2019-09-21 | Verlenging

Hoe moeilijk kan dat zijn?

Vandaag gaan wij, BB en moi, weer een route Marskramerpad bewandelen. De originele afstand vandaag is maar 13.6 km, één voor op de sloffen dus (om in onze termen te blijven). Daar wij steeds iets verder van huis starten en dus moeten rijden, besluiten we de route te verlengen met wat kilometers van route 13 die 23.1 km is. Makkelijk toch 13.6 + 23.1 = 36.7 km : 2 = 18 en een beetje. Volgen jullie deze berekening nog? Zo houden we de reistijd een beetje in verhouding met het aantal te lopen kilometers.

De start.....

Wij treffen elkaar op de parking van Sint Joseph in Achterveld. Ditmaal sta ik op Brigitte te wachten en mag zij dus naar het startpunt rijden, Veenhuizerveld. Bespaart ook drop voor Michel, want dat hoef ik zo vroeg nog niet.

We lopen van daaruit lekker weg, zij in lange benen en ik in bermuda. De temperatuur is nog geen 10०C maar de dag beloofd ons fantastisch te worden, met zeer aangename zonnige temperaturen. Het tempo loopt lekker, het pad is afwisselend en wij kwebbelen kilometers door.

Tussendoor moet ik natuurlijk nog even een weiland met koeien en een dikke stier over links fotograferen, de nodige paddenstoelen over alle kanten en daarna ons prachtige koffiepauzeplekje recht vooruit midden in de natuur. Ik ga voor de boomstam, Brigitte mag de boomstronk.
Anderhalve thermosfles koffie wordt hier geleegd, want er is geen bankje deze keer in de buurt of langs de route, laat staan een terras. Wel met wat lekkers erbij natuurlijk, Brigitte een chocolade koek, ik een ei 😀. Ondertussen is ook Brigitte "ontbeent" en zo kunnen we nog even bijkleuren van onderen. Met een "zeer gat" (pijnlijke derrière) van het geweldige zitcomfort van mijn boomstam bezoeken we nog even het toilet en vervolgens breken we op.

En zo vervolgen wij ons pad om na 300 meter een fijn bankje rechts, achter ons links te laten liggen 😁. Wij verlaten Landgoed Greven en lopen Landgoed Appel in. Mooi natuurgebied, De Appelsche Heide, waar we ook de nodige meest mooie paddenstoelen spotten die natuurlijk op de gevoelige plaat vastgelegd moeten worden. We gaan Appel uit en Nijkerk in (waar ken ik dat toch van? 😏). 

De Zelderseweg oversteken en doorrrrrrrr.... het volgende mooie bospad in wat ons leidt naar één der mooiste bankjes (lees: om de plek en het uitzicht) van al onze wandelingen tot nu toe.
Voor ons; strak blauwe lucht, grazende Friese koeien, wij zittend achter ruisend hoge grashalmen. Luie Everdina staat fijn te stralen, windje door de bomen en wij besluiten toch maar even ons vest aan te doen vanwege ons luie zweet dat onze rug verlaat op het meest laagste punt (da's nou zwaartekracht mensen).

Hier blijven we even lekker genieten van de rust, het uitzicht, ons geratel en al wat we vanochtend in onze broodtrommels gestopt hebben. Ook passeren hier ons enkele andere wandelaars dit pad en wij lachen ze natuurlijk wel een heeeel klein beetje uit, omdat wij hier op dit mooie plekje zitten en zij niet (opstaan en weggaan is geen optie!😊). Het toilet wordt nog even bezocht, BB doet zelfs de deur nog dicht ook 😆.

Via wat buitenafweggetjes, soms zelfs nog druk ook, en wat paadjes bereiken we Terschuur. We worden verwelkomt door een bruid die lekker zonnig zit te wezen op een bankje in afwachting van de vossenjagers.
Hier eindigt het eigenlijke pad, route 12 13.6 km, maar wij gaan doorrrrr...... en steken even later de A1 over. Even de beentjes de lucht in om over de vangrail verder links naar beneden het pad af te dalen. Hier wordt het voor mij ook tijd om even in mijn rechterschoen en -sok te kijken van wat zich daar afpeelt vlak onder mijn grote teen, de bal van mijn voet. Met wat heen en weer gewiebel op één been (bij gebrek aan een zitplek) plak ik mijn vertrouwde blauwe A-C-tion tape en kunnen we verder. 

