zo dichtbij staan, zijn we er zeker van dat we eerder alles gezien hebben, maar geen Fort Tienhoven. Dit is een vlak, plat stenen overblijfsel waar we nu ook nog niet langs kunnen ook. Wegomleiding. Meestal negeren we dit gewoon, maar iets zegt ons dat we dat vandaag vooral niet moeten doen. De omleidingsroute is ook mooi, maar mind your steps, wat een drukke weg. De omgeving is er niet minder mooi om en 't is maar goed dat we eens gedaan hebben wat ons werd opgedragen door het bord, want rechts van ons liggen de nodige bouwputten. Wanneer we weer op route komen langs de Vecht, zijn we extra blij, want daar hadden we nimmer en te nooit droog en heel uitgekomen. De huizen zijn hier vele malen groter dan het gemiddelde huis van mijn vrienden, familie en bekenden en zo ook de automobielen. Op een haar naar scheurt er een PC Hoofdtrekker aan mij voorbij. Meneer, bedankt!  Met elke halve kilometer verhuizen we opnieuw zo ook naar de overkant van de Vecht, Kasteel Nijenrode. 

Even verderop nemen we de Vechtbrug en lopen zo het mooie Breukelen binnen. We lopen door smalle straatjes en weer is het uitkijken voor de gemotoriseerde medemens. Op de Kerkbrink wacht mij een soort bankje, heeeeeel koud aan de derrière, maar ik moet even kijken hoe het met het lam is (lees: wandelwol, schoap en al wat daaronder probeert te groeien, blaar?). De marmeren zitting is zo koud dat ik maar even op mijn softshell jas plaatsneem, anders heb ik straks heel veel meer wol nodig om op te warmen. Alles weer in mijn grote vriend, ook de jas, want we hebben het al uren warm, en hup door langs de Pieterskerk en het water (de Aa?) richting het eindpunt.

De straat zegt dat we goed lopen, Stationsweg 😀, altijd fijn. Leuke optrekjes ook hier, alleen zo jammer van het lawaai van de snelweg en de scheepvaart. Het verhaal van deze dag krijgt nog een breinoverpeinzing wanneer wij een fiets met kinderzitje voor en achter, heel alleen en verlaten zien staan tegen een pijler van het viaduct over het Amsterdam Rijnkanaal. Waar is moeder? Kids? Vader? Plons? Hier is geen mens op de been, alleen maar heeeeel veel water. Wij speurneuzen weten het niet, dus slaan we maar af om het talud te beklimmen om de kanaal dadelijk over te kunnen steken.
Het station Breukelen is in zicht, de laatste meters, mooi op tijd voor het donker wordt, bereikt. Op naar het toilet en de trein van 16:57 uur naar Utrecht CS. Gelukkig is er een wc gebouw annex wachtruimte onderaan het station. Yes! Fijn, fijn, fijn. Maar jammer genoeg is Ed Kroket, de snackbar aan de overkant, gesloten. Dus is ook de wc niet toegankelijk (heel logisch toch?), want de sleutel van de wc deur is op te halen bij Ed. Ed geniet van zijn snipperdag, wij van onze wandeldag en nu met volle blaas wachten op de trein, fijn.

Zet mij ergens in Nederland en ik kom zonder al te veel omwegen thuis, maar met een trein........ 😏. Het spannendste van deze dag gaat weer beginnen, treinen, treinen, treinen. Het eerste kwartier ben ik in het prettige gezelschap van Brigitte en kom ik ongeschonden en op tijd aan in Utrecht CS. Daar gaan onze wegen scheidden. Maar niet voordat wij het toilet aldaar bezocht hebben. Ohhhh........zoooooo......... 
Gelukkig hoeven we niet te haasten en daar mijn trein aanzienlijk eerder vertrekt, begeleid BB mij tot ik in de trein kan stappen. Ik zit dus goed, da's zeker! So far, so good maar weer. Ik moet zeggen dat de stress nu amper de kop op durft te steken, daar ik weer op bekend terrein kom. Deze trein gaat via Arnhem naar Nijmegen, dus dit kan ik! En zo geschiedde 😃. Manlief is inmiddels op de hoogte van mijn treinen en we houden app contact daar hij mij dadelijk van het station ophaalt.
Arnhem ook gered, boemel naar home staat al klaar, en doorrrrr...... Het is een drukte in deze trein, maar dat zal zeker met het tijdstip te maken hebben. Ik vind nog een plekje bij twee medereizigers die aldoor de duisternis buiten in staren en Joost mag weten wat zij zien, ik zie alleen maar het spiegelbeeld van de binnenkant van de trein. Wanneer Doetinchem De Huet in aantocht is sta ik alvast op. Mijn grote vriend zwaai ik op mijn rug terwijl ik naar het portaal loop, nou loop...... Even een afstapje over het hoofd gezien (wie maakt er nou gele strepen op de grond? Is het geen boomwortel is het een afstapje. 😐), maar ik heb het er ongeschonden en redelijk elegant vanaf gebracht. Home! Mijn lieftallige wederhelft staat mij al op te wachten op het perron. Nog fijner, hij gaat voor ons koken 😍. Altijd fijn om weer thuis te zijn.

