2021-12-29 | Nog ééntje....

 

Letste van 2021? 

Nog een paar stappen en we wandelen het nieuwe jaar in. Maar natuurlijk niet voordat Brigitte (BB) en ik samen nog een rondje maken! Mooi Achterhoek heeft pas een nieuwe korte route gemaakt en die testen wij graag even uit, Beltrum...... wie koompt eran!
BB staat weer net één tel eerder dan me and my Panda al te wachten onder het toeziend oog van de Onze Lieve Vrouwe ten Hemelopneming op de P en appt me natuurlijk haar locatie even door. Heel handig, weet ik tenminste of ik goed sta 😉. Terwijl we onze bagage uitladen gaat het geratel van start...... en niet veel later ook onze benen. Vandaag een vrolijke wandeldag! Niet vanwege de grijze luchten en het gespetter met af en toe een klein buitje, maar vrolijk vanwege onze oh zo fris en opvallende Mac in a Sacs. Mijn knalroze tic voor bovenkleding zal jullie inmiddels bekend zijn, BB valt nu op in haar eigen favoriete kleur........ oranje! Goed haar dag, haar feestje, haar route, dus ik beslis we lopen linksom!

 

Vandaag bijna 12 km kronkelen over kerkepaden, zandweggetjes, soms modderpaden, kleine boeren klinker- en asfaltweggetjes. Langs fraaie boerderijen, nieuwe natuurgebieden en bossen. Het weer is typisch Hollands en winters, grauw, grijs met een beginnersbuitje, maar het is alles behalve koud en fris met 8℃. En begint bij ons de hitte toe te slaan, dan gaan de gesprekken al snel over onze kledingkeus en de vragen die we regelmatig op FB voorbij zien komen; "wat aan te trekken tijdens een wandeling in de regen?" (in dit geval). 
Goed opsomming dan maar bij gebrek aan andere zinnige woorden, want daar was de route iets te kort voor en het weer te grauw voor flitsende filmshots. 
Onze kledingkeus²⁾: Wandelbroek (dikkere versie) met lange benen, lange onderbokse voor mij (leeftijd 😊), terwijl BB met haar normale sexy onderhöse toekan. Voor mij eveneens lange armen, mijn heerlijk wollen Icebreaker borstrok (jaaaaa ik had er vroeger echt één, twee, drie....) en wederom is BB de bikkel voor de korte armen versie. Verder dragen wij een vest, ik vandaag fleece en BB de fijnste die er is, één van Icebreaker. Nee, we hebben er geen aandelen in, maar echt, kost een paar cent, moar dan hei ook wat. Vandaag hebben we beide hoge wintersokkendag. Normaliter is BB van de fingersokken en ik ben van de merinowollen, maar immer winterversie! Scheelt weer wandelwol¹⁾ proppen en stoppen! En als kers op de Van der Valk appelmoes, slagroom op 't taartje, dragen we beide vandaag onze vrolijke Mac 😊! 

Lang leve de kleurtjes, die vallen altijd lekker op, zeker op een dag als vandaag met al het grijs op de achtergrond. Maar er valt wel meer vrolijks te spotten, daar heb ik BB voor. Die springt bij het zien van geel/oranje gelijk weer links en rechts de bosjes in en trilt van geluk. Hoe heet dat paddenstoeltje/zwammetje ook alweer............ 🤔🤔? En zo zie je, van wandelen krijg je goede ogen en betere hersencellen! Wij laten alles even tot rust komen op een heerlijk koude, natte, ijzeren picknickset. De komo houdt de bokse droog, de koffie warmt ons innerlijke. We plannen onze camino 2022 terwijl de kokosmakroontjes langzaam in onze maagjes verteren. Wat hebben we toch een leuke hobby 😍.
We pakken weer in, kijken vast goed naar rechts, daar waar we zo dadelijk de weg op komen over zo'n 450 mtr. Maar elke meter die Mooi Achterhoek heeft uitgestippeld dient gelopen te worden! We betreden wederom een nieuw natuurgebied, dit keer met één of ander grote holenheuvel. Geen idee 🤔 wat het is, geen bordje gezien en Google noch elke of welke andere zoekmachine dan ook, weet 't antwoord. Dus doorrrrrr........ de bosjes weer in op de hurken voor het geweizwammetje.

Brigitte is de voorloper en pauzeregelaar, mag ook van bankje naar bankje als ze het even niet meer trekt, maar vandaag gaat het best wel voorspoedig. Even zaait ze twijfel bij het zien van een bankje met het prettige uitzicht op onze lieve Heer himself en de roep van lunch vanuit onze rugzakken. Maar dit gaat 'm niet worden, 't is nog geen 12 uur, doorrrrr......... Gedwee sluit ik me aan. Maar de roep van ons brood wordt gehoord en de volgende bank is de onze, zoals al eens eerder in april vorig jaar. Toen scheen lekker het zonnetje, nu zijn we het 🌞 zelf. 
De maagjes gevuld, de rugzak iets lichter en de kerk van Beltrum in 't zicht. Wanneer we onze bolides begroetten slaat de kerkklok enen en denkt mijn ene hersencel, hop..... videootje.... leuke afsluiter, die van vanochtend negen uur heb ik ook....... maar ja, één slag 😏.....het dringt wat laat tot me door 🙈, ik ben te laat!

https://www.youtube.com/watch?v=iLAGtxhnxs4

Ik was te laat voor het leuke eindshot van de kerkklok, maar ik was ruim op tijd vanmorgen voor deze wandeling samen met Brigitte. Ik ben ook op tijd om jullie allen een goede jaarwisseling te wensen en een fijn, gelukkig, gezond, liefdevol en positief nieuwjaar!

