2020-04-29 | Stevige doorstapper of niet

Allemaal clichés

Met dank aan mijn ex wederhelft ben ik vandaag mobiel (panda is nog ziek) en kan ik buiten Doetinchem wandelen. Vandaag bij Brigitte om de hoek, Eibergen. Mooi Achterhoek heeft daar iets moois voor ons uitgestippeld, dus dat zit snor, nu alleen het weer nog mee zien te krijgen. Toen ik de vooruitzichten dinsdag bekeek beloofde het een zeer vochtige dag te worden, dus al het plastic ingepakt, voor het geval dat. 

  

Vandaag lopen wij met de klok mee via wandelpark de Maat, het Polweidepad op en daarna gewoon de Oude Ramsbeek volgen. Hoe moeilijk kan het zijn? Vanaf de eerste stap loopt Guru met ons mee en legt Samsung alles vast op de gevoelige plaat. Wanneer ik bovenstaande narcis mooi zie wezen en fotografeer, passeert er een oudere heer op de fiets, net op het moment dat ik weer in volle hoogte ben. Hij kijkt mij lachend aan. Da's dan zo'n moment dat ik iets moet zeggen om de één of andere reden en heel blond roep ik dat narcissen zo mooi zijn 😄😳. Oh Jo, de dag is net begonnen, de toon weer gezet 😄.
De route van vandaag is 16.9 km en kan verlengd worden met 6.5 km. Dat laatste stuk gaat over de Duits/Nederlandse grens. We brainstormen de kilometers weg met de vraag of het verstandig is de verlenging te lopen. Mogen/kunnen we de grens wel over (en terug! Niet geheel onbelangrijk voor sommige van ons)? Hebben we geluk dat het weer met ons is en blijft? Aan onze voorbereidingen ligt het zeker niet, we hebben weer met alles rekening gehouden. Voldoende plastic, plu, hoezen, thermoskannen, brood, breakers in het kwadraat en niet te vergeten, het lekkers voor bij de koffie 😀.

Na de Oude Ramsbeek volgt de Berkel en het bos, Kerkloobos en zijn we al in Rekken beland. De wolken blijven nog grijs en we brainstormen nog steeds over wat is wijsheid. Menige wandelaar, met of zonder viervoeter en/of stokken zijn we op veilige afstand gepasseerd en iedereen hebben we vrolijk en goedgezind als altijd "Goedemorgen" gewenst. Nu zij nog 😏, maar goed, niet iedereen is van het vroeg opstaan, laat staan actief bezig zijn.
Hier in het Kerkloobos, prachtig met fris groene kleuren en de geur van vocht en regen, stuitten wij op een leuk, pittoresk, stenen prieeltje en daar Brigitte onze "pauze-regelateur" is, gaan we hier voor de koffie zegt ze. Nou..... 😐😐 gezien de inhoud van het prieel, beslissen wij nog iets verder te gaan. Gelukkig maar, want twee passen verderop schiet BB aan mijne zijde tegen de grond om een heuse trilzwam met twee glibberige bewoners te fotograferen. Zoals Ron Poot in de link van de zwam al beschrijft, "de moeite waard om bij stil te staan". Nou wij staan zeer regelmatig stil, want wij vinden alles de moeite waard om vast te leggen. Rondje lopen alleen is zo niet leuk voor ons 😊. Duurt ook niet zo lang 😂😂. En doorrr.....

So far so good en nog steeds droog, maar de Apple weerapp beloofd later op de dag echt water. De beslissing van onze brainstormsessie valt deze kilometer, we lopen alleen de 16.9 km ❗❕❗ En zo erg is dat helemaal niet, want deze route is te mooi en willen we later in de zomer nog wel een keer lopen, dan wel met de 6.5 km erbij en dus ook over Duitsland.
Enige verwarring schept Guru wanneer we de Ramsbeek over moeten steken om onze weg links van de beek te vervolgen. Guru vind het blijkbaar zulk lekker weer dat ie even verderop ons het water in wil hebben om het pad te vervolgen met de beek aan "jouw kant". Wij doen net alsof we gek zijn 😆😆, ait vedan, bij de brug betreden we pas weer het asfalt.

