Van de Romeinen naar de klomp'n
Zaterdag 26 februari 2022
Ergens lang geleden liep ik het Romeinse Limespad (aan Duitse zijde) tot Kalkar met nog zo'n 14-15 km te gaan tot aan de eindstreep in het eeuwenoude Xanten. Maar deze zaterdag ga ik deze route auf deutscher Seite afmaken, want mijn lieftallige wederhelft helpt mij om op mijn startpunt te komen. Eerst parkeren we mijn Twingo in hartje centrum Xanten en daarna vertrekken we richting Kalkar. Ergens aan de grote weg ben ik toen geëindigd en dat wordt dus nu mijn startpunt. Samen met Guru zoek ik onze weg ernaar toe en wordt ik even later gedumpt naast de weg. Het is iets voor half tien, fantastisch zonnig koud weer, iets onder nul en ik steek de weg over en mijn laatste etappe Deutschland hat angefangen. Ik groet die Dame der Tierartzpraxis die net de deur opgegooid om de dag te beginnen. In traag tempo loop ik verder en een ietwat vreemd gevoel settelt zich in mij, een gevoel van........ herkenning 🤔. Wanneer ik die Weihnachtsbäume Gärtner zie weet ik de oorzaak van mijn vreemde gevoel, hier was ik eerder, dit stuk heb ik reeds gelopen. Oh oh........ heb ik weer...... Lang verhaal kort: de eerste dikke 7.5 km loop ik dus voor de tweede maal en daarmee probeer ik mij mentaal in te stellen op een wandeling van zo'n 22 km vandaag 🙈.
Terwijl de km's onder mijn voeten doorgaan bedenk ik me wat de reden is dat ik me zo vergist heb in mijn startpunt. Het was niet eens in me opgekomen om het even te checken, na te zien op de foto's of in mijn blog van toen. Leeftijd? Tjonge jonge Jo, 't moet nie gekker worden nie. Maar ja, ik loop hier wel en mijn auto staat in Xanten dus zal er gestapt moeten worden.... dus doorrrrr....... Wanneer ik de 10 km heb aangetikt staat er net een fijn bankje op mij te wachten en bestudeer ik samen met Guru de gpx nog even en probeer zo goed wie möglich de exacte nog te bewandelende km's te berekenen.
De route is mooi en afwisselend, boerenweggetjes en bospaden met af en toe een klimmetje. Ook im deutschen Wald wird gearbeitet en worden de wandelaars naar een ander pad gedirigeerd zonder te weten waarom. En als mij iets niet duidelijk is.......... gewoon de gpx route volgen, alles negeren! Niet veel later banjer ik gewoon door, over de boomstammetjes en takken van grote naaldbomen, langs een richel waar t.z.t. een beter pad moet komen te liggen. 't Is Samstag, die Arbeiter sind frei en ik piep ongestoord tussen de rot-weiße Absperrbänder door. De weg wordt weer beter begaanbaar en ik klim het Uedemer Hochwald in.
De beentjes moeten zich aardig inspannen om over m'n te kleine longen nog maar te zwijgen. De hond die zojuist nog in m'n kielzog liep sprint me voorbij en niet veel later begrüße ich seinen Besitzer. Ik hijg nog maar even uit en draai een rondje om mijn as om op adem te komen. Eenmaal weer auf flacher bospad komen twee ältere Wanderdamen van rechts op me aflopen. Eén der dames heeft duidelijk de leiding en stapt parmantig op me af met de vraag in glattes gutes deutsch of ik wel bereik heb wijzend op mijn Apple. Samen speuren we Guru af naar Villa Reichswald, daar waar haar auto geparkeerd staat. Hier trennen sich unsere Wege en stappen we ieder in ons eigen tempo richting daß Ende des Wald. Menig auto staat hier op de P van bovengenoemde villa. Ik check mijn gelopen km's en zie dat 't al aardig opschiet, dik 18. Ik besluit hier in de rust te gaan en mijn kleine vriend ietwat te legen en me nogmaals, en nu nog secuurder, op de afstand in Guru te storten. Oeps...... ik moet nog zo'n 8 km 😲. Snel hap ik mijn lunch weg, pak de handel weer in, incl. m'n nu toch wel ietwat warmgelopen hak, en besluit over een uur weer een bakkie thee te doen.
De route gaat langs/over de heuvels van waar ooit eens de Boxteler Bahn liep. Met regelmaat staat er een infobord aan de kant waar ik de geschiedenis van dit spoor tot mij neem. Dit onderbreekt het eeuwige malen in m'n hoofd een beetje, want ik kan er nog steeds niet over uit dat ik me zooooo vergist heb 🙈. Maar ja, wat doe ik daar nu aan? De ene gedachten maakt plaats voor de andere, mooiere, fijnere, de camino die in april voor mij en BB van start gaat. Ook daar weten wij straks niet exact de km's die we gaan wandelen per dag, ook daar kunnen we voor een volle albergues komen te staan en moeten we door naar de volgende ...... of de volgende ........