We hebben er weer vrolijke kilometers gezwets van gemaakt en gaan 2022 weer vele km's samen op pad! Zo ook van Porto naar Santiago de Compostella als de wereld alsjeblieft een klein beetje mee blijft werken! Fingers crossed!

¹⁾ Wandelwol, voor sommige van jullie een heilig middel lijkt het. Soms ook voor mij, maar daarom prefereer ik de wollen wintersokken. Die zijn al dikker van zichzelf, dus hoef ik bijna nooit ergens iets te proppen.
²⁾ Een paraplu en wegwerpponcho behoren tot onze standaard uitrusting. 

2021-12-11 | En maar zingen

Nog twee weken...

Het jaar 2021 wandelt z'n einde tegemoet en over precies twee weken liggen we volgepropt uit te buiken bij de kerstboom vanavond. Tot die tijd rest mij om alle kerstliederen te draaien en zingen om toch nog een heel klein beetje in de kerstsfeer te belanden. Riep ik gister nog dat ik vandaag wel 17 km lang met m'n koptelefoon op naar Jingle Bells en Red nozen Rendieren zou lopen luisteren, is daar niks van terechtgekomen natuurlijk. Het was gewoonweg te mooi, te stil (op de A50 na), te idyllisch om met herrie op de oren te wandelen. Heerlijk genieten van de rust! En die was er in overvloed.

Mijn dag begon weer lekker vroeg vandaag en zo maak je nog eens wat mee tenminste, de zonsopkomst! Die was prachtig! Maar voor ik die kon bewonderen moest ik eerst Panda zien te ontdooien. Die had het zo koud dat ie z'n deuren stijf op elkaar hield. Maar dan kent ie m'n wederhelft en de gasaansteker nog niet! En met een lekker warme sleutel in het contact gaat het richting Beekbergen. Maar..... rustig an, want Doetinchem werd op het weerbericht zojuist genoemd als zijnde glad en glibberig! In één stuk en ongehavend kom ik in de buurt van Beekbergen en via Guru zoek ik een parkeerplekje net buiten het centrum gelijk aan de route. Via Kaarten heb ik mijn weg naar hier gevonden, maar ja, 'k ben KI¹⁾ hé 🙈 en heb dus niet verder gekeken dan m'n neus kort of lang is en zo wist ik dus nog niet dat ik gewoon op de P in het centrum bij de Oude Kerk of ieder andere winkel of eetgelegenheid gratis had kunnen parkeren. Goed, doe u er uw voordeel mee.

 

Vandaag loop ik dus de Groene Wissel 312: Beekbergen. Zeventien mooie km's Veluwe denk en hoop ik. Het begin is gelijk al fantastisch, want ik heb het natuurlijk licht zien worden (gebeurd niet zo vaak hoor²⁾) en de zonsopkomst is prachtig! Wanneer ik de eerste bocht maak om richting het centrum te lopen staat er een jonge dame met grote camera al prachtige plaatjes te schieten. Ze is nog jong en is duidelijk onder de indruk van dit mooie ochtendgloren. We wisselen wat woorden, ook met de honden meneer, en beide benen we weg en laten haar dromerig achter. 
Wanneer ik de Oude Kerk bereik valt ook het kwartje dat ik zojuist hierboven heb beschreven en ik Panda dus ook een gezellige dag had kunnen bezorgen in het centrum i.p.v. het stille buitengebied. Helaas, maar het voordeel nu is dat ik straks weer eerder bij Panda ben .......🤔 en zo haal ik me de komende km's heel veel onzinnige dingen in m'n hoofd en kerstliedjes! 

De sfeer is er nu wel naar. De plassen water spiegelen door een flinterdun laagje ijs, het rijp op de blaadjes doet denken aan echte winter en de temperatuur is ook erg aangenaam, wel 1℃. Lange onderbroeken en hemden weer! In het bos kraken de bladeren onder de dikke zolen van m'n wandelschoenen. Hier en daar groeit zelfs ijshaar op dode takken. Altijd een prachtig fenomeen. Ik ga verder het bos in en kom uit aan de voorzijde van de imposante villa Rauwenhul en vervolg een klein stukje het asfalt. Dan gaat het weer het bos in, al is het mij nog totaal onduidelijk waar het pad is, dus ik ben zelf maar wat rond gaan struinen. Maar ach met Guru erbij kom ik overal weer uit en op route en na een kleine zandverstuiving passeer ik niet veel later de A50. De zon is inmiddels ontwaakt en speelt verstoppertje met me vanachter de vele bomen. Menig goede fotograaf had hier fantastische plaatjes kunnen schieten, ik leg het zo goed en zo kwaad het gaat vast met m'n Apple. 