Voor nu eerst eens op zoek naar een fijn picknicksetje of boomstam. Helaas zijn alle bankjes geplaatst in het voorgaande bos en de rest van de route mag het zonder doen, zelfs de boomstammen zijn geruimd lijkt het wel. Wanneer wij een mooi moerasachtig grasland met enige flora voor ons zien verschijnen, trekken we de komo tevoorschijn. Koffiepauze! Hoeveel geluk kan je hebben? Terwijl BB het koffietafereel via Facebook deelt met al onze vrienden (opgeteld wel 279 stuks 😃) voegt ze er vrolijk aan toe: "daar komt net een beetje van die zonnestraal." In goed ABN: de zon schijnt 😎.

  

Zo lachen wij zo'n dag als vandaag door, relativeren alle andere zaken die ons bezighouden, oefenen nog even Spaans en Portugees en hebben weer voorpret wat onze uitgestelde camino betreft. Wanneer we de wandeling voortzetten komen we aan de andere zijde van bovenstaand veld en schiet Brigitte weer naar de grond. Er groeit iets oranjes! Nu wel een hele tak met meerdere zwammen. Hoe ze 't ziet.......? Ze heeft duidelijk haar ogen niet in' tuk. De komende kilometer(s) gaan weer lang duren, leuke scheve naaldboom, natte verzopen pluimpjes wollegras, moerasje, heide, slootjes, mossen in alle soorten en maten met en zonder waterdruppels, tonderzwammen, witte wilde sering, paars onkruid, gele wilde brem, blauwe ossentong .....

Brigitte roept me af en toe toe waar en wat te fotograferen. Met één oog op de camera en één oog op Guru nemen we de afslag naar de Rammelbroeksweg. De eerste spetters beginnen hier ook te vallen en het tempo van vallen neemt toe. Tijd om me weer in het regenjack te hijsen en Brigitte pak ik in in plastic. We lopen langs een klein stuk bos aan rechterzijde, met daarin iets van hele grote boomstammen gemaakt tot ...... tja..... hoe omschrijf ik het .... soort van heel groot langwerpig deksel, zo lang als de boomstammen waren, die dubbel op elkaar .... maak er zelf maar wat van, gebruik uw eigen fantasie. Wij gebruikten de onze ook weer eens. Wanneer wij de zilvergrijze stilstaande auto rechts passeren zien we een man zitten, al prutsend of echt bellend 😏, met een blauwe koelbox op de passagiersstoel. Onze eerste gedacht was aan het toetjesbankje van het Pieterpad. Toen hadden we ook al een rijke fantasie. De volgende grijze hersencel denkt heel luguber, laat ik het erop houden; in stukjes in de box en dat gaat straks onder het langwerpige deksel 😱. Elke gek .... 

  

 

Zo zie je, we zijn kats van 't padje af en toe. Zelfs de koekoek roept ons toe ver rechts van ons. Het wordt weer tijd om te pauzeren, maar niet voordat we de 12 km hebben aangetikt, dan hoeven we daarna nog maar .....
Voor ons zijn de stratenmakers druk doende en wij mogen het vers bestraatte pad direct inlopen. Wanneer mijn oog valt op het grote gele verkeersbord dat de Vredensebaan is afgesloten kijk ik ook even op Guru (Vreden klinkt zo niet Nederlands) of dit iets betekent voor de rest van onze route. En ja, dat doet het en wel zoveel dat we over een kleine kilometer de Duitse grens passeren. Oohhhh........ hebben wij weer 😱😱. Ons spoedoverleg is van zeer korte duur, lachen en doorstappen is met meerderheid aangenomen.

Hollandse lakenvelder vanaf deutsche Seite genommen.

