2021-10-23 | Draaien maar

Je komt er mee in' knup

Door tijdgebrek, taartjes eten en visites is het wandelen er even bij in geschoten, maar vandaag moet het echt weer gebeuren. Lang heb ik niet hoeven nadenken welke route ik moet lopen c.q. kiezen, want op Facebook kwam Henri van Zoggel voorbij met de kasteelwandeling Hernen. En laat dat nou net één van de kastelen zijn waar onze filmheld Floris is opgenomen. Ff googelen en de gpx is binnen, dus laten we beginnen. Of niet........wel, niet, wel, nee "Ik ben moe", ja je gaat ! ......... en zo lig ik op zaterdagmorgen, nog voor ik goed en wel wakker ben, al stevig te discussiëren met mezelf. Ik behoud de rest van het gesprek beter voor me, maar de aanhouder wint, dus ik ga! 😊

De zaterdagochtend ontwaakt prachtig in een kleine mistige wereld die oranje gloeit door de opkomende zon. Het is best fris met zo'n 6℃ en aan Panda te zien is het vannacht zelfs enkele graden kouder geweest, want ik moet krabben. Goedgemutst, maar dat ben ik altijd als ik een discussie win 😉, gaat het richting het land van Maas en Waal, op zoek naar de ridders en wat al niet meer. 

Zonsopkomst Wehl

Na een kleine rondje om de kerk in Hernen, besluit ik te parkeren op de P van kasteel Hernen, waar het nog stil en verlaten is. Daar houd ik van, heerlijk vroeg beginnen zonder meelopers, even het gevoel van Remi zijn, alleen op de wereld. Nou is dat gevoel vandaag al snel behaald, want de wereld is maar klein met al die nevel om me heen en des te sneller komt het echte herfstgevoel ook kijken, want de natuur is hier fantastisch in al z'n najaarskleuren en mist hoort daarbij. 
Ik wandel vandaag eens niet tegendraads maar precies zo als wandelpagina het beschrijft, het onverharde paadje op langs de heg.......... Gelijk ben ik al benieuwd of ik het kasteel dadelijk in al z'n glorie te zien krijg, maar dat duurt toch nog wel enkele kilometers zo blijkt. Daarvoor moet ik eerst twee lussen lopen die elkaar later kruisen en ik eindelijk het kasteel te zien krijg. 

Het zijn twee mooie eerste lussen, bos, boerenland en vee, water met bruggetjes, grint- en zandpaden en kleine asfaltweggetjes. Zelfs het schouwpad is vandaag muzikaal aanwezig, want elke stap maakt een muzikaal geluid van slurp, blurp, glurp. slirp...... en dat zakt dan ook nog eens lekker diep door naar bas. Dus wees gewaarschuwd, trekt waterdichte schoenen aan! 
Wanneer het kasteel¹⁾ in zicht komt is de wereld weer groter en ontwaakt, want met mij zie ik enkele dames ook een rondje maken. Ik gun mijn hersencel nog wat leesvoer van de infoborden die hier staan en loop door naar het beeld van de monnik zonder gezicht, om ook die vast te leggen op de gevoelige plaat. Na al het gedraai ben ik even van het figuurlijke padje, maar ik, samen met Guru herpak me en via de Dorpsstraat verlaat ik het dorp. 

Vanaf nu is ook de A50 onderdeel van mijn wandeling, helaas soms erg aanwezig. Aan de andere zijde van deze rijksweg gaat de route verder en wachten er nog vier lussen/lusjes op mij.

