2020-06-18 | Maasmeanderen

Asfalt, asfalt, asfalt

Manlief gaat vanmiddag de grens van ons mooie Achterhoek weer over richting Megen en is zo vriendelijk mij ergens te droppen en weer op te pikken, dus mee.... Het weer is ietwat onvoorspelbaar, kans op regen ergens eind van de middag, dus alles gaat mee, plu, jack, regenponcho en extra sokken (ook fijn bij heel veel zweet). Vandaag begin ik met het Maasmeanderpad, de naam zegt het al, langs de Maas van 's-Hertogenbosch naar Cuijk en/of v.v. Ik loop v.v. en start in Cuijk, 16 km voor de boeg. Hoe ver ik kom is geheel afhankelijk van de snelheid waarin mijn lieftallige wederhelft zijn werk doet.

Ik begin gelijk al een paar honderd meter te smokkelen en start bij de Heilige Martinus Kerk pal aan de Maas. Vanaf hier gaat het aan de Noord-Brabantse kant verder naar Katwijk (pfff.... zo'n eind). Het is eigenlijk het meest simpele pad dat er bestaat, alsmaar rechtdoor, over het fietspad, blijf het asfalt volgen, let op de fietsbordjes Maasroute en kijk om je heen en geniet! Genieten doe ik sowieso altijd, want wat is er fijner dan even niks te hoeven, alleen maar je voeten verplaatsen, van de natuur te genieten, lekker weertje op de koop toe..... Nou, af en toe een bankje misschien, maar daar waar er één stond was ik er nog niet aan toe. Goed de route; mooie vergezichten over het water, de nodige grote, nog grotere schepen voorbij zien varen, prachtige plaatjes van pittoreske dorpjes aan de Limburgse kant (geeft mij een echt vakantiegevoel) met even zulke mooie wolkenluchten. Langs het eerste stuk vind je de nodige bunkers, een enkele met infobord en omgroeid met distels en winde. En als kers op de taart, drie ooievaars op de thermiek van de wind hoog in de lucht.

Wanneer ik Katwijk nader word ik geattendeerd op een omleiding. Ach, buik in en ik kom overal langs, over of onderdoor denk ik (heb het vaker gedaan). Gelijktijdig speur ik Guru af op een alternatieve route, maar dat wordt me al gauw te ingewikkeld, dus gewoon gaan! En inderdaad, alles omzoomt met hekken en tyraps. Maar opgeven is geen optie, dus goed kijken, staat een soort pallet, stuk hout, klein trapje en..... de linkerkant van het hek kan een klein stukje schuiven. Kleine vriend er eerst doorheen, buik in, nog iets verder.... en daar ga ik weer, op naar Linden! Maar eerst nog even van de klanken van de doedelzakspeler genieten. En voor een klein gesprekje ben ik ook altijd in.

Hier vertakt de Maas ook en gaat het pad meer door bewoonder wereld. Gezellig, industrieterrein (goed, soms is het niet anders), daarna een soort park met aardige optrekjes, nog een stukkie industrie en zie daar, de plaatselijke haven met bootjes allerlei in de Kraaijenbergse plassen. Verderop passeer ik de A73 en loop ik in het leuke kleine dorp Linden, met een jong ooievaarsgezin met twee kotters en mooie kerk met een nog leuker bord in de voortuin (zo'n 10 jaar mijn vakantieadres heeeel vroeger). De plaatselijke horeca laat ik voor wat het is, want ik wil over zijn eer mijn lief van zich laat horen. Dus nog even doorstappen.... het gaat richting 't Loo.

Na dit toeristische plekje gaat het aan de andere zijde van de Kraaijenbergse plassen verder langs de Maas. Althans..... het fietspad ligt vanzelfsprekend achter de dijk, dus water zie ik niet. Ik kies ervoor om het asfalt te verlaten en over de dijk te lopen. Guru heeft er een gestippeld pad lopen, die 's voor mij! Gaandeweg betrap ik mezelf er op dat ik niet weet hoe ik dit pad weer moet verlaten, want over de gazen beschutting klimmen is voor mij geen optie. Tja.... worst scenario...... terug!. Ruim een kilometer wandel ik, soms door het hoge gras en klim over een hek, maar het einde van dit leuke stukje nadert en ik besluit door het gras naar beneden te lopen, daar waar een opening is in het gaas. Waarschijnlijk heeft het pad ooit over deze dijk gelopen, maar vond de boer het welletjes, want op het asfaltpaadje dat hier naast ligt, staat een grote ijzeren kar, waar eens de koeien in gemolken werden, het gehele pad te versperren. Jammer, want dit was wel het leukste stukkie!