Er volgt een pad van een kleine drie kilometer immer geradeaus, über deutschem Gebiet, Krosewicker Grenzwald. Onze lunchpauze is met deze verlenging wel opgeschort naar 15 km of een leuke deutsche Hütte, anders komen we nooit over (tempo hé). De ene grenspaal na de andere leg ik vast (Nederlandse uit 1766), terwijl BB haar talen oefent door de infoborden te lezen. Inmiddels is het weer droog en de lucht klaart op en laat voorzichtig wat meer blauw zien. Brigitte heeft oog voor een ander Hollands kleurtje, oranje! Ja zelfs hier im Deutschem gibt es orange vibrierende Pilzen. Na het nieuwe raadsel; "waarom zitten er allemaal nummer-plaatjes auf den holzen Strommasten?" komen we droog aan aan Nederlandse zijde, helaas ohne Antwort (weisst du's?). Guru meldt rechts een bankje iets verderop en daarvoor lopen we een heel klein eindje terug naar rechts, de weg waar we vandaag volgens eerdere planning vandaan hadden moeten komen 😄.

Tijdens de lunch houdt BB zich bezig met de donker grijze tot zwarte grote auto's die achter ons passeren die ze allemaal voor één en dezelfde aanziet. Zo begint ze haar fantasie-verhaal dat het wel heel raar is en waarom ie steeds weer langs rijdt 😳. Ik hou me ondertussen wel even bezig met het berekenen van de nog te lopen kilometers. Wel zijn we het er over eens dat deze laatste kilometers zeer de moeite van het wandelen waard waren en we komende zomer dus niet terug hoeven te komen.

We gaan doorrrrrr...... nu via kleine asfaltweggetjes. Brigitte spot in de verte, in een groot weiland links van ons, veel kleine boompjes (lijkt het en denken we) met witte stammetjes, ingesmeerd met zonnebrandklei lijkt 't. Wanneer we de volgende links zijn gegaan en alles dichterbij komt, blijken we het wel heel erg fout te hebben. De bordjes in de wei zegt ons dat het militair gebied is. De boompjes lijken een soort sprietantennes te zijn en verder het weiland in staan er heel veel bij elkaar. Maar wat het nu eigenlijk is en moet voorstellen 😏? Wij lezen ons nimmer van te voren in, dus ons kwartje valt nog niet, ook niet wanneer we langs Holterhoek lopen, zoals Guru meldt dat het hier heet. Ja, het is een militair terrein, want er staan militaire voertuigen, verder komen we nu nog niet. We lopen lekker ons brein te breken, BB struikelt zowat over een hele steen die op het zandpad ligt, we groetten een rennende voorbijganger waarvan we denken dat ie militair is en opperen het volgende familiefeestplekje gevonden te hebben hier over links, een outdoorterrein. In een helder ogenblik realiseer ik me dat we natuurlijk internet hebben en Google lost ons raadsel dan ook snel op.

Hoezo hele dag regen?

We nemen wat bochtjes, langs leuke, nog leukere en leukste optrekjes en lassen een laatste rust in, wederom in de berm met mooi uitzicht over de vele pony's 🐎🐎🐎. Eenmaal weer in de benen, komen we niet veel later in drukker Eibergs gebied en moeten de Groenloseweg oversteken. Brigitte neemt vanaf hier de taak van Guru over en via het fietspad Oude Spoorlaan lopen we het centrum in. Ik word voorzien van allerlei info over routes, straten, rijden en de weg en al gauw staan we tegenover de Oude Mattheüskerk. Om de hoek staan onze bolides, het eindpunt van vandaag.

Korte samenvatting van deze dag: Na regen komt zonneschijn! Hoe ouder hoe gekker! Achter de wolken schijnt de 🌞! Zoals de waard is......! Wie het kleine niet eert......! Het gras is niet altijd groener....! Wat je van ver haalt....! Dom blondje! Niet geschoten is altijd mis! Wie niet waagt....! etc. etc. etc. 

Maar ik had deze dag niet willen missen! BB bedankt 👄

Ter info: Wij respecteren en hanteren de regels m.b.t. het coronavirus daar waar nodig is als het vreemden/passanten betreft. Daarnaast kunnen wij prima zelf onze eigen grenzen bewaken waar nodig. Hopelijk voorkomen we hiermee dat enigen van u denkt dat wij roekeloos te wandel gaan, alles behalve dat! 

2020-04-24 | Lekker Achterhoeken

Iets met K..