Nach einer Stunde komt er toevallig een bankje op mijn pad, heerlijk in het zonnetje met uitzicht over velden. Zeit für Tee! Ik groet de Einheimische, Radfahrer und Wanderer en zet de laatste km's in. Het Archäologischer Park Xanten laat ik links liggen en na wat fotomomentjes loop ik onder de Eulentum door naar de Klever Tor. Xanten ligt aan mijn voeten. In de mooie oude binnenstad geniet menigeen van des schönen Wetters, Gefolge und freien Tag. Net even buiten het centrum staat Twingo mij toe te shinen in der Sonne. Mijn pad is bewandeld, helemaal door tot hier in Xanten. Dik 27 km op de teller, een nieuw record voor mezelf. Trots rijdt ik terug naar huis, moe maar voldaan, mit einem breiten Lächeln auf meinem Gesicht en met een geweldige zonsondergang. En zo heeft ieder nadeel z'n voordeel, anders was ik niet zo laat meer onderweg geweest en had ik deze gemist 😎.
De route is mooi en afwisselend, boerenweggetjes en bospaden met af en toe een klimmetje. Ook im deutschen Wald wird gearbeitet en worden de wandelaars naar een ander pad gedirigeerd zonder te weten waarom. En als mij iets niet duidelijk is.......... gewoon de gpx route volgen, alles negeren! Niet veel later banjer ik gewoon door, over de boomstammetjes en takken van grote naaldbomen, langs een richel waar t.z.t. een beter pad moet komen te liggen. 't Is Samstag, die Arbeiter sind frei en ik piep ongestoord tussen de rot-weiße Absperrbänder door. De weg wordt weer beter begaanbaar en ik klim het Uedemer Hochwald in.
De beentjes moeten zich aardig inspannen om over m'n te kleine longen nog maar te zwijgen. De hond die zojuist nog in m'n kielzog liep sprint me voorbij en niet veel later begrüße ich seinen Besitzer. Ik hijg nog maar even uit en draai een rondje om mijn as om op adem te komen. Eenmaal weer auf flacher bospad komen twee ältere Wanderdamen van rechts op me aflopen. Eén der dames heeft duidelijk de leiding en stapt parmantig op me af met de vraag in glattes gutes deutsch of ik wel bereik heb wijzend op mijn Apple. Samen speuren we Guru af naar Villa Reichswald, daar waar haar auto geparkeerd staat. Hier trennen sich unsere Wege en stappen we ieder in ons eigen tempo richting daß Ende des Wald. Menig auto staat hier op de P van bovengenoemde villa. Ik check mijn gelopen km's en zie dat 't al aardig opschiet, dik 18. Ik besluit hier in de rust te gaan en mijn kleine vriend ietwat te legen en me nogmaals, en nu nog secuurder, op de afstand in Guru te storten. Oeps...... ik moet nog zo'n 8 km 😲. Snel hap ik mijn lunch weg, pak de handel weer in, incl. m'n nu toch wel ietwat warmgelopen hak, en besluit over een uur weer een bakkie thee te doen.
De route gaat langs/over de heuvels van waar ooit eens de Boxteler Bahn liep. Met regelmaat staat er een infobord aan de kant waar ik de geschiedenis van dit spoor tot mij neem. Dit onderbreekt het eeuwige malen in m'n hoofd een beetje, want ik kan er nog steeds niet over uit dat ik me zooooo vergist heb 🙈. Maar ja, wat doe ik daar nu aan? De ene gedachten maakt plaats voor de andere, mooiere, fijnere, de camino die in april voor mij en BB van start gaat. Ook daar weten wij straks niet exact de km's die we gaan wandelen per dag, ook daar kunnen we voor een volle albergues komen te staan en moeten we door naar de volgende ...... of de volgende ........
Nach einer Stunde komt er toevallig een bankje op mijn pad, heerlijk in het zonnetje met uitzicht over velden. Zeit für Tee! Ik groet de Einheimische, Radfahrer und Wanderer en zet de laatste km's in. Het Archäologischer Park Xanten laat ik links liggen en na wat fotomomentjes loop ik onder de Eulentum door naar de Klever Tor. Xanten ligt aan mijn voeten. In de mooie oude binnenstad geniet menigeen van des schönen Wetters, Gefolge und freien Tag. Net even buiten het centrum staat Twingo mij toe te shinen in der Sonne. Mijn pad is bewandeld, helemaal door tot hier in Xanten. Dik 27 km op de teller, een nieuw record voor mezelf. Trots rijdt ik terug naar huis, moe maar voldaan, mit einem breiten Lächeln auf meinem Gesicht en met een geweldige zonsondergang. En zo heeft ieder nadeel z'n voordeel, anders was ik niet zo laat meer onderweg geweest en had ik deze gemist 😎.