Het is Genieten met hoofdletter hier in het bos en ik volg de zandpaden in rustig tempo verder de hei op. Daar staat al een bankje op mij te wachten, in alle rust met een geweldig uitzicht over een heideveld met een wazig zonnetje die de strijd met de aankomende nevel is aangegaan. 
Slingerend over de zandpaden door het bos gaat het verder richting de Loenense Waterval en de sprengen. Als kerstliedje zoveel in m'n hoofd is afgelopen dringt het tot me door hoe stil het hier is. Even hoor ik niets, geen verkeer, geen mensen en hun machines, helemaal niets. En da's wel heeeeel bijzonder voor een klein landje als Nederland kan 'k je vertellen. 
Niet veel later behoord dit alweer tot voltooid verleden tijd en neemt het toerisme toe. Ik ben bij de sprengen aangekomen. Hier wordt ge-mountainbiked, gewandeld, honden uitgelaten, benen gestrekt, kids onderwezen, beziggehouden en ook de familiebanden aangesterkt. Ik zie zelfs fietsers afstappen aan de overzijde van de spreng om het ijshaar, dat hier best veel te zien is, te fotograferen. Het gaat in kleine hoeveelheden hoor, niet één hele kolonne volk in één keer. Bij de kleinste Loenense waterval is het zelfs nog rustig, maar hoe verder ik de P nader, hoe meer er op de been is en komt. 

https://www.youtube.com/watch?v=NIdegeCuWaE

Eenmaal aan de overzijde van de Vrijenberg gaat het verder aan de rechterkant van de spreng. Het heuvelt hier licht. Ik passeer nog een enkel paartje of jong gezinnetje dat hier hoogstwaarschijnlijk ergens op één van de vakantieparken verblijft gezien het (nette) schoeisel. Mijn schoenen stappen rustig door de modderpoeltjes, die douchen één dezer dagen wel weer in de gootsteen. Ik eindig dit pad en stap verder langs het spoor van de Veluwse StoomMaatschappij. Een kleine twee km gaat het verder over de keien, langs het spoor en het bos en door richting de A50 met een mistig uitzicht op het viaduct. Er volgen nog wat kleine weggetjes, zandpaden met akkers waar eens de maïs stond en een weide met schapen. Niet veel later sta ik op een kruising met het Marskramerpad en vele andere wandelroutes, gezien de pijltjes in alle kleuren van de kerstboom. Hier staan al voetstappen van BB en mij en hopelijk kunnen we dit pad snel eens uitwandelen. Ik slinger nog één keer een stukje bos door en sta niet veel later het blauwe bebouwde kom bord van Beekbergen te filmen met op de achtergrond mijn reeds ontdooide Panda. Mijn wandelsteen moet nog een plekje krijgen en vind die op een grote boomstronk. Wanneer ik in mijn auto zit en de foto's toevoeg aan dit blog zie ik paardenmeisjes de steen bestuderen. Gaat ie nu al reizen.....? 

Mijn reis vandaag zit erop, het waren 18 hele mooie afwisselende en gevarieerde kilometers en het was perfect wandelweer. Koud, maar da's maar een emotie ⛄ volgens de familie BB en daar was ik op gekleed. Het genieten zat hem voor mij ook in de rust in combinatie met de natuur en het weer, de zon, de nevel en af en toe een leuke ontmoeting en een gesprekje. Een dag met een gouden randje! Nog veertig minuten rijden, daar wacht een warme douche op me en kunnen de beentjes omhoog en de kerstmuziek weer hard aan. Dat kerstgevoel moet nu toch een keer komen.......

¹⁾ KI: Kunstmatig intelligent, ik ben van mezelf donkerblond, maar natuurlijk de rest uit een potje 🙈. M'n ene hersencel was nog bevroren denk ik. 
²⁾ Waarom ik het niet vaak licht zie worden? Ik werk niet meer, dus hoef er 's ochtends niet altijd meer vroeg uit. 

2021-12-04 | Kom er eens kijken

In omgeving Velp

Vorig weekend is het bij een wandelingetje naar de stad gebleven samen met mijn wederhelft. Geen mooi uitgestippelde route ergens in de natuur en/of onbekend gebied, maar gewoon even de lokale ondernemer steunen in ons altijd gezellige Doetinchem. Ook leuk! Toch bijna 9 km op onze chelsea boots gemaakt en een gratis blaar voor mijn lief, zomaar voor niks 😊. Vandaag gaat het weer de natuur in, op m'n lekkere Meindl's, en wel die van Velp en omgeving. Nimmer ben ik vandaaruit vertrokken, maar vandaag gaat het gebeuren en wel richting twee mooie kastelen met bijbehorende parken, Groene Wissel 85 lets start 🥾🥾. De weg ernaartoe is eenvoudig simpel en de parkeerplaatsen zijn er nog gratis, dus hoeveel beter kan het nog worden? Goed, beetje tempo erin houden, want vanmiddag is weer nattigheid voorspelt en daarom los ik het startschot een half uurtje eerder dan normaal, 08:30 uur en gooooo.....