Vandaag zouden we ergens in Eibergen lopen, maar mijn Panda is geblesseerd, dus ik heb een lift nodig van Brigitte. Zo gaan we vandaag dan maar lekker hier om de hoek aan de wandel, Trage tocht IJzevoorde. Ik weet waar dit dorp ligt en loods ons ernaar toe, daarna neemt Guru het over. Dat ging trouwens hartstikke goed, met BB** dan hé, ze toonde zelf initiatief en dat pakte goed uit (ze wist dat links "jouw kant" is *). Dit beloofd een mooie, positieve dag te worden 😊! Zo parkeren wij bij de school en beginnen onze tocht in tegenovergestelde richting van wat meneer wandelzoek zelf gedaan heeft. 

  

De eerste kilometer is bekend terrein, ook voor BB, da's het Pieterpad nl. en die hebben we al gewandeld 😎. Maar vanaf de eerste meter is deze route sowieso al genieten, zelfs links om gelopen! Vandaag weet ik de weg, de leuke optrekjes, ken de meeste paden en weet de bankjes. Langs De Krael, 't Loor en rechtsaf door één der statige beukenlanen van Landgoed Slangenburg. We steken de Plakdijk over naar een ook nog ongelopen pad voor mij en worden daar, eenmaal in dichtere begroeiing, getrakteerd op twee reeën die rechts verderop verstoppertje gaan spelen.
Hier verlaten wij dit stukje bos en moeten rechts oversteken naar het fietspad. Brigitte neemt stevig de bocht en wandelt vrolijk en doodleuk naar links. Verbaasd roep ik d'r na en al lachend gaan we mijn kant op. 

Eenmaal aan de andere zijde van de Varsseveldseweg staan we stil bij de houten beelden van Keurentjes. De wandelaar, het hert, de eenden, de heks en alle anderen poseren nog even als "houten Klaassen". Voor wie nu al aan de pauze toe is, neem hier plaats en geniet, maar wij gaan door. Hier treffen we ook de eerste wandeldames en ze hebben de pas er flink in. Wij laten ze passeren, wij hebben de hele dag de tijd om 15 km af te leggen 😎, relaxxxxx. Niet veel later vragen zij ons de weg en op mijn advies:  "Helemaal rechtdoor kom je bij de Benedictijner Sint Willibrodsabdij, daarna links richting weg en kasteel". Ze wandelen in hoog tempo voor ons uit. Wij volgen in gepaste snelheid 😉, ook onze route gaat richting Abdij.

Terwijl we stappen vallen onze ogen 😄 altijd op van alles en nog wat. Vlinders, vogels, bloemen, zon door een mooi fris groen bladerdek of gewoon een reflectie van onszelf in de Beneden Slinge. Alles wordt vastgelegd of tenminste, da's onze bedoeling. Maar wanneer het om beestjes gaat die ook nog eens vliegen, springen of fladderen of überhaupt een eigen leven leiden, dan wordt dat wat (zeg maar gerust erg) lastig. Tegen de tijd dat wij er klaar voor staan met camera in de aanslag denkt al het vliegende spul:  "toedeledoki ik ga weer verder, duurt völs te lange". En daar staan we dan....... Zo'n moment kan het zijn dat ons vocabulaire 😖 wat te wensen overlaat. Blij lopen we dan verder met de gedachte dat Google wel alles heeft vastgelegd. 

We komen aan bij de Abdij en besluiten die niet te willen bekijken van dichtbij en slaan af naar mijn kant verder het bos in. Na wat kleine bochtjes en soms een afslag kom ik tot de ontdekking dat we nu opeens daar lopen waar we eerder hadden moeten lopen maar dan in tegenovergestelde richting 😲😲. Maar wij liepen dat niet! Hoe ik dit voor elkaar heb gekregen 😮 blijft nog even een raadsel, maar met Guru breng ik ons snel weer op de juiste plek. En weer liet mijn vocabulaire me even in de steek 😐. 
We happen nog wat stof en gaan door met stappen, foto's maken, mopperen, lachen en op zoek naar een bankje. Wordt tijd voor koffie ❗❕❗ 