Het fietspad loopt met een slinger van de Maas weg, richting een kleine plas, eveneens een stuk van de Kraaijenbergse plassen. Even verruil ik het asfalt voor een grintweg, maar da's van niet al te lange duur. Een lang asfalt fietspad strekt zich voor mij uit. Na zo'n dikke 1.5 km loopt mijn pad naar links. Hier zou ik wederom het dijkje kunnen nemen, lekker onverhard door het hoge gras, maar om de één of andere reden doe ik het toch niet (maar goed ook blijkt achteraf. Geluk is met ... 😁). Netjes volgens de gpx loop ik even later parallel aan de doorgaande weg naar Grave (N321). Via de Oude Haven betreed ik dit leuke dorp, bekijk de afgebroken bende van verzorgingscomplex de Maaszicht (maar wat het was wist ik op dat moment natuurlijk nog niet, lang leve Google) en bewonder de mooie authentieke huisjes aan de Maaskade. Tot zover ben ik in één streep naar hier gewandeld, weer een overwinning, en besluit nu een bankje te kiezen op dit te leuke plekje. Met uitzicht op een paar flinke schuiten die hier voor anker liggen en waar een klein gezelschap lekker op het dek zit te genieten van witte wijntjes, trek ik mijn kleine vriend open en nuttig mijn inhoud.

 

Perfect timing, manlief appt wanneer ik mijn Apple aan de sap leg. Ik besluit hier te blijven zitten en de laatste 300 meter te laten voor wat het is. Tel ik wel op bij de volgende etappe, die is toch maar 11 km (één voor op m'n sloffen). 
Het was een mooie wandeling, met heel veel asfalt! Al denk ik dat het pad af en toe wel iets dichter langs de Maas had kunnen en mogen lopen (jaja.... bij hoog water....). Ik heb weer heel wat gereisd vandaag, van Cuijk naar Katwijk, Linden en 't Loo naar het schattige Grave, rondje Nederland, maar dan in Brabant. Het was ook een perfecte wandeldag, 24℃ met een lekker briesje. Al mijn voorzorgsmaatregelen wat regen betreft, het heeft mijn kleine vriend niet verlaten en hebben lekker meegelopen voor nope. Maar beter mee verlegen dan ....... 

Samen met mijn wederhelft pakken we nog even een terrasje om een hapje te eten en te genieten van het uitzicht. Mijn benen wiebelen verder onder tafel en hebben al zin in etappe 5!

 

2020-06-13 | Gewoontes

Ieder d'r plek

Goedemorgen deze zaterdagmorgen in de altijd mooie Achterhoek. De thee is gezet, het fruit is gesneden, de bollen gesmeerd, Luikse wafels versgebakken, mijn kleine vriend ingepakt, voeten getapet, Guru geladen, Facebookbericht geplaatst, buurkat heeft het huis weer verlaten, dus tijd voor vertrek. Meddo, 'k kom d'r an! Oké ff wachten nog, ik mis de eerste afslag al..... Daarna nog ff wachten, want de kaarten app van Apple wil mij in een doodlopende weg laten parkeren en zegt dat ik verder moet lopen naar de startplek, de kerk te Meddo. Die is gek, wandelen moet wel hobby blijven hé 😄!! Na een rondje om de kerk parkeer ik super strak achter de pc-hoofdtrekker van Brigitte* (wandelnichtje tevens BB genaamd), tegenover ons fijne vooruitzicht, Café Spiekerman 😊.

Na de gebruikelijke begroetingen, starten wij weer eens tijdens het slaan van de kerkklok (wordt bijna gewoonte), 9:00 uur. Al snel hebben we een lekker tempo te pakken. Moet wel, want buienradar heeft slecht weer in petto om 13:00 uur. Regen boeit ons niet hoor, maar onweer, bomen, water en wandelen gaan minder goed samen.
Meddo is zo heel groot niet, dus na enkele passen lopen we het dorp al uit onder het gemopper van BB, want ik loop aan "haar" kant 😊. Zodra dat opgelost is zou je zeggen dat het gemopper ook stopt, maar nee, nog ff, want ik dirigeer ons gelijk alweer het verkeerde pad op. Goed, oversteken dan maar en doorrrr.... 
Na wat asfalt belandden we op ons eerste zandpad van vandaag, buitengebied, bomen genoeg, dus even toiletteren. Daarna bespreken we uitgebreid "de plastuit" en de zin en onzin daarvan. En links...... het bos in, maar niet voordat de grote zwavelzwam voor ons heeft zitten mooi wezen. Even later fotograferen we de eikenprocessierupsen die over de boomstam marcheren en hebben we ons eerste praatvolk alweer te pakken. Laat de beestjes lekker lopen hier, wij gaan doorrrr.....

Na de zeven dwergen en Sneeuwwitje begroet te hebben babbelen we de komende kilometers over het feit dat we, zoals Brigitte het noemt, structuurkippen zijn. Elke week loopt een ieder van ons op haar eigen plaats (of BB wijst mij wel de juiste 😁) en is de taakverdeling tussen ons helder en duidelijk, wel zo prettig 😂. En dan niet te vergeten de water- en zon-schaduw-selfies die wekelijks de nodige giga's op onze phones innemen. Ach, iedereen heeft wel wat autistische trekjes, de één iets meer dan....   
Na de eerste mooie kilometers is het ook goed rusten op de bank die BB in het vizier krijgt, maar eerst nog even een plaatje schieten van het leuke vogeltje op het hek. Het wordt zelfs nog gezelligere wanneer de huiskat van de overburen, Oosterdorperdiek 4, ook nog even op de koffie komt. 