 

Ik kies voor de route rechtsom, zo heb ik hopelijk het meeste asfalt maar gelijk gehad denk ik, hoop ik, zal 't 🤔? De eerste km's gaan door een stuk Velp waar de ene villa nog groter is dan de andere. De guldens van toen, de euro's van nu, hebben hier lekker gerold, da's duidelijk. Deze woningen voor welgestelden stralen pracht en praal uit en eigenlijk vind ik het wel een leuk begin van mijn wandeling. Twintig minuten later verruil ik het asfalt voor zand en de grote, bijzondere villa's voor de mooie bomen en statige lanen. En in het bos van Kasteel Rosendael word ik welkom geheten op de Koningsberg. Hmmmmm..... dat komt me bekend voor 🤔🤔...... vaag........ Maar wanneer ik even met Tekkel een kleine en fijne conversatie aan ga en hem met mijn ogen volg als ie z'n rechtsaf slaand rennende baas probeert bij te benen met z'n korte pootjes, zie ik een hoger gelegen heuvel met wat zilverkleurig hekwerk en het kwartje begint te vallen, voorzichtig dan hé 🤔! Pas wanneer ik mijn heuvel bijna op z'n laagste punt heb bereikt dondert m'n spaarpot pas goed, ja hoor, hier liep ik eerder al eens vorig jaar, maar toen hijgend de berg op. En afgelopen jaar eveneens met mijn lieftallige wederhelft, toen één van zijn eerste lange(re) wandelingen en ook nog met klimmen. Voor mij was 't een fijne voorbereiding op mijn Dutch Mountain Trail, later die maand. Alhoewel een klein heuveltje als deze achteraf totaal in het niet viel bij het grotere werk in Zuid-Limburg 🥵🥵.

Na een km Rozendaels asfalt gaat het weer verder over onverharde paden het bos in. Lange lanen met statige bomen geven richting aan het kronkelende pad waar het lichtjes daalt en stijgt. Een enkele mountainbiker verdwijnt ver voor mij in de dunne nevel die gevangen zit in dit bos lijkt het wel. En zo gaat het km's door..... en door.... over zandpaden en soms een smal asfalt fietspad of een bospad, dik bezaaid met bladeren waardoor de drek goed verstopt blijft, door naar het Rozendaalsche Veld (al is er nog geen veld te bekennen...... da's linksaf en ik ga rechts). Het pad is hier in de loop der tijd uitgesleten en er is een holle weg ontstaan met wat kleine hoogteverschillen. Ik kom weer op een stukje asfalt dat ik dien te delen met gemotoriseerd verkeer, dus wees gewaarschuwd en kijk uit! Al snel gaat het weer verder de bossen in, dit maal de Beekhuizense. 

Na bos komt asfalt, na bomen nog meer bomen met her en der een fortuinlijk optrekje met op de achtergrond, reeds enige tijd, de sportfanaten die een balletje trappen voor de competitie. En onder luid gejuich betreedt ik het Landgoed Beekhuizen. Voor wie nog nimmer één pas hier gezet heeft, toch en keer doen. Langs de wandelpaadjes meanderen sprengen die samenkomen in de Beekhuizense Beek. Het gaat over stijlvolle boogbruggetjes naar een cascade en een prachtig grote vijver. 
Ik slenter door naar de overkant. Van daar heb je een totaal overzicht over de vijver met de waterval en het leven dat hier zwemt en druk met elkaar aan het bakkeleien is. Ik installeer me op een bankje en gelijk heb ik huisvrienden. De eenden hopen op een kruimel of wat..... helaas. Menigeen komt hier voorbij, maar druk is het allerminst. De één wandelt met de hond, de ander met z'n tweeën, mens en/of hond, maar veelal kalm en rustig zonder al te veel volume. Totdat...... ja hoor, mijn eigen soort 🙉🙈🙊, 't is vrouw en het wandelt het liefst in groepjes, de wandeldinnen. 't Is ff gedaan met de rust. Wat een geklepper. Een ooievaar is er niks bij. Maar het zij ze vergeven, 't valt ook niet mee voor dames van een zekere leeftijd om én de pas erin te houden én je buurvrouw links, rechts, voor en achter gelijktijdig van de juiste antwoorden en/of adviezen te voorzien zonder of op je bek te gaan of het verstaanbaar, rustig en met een gedempt volume te zeggen. Gelukkig werd het weer stil, op de kwekkende eenden na.

 

De route gaat verder langs de vijver, maar dan wel over het pad en niet zoals de gpx wil: struin door het bos 🤨. Gpx is wel vaker ietwat van het zogenaamde padje en daarom is het soms wijsheid iets verder in- of uit te zoomen. Tja..... ik weet dat en toch steek ik weer zo'n leuk bruggetje over terwijl ik aan deze zijde moet blijven wandelen. Maar linksom-rechtsom, de twee wandelladies die mij hier passeren laat ik niet veel later voor gaan om een heuse heuvel te beklimmen, waarvan ik bij het zien ervan gelijk al weet dat mijn longen weer veel te klein zijn vandaag. Ik puf even later uit terwijl ik bewonder hoe een jonge man met grote camera, lens en toebehoren prachtige foto's maakt van de kale bomenrijen. Vriendelijk groetend scheiden onze wegen en stijg ik in rustig tempo hoger naar bekend terrein. Het antoniem van stijgen of klimmen is dalen en zo kom ik in opener gebied met heide, hulst, grove den en gaspeldoorn. Ik laat het Nationale Park Veluwezoom achter me en word welkom geheten op Landgoed Biljoen. Weer eens een heel onbekend stukje Nederland voor mij.