We lopen nu parallel aan de spoorlijn en de A1, wat een rust 😆. Aan het einde van de weg spotten wij een rode auto en iets roods wat op een mens lijkt die op een trappetje staat lijkt het wel. Wij zien dat (nog heel klein in de verte) en ons brein verzint alweer van alles. Tja...... dat doen we dus zoal tijdens het wandelen, kwebbelen en veel verhalen verzinnen 😎.
P.s. de rode meneer was een passerende-treinen-fotograaf-spotter.

Het verkeer neemt ook toe hier en de naderende stoet van achter, laten we maar even passeren wanneer ons duidelijk wordt dat deze colonne duidelijk één en hetzelfde eindadres hebben, De Happyfarm. BB oppert nog even hier aan te leggen voor een bakkie, maar ik laat de gillende kids liever even aan mij voorbij gaan. 

Fijn de rust in van Landgoed Bylaer. De afwisseling vandaag van zonovergoten weggetjes met schaduwrijke plekken tussen de bomen is zeer prettig. Zo ook ons volgende rustbankje, op de heide in de zon onder de bomen. Klein windje droogt onze klamme ruggen terwijl wij ons zitten te verbazen over het natuurschoon, de afwisselingen in voorgaande gebieden en etappes.
Tijd voor ons fruithapje, ff een boost voor de laatste te bewandelende kilometers, want hoeveel zijn er dat nou eigenlijk nog 😃? Tja...... dat weet ik zelf eigenlijk ook niet precies (5, 6 misschien). Ik moet wel heel snel mijn fruithapje verorberen, want BB is zo bewegelijk dat ik het verder maar van de grond moet eten 😕. 

De kilometerteller telt rustig verder en wij sluiten ons gewoon aan en berusten in ons lot. Nog even en we zijn bij een RUST punt belandt maar deze besluiten we te negeren en vrolijk al kakelend verder te wandelen. Soms zijn we het gekletst ook wel even zat 😊 en op zo'n moment neemt Brigitte het helemaal alleen over en begint met zichzelf te converseren. Dat lijkt mij ook het moment dat de finish in zicht moet komen 😂.

En die komt, Achterveld in zicht. Nog wel even een flinke draai over links door een aangelegd natuurgebiedje Modderbeek.
Nog wat fotomomentjes en geluk zoeken en via het zoveelste hekje van vandaag snakken onze voeten wel naar een terras. Bingo, Cafetaria met terras! Eindelijk onze welverdiende cappuccino en een heerlijk koud glas fris.
Beide hebben we oververhitte voeten en Brigitte laat ze dan ook maar even luchten. Ik laat het liever even dicht zitten, voordat mijn blaar echt lastig gaat worden.

Helaas, weer geen prijs

Maar ook deze route hebben we weer volbracht. Waren wij van menig dat 13.6 km echt te kort is om zo'n eind van huis te gaan wandelen (vandaar de verlenging), gaan we de volgende route nog net een ietsiepietsie verder van huis om het restant van route 13 te lopen. Dat wordt een hele fijne, weten we nu al. Lekker vroeg beginnen zoals altijd, lekker traag en relaxed lopen om daarna lekker lang en uitgebreid van een terras (of terrassen 😍) te genieten in hartje Amersfoort. We hoeven per slot van rekening dan maar 13.5 km te wandelen 😆😆😆. Heb ik toch mooi uitgerekend weer!

Wat wij nu aan kilometers onder onze wandelschoenen gehad hebben mag je zelf uitrekenen. Suc6, je kunt het 😀!

Dertien en een beetje, als dat geen geluk brengt 😀

BB 💙je, bedankt maar weer voor een topdag!

2019-09-14 | Zoekt en gij zult vinden

en het lekt 😊

Marskramerpad etappe 11, Kootwijk-Veenhuizerveld. Wij zijn over de helft van dit mooie pad. We begonnen 16 februari j.l. in Bad-Bentheim (Dtsl) en inmiddels 180 kilometer verder, starten wij deze mooie, frisse ochtend in Kootwijk op De Brink voor een route van 18.8 km, maar niet zonder, na de Panda om de hoek geparkeerd te hebben (die wacht wel even op mij) een lekkere cappuccino gedronken te hebben bij de buurman van mijn rode vierwielig vervoersmiddel, Restaurant Brinkhof. 
Terwijl de eekhoorn hoog in de boom voor ons, ons met de boomvruchten bekogeld, lachen wij alweer om het "terras-zitten" na wel 5 meter gelopen te hebben. Lekker, goede bak koffie dat lust wie wa! Waren we echt aan toe 😀! Daar het een prachtige nazomerdag is en nog mooier gaat worden, wandel ik vandaag in bermuda en fluoriderend roze shirt. Brigitte had maandag ook korte benen beloofd, maar die heeft zich de benen weer "aangeritst" 😃 om later deze dag weer af te ritsen. Houd je lekker bezig zo'n afritsbroek 😊.