Daarna gaat het verder over asfaltweggetjes en zandpaadjes tussen de weilanden en boerderijen door. De zon heeft de temperatuur al op 24℃ gekregen en het zweet zoekt z'n weg langs mijn lichaam naar het laagste punt. Bij deze temperaturen denken we terug aan vorig jaar, toen waren er momenten en dagen bij dat zelfs de koelkast volledig uitbleef. We kieren dan vandaag ook van genot als er een woeitje voorbij komt racen of de wolk even verstoppertje speelt met luie Everdina. 
Eenmaal weer op het asfalt, Meddoseweg, hoopt Brigitte vandaag wel in Zwolle te komen, daar het onze vorige wandeling hier niet gelukt is. Maar ik moet haar teleurstellen, ze moet het doen met een selfie met heeeeeel ver in de verte het plaatsnaambord Zwolle. Helaas, er kan dus niet opgeschept worden dat we vandaag helemaal naar Zwolle zijn gewandeld 😕.

Wij betreden weer bekender terrein, het schouwpad langs de Groenlose Slinge. Vonden we dit pad de vorige keer al mooi, vandaag is het zeker zo prachtig. Het gras staat hoger, we lopen nu tegenovergesteld van toen, we weten waar "ons rustpunt" (we willen weer daar zitten waar we toen zaten natuurlijk, gewoon, gewoonte 😆) op ons wacht en dat we de nodige bruggen tegenkomen. Wat ook wel een prettige bijkomstigheid is, BB hoeft vandaag niet naar kikkers te zoeken, die horen we niet, die waren er toen niet en nu nog niet. Dus doorrrr......  Dik anderhalve kilometer verder op, onze lunchplek. Heerlijk rustig, geen verdere wandelaars of welke avonturiers dan ook, alleen wij, water, bomen, schaduw, lunch en vallende teken. Wat relaxed! (Nee, waren geen teken, die vallen niet uit bomen (!), leken ze op (pikzwart waren ze), maar wat wel.....?) 

Na een goede checkbeurt bij elkaar, gaat het verder langs de Groenlose Slinge. Brigitte kan het toch niet nalaten af en toe het water af te speuren en als er dan geen kikker is waar ze haar emoties in kwijt kan, dan is het wel de meerkoetfamilie. Bij het zien van een echtpaar waterkip met kind merk ik op dat één baby toch wel zielig is, waarop BB weer lekker uit de hoek komt en op d'r droogst zegt: "ja, de rest kon niet zwemmen." 😂😂 Terwijl ik al lachend dit citaat in mijn dictafoon noteer 😉 (anders ben ik het kats kwiet wanneer ik mijn blog ga schrijven), schiet er opeens ongezien een blaffende bordercollie op mijn pad. Gelukkig was het schouwpad breed, anders was ik van schrik in de plons belandt. Het beestje is zo lief om mij een paar meter te begeleiden en wanneer ie doorheeft dat alles weer tot bedaren is gekomen sprint ie onder het gaas door naar zijn baas, de boer.

Van de Groenlose Slinge gaan we verder langs de Beurzerbeek. Parallel loopt hier ook een fietspad en daar gaat even mijn voorkeur naar uit na zoveel kilometer hobbelig schouwpad. Even stapt Brigitte mee, maar ze is al snel afgeleid en speurt enkele meters het water af naar kikkers en zwemmend gevogelte. Gelukkig, er bestaan ook meerkoetfamilies met meerdere roodsnavelige babies 😊. 
Wanneer het fietspad, Garversbultenpad, afbuigt gaan we weer verder langs de beek en lezen ons in bij de uitkijktoren  Vandaag besparen we ons de moeite van het klimmen, al was het maar een klein torentje, 't is warm en we willen over zijn voor de beloofde donder en bliksem. De laatste 500 meter schouwpad struinen wij achter een familie aan, waarvan de jonge dame met een grote telelens vast de prachtigste foto's heeft gemaakt van de meezwevende roofvogels boven het bos en de weilanden. Ik leg mijn compact cameraatje nog een keer aan naast haar bij het fotograferen van een zwaan die alsmaar onder het wateroppervlakte tuurt. Ja, ik benijd d'r wel een beetje, maar nog meer meesjouwen......

Goed, asfaltweg, laatste kilometer voor ons. Alles gaat zoals geplant, lekker tempo, nog droog en zonnig, heel voorspoedig en voorspelbaar. Wat kan er nog mis gaan? Nou, de laatste linkse afslag misschien? Ja ja Brigitte, je vroeg het me nog 😐. Ik zei nee, we moeten de Hilteweg op. Maar ja, die beliepen we al en ik had de teugels van Guru ietwat laten vieren...... tja..... Maar linksom of rechtsom, wij hebben Meddo weer gevonden en wat wacht ons..... Café Spiekerman! Wat kan een mens blij zijn met een radler (of voor Brigitte, een sinas). 
Terwijl we op onze sorbets wachten, stemmen we de agenda's nog even op elkaar af, want dan is het maar weer lekker voorspelbaar, duidelijk en gewoon 😃. Wij structuurkippen genieten samen nog een klein uurtje na van deze warme, prachtige (en nog steeds droge) dag op een steeds drukker wordend terras en verheugen ons al op de volgende route. 