https://www.youtube.com/watch?v=yid3T562GWg

Via de zijingang betreed ik het landgoed. Klaterend water heet me welkom, wederom een cascade die hier het water van de Beekhuizense Beek loost in de kasteelgracht. In traag tempo wandel ik door naar de voorzijde van het kasteel. Een hek, geheel in stijl, scheidt jammer genoeg onze werelden. Wat zou ik graag eens door zo'n huis struinen, op zolder, in alle kamertjes, hoeken, kasten en kelders kijken. Helaas, ik moet 't doen met de foto's en een filmpje van De ridders van Gelre.
Net wanneer ik in de gracht naar al het zwemmend gevogelte kijk begint er vanaf boven ook water te vallen. Het was voorspelt, maar ik heb dus niet voldoende het tempo erin gehouden, maar geen nood, al wat bescherming biedt wordt erbij gehaald en doorrrr..... rondje om de Biljoense Vijver. Nou..... half rondje en dan gaat het verder richting de bewoonde wereld die Velp heet. Het laatste stukje route is al net zo indrukwekkend als dat waar ik vanochtend begon, wederom de meest fortuinlijke villa's in alle soorten, maten en leeftijden. Ik nader het spoor, de trein rijdt net voorbij, het station, mijn eindpunt en mijn Panda. Dik 15 km geeft mijn GPSOdometer aan, dik 14 km volgens de stappenteller. Welke heeft gelijk? Ik! Altijd ik 😊! 

Kasteel Biljoen

De natuur hier in de omgeving is prachtig. Ook nu, nu er bijna geen blad meer aan de bomen hangt en de grond brons kleurt van de eiken- en beukenbladeren. Het vleugje nevel dat 's ochtends tussen de bomen hangt, de rust die het bos hier ademt. De landgoederen statig en voornaam, prijken elegant in hun mooie tuin, park, omgeving. Ik kom terug, in een ander jaargetijde en dan wordt het weer genieten van dit stuk natuurschoon.
Terwijl ik mij door Apple weer naar huis laat leiden via een andere route dan vanochtend (weet ook niet wat ie wil) kijk ik nog eens goed om me heen. Nederland is mooi, ook met regen, ook nu het kouder en guurder wordt. Je moet het alleen leren zien. Wanneer ik Doesburg nader valt mijn oog op enkele reeën, die rechts in de verte op een stuk land, beschut tegen de bosschage aan naar het snelverkeer staan te kijken zo lijkt het. De kers op deze dag, taart.... oh nee, geen taart, BB was er niet bij.

2021-11-20 | Karma

Alleen maar emoties

Goedemorgen zaterdag 😍! Heb ik normaliter nog wel eens een discussie als mijn Apple van zich laat horen op een tijdstip dat een deel van mij het liefst nog even diep onder het dekbed kruipt, doch op een dag als vandaag springt mijn gehele ik even fris en fruitig uit het nachthok, want BB is vandaag weer van de partij. Haar herstel gaat met hele kleine stapjes vooruit en dat gaat ze laten zien vandaag, gelijk maar 14 km, Mooi Achterhoek Woold. En het is duidelijk dat ook zij er zin in heeft, want was ik zonet nog euforisch dat ik zo lekker op tijd ben, en wie weet misschien nu eens voor haar arriveer op het startpunt, wordt ik gelijk op deze vroege ochtend weer met de voetjes op het gaspedaal gezet, want ze staat al op mij te wachten. En nee, ik heb mijn snelheid het laatste stukkie niet opgevoerd, daar waren de weggetjes niet na en ik moest al het mooie wat de herfst te bieden heeft hier even goed in me opnemen 😍. 

 

Goed, zijn we er klaar voor? Lets gooooo! 🥾🥾 Daar wij reeds eerder in deze omgeving voetstappen hebben gezet en enigszins weten wat er komt, beslist BB dat we linksom lopen om gelijk het vlonderpad van het Wooldse Veen te betreden. Ook wel goed om zo te beginnen, want hier hoeft niet nagedacht te worden over links en rechts (is BB heeel slecht in), hier is alleen rechtdoor (met af en toe een passing-place)! Wel zo makkelijk voor sommige van ons 😁. Pas op Jo, wie het laatst lacht........ 😁
De herinneringen komen weer boven bij elke stap die we hier zetten. Toen liet ik hier mijn 10e wandelsteen achter op één der oude grenspalen uit 1766, vandaag draag ik alweer nr. 71 bij me. Maar die vindt later ergens een plekje op onze route. Wij slingeren voort over de planken, die om het ietwat veiliger te maken tegen geglibber, met gaas bespijkerd zijn. Maar dat neemt nog niet weg dat het niet oppassen geblazen blijft! Hier wil je niet naast de planken terechtkomen op je derrière, dan heb je echt natte voeten en wie weet nog erger 😖. Was het water vorig jaar zo goed als op, nu heeft Natura2000 de kraan duidelijk langer open laten staan. Maar ook de hobbels en knobbels op het zandpad kunnen tot gestruikel leiden, dus wees gewaarschuwd, ook jij Brigitte! 🤭