Het Hernense bos, grotendeels gelegen op een oude rug van opgestoven rivierzand, zo'n 10.000 jaar oud, bestaat voornamelijk uit statige eikenbomen en grove dennen. Wanneer het bos eindigt kom ik op een reeds uitgebloeid heideveld met een grote ven en in de verte de Hernense Molen uit 1745 of 1749, want daar verschillen de internet meningen 🤔 over. Van het Hernense Bos gaat het verder naar het Leurse Bos. Een ca. 50 ha groot bos op een zandrug, met wederom statige bomenlanen van eiken en beuken. Het Huis te Leur is al even deftig en passend in dit landschap. En wanneer je zo'n belangrijke familie bent die veel voor deze streek betekent heeft, dan moet er natuurlijk een straat naar vernoemt worden. En zo geschiedde...... Dadelijk kom ik hier terug, één van de stukken(stukjes) die dubbel gelopen wordt (soms vaker 🙈), maar eerst op naar de laatste lus, eigenlijk één-na-laatste. Die leidt mij over een smal zandpad richting Leur. Een hele familie jong en oud komt mij tegemoet en wacht tot ik het smalle pad verlaat. Zij hierin, ik ga rechts, heerlijk door de ...  Mijn gedachten drijven af naar afgelopen Pinksteren, mijn Dutch Mountain Trail tocht en de Limburgse pratsj. Het laatste plasje water dat het pad nog heeft gebruik ik om mijn schoenen enigszins schoon te spoelen, helaas, drek, drek, nog eens drek en dan heb ik het nog niet eens over de piep'n van miene bokse 🙈! Al glibberend eindig ik bij de prachtige dorpskerk. Deze ligt op een verhoogd en door eikenbomen omringd kerkhof en vanaf hier zou ik een ieniemienie lusje, wel zo'n kleine 80 mtr, naar links nog kunnen nemen. Ik zie ervan af, want ook Guru toont er niets bijzonders. Dus rechts de bocht om  ➡️

https://www.youtube.com/watch?v=F1yRBVuN_vg

Ik sluit deze laatste lus langs de Van Balverenlaan, ja vernoemt naar de familie van Huis te Leur, en betreedt weer reeds eerder gelopen asfalt richting het landgoed. Tijdens het wandelen heb ik soms van die gekke gewoontes, eigenschappen, zintuigen of what ever, maar al lopende sluit ik de riemen van mijn kleine vriend die ik net even op een paaltje had geplaatst om wat te legen, en dan ben ik net een piloot die de landingslijst checkt en ja, dan mis ik wel eens iets 🙈. Gelukkig land ik veilig, maar moet ik wel een stuk teruglopen, want daar ergens ligt hopelijk mijn muts nog te wachten op mij. Geweldig déjà vu gevoel. Nu m'n vingerloze wanten nog ergens opspeuren langs het Marskramerpad 😕. 
Goed en door, bochtje en ik ben weer en route in het Leurse Bos. Even raak ik hier ook in onmin met mijn grote vriend Guru, wanneer ik een beetje de kluts kwijt raak door al het gedraai en gekruis van hetzelfde pad. Maar we leggen het snel weer bij en zo vervolg ik het pad weer over het reeds eerder gelopen asfalt langs de Hernense molen. Nog een laatste stuk Hernense Bos met het geluid van de A50. Na de tunnel gaat het nu verder de wijk in en torent voor mij de Sint Judocuskerk weer op. Het einde van deze route ligt hier rechts van me op de parkeerplaats van het kasteel. Maar ik stel het nog even uit en loop de oprijlaan van het kasteel op. Eens zien wat er te bewonderen valt, ben er nu toch.

Na 17 mooie km's staat Panda verscholen tussen heel veel meer gemotoriseerde blikken klein te wezen. De dag is begonnen, de middag eveneens. Menigeen loopt hier nu, nu ik weer huiswaarts keer. Gelijk hebben ze. De mist is onopgemerkt verdwenen terwijl ik door de bossen liep te struinen. Ik heb ervan genoten, ook van het gedraai, geslinger en gekruis, de mooie landschappen met de boerderijen, het kasteel en de landgoederen met hun bossen. En nu, nu ik dit schrijf ben ik nog enthousiaster, maar dat komt door alle info die mijn ene grijze hersencel vanmiddag weer tot zich heeft genomen. Wil jij die van jou ook verrijken en/of verblijden, klik eenvoudigweg op een gekleurd woord.