Wanneer we het terras verlaten hangt er een grote plattegrond aan de muur van het café en Brigitte wijst alvast enkele stukken aan die we nog moeten bewandelen. Volgende keer dan maar? 
P.s. de wit-rode markeringen onderweg zijn van het Noaberpad en de geel-rode van het Scholtenpad. Dus we kunnen zo ergens aansluiten en verder wandelen na deze Trage Tocht Winterswijk-Meddo, Brigitte. 

Ter info voor de niet vaste lezers

Jouw kant = links
Mijn kant = rechts

* Wanneer een link verwijst naar een 🐖, is dat geen belediging, maar dat is BB's grote liefde (en nee, wordt niet haar man mee bedoeld)

Klik op de gekleurde woorden dan wordt er een link geopend ter info, onzin of om gewoon..... 

Verder verzin ik (ook BB wordt er al goed in) nog wel eens rare woorden waarvan ik (we) echt wel weten dat ze niet bestaan, want ook ik heb autocorrectie op mijn pc 😂.

Het onderschrift wat de coronaregels betreft vermeld ik vanaf nu niet meer, die zijn terug te lezen op mijn vorige blogs en anders neem van mij aan, löp wa los!

2020-06-09 | De lelijkste

Of minst mooie

Mijn lieftallige wederhelft moet in Nijmegen zijn vandaag, dus even meeliften en ik ga een stukje Romeinse Limespad lopen. Liefst zou ik weer aanhaken in Kleve, maar Duitsland voelt nog niet zo lekker, de andere kant dus maar op. Arnhem, ik kom eraan!

Start 9:19 uur vanaf de Zandsestraat in Bemmel. Vrijwel direct loop ik een natuurgebied in, Het Neveldveld. Links vele rijen kassen met .... wat eigenlijk? Ik volg even het water en bij de brug gaat het al mis 🤔. Huh? Rechts en voor me een wit-rode markering. Goed, immer gerade aus dan maar. Guru deelt deze mening niet, maar die lap ik aan mijn wandelschoen en loop lekker tussen de fruitbomen door. Uiteindelijk komt het altijd weer goed, zo ook nu 🙃.

 

Goed, tot zover was het leuk, dikke kilometer Betuwe. Vanaf nu..... ja, wat zal ik er van zeggen? Loop gewoon door, blik op oneindig en gaan, zet die stappen, je moet tenslotte naar het eindpunt, nog dik 17 kilometer verderop. En blijf hopen dat het mooier en leuker wordt. Maar dat wordt het nog lange niet, nog lange niet......

Maar denk positief! Mijn gedachtes; “Als ik de camino loop zal er ook wel eens een minder leuk stuk zijn en moet ik ook door!” “Het Pieterpad heeft niet één zo’n saaie, zeg gewoon lelijke, route.” 

Nu vind ik deze route niks, maar bedenk als je het hele Romeinse Limespad in één keer achter elkaar loopt, zoals ik het Pieterpad heb gedaan, dan is een keer een minder mooie route niet zo erg, want morgen wordt het mooier en gister was het prachtig. Zoiets. Maar nu..... aan alle Romeinse Limespadlopers, loop deze niet! Sla gewoon over, neemt niemand u kwalijk.

Maar “ieder nadeel heb z’n voordeel”, ik had stevig de pas erin! En da’s wel eens anders 😊. Wanneer ik eindelijk de kerk van Elst zie verschijnen fleur ik wat op, al is dat maar voor heel even, want de weg er naar toe 😫😬. Gelukkig slaat de kerkklok 11 uur wanneer ik ‘m bereik en loop ik iets verder dan de eigenlijke route en beland zo maar op een terras. 🤗🍰☕️

Rondje om de kerk leidt naar de Mozartstraat (ach, wie kent ‘m niet) en die ‘s heel lang en lelijk. Het volgende stuk; De naam beloofd wat, Het Romeinse Lint, maar da’s dan ook alles. Eenmaal in Arnhem wordt het er niet beter op. Links, rechts, maakt niet uit waar, hier hebben die Romeinen echt geen plezier beleefd, geloof me ☹️. Er is nog geprobeerd het wat leuker te maken door de route langs wat huizen aan een grote waterpartij ('t Vlot) te laten lopen, maar de bordjes-/stickerplakker was ook het pad hier al kwijt, of ligt 't aan mij? 

Yes, groen, gras, water, buitengebied, schouwpad. Dat laatste is vaak niet mijn favoriet, maar nu meer dan welkom. Gelukkig 🙃 heb ik nog een kleine tien kilometer te gaan, nu begint het leuk te worden 🤗. Helaas, pad op, asfalt over ☹️😖, maar de komende kilometer is ook zo slecht nog niet. En...... er staat een bankje, ook wel fijn bij 14 km.  