Twee etappes erbij of eraf, whatever. Totaal staat de teller nu 273.8 km (volgens de officiële website). Nog vijf etappes te gaan, maar dat zal wel 2020 worden. Tot die tijd enkel eendaagse kilometers maken, maar dan wel op nieuwe wandelschoenen (voor mij), want nu piept en kreunt rechts wel heel erg. Gewoon zielig. Maar dat mag ook wel naar 2000 kilometer toch?

 

💙🐖  Hartelijke dank voor een heerlijk, relax en gezellig weekend. Voor alle 39 kilometer wandelen, uren koffie-thee en lunchpauzes kletspraat en af toe het serieuzere werk 😁. Het was weer een TOPdag! Op naar ons volgende avontuur over zo'n 140 dagen!

Ook dat lukt ons al goed :-)

2019-11-09 | Marskramerpadderen | Dag 1 etappe 14

Als dat maar goed gaat

Etappe 14 en 15 van het Marskramerpad staat voor de deur. Samen met mijn wandelnichtje BB ga ik er een heerlijk wandelweekend van maken. Het is vrijdag, de treinvouchers zijn gekocht via één of andere veilingssite en het printje ligt klaar. 's Middags nog even naar de Hema voor handschoenen met touchscreenvingers (mijn vorige vingerloze-tot-wanten-om-te-toverende-wanten van Xenos liggen ergens op een veel eerder gelopen Marskramerpad nog uit te rusten) en een bezoekje aan het Kruidvat voor wat mini's. Albert verkoop nog een gastvrouwencadeautje (nee, 't is geen Tupperwareparty, dames van een zekere leeftijd 😁) voor mijn schone zus die ons dit weekend vervoert en onderdak verleent. Ik vraag BB via app nog even, voordat het misgaat, of ik de code van de ticket kan scannen voor een geel NS paaltje (of welke kleur dan ook) en daarop antwoord ze bevestigend. Mijn grote vriend staat al in de startblokken, dus alleen nog de treinvoucher in het plastic voor het geval die nat wordt. Dan valt mijn oog op de tekstregel: "ga naar de website...... om uw tickets te....." Okayyyyyy..........
Ik moet dus nog iets doen voordat dit stukje papier wat vouchers heet mij naar Amersfoort kan brengen. Dan komt het toch weer goed van pas dat ik heb leren lezen en klokkijken en ben ik dus nog op tijd met het uitprinten van de treintickets! Ik neem ook direct maar het zekere voor het onzekere en download ze in de NS app. Nee sorry, treinen is zo niet mijn sterkste kant. Noem me maar een doos 😏.

 

Zaterdag, om 6:15 uur zou mijn IPhone mij “roepen”, maar ik ben al ruim voor de wekker wakker en sta maar op ook. Treinreisstress 😮🙃. Mijn grote vriend moet herpakt worden, ik heb me weer eens bedacht wat de inhoud betreft. 

Ver voordat mijn trein komt sta ik op het station. ‘t Is een vochtige ochtend, één en al grijze lucht. Ach als mijn humeur maar goed is 🙃.

Ik strijk mijn iPhone-treinkaartjes-scan-code nog langs een scanpaaltje maar er gebeurt niks, geen piep of blieb. Nadat de trein het station alhier verlaat komt direct mevrouw de conducteur langs, ik zoek mijn iPhone-treinkaartje in m’n NS app (heel simpel, gewoon op alle linkjes klikken en dan vind zelfs ik het), alles oké! 

So far so good, maar hier kan ook niets fout gaan verder, deze boemel stopt altijd in Arnhem. Maar dan.....