Wij verlaten ongeschonden dit prachtige stukje Achterhoek en sprinten door naar Scholtengoed De Haar. Hier wisselen we kleine boeren asfaltweggetjes af met zand- en bospaden. Voor wie nu al zin heeft in koffie, volg het bordje Terras Veenemaat! Maar wij doen dat natuurlijk niet 😕, wij zijn pas net en route en "moeten" eerst nog een paar km maken onder luid gemopper. Alle frustratie neem ik dan ook maar stilzwijgend tot mij 🙉🙈🙊. 't Was iets met ..... muts (wilde kardinaalsmuts 🤭, zie video 1:44 min.). 
En zo betreden we een bijzonder bospad met een heerlijke natuurlijke demping van mos en dennennaalden, tussen de veelal en inmiddels redelijk kale naaldboomstammen door. Hier en daar wordt er over links en rechts natuurlijk ook weer het nodige vastgelegd aan paddenstoel, zwam en schimmels, maar we bereiken toch ook weer bewoonder wereld en weer een bordje Terras Veenemaat 😊. Helaas, we moeten door, wij lopen vrijwel nooit om voor een bakkie. Maar 't duurt niet lang meer, want BB roept al enige tijd of ik Guru¹⁾ om een bankje wil vragen. En ik ben dan zeker de beroerdste niet, want de Borkense Baan beloofd ons een rustplekje volgens mijn beste vriend. Wanneer we het bospad verruilen om het oude spoor over te steken zoeken we aan alle kanten, maar bankje.....🤔 En zo hebben we een dwarsbalk tot ons bankje gemaakt en mijn beste kleine vriend is de koffietafel 😊. Wie niet sterk is.....

 

Bij vertrek volg ik eenvoudigweg het pad dat BB loopt. Ik geef de aanwijzingen die Guru mij laat zien en roep af en toe een keer of het mijn kant, jouw kant of immer geradeaus op moet. En zo volg ik BB, over het drassige pad dat meer op moeras lijkt, richting de Nonneven. Gewoon rechtdoor! We struinen een klein bos in. Helemaal op automatisch piloot, zonder welke hersencel dan ook maar te belasten en komen tot stilstand aan de waterkant van deze grote waterplas. Volgens Brigitte is het pad weg, maar volgens mij zijn wij iets kwijt 😂🙈. Het moge duidelijk zijn, we hadden langs de oude spoorbaan moeten lopen, was ook immer geradeaus, maar niet hier waar we nu belandt zijn. We bekijken even welke opties de omgeving ons biedt en besluiten toch de met mos begroeid boomstam te laten voor wat ie is en een stukje terug te lopen. Daar waar het smalle slootje smal genoeg was voor een korte dikke boomstronk zien wij onze kans schoon om terug te keren naar de spoorlijn. Wegens eerdere minder goede ervaringen met houten bruggetjes e.d., en natuurlijk is BB de voorloper van ons, steekt zij in één stap over en bereikt de hoger gelegen kant waar de spoorlijn loopt. Nou ik nog........ ach ja.......😂🤣😂 één stap kan duidelijk teveel zijn voor sommige 🙈. Stap, glij en daar zit ik, met m'n pootjes in de sloot, die gelukkig maar net twee druppels water hoog staat, dus geen natte voeten, maar BB ligt helemaal in een deuk en pist zowat in d'r bokse. Als dat maar droog blijft 😂. Maar ieder nadeel...... we zijn weer op het juiste pad!

Via deutsche Feldwege gaat het verder en betreden we het Scheunenhof en vervolgen het pad door de Schlamm naar drogere paden. Wir werfen noch einen Blick auf den Bauernhof..... tochtig gebeuren. Waarom voelt het altijd gelijk buitenland hier? Da's een vraag waar we beiden nog steeds geen antwoord op hebben gevonden, dus door........ Wanneer we wieder eine kleine asphaltierte Strasse betreten, zien we een Mariakapel waar al twee echte bankjes auf ons warten. BB regelt de pauzes, BB mag kiezen, meine Seite ▶️ oder ◀️ deine Seite ..... De lunch wordt genuttigd auf ihre Seite en terwijl ik mijn heerlijk vers gesmeerde mueslibollen en thee uit mijn kleine vriend opvis, spit BB haar hele hebben en houden door op zoek naar de broodtrommel! Ze komt niet verder dan een bult pruttel en een trommeltje met appelpartjes 🙈. Goed.... in de herhaling..... pruttel heraus..... alles is er, behalve de stoete 🤔. Mijn lunch wordt onze lunch, haar appel wordt onze appel en mijn Snelle Jelle sluit feestend de lunch af. Samen zullen we alles delen..... Terwijl de ganzen boven ons vluchten naar warmere oorden pakken wij in und siehen weiter nach Burlo-Vardingholter Venn.

Bron: Pixabay, want ik kan niet zo hoog klimmen!