Mijn Apple aan het sap, ik ga voor de broodzak en kijk wie er zoal passeren. En dat zijn er nogal wat. Alle varianten plus één hele irritante nieuwe vader met vrouw achter de kinderwagen en een defecte volumeknop. Waarom moet de rest van de wereld, goed, de Betuwe of is het al Liemers (?), meegenieten van zijn gesprek met één of andere collega of werknemer? 🧐☹️😖 Besteed aandacht aan je vrouw en nieuwgeboren baby!

En doorrrrrr........ 

Ik verlaat de optrekjes met rieten daken (de eis hier blijkbaar) en stort me op de saaie komende kilometers. Nog maar 5 te gaan! 🙃

Het mooiste (nou, één na ....) is toch echt voor het laatst bewaard, bij de waterzuivering rechtsaf. Eén of andere 🐒 heeft hier een soort van park aangelegd. Totaal mislukt, al is het wel groen, dat dan wel. Na een paar honderd meter gaat ‘t pad linksaf, de eindstreep voor vandaag, en gehaald. Rechts is pannenkoekboerderij De Steenen Camer (met C, geen K meneer wandelnet!), lekker gesloten 😂🤣😂. Maar mij maak je niet meer gek na zo’n route, lange leve de inhoud van mijn kleine vriend, ik zit het wel ff uit op de picknickset hier tegenover en wacht tot mijn ridder mij komt redden.

Nog nooit eerder heb ik zo'n vreselijke route gelopen, maar da's natuurlijk mijn mening en beleving. Zo zie je maar, voor alles is een eerste keer. Voordelen van deze dag: ik heb wel weer 19 km bij mijn teller geteld (en heb ik het Aamsepark zelfs nog niet eens meegewandeld (heerlijk rustig park 🧐☹️😖 met een school schreeuwende kinderen), ik heb de dag sportief doorgebracht, ik heb altijd de foto's nog en ik hoop er weer een leuke blog over geschreven te hebben. Kortom, was weer een positieve dag 😂. 

Ter info: Ik respecteer en hanteer de regels m.b.t. het coronavirus daar waar nodig is als het vreemden/passanten betreft. Daarnaast kan ik prima zelf mijn eigen grenzen bewaken waar nodig. Hopelijk voorkom ik hiermee dat enigen van u denkt dat ik roekeloos te wandel ga, alles behalve dat!

2020-06-06 | Op de sloffen

Nog nooit van gehoord 

Vandaag heeft Brigitte één van mijn voorgestelde routes gekozen, Landgoedwandeling Dorth en Joppe. Geen idee waar Joppe of Dorth ligt, laat staan wat het ons te bieden heeft. Stel je voor, vroeger, moest je eerst de landkaart pakken, index napluizen, route opschrijven of in de ietwat modernere tijd, routebeschrijving uitprinten. Nee, dan hebben we het nu maar gemakkelijk, lang leve TomTom, Google maps of welke knappe wegwijzer en smartphone dan ook. Goed, wij hebben Joppe gevonden en zijn gestart nog voordat de kerkklok van Joppe 8:56 uur sloeg (helemaal van 't padje hier). 

Wij verdwijnen direct over het spoor links het bos in. Leuke kleine paadjes, vingerhoedskruid, waterdruppels, een enkele paddenstoel en een boomstronk met een rood pinnaaldje wacht ons op. Die laatste werd natuurlijk weer door BB gespot, zij draagt geen bril, en ziet altijd alles wat opvalt en erg klein is. Daarna volgen de meest leuke, mooie, grote, nog mooiere en/of groter optrekjes, kortom, weer een drukke* dag voor ons 🚚🚚.  Maar da's ook het enige drukke van deze hele dag, want qua kilometers is het er één voor op onze sloffen en voor mij als Guru-wijs-de-weg-muts is het bijna alsmaar rechtdoor 👉👉. Terwijl wij wegkwijlen bij al het moois dat Gelderland en de Achterhoek ons te bieden heeft, nemen we al stappend de afgelopen week nog even door en zo weet ik dus dat BB iets lekkers in de rugzak heeft! Maar eerst nog even het mooie Stayokay "De kleine Haar" voorbij.

Koffietijd! We nemen het er van, koffie met mojitocake! Beide hebben we geen idee wat een mojito eigenlijk is, ja een drankje/cocktail, maar verder dan dat komen we niet (leeftijd? 😉). Na raadpleging van Google proberen we nu nog de smaken te onderscheidden. Ja, lemon...... maar munt, rum 😏? Maar ach, was echt wel lekker. En doorrrr....... Huize Dorth wacht op ons. Bij het zien van vijf ooievaars in de voortuin, lopen wij graag even iets verder door om een leuk plaatje van het geheel te kunnen maken. Terug, de Kasteelweg op om vervolgens links het Landgoed Dorth te betreden. Een prachtige wandeling volgt. Mooie paden door een fijn fris bos met stroompjes, beekjes, vennen, vijvers, vlonders en bruggetjes (de ene ietwat steviger dan de ander). En is er water dan speurt Brigitte naar haar vrienden, maar helaas, geen gekwak hier. Zo lieten ook de één of andere salamander en de prachtige ijsvogeltjes ons volledig in de steek. Maar ook zonder hen is dit een heel mooi stukje natuur en doen wij er weer eens enige tijd over om alles goed in ons op te nemen, onze boshut uit te proberen en alle overige flora en fauna te bestuderen en vast te leggen.