¹⁾ Deze link zeker aanklikken. Te leuk filmpje over het kasteel en zijn geschiedenis en bewoners.

*⁾ Deze route is ook te vinden als Trage Tocht Hernen, volgens mij exact dezelfde als de kasteelwandeling. Maar mij niet bellen als er één stap anders is, want deze heb ik niet gelopen. 😊

2021-10-08 | Lees het landschap

 

Wie laat wie uit?

Kijk, een wandeldag is niet gebonden aan een bepaalde specifieke dag, kan maandag, dinsdag..... zaterdag..... wat je maar wilt, wanneer je maar kunt. Zon, regen, wind, mist, zelfs het jaargetijde doet er niets toe. Je kunt alleen, je hebt n.b. helemaal niemand nodig om jouw voeten te verzetten, dat kun je nl. wel geheel zelfstandig of je gaat met iemand of met heel veel iemands. Ik wandel vaak alleen, dat vind ik heerlijk ontspannend. Dan kan ik mijn hoofd echt leeg lopen (al is daar soms weinig voor nodig 🙈), bepaal ik zelf waar ik wandel (ach.... regel ik sowieso (bijna) altijd al¹⁾) en maakt het niet uit wanneer ik rust, loop, film of fotografeer. In het weekend is er meestal één wandeldag met mijn wederhelft, als de agenda dat tenminste toestaat. En af en toe tegenwoordig gaat mijn wandelnichtje BB ook weer eens mee en da's vandaag 😍! Jaaaa ik vind samen ook leuk! En om het haar vandaag helemaal naar 't zin te maken mag ze ook de route bepalen. Die was al snel gekozen toen er recent foto's met de meest leuke paddenstoelen en mossen op Facebook voorbij kwamen en als er dan één zit te wippen............ 

 

Markelo, heel iets over negenen parkeer ik panda naast BB's PC-hoofdtrekker op de parkeerplaats van De Borkeld. Vandaag de langste route van het wandelnetwerk, vandaag hoeven we alleen maar de oranje pijltjes te volgen, dus lets go! Nou...... onze neuzen doen eigenwijs en staan gelijk ieders eigen kant op, want met Guru²⁾  zijn we erg dik bevriend, maar om dan je gehele vertrouwen bij oranje pijltjes en het wandelnetwerk neer te leggen is toch ietwat te veel zo blijkt 🤔. Goed, Guru weet raad, want ja, ook deze routes hebben een gpx versie 😍 en slingeren we de parkeerplaats af. Met goed overleg lopen we met de klok mee, zo houden we het reeds bekende stuk voor het laatst.
De eerste km's asfalt stappen we weg in een kleine mistige wereld die mooie plaatjes oplevert. De vele spinnenwebben dragen de waterdamp en vormen zo een prachtig web van doorzichtige kraaltjes. Dit brengt me terug naar m'n jeugd. Dan zochten we een twijgje dat we met de uiteinden bij elkaar hielden en schepten we de spinnendraad op tot we één dichte massa hadden. Oeps...... ik word oud....... 
Met een waterig zonnetje dat vreselijk hard aan het werk is om de dag op te helderen betreden we niet veel later de zandpaden. 

De A1 is helaas al van verre te horen en blijft ons ook nog lang achtervolgen, da's een beetje jammer, maar de omgeving, de natuur en ook de dag zelf met z'n nevel maakt veel goed. En natuurlijk het goede gezelschap 🐖! 
Kletsend betreden we aan de andere zijde van de A1 bekender terrein en weten we dat we dadelijk tijd hebben voor een goed gesprek met de mooie Drentse heideschapen en met onszelf. Luie Everdina heeft zich inmiddels ook bij ons gevoegd en relaxed genieten wij, al groetend tegen enkele andere buitengenieters, van koffie met ....😋 Na innemen komt uitgeven en zo verdwijnt BB rechts in het natuurtoilet achter enkele hoge jeneverbesstruiken waar heel veel van jullie hun toiletpapier³⁾ vergeten zijn 😡. Ik kies het linker toilet, die had nog niemand ontdekt of had betere bezoekers 😊.