Ik weet het bankje, vlakbij, en hoe gammel en aftands ook, dit wordt de onze. Tevens ga ik hier het raadsel ontrafelen, tijdens het chocolade-eieren zoeken (die BB sleept van alles mee), van het opeens tegenovergesteld lopen van daarnet. En ik ben eruit 😎!
Menig wandelaar en fietser passeert ons hier, meestal nog vriendelijk groetend ook (da's niet zo vanzelfsprekend hoor). Wij zitten onze tijd hier maar wat langer uit, want we hebben tenslotte al bijna 8 km gelopen 👣👣. Wanneer we alle energie weer samengepakt hebben gaan we verder het landgoed Slangenburg in. Na 500 mtr staan we bij de Bielheimerbeek en weten we al dat de volgende 500 mtr lang gaat duren. Het vocabulaire gaat hier helemaal de foute kant op, want elke stap die BB zet springt er een kikker de beek in, net wanneer zij helemaal gereed in de aanslag staat met haar Galaxy. Maar ze sprongen mooi en zelfs hun zwemslag was prachtig met gestrekte pootjes 😂. 

🎵Er zaten heel veel kikkertjes in de Bielheimerbeek 🎵

We keren de Bielheimerbeek de rug toe en enige tijd dwalen we door het begroeide bos over smalle en bredere paden, langs stroompjes en beekjes en komen uit in open veld. Ver links staat een prachtige boerderij met dit veld als achtertuin, een weelde aan wilde planten, bloemen en al wat zoemt en vliegt. Met de camera nog steeds in de aanslag in de hoop dat...... maar weinig vliegend materiaal is ons vandaag goed gezind. Dan maar de bloempjes zonder de bijtjes. Is ook leuuuuu-kkkkkkk.

Bij het sluisje aan de Kasteellaan komen we het bos zo ongeveer weer uit en wanneer wij de twee hazen rechts in het weiland spotten nemen zelfs zij een loopje met ons en vertoont de foto enkel gras en bomen, maar haas......? En weer is er iets met ons vocabulaire 😒. Gelukkig hebben de dikkopjes in de sloot alhier niet zo'n haast. En de dag van Brigitte kan niet meer stuk, want deze springen nog niet weg. Wij zetten onze voettocht voort richting het Kasteel, maar nee, daar gaan we niet naar toe, deze route loopt in z'n geheel rondom Slangenburg. Voor wie hier niet bekend is, het kasteel nog niet gezien heeft, vooral doen. T.z.t. na corona, is het koetshuis vast wel weer geopend en zo ook de landgoedwinkel. Voor de vijvers gaat onze route rechtsaf en lopen wij door de prachtige statige beuken- en eikenlaan. Dit mooie plaatje ruilen we zeer snel in voor het volgende pad, het bos weer in. Nu lopen we aan de achterzijde van De Krael. 

  

Even verderop vinden we "ons" theebankje en wanneer we daar heerlijk in de zon onze beentjes bij laten kleuren, draaien de citroenvlinders alsmaar rondjes om de bosjes. Maar stilzitten, ho maar. Iets met ...voca... 😑. Wanneer we de benen weer aanslingeren is er wis en waarachtig een klein koolwitje ons goedgezind en mogen we 'm fotograferen.
We slingeren nog wat en gaan rechts langs een diepe lege sloot met één enkel babykuiken-eendje erin. Zij/hij zit een soort van ietwat vast in het beetje blub dat de sloot nog heeft en piept zo hard ie kan om z'n moeder. Maar die is in de weide omgeving niet te zien. Brigitte is bereid om Kwek voor mij te rescuen en zet 'm/d'r aan de overzijde op de droge kant. Maar wat nu? Ik moet helaas afscheid nemen en we gaan door, met Kwek nog een klein stukje in ons kielzog. Please, laat 'm gered worden 😪! (jaja..... is de natuur..... snik. Ga ik morgen terug?)

Via de Stadsedijk lopen we het laatste bosgebied door. Hier is 't ook prachtig maar zo anders. De bodem is aan één zijde geheel bekleed met mos, loof- en naaldbomen staan kris kras door elkaar en veel oud hout ligt lekker weg te rotten om het ecosysteem in stand te houden. En om het allemaal nog wat op te vrolijken staan de vergeet-mij-nietjes in grote getale in de berm mooi blauw te stralen. De laatste meters leggen we af over de Brunsveldweg met links het bos en rechts een moerasachtig veld met kwakkende groene beesten. Brigitte heeft de moed opgegeven wat kikkers fotograferen betreft, ik gok het er nog een keer op en loop richting de waterplas. Onder luid gekwaak doorkruis ik het veld met prachtige heide, bosbes en wilde brem. Maar hoe voorzichtig ook, ze voelen het dreunen en houden allemaal in enen hun bek. Zelfs na even stilstaan laat zich niemand zien en keer ik maar terug. Brigitte staat druk te zwaaien met haar koelkast, want ze heeft weer een bijzonder gevleugelde vriend gespot. Welke? Dat moet ik nog uitvogelen.