 

Via de Kasteelweg verlaten wij weer dit landgoed en zien we de lucht steeds meer betrekken. Vandaag ben ik vanzelfsprekend in bermuda met vest en Brigitte heeft haar benen aangedaan en haar dunne softshell. Al wat plastic is, en ook maar iets tegen de regen zou kunnen doen, dragen wij bij ons en dat zal op korte termijn tevoorschijn gehaald worden zo te zien. Wanneer we op het volgende bospad lopen wordt er van hoog uit een boom hard geschreeuwd om eten. De deur staat nog open, dus vader of moeder bonte specht kan ieder moment weer thuis komen (hij/zij vloog al rondjes). Wij blijven even wachten en kijken toe. Helaas wordt het wachten beloond met steeds meer wind, zeg gerust grote woei. 

Het bospad is bijna ten einde, voor ons wacht asfalt, regen en geen beschutting, dus kiezen we voor de komo en een boom om te lunchen en te schuilen. Zo snel als mogelijk settelen we ons in regenjack, regenponcho en paraplu. Dit wordt een heel knus lunchplekje en dito lunchpauze en wat een geluk vandaag, we zijn eindelijk eens op tijd met inpakken!  Na de hagel en de storm komt de regen, nog meer regen, kan altijd harder en meer......... en wanneer wij de buikjes vol hebben is de lucht weer geklaard. Eenmaal op de Jufferdijk zien we de grote plassen langs het asfalt en prijzen wij ons gelukkig dat we op de juiste plek halt gehouden hebben.

De nodige meters asfalt volgen met af en toe zelfs een auto met een ietwat zware rechtervoet. Iets minder mag wel fijne automobilist, ook wij hebben lijf en leden lief. BB is zo verstandig en dirigeert ons het schouwpad op (dan zwaait ze met haar handje..... 😂😂) en belandden we tenminste veilig daar waar we naar toe moeten. Met wat kluunwerk komen we ook het volgende bos door, veilig en wel. Zelfs onze sanitaire stop hier plannen we geweldig goed, want net wanneer we de toiletdeur achter ons sluiten worden we begroet door een groep mountainbikers. BB weet de situatie weer fijn te omschrijven, ik citeer: "Geluk is met de dommen" 😆. En doorrr...... we bereiken landgoed 't Joppe. Huisje is leuk, ook dat van het personeel, maar nog leuker, het poeltje met de groene levende wezens, kikkers genaamd. En wie springt er dan een gat in de lucht (goed, niet de lucht maar langs de waterkant)? Na heel wat zoekwerk wijst Brigitte mij op een hele familie die verstoppertje spelen tussen het riet. Ik leg ze vast, maar ga door voor de prachtige waterlelies. En wat zit daar op het blad....... en dat blad...... en die...... het waren er meer dan zeven in deze sloot op stand.

Na ons theekransje met uitzicht op dit leuke optrekje en in goed gezelschap van een kudde, school, roedel...... vliegen zetten we de pas erin voor het laatste stukje. Al gauw staan we oog in oog met Onze Lieve Vrouwe Tenhemelopneming te Joppe. We buurten hier even, kletsen in gedachten nog even met hen waar we een kaarsje voor opsteken, en na wat fotootjes gemaakt te hebben, lopen we weer richting spoor en auto. Het zit er weer op, we hebben er dik 16 km van gemaakt. Weer en wind, hagel en regen, zon en wolken, thee en koffie, cake en koek, plastic en paraplu, koetjes en kalfjes, zin en onzin .... alles was weer aanwezig vandaag. Het drukt bij ons nimmer de pret, wij gaannnnnn....... op naar de volgende. Welke? Wacht maar, BB appt wel snel 😁.

* Wanneer wij leuke optrekjes zien, willen we altijd verhuizen 😀. Dus soms zijn we daar heel druk mee.

Ter info: Wij respecteren en hanteren de regels m.b.t. het coronavirus daar waar nodig is als het vreemden/passanten betreft. Daarnaast kunnen wij prima zelf onze eigen grenzen bewaken waar nodig. Hopelijk voorkomen we hiermee dat enigen van u denkt dat wij roekeloos te wandel gaan, alles behalve dat!