Tig keer check ik op welk perron ik aankom en vanwaar ik moet vertrekken. Op de één of ander manier kan ik eenvoudigweg deze info niet opslaan, ben net een vergiet, zeg ik: Treinreisstress! Bij de volgende trein staan drie NS meneren gezellig te kletsen en ik vraag of dit de juiste trein is. Hoezo onzeker? Weer goed 😊! Heb vertrouwen Jo, heb vertrouwen 😊. 

In Ede-Wageningen moet ik wel even zoeken naar het juiste perron. Dus: "vragen Jo, niks mis mee." 😊 Gelukkig tref ik het, deze vriendelijk meneer reist ook wel eens één keer per jaar per trein, maar komt duidelijk uit deze stad en weet mij te vertellen dat ik onderdoor moet met de trap. Weer gelukt, ik zit goed. Amersfoort komt in zicht. Tenzij de mevrouw achter mij mij verkeerd heeft voorgelicht, maar dan zwaait er wat 😮🙃.

Alle treinreisstress is voor niets geweest. Het is me gelukt en ik wacht nu nog even op Brigitte.

Na aankomst moeten we eerst aan de cappuccino met ...... en een sanitair bezoek aan..... Rond 10 uur gaan we vrolijk en goedgemutst van start. Linea recta rechtdoor om op route te komen. We slaan de eerste 2.5 km over, die hebben we de laatste keer er al bijgewandeld. Al snel lopen we parallel langs het spoor, achter de Amersfoortse Dierentuin langs. Niks moeilijks aan, maar ons lukt het om een markering te missen (schrik van de dino die rechts van ons opdook of de schietoefening links op de Bernardkazerne?), maar lang leve Guru, we zitten zo weer op route. 

 

Soest is bereikt, leuke zomerchalets uitgekozen en we belanden in een prachtig naaldbos met even verderop een huge zandbak, Soesterduinen. Inmiddels hebben we al regelmatig over links, rechts en op z'n kop gehangen voor de foto van de maand en zijn toe aan de thermoskan. De twee wandeldames die ons al een tijdje achterop liepen vervolgen hun pad terwijl wij gezellig veel hondenvriendjes op bezoek krijgen die hopen dat wij iets met hen willen delen. Het is een druk bezochte plek hier, veelal met viervoeters en hoe fijn wil je het dan hebben als je zit te niksen, heerlijk beppen, eten en mensen kijken. Wat is wandelen toch leuk 😊. 

Wij vervolgen via het zand de weg naar nog meer zand, soms echt zoekend naar de markeringspaaltjes en samen met Guru komen zelfs wij weer op verharde paden. Van de ene boom naar de andere in alle soorten, maten en kleuren. En wanneer luie Evedina zich ook steeds vaker laat zien, worden de plaatjes alleen maar mooier en wij nog zonniger 😎. 

 

Al deze voetstappen leiden ons naar een bankje langs het spoor en daar wordt het voor mij tijd om even aandacht te besteden aan mijn rechtervoet. BB haar pedicure afspraak ligt in de toekomst, dus gaat ook zij even uit de sok. Gelukkig hebben we het schoap met (lees: het schaap mee, dank BB) en scheren we even een stukkie wol om onze voetjes te vertroetelen. Geen idee of dit gaat werken, maar op internet is geloof ik iedere fervente wandelaar inmiddels idolaat van de wandelwol. De lapjes wol zitten al in mijn sok wanneer BB nog prutsende is om haar grote teen in een sliertje wol te verpakken. Valt natuurlijk ook niet mee met teensokken. Wij weer in de sokken en schoenen, schoap weer in de tas en doorrrrr.....
Vele paddenstoelen en boscomplex Hees verder lokt ons de lunch en vinden wij een mooie rottende boomstam al liggend langs een akkerland met als uitzicht de mooie kleuren van de herfst. Voorzichtigheid is geboden, er steekt een puntige tak uit en de houtworm en welk ander kruipend miniscuul ongedierte dan ook, heeft zich al aardig aan dit houtwerk te goed gedaan, waardoor de stevigheid wat te wensen overlaat. Dus ga lekker zitten wippen Brigitte! Met wat vang- en grijpwerk lukt het ons om redelijkerwijs enigszins netjes onze lunch naar binnen te werken.

Het Willem Arntszbos volgt. Geheel onbekend voor ons wie deze man was, maar ook via Guru/gpx is er informatie over het gebied waar je loopt te vinden, zo lees ik me ook even in over deze plek. Indrukwekkend. Mogen jullie zelf doen via de link(s).
Zeer interessant, de irrigatiegoten in dit bos. Nederland en water, slim volkje. 