Wederom een prachtig stukje natuurgebied volgt. Alle tinten herfst zijn vandaag voorbij gekomen, zo ook BB's favoriete kleur oranje. Zelfs in verschillende versies, op het kleverige koraalzwammetje na. Hoe blij kan je zijn 😍? Eenmaal weer op Hollands grondgebied bewandelen we een stukkie route gelijk aan een van onze eerdere tochten. Maar Mooi Achterhoek heeft er een hele verrassende slinger aangegeven en we duiken rechts een paadje in, als je er tenminste niet aan voorbij gaat 🙈, die ons langs een weiland richting het bos leidt. Daarvoor moeten we een klein houten bruggetje over. BB heeft de overzijde veilig gehaald en wil mijn camera wel vasthouden...... voor het geval????? Ja wat 🤔? De paar planken die het bruggetje rijk is zijn ver omhoog gebogen. Hmmm .....🤔 De ene armleuning aan rechterzijde gaat mij natuurlijk ook niet helpen, want wat moet ik daar mee²⁾? Ik heb het gered, zonder kleerscheuren! Dus niks ezel stoot..... En zo gaan we door een bijzonder stuk bos, waar het soms echt bukken is om onder de takken door te kunnen. Duidelijk dat deze route nieuw en nog weinig bewandeld is. Ook de nodig boomwortels dienen zich aan en af en toe moppert er weer iets voor mij en word ik gewaarschuwd daar waar ik zojuist een geluid hoorde wat duidelijk op een ontmoeting van een wadelschoen met een boomstronk lijkt. Iets met ezel......? En dan een kreet❗❕ Want wat ziet ze nu weer? 't Is oranje....... 😲

Het einde is in zicht, de laatste meters door een vochtig bos brengt ons weer op een breed zandpad vanwaar we onze bolides al spotten. 

https://www.youtube.com/watch?v=Vrl0LCAaBGs

Brigitte begint de laatste meters over karma, dat was 't volgens haar vandaag. En bij nader inzien, ja, ze heeft helemaal gelijk. Het was weer een knappe handeling die tot actie en daden heeft geresulteerd en wel ervoor gezorgd heeft dat ze weer 14.5 km op haar teller heeft gewandeld. Gut gemacht BB, Karma dat is het en dan wel één met heel veel emotie. Want lachen is één en al emotie en ook nog eens super gezond heb ik me laten wijsmaken!! 
De volgende emotie is dommigheid en daarmee bedoel ik mezelf. Want wat zat er later vanmiddag bij thuiskomst nog in m'n vestzak? Nr. 71 🙈. En zo is het cirkeltje vandaag weer rond en kom ik weer uit bij karma en nog meer emotie. Op naar onze volgende 🥾🥾. Wat is wandelen toch een leuke hobby 😂!

¹⁾ Voor de nieuwkomers hier: BB (Brigitte in het echte leven) loopt altijd voorop, dat heet bij ons de voorloper. BB regelt altijd de pauzes en BB loopt altijd aan haar kant, dat betekent links (dit om verdwalingen en commotie te voorkomen 🙈) en BB delegeert het beste van ons twee. Guru leest onze GPX routes en toont ook waar bankjes staan. Althans..... soms zijn die ook nog wel eens spontaan verdwenen 🤔.

²⁾ Mijn rechterarm is deels, goed groot deel, grootste deel eigenlijk, disfunctioneel. 

Duits voor beginners: 
https://www.youtube.com/watch?v=2sJxxikKk8Q&list=PLTL0_WVr1pS8fR_i0PPDFEKKC0CbuNYe2

2021-11-10 | In de herhaling

Fantastisch!

Het gaat vandaag weer een mooie dag worden zegt het KMNI, dus zet ik mijn zinnen om tot daden. Let's go 🥾🥾. Maar eerst check ik even de weer app voor de nu geldende temperaturen en da's dan weer handig om te weten wat ik zoal aantrek. Vandaag wordt het lange onderbroekenweer, tenminste de start, want wees eerlijk 4℃ is ietwat frisjes. Koud hebben en wandelen gaan slecht samen en dus trek ik alles uit de koffer wat lang en zacht is en zelfs m'n vingerloze handschoenen en muts komen uit het stof. Ook voor m'n innerlijke mens iets warms in de fles voor later (nee, de drank gaat volgende week weer mee als BB erbij is 😁) en gaan met de Panda..... op naar ........
Kaarten van Apple brengt me bijna 😕 waar ik starten ('t zal ook eens in 1x goed gaan 🙈) moet en Guru doet natuurlijk weer de rest, en goed ook! 

 

De route vandaag is er weer eens één van Mooi Achterhoek, Wandelen door recreatiegebied  Engbergen, start in Gendringen bij de kinderboerderij. Wanneer ik parkeer is het hier al een gekakel en gemekker van jewelste, de boerderijbeesten zijn wakker en het ontbijt wordt uitgeserveerd. Ik verlaat de P richting de Oude IJssel en geef mezelf een momentje om te beslissen of ik links- of rechtsom ga wandelen. Mooi Achterhoek beschrijft 'm rechtsom, ik liep 'm al eens linksom (exact een jaar gelee zo las ik net) en besluit dat weer te doen. Ik kan me vaag nog e.e.a. herinneren van wat er komt, wat ik ga zien enzovoort enzoverder en vind het linksom mooier wandelen. Maar da's natuurlijk persoonlijk, dus geen discussie mogelijk!
Linksom gaat ie dus gelijk langs de Oude IJssel en da's een aanrader als je net als ik 's ochtends vroeg begint. De zon probeert nu door te breken en de prachtig blauwe lucht met de weerspiegelingen in het water van alle bomen met de mooiste herfsttinten van bruin, oker tot goud geven mooie plaatjes. Kijk daarvoor straks even het filmpje!