Vrijdag 4 maart 2022
Vandaag gaan de spreekwoordelijke klomp'n an, want Brigitte heeft het verzoeknummer ingediend om het Reckense Markepad te lopen. En dat nog wel op de verjaardag van haar dochter, dus er is gebak 😍! Vandaag niet voor onderweg, maar gelijk te beginnen aan de keukentafel in het feesthuis met een heerlijk bakkie koffie erbij. Verjaardag wordt er in Huize BB pas later deze zomer gevierd, dus trekken wij er vandaag samen nog even op uit. Het startpunt in Rekken is zo gevonden, gewoon doorrijden tot de grens en starten maar. Gelijk met ons verlaat ook een ouder echtpaar de P en beslist BB dat wij dus de tegenovergestelde richting oplopen dan zij. En zo geschiedde dat wij op deze frisse vrijdagochtend in het stralende zonnetje de Berkel en Duitsland tegemoet lopen. Elf mooie km's natuurschoon door het buitengebied van Rekken, door weides, over schouwpaden en kleine rustige landweggetjes. En met een beetje mazzel gaan we nog een kraanvogel zien ook, want anderen hebben ze gespot, dus waarom wij niet?!
Na wat Duitse kilometers gaat het weer verder op Hollandse bodem richting het Natuurreservaat Rekken. Al klepperend stapt BB verder en ik volg gedwee. Deze taakverdeling hanteren we vandaag ff strak, BB is de voorloper en pauze-regelaar, maar moet ook de klompenbordjes zoeken en dient ons de juiste richting op te dirigeren. Ik wil van al deze zware taken verschoond blijven vandaag, daar het de laatste wandelingen ietwat anders liep dan het lopen moest 🙈. Goed, soms gaan we even in overleg, BB met mij en ik met de klompenpad-app en dan komen we vandaag uit bij het pontje! En denk je dat wandelen geen kracht kost....... nou...... kijk zelf maar! Maar we did it, ook met een halve rechter. Eenmaal aan de andere zijde en na wat verwarring welke kant 't op moet gaan (ik heb me er toch maar weer ff mee bemoeid) ◀️▶️ slenteren we verder op zoek naar een bankje. En die staat er, zomaar met een fantastisch uitzicht over water, riet en al wat daarbij hoort. Maar helaas, geen kraanvogel te bekennen. Wel wat pk's in verschillende kleuren en formaten. Nieuwsgierig komt de kleinste op ons afstappen en houdt m'n rugzak strak in het vizier. BB besluit en beslist, doorlopen, anders gaat onze lunch in het verkeerde bekkie.
Even is er hoop op rust wanneer we de zandvang Berkelstuw naderen, maar helaas, geen bank en nog steeds geen kraanvogel te bekennen dus doorrrrr.... verder naar het zonnige Rekken en de Antoniuskerk. En is er een kerk, dan is er ook een trappetje en in dit geval zelfs nog beter, een bankje met wederom een geweldig uitzicht. Ditmaal over het roerige leven van wat hier zoal om de kerk gebeurd. Op één enkele fietser na is het hier uitgestorven, stil en rustig. Alle reuring komt van onszelf nu de Bacardifles geleegd is en wanneer de lunch richting ons verteringskanaal kruipt zetten wij de benenwagen weer im Schwung en trekken verder door deze vrolijke omgeving over schouwpaden, smalle bruggetjes met opstapjes, zand- en bospaden. Het einde komt in zicht, einde van deze route, niet van ons geklepperrrrrrrr.......... Zou dat de reden zijn dat geen kraanvogel zich heeft laten zien 🤔😁? Ach we hebben altijd de geelgors nog 😊! Volgende week gaan we weer samen op stap, dan op zoek naar de flamingo's!
Even is er hoop op rust wanneer we de zandvang Berkelstuw naderen, maar helaas, geen bank en nog steeds geen kraanvogel te bekennen dus doorrrrr.... verder naar het zonnige Rekken en de Antoniuskerk. En is er een kerk, dan is er ook een trappetje en in dit geval zelfs nog beter, een bankje met wederom een geweldig uitzicht. Ditmaal over het roerige leven van wat hier zoal om de kerk gebeurd. Op één enkele fietser na is het hier uitgestorven, stil en rustig. Alle reuring komt van onszelf nu de Bacardifles geleegd is en wanneer de lunch richting ons verteringskanaal kruipt zetten wij de benenwagen weer im Schwung en trekken verder door deze vrolijke omgeving over schouwpaden, smalle bruggetjes met opstapjes, zand- en bospaden. Het einde komt in zicht, einde van deze route, niet van ons geklepperrrrrrrr.......... Zou dat de reden zijn dat geen kraanvogel zich heeft laten zien 🤔😁? Ach we hebben altijd de geelgors nog 😊! Volgende week gaan we weer samen op stap, dan op zoek naar de flamingo's!