  

In de verte spiekt een koolzaadveld tussen de bomen door. Niet veel later staan wij te stralen tussen de velden in. Wij hebben onze eigen Keukenhof en maken nog een rondje foto's over alle kanten. Hoeveel mooier kan het nog worden? Even later staan wij aan de achterzijde van de school, het beginpunt van onze wandeling en het eindpunt voor nu. BB veurt mij naar huis en zo genieten we nog even na van deze prachtige dag.

Vandaag was een hele zonnige, vrolijke dag met even fijne temperaturen. Wij hadden het geluk dat we even samen konden "Achterhoeken" en Landgoed Slangenburg door en rond konden struinen. Brigitte weet nu ook waar IJzevoorde ligt, dus zo zie je, van wandelen word je nog wijs ook. Qua vocabulaire zijn we er niet echt veel op vooruit gegaan ben ik bang, maar gelukkig zijn er alleen maar foto's en geen geluidsfragmenten 😆 😂 van onze dag.
Heel sneu dat ik Kwek niet onder mijn vleugels heb kunnen nemen (en mogen 😒), maar supertrots op BB dat ze maar één keer kats de verkeerde kant op ging. Volgende keer gaan we echt naar Eibergen (toch?).

* voor de nieuwkomers: BB is heel slecht in links en rechts dus heb ik het omgedoopt tot jouw kant = L (daar loopt zij veelal) en mijn kant = R 😂
**BB staat voor Bikkel Brigitte, bikkel omdat ze mij vorig jaar vaak heeft begeleid op mijn Pieterpad avontuur.

Klik op de links (gekleurde woorden) en lach en geniet nog meer met ons mee 😀
                                                           

2920-04-19 | Ach ja

Ik zie dat blogger uit zichzelf reeds geplaatste foto’s verwijderd op de één of andere manier. 

Heel raar, maar het spookt bij Blogger. 

Ik zal z.s.m. de blogs napluizen en alles weer aanpassen. 

Excuus, vandaag kan ik er echt niks aan doen 🙃🤗

2020-04-18 | Vraagstukken

Ups and downs

Half negen, de koffie is gezet, Brigitte gearriveerd, haar thermoskannen worden gevuld, nog een verse bak leut erin en we gaan, op naar Dieren. Vandaag een wandeling in "mijn" mooie Gelderland, over de Veluwezoom. Deze route start bij het station van Dieren en daar is ook de P&R en dus parkeergarage. Maar dat zal wel €'s  kosten denken wij, dus zoals een echte Hollander betaamt, zoeken we op de route naar een gratis parkeerplek. Gelukt 👍! Ter info: ik heb net (zaterdagavond thuis) even gegoogled op de P&R en al is het zeer lastig vinden, volgens mij, voor zover ik nu weet, is het gratis, voor nope, niks, nada, nul euro 😂!

  

Direct op de route lopen we het Landgoed Hof te Dieren binnen, door het hekwerk, verse groene blaadjes, mooie knoppen, paddenstoeltjes rechts, grote witte soort champignon zonder steel (Bovist??) op de volgende stronk, nog meer exemplaren met krullen, steil, rond, plat, misvormd, aan hout in alle soorten..... en het schiet weer lekker op met ons. We houden de Carolinaberg links van ons, daar eindigen we later vanmiddag als het goed is, en zo klimmen en dalen we door de beukenbossen. Onderwijl spijker ik de geschiedeniskennis van BB nog even bij en vertel alles wat ik weet van deze omgeving, dit bos en onze Oranjes. 