Na de Oude IJssel gaat het verder langs de Aa-strang, over schouwpad en fietspad. Met grote regelmaat maan ik mezelf om eens door te lopen en niet aldoor te filmen en te fotograferen, maar da's tegen dovemans oren gezegd 😏. De gemiddelde snelheid ligt dus weer eens laag! Steeds meer begin ik te herkennen van mijn omgeving daar ik hier eerder was. Havezathe de Stakenborg bijvoorbeeld. Vorig jaar stond deze prachtige boerderij nog leeg en ietwat triest erbij, vandaag wordt hier gewerkt aan een goed behoud en hopelijk succesvolle toekomst voor verblijf & recreatie.
Ik vervolg het asfalt en herken de Molen Van Hall al van verre. Het naastgelegen restaurant ken ik alleen uit de verhalen van bekenden die hier "lekkere kippetjes" hebben gegeten en ik weet nu ook dat als ik de bocht om ben de golfclub doorkruis en ons buurland, unsere Deutsche nachbarn ga bezoeken. Een mooi stuk bos ligt voor me. En een bankje..... maar niet voor mij. Wel neem ik de opdracht (zie filmpje 4.53 min.) in me op die hier geplastificeerd op tafel ligt en terwijl de ene helft grijze hersencellen m'n voeten verzetten, lost de andere 50% ondertussen het raadsel op.

Ik weet waar mijn bankje staat voor de rust. Daarvoor slinger ik het pad af. Menigmaal wordt ik gedwongen uit te wijken naar ietwat drogere grond om niet geheel met m'n voeten in der Schlamm weg te zakken. En dat ging natuurlijk wel gebeuren.......🙈 Goed, volgende plas even pootjebaden en doorrrrrr.......  naar mijn bankje....... boomstam. 
Vorig jaar zat ik hier op de boomstammen te kijken naar een roodborstje dat telkens weer terugkwam. Vandaag ben ik alleen, vrijwel alleen. Zwei deutsche Damen gehen mit festem Schritt vorbei en wensen mij freundlich guten Appetit. De volgende vriendelijk groetende Deutscher verrast mij wanneer ik langsloop waar hij op een steiger staat te werken waar ik hem niet eens opmerkte. Niet snel daarna draai ik het bos weer in en verdwaal weer in mijn gedachten....... nee, niet in de route! Die komt daar weer uit waar ik eerder bij de golfbaan de grens overstak.

https://www.youtube.com/watch?v=hEqv6YvIHB8

Via smalle grindpaden gaat het weer de drek in. Dit keer glibberige Hollandse modder 😕, pratsj, zoals ze het zo mooi in Zuid Limburg noemen. Ach ja....... ik had net afgelopen week m'n pantoffels lekker gebadderd, zo ook z'n tere binnenkant weer fijn gewassen 🙈. Eén hele heuvel 😂 valt hier nog te bestijgen deze route en wel die waar het Openluchttheater achter verscholen ligt. Even neem ik plaats op een bankje hoog boven het podium. De vogels zijn druk in de weer en af en toe passeert er een wandelaar aan de andere zijde. Da's alle reuring op dit moment die hier te beleven valt. Ik nuttig nog een bakkie thee en plaats mijn cadeautje op mijn blog. Wie weet verrast ie nog iemand vandaag, ik blij, jij blij! Hoe simpel kan iets zijn? 
De laatste km gaat over het Van Bonpad. Trek je sokken en schoenen maar uit nu, want hier en nu kun je helemaal uit je dak gaan door op je blote voeten over verschillende paadjes te lopen over verschillende ondergronden wat weer goed schijnt te zijn voor een heleboel pezen, spieren, banden, gewrichten en wat al niet meer. Ik geloof het direct, zelf liep ik vroeger heel veel op blote voeten thuis en om het huis, maar zweer nu bij mijn fijne wandelsloffen die naar de naam Meindl's luisteren 😍. En die brengen mij ongeschonden, maar smerig, naar Panda en zo ben ik rond na iets meer dan 12 km.

Ook vandaag was het weer een mooie route, net als vorig jaar toen ik hem voor het eerst liep, toen op voor mij nog totaal onbekend terrein. Het weer maakt een wandeldag alleen maar mooier, het geeft toch altijd net een beetje extra vrolijkheid en sjeu. Al laat ik me niet gauw weerhouden door regen, wind en nattigheid. Daarvoor is Nederland veel te mooi en is er nog zoveel te zien en te ontdekken. Op naar de volgende en die staat vrijdag al voor de deur! Hoe en wat dat gaat worden? Iets geheel anders, da's zeker.