 

We gaan de N234 oversteken, Soestdijkseweg. We lopen achter een prachtig mooi groot huis langs zo weer het volgende kleurrijke bos in. Hier hangen wij natuurlijk weer hoog, laag en zelfs zo laag, dat we er maar bij zijn gaan liggen. Dat was de wens van Brigitte om de foto van de dag te kunnen maken 😀. Heerlijk, zo'n zacht nat mosdek 😏. Gelukkig, kinderhand.....
Hier begint ook voor ons het raadsel van deze dag: "Hoe komt een enkele wandelschoen, een Lowa nog wel, hoog hangend in een boom?" Hmmmmmm wij waren al snel tot de conclusie gekomen dat die niet van enkele bekenden van ons kan zijn, dat hadden wij dan ongetwijfeld vernomen. Maar hoe kan je één wandelschoen verliezen? Wij breken er even ons brein over, niet te lang, want we zijn zo weer in andere sferen, de schoonheid der natuur, het Ridderoordsche Bos.

Al om ons heen kijkend verwachten we ieder moment een koene ridder voorbij te zien galopperen. We zien veel, zelfs paddenstoelen aan steeltjes hoog aan een boom groeien, maar Floris en het witte paard blijven uit. Helaas...... dan maar doorrrrr......
De laatste kilometers zijn we ook aan het overwegen wanneer het het juiste tijdstip is om onze "taxi" te informeren om ons op te komen halen. We blijven overwegen en besluiten pas te appen als we aan de cappuccino zitten bij de Mauritshoeve, ons eindadres. 
Om daar te komen moeten we komende vanuit het bos nog een stuk over enkele B-wegen, beetje oppassen dus! Maar de plaatselijke automobilist is volgens mij hier de voetgangers wel gewend, want inmiddels loopt er al aardig wat her en der, voor en achter en tegemoet. 
Eindpunt! Het was een mooie herfstdag in dito tinten. Ook Utrecht is mooi! Maar dat hadden we niet anders verwacht, want elke etappe tot nu toe was prachtig en toch zo anders. Zo ook de bossen. 
Nu maar even wachten op onze gastvrouw en dan gaan we een fijn avondje gezelligheid tegemoet 😊. So far so good.

En dat avondje gezelligheid is er geweest. Inclusief lekker eten en drinken, want "we hebben het". 😀💓
Lieve, lieve schone zus Gerdien, bedankt 💋

Dit was nog maar onze eerste weekend-Marskramer-wandeldag. Dit verslag is met liefde geschreven 💙😀, alleen maar met een glimlach op m'n gezicht, want met elke letter die ik typ loop ik de route in gedachten opnieuw. Aan de hand van de foto's, Google maps, Guru en welke andere sites of apps dan ook die mij kunnen helpen, probeer ik altijd de route in de juiste volgorde te verwoorden en de juiste foto's in de juiste volgorde te plaatsen. Zoveel als ik typ, net iets minder (nou, best aardig wat minder) wijzig ik soms ook weer, kortom, ik doe vele uren over bovenstaande lap tekst. Zeker als je je bedenkt dat ik met één hand (links terwijl ik rechtshandig ben) niet blind moet typen.
Dan moeten er nog foto's bij. Allemaal van de camera en Iphone eerst naar de pc, dan allemaal bekeken, bewerkt en gesorteerd. In het collages maken gaat nog meer tijd zitten, want die gaan per mail naar mijn Iphone en vandaar opslaan en in een app samenvoegen tot een samenhangend geheel. Af en toe wil ik ook een video toevoegen, maar Blogger is sinds kort in staking en weigert dienst te doen, dus weer wijzigen.
Nee, dan ben ik nog niet klaar, want ik ben gek op links, mag gekkigheid en spot zijn of gewoon educatief, cultureel of iets aardigs. En het zijn al gauw zo'n 45 tot 50 websites die ik dus ook gekeken en/of gelezen heb.
Daarna lees ik tig maal het voorbeeld, lees nogmaals en wijzig weer iets, kan een punt, hoofdletter of witregel zijn. 
Kortom, je zult begrijpen het verslag van dag 2 van dit geweldige weekend volgt morgen.

Plaats dus gerust eens een reactie via Blogger. Ik lees nl. ook graag.

Fijne avond.