Het mooie Borkeld volgt in al z'n glorie. Het grootste jeneverbesstruweel van Nederland, zandpaden, loslopende koeien, hier en daar wat heuvels wat grafheuvels blijken te zijn (ja, ik heb me ingelezen voor de verandering (was wel één alinea)) en wij krijgen zelfs een hele roedel, kudde, zwerm, school 😉 .... reeën als cadeautje extra. Zo fijn als je het landschap kunt lezen. En wij, en BB in het bijzonder, zien ook soms van alles. Misschien herinneren jullie je het enthousiasme nog van haar toen ze iets oranjes zag tijdens onze vorige wandeling samen, vandaag is het niet veel minder. Ik mag dan Theo bij me hebben, maar zij, zonder welke leuke ontwerper dan ook op haar neus, ziet echt elk klein felgekleurd zwammetje en paddenstoeltje meters van het pad in de berm en het bos zelfs nog onder een bladerdek. Maar dat wat ons eigenlijk heeft doen beslissen dit pad te bewandelen blijft helaas voor ons nog even zoeken. Wel vinden we de nodig kleine dunne slanke paaltjes, met mijn lievelingskleur fluoriserend roze en helblauw aan de spits, her en der in het landschap staan. Ons brein maakt overuren bij het ontrafelen van dit raadsel. Wanneer we een smal pad tussen open veld met jonge aanplanting en een bosrand lopen zien we twee Staatsbosbeheer (aanname, voor ons zagen ze er zo uit 😊) heren eropaf lopen. Hmmmm..... even vragen? Nee, da's dan weer te eenvoudig of we zijn gewoon te lui om wat meters meer te lopen, dus doorrrr...... 

https://www.youtube.com/watch?v=66XA6DvIP8g

Al zoekende met onze ogen links, rechts, voor en achter zien we de nodige stokjes weer op de volgende heuvel staan, maar dat ene mosje dat we echt ooit eens hebben gezien toen we Exloo liepen en nu ook hier gespot is door een wandelaar, die er recent foto's van op FB plaatste, blijft voor ons nog steeds uit. Wel worden we verblijd met een leuk bankje op een mooi uitzicht plekje. Wat treffen we het toch weer! Nu het mosje nog. Mijn wandelsteen krijgt een fijn plaatsje op een dikke poale voor ons, heerlijk in de najaarszon. Wij zetten de laatste km in met onze ogen en neuzen op onze schoenen. Alles wat we vinden is mijn rode Panda, BB's PC-hoofdtrekker en heel veel andere pk's. Misschien moeten we nog even de rode, gele, groene en blauwe pijltjes volgen, dan komt ie vast en zeker op ons pad!

Het waren 11 mooie en gezellige km's. Het is een prachtig gebied, zeker de moeite waard om nog eens een wandeling te maken met de zoekopdracht "lees het landschap" en "zoek het rode bekermos".

Wat is de definitie van slecht?

¹⁾ En niet omdat ik dat altijd wil, nee, sommige medewandelaars vinden het wel zo makkelijk, prettig of prima zo.

²⁾ Guru is mijn allerbeste vriend en weet mij/ons altijd weer op het juiste pad te brengen.

³⁾ DAMES! Hoe erg is het om je zooi weer mee te nemen? Is één plastic zakje in je broek- of jaszak al te zwaar? Blijf dan thuis! En trouwens, hoe erg is het om met een laatste  druppel in je onderbroek thuis te komen? Desnoods blijf lekker 2 minuten op je hurken zitten, is ook goed voor de ontwikkeling van je beenspieren. Tjonge jonge...... mensen, kom op!