Nog meer zon(-nebloem)

Wij beginnen met lopen, eerst stukkie het dorp uit via de asfaltweg, maar da's hier prima te doen. Er zijn toch meer fietsers dan gemotoriseerden weggebruikers op dit tijdstip in hartje Kootwijk, lekker veilig dus. En linksssssssss het zandpad op en dan rechtssssssss een pad in.......of te wel gewoon door het kniehoge groen dat brandnetels heet. Nu benijd ik de lange "aangeritste benen" van Brigitte wel even.

 

We lopen het ene bos in, het andere uit. Over de heide, die helaas hier helemaal niet in bloei staat, maar wel prachtige vergezichten heeft met mooie blauwe luchten. Mijn camera "knipt" links, rechts, onder en opzij weer de mooiste plaatjes om deze dag weer vast te leggen en natuurlijk om jullie thuisblijvers een beetje mee te laten genieten. 

 

De markeringen zijn deze route niet heel erg duidelijk. Het is vaak zoeken naar de juiste boom op het juiste pad en soms moet daarvoor zelfs achter het groen gezocht worden. En wat gebeurt er er dan met ons? Ja, wij lopen nog steeds die ene markering te zoeken waar we rechtsaf hadden gemoeten. En zo belanden wij dus in een mooi bos, Loobosch, op een mooi maar verkeerd zandpad. En daar komen we natuurlijk pas achter nadat we de nodige passen al gezet hebben. En wat doe je dan? Juist! JoJo en Guru lossen het wel op!

 

Totale verwarring bij ons beide wanneer er ook nog eens een wit rode markering ons pad kruist met de tekst "route gewijzigd". Wat moeten wij hier nou weer mee? Nou, gewoon, aan je laars lappen!
En doorrrrrrrrr...... gewoon rechts! JoJo zegt dat het goed is, Guru durft niet tegen te spreken 😀. 
Wij vervolgen het pad over de heide met niemand in de weideomtrek te bekennen. Hier zijn we even Remi alleen op de wereld x twee. Een klein groepje bomen biedt ons plek voor wat een mens zoal moet, want er is lekkage opgetreden 😁. Mijn waterzak is vandaag eens niet mee (lag vannacht al te lekken in de koelkast en moest voor straf  thuisblijven vandaag, euvel opgespoord = zak einde oefening), teveel gedoe mee de laatste tijd. Dus ik ben het nu eens niet 😇. Brigitte is van alles voorzien en lost het probleem in no time op en heeft zelfs aan de afvalzak gedacht. Je laat tenslotte niets achter in de natuur wat je ook thuis gewoon in de prullenbak kan deponeren. 

Hollandse luchten en ontluchten

Na de heide nog 1,5 km lopen naar Stroe, dat wordt onze rustpauze hebben we besloten. Mag ook wel, we zijn inmiddels al op de helft. En hoe fijn, terras 👍😎 Restaurant de Landing. Dus niks houten bankje, houten kont en rugzak "ontzwaarden", nee, terras, zon, cappuccino, lunch en wc (Brigitte ook weer blij blij blij)!

We zitten hier heerlijk, fijn langs een redelijk drukke spoorlijn. Maar dat geeft ook weer rust, want bij het passeren van en trein moet je vanzelf even pauzeren met praten anders wordt het een luid gesprek. Na een uitgebreide zit vervolgen wij het pad zonder wit rode markering gevonden te hebben, maar wel op de juiste weg. Hier verhuizen we in gedachten weer enkele malen en zo ook onze moeders, zij kunnen de koffers pakken, want de garages en bijgebouwen kunnen prima dienst doen als onderdak voor onze ouderen.

 

En zo zijn wij op het Stroesche Zand belandt. Wederom een mooi loof- en naaldbomen bos met nu wel goed zichtbare markeringen. Al blijven we het vreemd vinden dat de markeringen toch niet heel erg logisch zijn geplaatst af en toe. We passeren hier ook de Apeldoornsestraat en na een paar honderd meter moeten we links, dan weer rechts, dan weer links. Wij hadden ook gewoon rechtdoor gekund dus 😏, maar als we dan toch wit rode markeringen vinden dan zijn wij zo volgzaam. Al vonden ook wij dat een heel raar lusje in dit pad.