  

De prachtig statige bomenlanen geven mooie plaatjes, zeker wanneer luie Everdina 🌞 zich meldt. Het fietspad Lange Juffer laat zien dat ook meer mensen op het idee zijn gekomen het honk te verlaten. De meesten met wielen en een enkel wandelend duootje. Allen te passeren op geruime afstand!
We negeren het beton bankje, ik zet de rood/witte paddenstoel (ANWB bedankt) nog even op de gevoelige plaat en BB ziet een echt zwijn (op het fietsnetwerkinfobord 😊). Dan ontstaat er enige discussie "welke kant nu op?" We gaan natuurlijk daar waar ik zeg dat we moeten gaan en die taakverdeling bevalt ons beide prima!

Poeltje, BB, jachtpaal, paddenstoel en dat allemaal op 1 dag

Hoe het ontstaan is weet ik even niet meer (zeker BB's idee hoor), maar op enig moment kijken we om ons heen waar we hier zouden kunnen overnachten wanneer er iets zou gebeuren. Geen idee wat er kan of zou moeten gebeuren, maar gewoon .... stel ......dat ..... ga gerust even mee in onze fantasie 😂😂 ("busje komt zo"). Regelmatig zien we de badkamers met ligbad van de nozems van het bos die hier wonen, soms zelfs meerdere op rij. Brigitte is al hardop een hutje voor ons aan het bouwen, met komo op het takkendak, mos als tapijt..... Niet veel verderop een diepe inham, ook diep zoals diep in/van een gat, met de nodige droge takken erop. Da's dus het stookhok. Nu alleen nog iets waarmee je een vuurtje kunt maken misschien? Maar ook dat vraagstuk is voor BB geen probleem, volgende keer neemt ze lucifers mee. Niet veel later staan we een selfie te maken bij de Put van Hagenau. Prima bad 😉! Volgens mij wordt het tijd voor koffie 🙈.

De Put Hagenau

Wanneer we door het meer geaccidenteerde dennen- en berkenbos wandelen en net een klim hebben ingezet, zien we ver voor ons boven aan de heuvel een Schotse hooglander plaatsnemen links op het pad. Prachtig, wat een machtig beest. Hij/zij maakt zich niet druk om ons, dus na wat plaatjes laten we 'm/haar maar lekker liggen. 
Vandaag stijgen we afwisselend van dikke zestig naar dikke negentig meter hoogte. Sommige klimmetjes gaan heel geleidelijk, maar andere gaan in korte tijd hoog, hoger, hoogst. En wie van de twee is aldoor als eerste over de streep? Mij maakt het niets uit, ieder loopt haar eigen tempo en zover loopt Brigitte toch niet bij mij vandaan, want ik heb Guru en de gpx-route! Wanneer wij weer op lager gedeelte lopen en een groepje van vier jonge mannen ons van andere zijde passeren (niet geheel gekleed op echte stevige wandelingen), lachen we beide even om wat ze nog te wachten staat. Maar jongens, chapeau, jullie zijn tenminste lekker de deur uitgegaan!

Vermoeiend hoor dat klimmen

Al enige kilometers lopen wij gelijk op met de Zevenheuvelenroute, geen idee hoeveel kilometer die is en waar die je precies langs stuurt, maar mooi is ie wel en energie vreet ie ook!
Wat ons ook al kilometers bezighoudt (en al tijden) is de vraag waarom sommige bomen, zowel dode als nog levende, dikke paddenstoel-groei heeft. We zien het aan dode stammen, zowel liggend als staand en soms wel een heel dorp tegelijk met verdiepingen hoogbouw. Waarom de ene boom wel, de andere niet en welke bomen zijn de uitverkorenen? Misschien weten jullie het antwoord allang, misschien vraag je je af waarom wij dat niet (eerder) hebben opgezocht, terwijl we aan de wandel zijn, maar vanmiddag waren wij offline vanwege de soms slechte 3/4G (en er waren al mensen die ons begonnen te missen, omdat we geen koffie- en thee-foto's hadden gefacebookd/t 😊). Maar nu weet ik het! Klik op de links voor antwoord(-en en leuke info). Van wandelen en lezen wordt je soms slim.