 

2020-05-30 | Walking on sunshine

Witte voetjes 

Het is weer zaterdag 😎😎! Tijd om de beentjes te strekken, lekker te beppen, goede gesprekken, cultuur snuiven, flora en fauna spotten, koffie- en theetijd en heel veel relaxen ('t is tenslotte weekend). Klokslag negen uur vertrekken we vanaf TOPpunt Beneman in Vragender onder luid slaan van de kerkklok. Brigitte bevestigt het dit maal, wil niet weer toegelachen 😀 worden. Twee andere wandeldames lopen één van de routes van het TOPpunt, dus lopen wij vandaag rechtsom (zo voorkomen wij voorlopers*). Al snel lopen we tussen het groen wat weilanden heet. Onze eerste cultuursnuiverij begint bij een leuk ogend houten hutje. De info meldt Schuilhut de Leemkoele. De voorkant is al leuk, maar daarachter wordt het nog leuker. Na wat plaatjes geschoten te hebben moeten we door, hoe leuk het hier ook is om even te zitten relaxen, maar mag niet, Brigitte beslist 😩! Doorrrr......

De Meddoseweg loopt tussen de weilanden door, boerderijen her en der, veel groen met een prachtige blauwe strakke lucht. De zon 🌞 maakt alles nog vrolijker dan we zelf al zijn. Tot hier lopen we nog gelijk op met één der routes van TOPpunt Beneman, met de rode paaltjes, maar onze wegen scheidden nu. We hebben geen idee hoe lang die route is, daarvoor moeten we later Google even raadplegen.
Wanneer we de tingeling 🚂 in zicht krijgen vliegen onze gedachten terug naar het moment dat Brigitte deze benaming bedacht. Voor haar** gelden gewoon andere woorden voor vrij simpele dingen. En zo prakkiseren we wat kilometers verder, klets ik met 't zwarte schaop (tja, iemand moet het doen toch?), kijken we even goed uit bij het oversteken van het drukke fietspad (geen trapper te zien), zeg ik de koeis 🐄🐄 ff gedag en staan we oog in oog met de Beerninksweg (hoe toepasselijk, weer familie ("aangetrouwd (hoor) wordt nooit geen eigen.").

Vanaf hier gaan we aan de overzijde de Groenlose Slinge heel lang volgen, maar niet voordat wij onze eerste water-brug-selfie gemaakt hebben. Eigenlijk is elke wandeling van ons super voorspelbaar en misschien vinden we het daarom wel zo'n leuke bezigheid 😋😊😂. Langs de komende kleine drie kilometer Slinge groeit nog meer groen, soms best hoog. Wat verder nog groen is en waartoe Brigitte zich altijd zeer aangetrokken voelt, zijn de kikkers 🐸🐸, maar hier kwakt en kwekt niet zo veel. De keren dat we even echt op zoek gaan is het uitkijken geblazen, want waar stopt het groen en begint de plons? Stiekem lachen we elkaar dan al uit voor het geval dat......😂😂

Brigitte regelt (en telt) de kilometers, de pauze en de koffie. En is er geen bankje, dan is er nog een komo. Ons koffieplekje is daar waar rechts een stuw ligt, wat bomen staan, ietwat schaduw voor onze bolletjes is en ons uitzicht weer beloond wordt. Tijd voor de inhoud van onze kleine vriend. En wat nemen wij zoal mee op onze dagtochten? Vaak lees ik deze vraag op FB, helemaal nu de horeca gesloten is. Goed, wat slepen we (ik in deze) mee: Twee thermoskannen thee, lunchpakket brood of bak salade, appeltje of ander gesneden fruit in een bakkie, zak water, vandaag stroopwafels en choco kanjers. En qua non-food: powerbank met twee oplaadsnoertjes in een etuitje (want ik krijg alles kapot!), schoap, tape en pleisters, schaartje, brillenkoordje, merino wandelsokken, zonnebril, wondzalf, plastic zakje, vochtige doekjes, theedoek (tafel moet altijd gedekt worden), plastic wegwerpponcho, 

Onze cafeïne is weer aangevuld, koeken zakken naar de maagjes en wij struinen verder langs de Groenlose Slinge. Heel in de verte speuren we iets van een grijzende "ouwe" citroënachtige wagen, je weet wel, zo'n oud nostalgisch gebakje uit een leuk Frans vakantiedorp. Naarmate we naderen zien we dat we er wel flink naast zitten en het een slangen-water-oppomp-wagen 😊 is. We lachen ons zelf even goed uit 😂😂 en zien de boer rechts in het weiland druk bezig met iets...... En het wordt nog drukker, want er scheuren nog even twee taxibusjes langs de rand van het land. Wat hiervan de bedoeling is......???
Bij het betreden van het asfalt van de Oude Winterwijkseweg moet er weer cultuur gesnoven worden, dit keer over Prins Frederik Hendrik (iets met het Spaanse leger en 80 jaar).

Een stukje asfalt volgt, fietsers hoeven wandelaars hier niet te ontwijken 😕, we passeren de eendenbroederij Groot Stikken (volgens mij is Groot kleiner dan Klein zelf 😉), Brigitte spot haar grote liefde en ons pad gaat links de Zwolseweg in. Na enkele meters asfalt volg ik gedwee BB naar het schouwpad, anders zijn we straks de plooien uit onze bermuda's nog kwijt 😐. De Zwolseweg gaat verder aan de andere zijde van de Winterwijkseweg en na onze boel verhuisd te hebben naar grote boerderij met tennisbaan, mogen we weer even zand happen. Ik roep van achter (op zand lopen we vaak achter elkaar, de stevigste ondergrond zoekende) altijd de eerstvolgende weg of afslag toe naar Brigitte, zodat zij de juiste afslag kan nemen. Maar voordat we rechts gaan, mag er geluncht worden op een leuk bankje aan linkerzijde. 