 

En zo belandden wij bij wat ooit de schaapskooi was. Prachtige oude grote schuur waar twee mensen druk bezig zijn een personeelsuitje voor te bereidden. Wij zijn wij, dus lopen wij nieuwsgierig de schaapsschuur door. Hier leven geen sheeppies meer, da's duidelijk.
Buiten nemen we plaats op een uit de kluiten gegroeide picknickset en dekken ons tafeltje in Hollandse stijl en legen onze rugzakken daarop. Moet dit allemaal nog op 😮?

 

Een stuk verder rechts in het bos is een prachtig hek dat automatisch open gaat wanneer de heer des huizes zijn landgoed verlaat (aanname natuurlijk, al reed ie wel in een dikke PC Hoofdtrekker BMW). We zijn benieuwd wat daar achter zoal prijkt. We gaan het zien.

Maar er valt niet veel te zien, alleen een hoog en vooral erg groot dak. Dus fantaseren we zelf wel ons eigen beeld. Maar daarover kunnen we ons brein niet te lang breken, want we zijn weer op zoek naar de wit rode markering. En gevonden! Vandaag lijkt het meer op een speurtocht en wij zijn er al goed in geworden ook.

 

Het einde komt in zicht, het laatste groen gaat al wandelend aan ons voorbij. Heel erg druk is het vandaag niet geweest onderweg en zo ook niet hier. Mooie gelegenheid voor Brigitte....... ja, het lekt en je moet wat 😙😙.

Heel dorp, maar geen bewoner tegen gekomen

Weer een hele mooie route gelopen. Eén met hindernissen, maar dat betrof vooral zoekwerk. Wandelnetwerk heeft nog wel wat te doen hier. Maar dat drukt onze pret nimmer. Twintig kilometer hebben wij ervan gemaakt, waarvan zeker achttien aan één stuk door gekletst 😊. Zie, wandelen is ook goed voor de sociale contacten.
Het prachtige nazomerweer gaf een gouden tintje aan deze dag, net als de niet voorgekomen dommige stommigheden van mij, zoals lekkende waterzak of loslopende brillen. 
Vandaag had er maar één lekkage en dat was ik eens niet 😀. 

💙je bedankt voor weer een mooie dag, jouw fijne gezelschap, lekkere kletspraat (ook wel eens serieuze) en het nodige speurwerk. Op naar de volgende!

2019-09-04 | Niet denken, maar doen!

En gaannnnn.....

Lastig soms. Helemaal wanneer ik plan om te wandelen en mijn gezondheid de volgende dag roet in het eten gooit. Maandagavond wist ik het zeker, dinsdag maak ik de 22 km af van de Duinen, kolken en kastelen route en met een beetje mazzel sluit mijn zonnebril zich de eerste 9 km ook bij mij aan (zonder geluk vaart .......).
Dat was mijn plan. Mijn lichaam had even een totaal andere planning voor de dinsdag en dus “dag plan”! En dan voel ik me zo onrustig en zelfs schuldig 🤨😖, maar ja ik weet, het is niet anders. Morgen maar in de herhaling en hopen dat het mee zit.

Woensdag, het zit mee, ik ga nu echt. Paar smarties en een wat kortere route gekozen. Ik vertrek pas iets over tienen, da’s laat, maar ik ga maar zo’n 12 km. Voor vanmiddag is regen voorspelt, dus regenjack in de tas en gaan. 

Ik start bij TOP Zeddam, Sydeheimroute. Vandaag gaat tevens mijn spiksplinternieuwe wandelkaart mee en dat wordt dus ouderwets met modern guru wandelen. Als dat niet goed gaat......... iets met weten 😊.

Het is prima wandelweer, 18℃ en een aardige bries waait door mooi Montferland. Wanneer ik Zeddam achter mij laat laat de zon zich ook wat meer zien, altijd fijn. Op een T-splitsing grijp ik voor het eerst naar de spiksplinternieuwe wandelkaart. Volgens mij moet ik hier rechts (heb al 2x eerder deze route gelopen en elke keer anders 😊😶), maar de paal met het pijltje staat pas na de splitsing. Verwarring! Da’s toch veel te onduidelijk voor mij 😊😶.

Check spiksplintenieuwe wandelkaart, check guru, check mijn eigen vertrouwen en afslaan dus! Daarna moet ik vrij snel ergens linksaf, een schouwpad op, maar ik zie echt nergens het gele pijltje met gele voetstapje erin. Nou was dit niet zo'n ramp, want via de verharde weg kom ik er ook wel. Dus daar waar ik links het schouwpad uit had moeten komen, ga ik rechts het schouwpad op en zo ben ik weer echt op de route. Jippie schouwpad! Alle tinten groen, met stekels, bloemen, doorns en zelfs "brand" staat heerlijk te groeien daar waar ik dien te wandelen. Dat gaat 'm niet worden. Hup naar links, het weiland maar door. Gaat prima en loopt redelijk door en biedt ook nog eens een sanitaire plekje achter de hoge rietkragen op het mooie schouwpad. Wat wil een mens nog meer? 