  

Brigitte en ik hebben vandaag weer een prima taakverdeling. De middag is al begonnen, de rugzakken zijn nog bijna vol, dus BB bepaalt wanneer er geluncht wordt. Wanneer de zoveelste klim beklommen is, we op een breed zandpad uitgekomen zijn, liggen links diverse boomstammen klaar om gebruikt te worden. Ook mijn Apple is wel toe aan wat sap, daarvoor heb ik een powerbank en een snoertje bij me. Tevens heeft BB haar snoertje mee, zodat ze ook, wanneer nodig, met haar koelkast aan mijn sap kan. Een ieder van ons vult de maagjes en de accu, terwijl wij de voetjes even laten luchten, want het is zweten vandaag met dit geklim. Wanneer ik even de route wil checken zie ik dat mijn Apple tot 25% is geladen en powerbank ermee opgehouden is. Ja hoor Jo, handig zo'n bank, moet je ook af en toe aan het echte stroom leggen! 😖😖

De weg gaat verder door de Onzalige Bossen, met een prachtig fris, jong en groen bladerdek, naar de Haverkist. Hier loopt deze route ook gedeeltelijk gelijk op met de Trage Tocht Veluwezoom. Bij de Haverkist houden we even halt om wat rondjes te draaien, weer te verhuizen, het schaap, het roodborstje, de bloeiende rododendron en de bloesem te fotograferen. We gaan door en passeren de Carolinahoeve (nu gesloten, maar ga t.z.t. eens aan!). Daar klimmen we weer omhoog en stuitten op een bord dat meldt dat de MTB route is verlegd, maar nog voor het einde van de tekst (lezen onderweg is zo niet ons ding) zijn wij al verder de beukenlanen ingewandeld. De Prins Willemberg volgt, even bankje zitten, genieten van alle pracht en praal, om driekwart rond deze plek later weer achter ons te laten.

Volgende pad links door naar de z'n wat lager gelegen zus, Carolinaberg. In onze aanloop naar boven zien we wat mensen het ronde bankje verlaten en niet lang daarna zitten wij aan de laatste thermoskan koffie (die na één kopje gedronken te hebben in Hoaksebarge in de gootsteen verdwijnt. Zo niet lekker "ouwe" koffie) met lekker bosbessen muffin. We zijn zo druk bezig geweest met klimmen, dat we al snel niet meer weten welk pad ons naar boven bracht en dus moeten we even puzzelen welke van de dertien lanen ons naar beneden moet leiden. Guru maakt het er ook niet gemakkelijker op en zo gaan we van links door het bos naar rechts en komen weer op route.

  

De laatste statige bomenlaan brengt ons weer naar de bewoonde wereld en de Schapenbergweg. Wanneer we beslist hebben dat het laatste prachtige optrekje links ook wel door ons bewoond wil worden staat verderop  in de verte op de parkeerplaats de pk's van BB al klaar voor vertrek (net nu er twee druppels vallen). Wanneer we het hek van Hof te Dieren passeren zien we dat iemand z'n paasei is vergeten. Maar ik snap wel waarom ie er nog hangt en ik draai z'n schildje dan ook maar even naar de voorzijde.
Nog wat fleurige fotootjes van wat bloem of onkruid heet, maar wat ook niet voor niets groeit volgens ons. Al was het maar om de paatjes op te fleuren. We zijn dik 16 kilometer gelopen, hoezo geen 17 zoals vermeld? De laatste meters maak je door bij de P&R te parkeren, zo'n 800 meter verderop. Maar wij waren weer eens te zuinig hé 😋!

Het was een prachtige wandeling met de nodige lopers en fietsers, jong en oud, ups and downs, laags en hoogs, klimmers en dalers, raadsels en antwoorden, zin en onzin, zon en wolken, lange en korte benen en zweet, maar elke meter was weer top!

https://twickel.nl/home/landgoed-twickel/kasteel-twickel/de-bewoners/
Mutando non mutor 😊!! 

Ter info: Wij respecteren en hanteren de regels m.b.t. het coronavirus daar waar nodig is als het vreemden/passanten betreft. Daarnaast kunnen wij prima zelf onze eigen grenzen bewaken waar nodig. Hopelijk voorkomen we hiermee dat enigen van u denkt dat wij roekeloos te wandel gaan, alles behalve dat!