Vandaag is Brigitte diegene die ons van een gezonde smoothie voorziet, volgende week mijn beurt. En zo houden wij onze band gezond en in evenwicht 😎. Wij in de rust, voetjes even luchten en in de zon, want die kunnen nog wel een kleurtje gebruiken, net als mijn bovenarmen. 't Wordt net als vorig jaar na mijn Pieterpad, alles bruin behalve daar waar mijn overheerlijk, fijne, oncharmante wandelkleding mijn huidje bedekt (Hoera Akela! 😂).
Na heel wat goedemiddagjes aan onze oudere medemens en jonge scooterrijders pakken we in en lopen weer naar de tingeling (en die komt ook nog!). 't BB Böske (ze heeft gewoon een eigen bos die Brigitte) passeren we en al gauw weten we bijna zeker waar wij onze vakantie wel eens door willen brengen. Al was het alleen al voor de leuke huisjes op deze prachtige plek met dito uitzicht. Papa's lopen met kindjes bij poeltjes, mama's zitten met baby's bij badjes en opa's maaien gras en ruimen de schuurtjes in. En zo geniet een ieder van deze mooie dag op hun eigen manier. Wij gaan nog ff stappen!

Al gauw is het gedaan met de rust en dat kwam niet (alleen) door de kleine kleuter, die onder toezicht van pa, z'n kleine motor naar het crossterrein scheurt met een gigantische rookpluim vanuit de mini uitlaat. Wij zijn bij de Engelse Schans belandt. Hier moet ook een uitkijktoren staan, ergens 😶. Weer een cultuurmomentje, eerst enkele kleine trappetjes op en daal, dat was ooit de gracht, en we kijken uit over een groot dor grasveld waar heeeel vroeger de tenten van de soldaten hebben gestaan. Goed, ik Google thuis wel even verder! Hier komt in ieder geval de herrie niet vandaan. Wanneer we enkele meters lopen, duikt de uitkijktoren ineens voor ons op 😊. Hij heeft zich ontzettend goed verstopt tussen alle bomen hier. En nu we er toch zijn, kimmen! Eénhonderdvijf treden verder zien we de herriemakers crossen op de heuveltjes van het crossterrein. Brigitte geeft aanvullende info en weet mij te vertellen dat dit terrein ook gebruikt wordt voor de Zwarte Cross (sorry Achterhoekers, niet mijn ding). 

Wanneer we de nodige foto's hebben gemaakt, de diverse plaatsen, kerken, bomen en wat al niet meer hebben bewonderd, dalen we af en al gauw lopen we aan de andere zijde van deze herrie en vinden een bankje voor de theepauze. Enkele viervoeters met baasjes begroetten ons en een enkele autobestuurder geniet blijkbaar van het mulle zand (wij happen wel). Gelukkig hebben we nog thee om te spoelen. Het zandpad komt uit op asfalt, maar na de brug gaan we verder op het schouwpad langs een vrijwel droge sloot. De laatste foto's van weiland, lucht en bomen en rustig aan betreden we bewoonder gebied. Bij het loonbedrijf langs de Achterhoekse hunebedden (onze rare humor, grote berg keien), naar de waterpomp waar de waterleiding nog aangelegd moet worden blijkbaar (had zo graag even mijn handen onder de kraan gehouden) door naar de ruïne van de Sint Jakobskapel. Best grappig zo'n geval in je voortuin. Nog een bocht, Brigitte weet nu de weg zonder mij en Guru en herkend haar eerder gereden weg van deze ochtend. En zo staan we weer bij de auto en luid weer de kerkklok, inmiddels 16:00 uur. 

Zo zie je, onze wandeldag is ook altijd een dag van genieten en relaxen. Haast komt niet voor in ons vocabulaire, genieten staat voorop! En genieten is lachen, ook om elkaar wanneer een ieder van ons over een klein steentje (Hoe dan? 😆) bijna op haar bek gaat. Maar onze witte voetjes hebben de eindstreep weer op hun wandelsokken gehaald dus op naar...... Vorige week, eer het weekend toen om was, appte BB mij al met een nieuwe route, gisteren was ze zelfs nog sneller 😲!! Ik ga het deze week even met mezelf overleggen en dan app ik Brigitte de start plek wel door, "Es así de simple"😍. 

* voorlopers: lees wandelaars die voor ons lopen, dus achterlopers zijn ..... precies!

** tingeling is trein, mijn kant is links, jouw kant is rechts

Ter info: Wij respecteren en hanteren de regels m.b.t. het coronavirus daar waar nodig is als het vreemden/passanten betreft. Daarnaast kunnen wij prima zelf onze eigen grenzen bewaken waar nodig. Hopelijk voorkomen we hiermee dat enigen van u denkt dat wij roekeloos te wandel gaan, alles behalve dat!