Vanaf daar heeft de boer ook bedacht "loat ik 's rikkepoale en droad span'n" 
(voor de buitenlanders: "laat ik eens palen met draad spannen")😊.
Even denken Jo, wat is wijsheid? Wanneer ik rechts over het schouwpad ga wordt 't krassen en bulten en jeuk, ga ik links sta ik straks misschien voor een paar draden waar ik niet onder of boven langs kan. Rechts is het geworden. En met niet al te veel schade ook nog eens. Jippie!  

Azewijn is in zicht en dat gaat ook mijn lunchpauze worden. Bij Wijngoed Avitera, tevens RUSTpunt, vind ik een fijn bankje helemaal voor mijzelf alleen. Nou is alles tot hieraan toe bijna alleen, op twee mannen na die een sluis aan het repareren waren en drie mensen die een super relaxed wandelingetje aan het maken waren (één zelfs op de klomp'n). De andere man zei toen ik hen voorbij ging dat ik een sneltrein was. Nou............ laten we zeggen, meneer liep errug relaxed. 

Maar goed, lunchen op een mooi plekje, zonder wijn, want ik ben portemonnee-loos. Vergeten 😏. En na en uurtje fijn zitten weer doorrrrrr......op naar Lengel (zo kom je nog eens ergens 😊) met een paar voetstappen ook nog in 's-Heerenberg gezet te hebben.  

Daar kwam ik vandaan en moet ik weer naar toe, Zeddam.

Wanneer Lengel eindigt ga ik het bos van Landgoed Huis Bergh in. Drie maal is scheepsrecht, dus vandaag loop ik hier wel de juiste route (de eerste twee keer liep ik hier echt rechtdoor langs een mooi optrekje met kippetjes) 😊.

Even klimmen en ik sta op de Mengelenberg. Mooi stukje natuur hier, dus fotootje links; paddenstoel, fotootje onder; heide ........ en zie daar de provinciale weg, even oversteken om mijn pad in het Bergherbos te vervolgen. 

Vanaf hier beginnen de "laatste loodjes". Ook ben ik hier eerder al eens verkeerd gelopen en dat gaat me nu niet weer gebeuren met mijn spiksplinternieuwe wandelkaart op zak. Toch raak ik in verwarring wanneer ik links moet, terwijl ik voor mijn gevoel echt rechts geparkeerd sta. De gele voetstappijltjes zijn volop aanwezig op het paaltje, dus check ik mijn spiksplintenieuwe wandelkaart nog een keer. Paaltje heeft gelijk, ik moet links en ik ga gedwee. Prachtig bos om doorheen te wandelen en ik fotografeer nog wat paddenstoelen en bospaden. Helaas bleef een prachtig mooi triootje vogels niet lang genoeg zitten voor de fotoshoot. Geen idee wat voor soort het was en ik heb ze jammer genoeg ook niet op internet kunnen vinden. Voor de vogelkenners onder jullie: rank, slank vogeltje met een knalrode borst, echt rood, geen oranje zoals een vink of roodborstje. 
En doorrrrrrr....... 

Roodborstbastaardhoningvogel, maar die komt niet in Nederland voor

Het Bergherbos eindigt ook een keer natuurlijk en zo loop ik op het fietspad Beekseweg richting het TOP punt Zeddam. Nu krijg ik opeens ook het heldere ogenblik dat ik dus natuurlijk eerder links moest i.p.v. rechts, want hier schuin tegenover begon ik vandaag mijn route 😁. 
Het was weer een mooi route, ja, ook voor de derde keer! Misschien komt dat natuurlijk ook omdat ik 'm al drie keer anders heb gelopen 😆😄. Vandaag ging er ook nog eens weinig mis. Geen zaklekkage, geen weglopende brillen en geen vreemde omleidingen of verdwalingen. Kortom: mooie en fijne 13.5 km gemaakt met prachtig wandelweer.
En ik heb het ook nog droog gehouden (regen bedoel ik dan hé!).

Vergeet niet de links aan te klikken om het verhaal nog beeldende te maken. 

Laat ook eens een reactie achter, hier of op FB, want ook ik houd van lezen.