Fijn hé, lekker dichtbij huis aan de wandel. Iphone helemaal in z'n nopjes nu ie pas om 07:30 uur alarm hoeft te slaan, rugzak fijn uitgeslapen, Camelbak lekker lang droog gebleven en ook ikzelf happy, want 't is maar 13 min. rijden naar het beginpunt. Dat laatste is nog wel een dingetje 🤔. Het startpunt is totaal onbekend bij mijn routewegwijsapp Kaarten. Dat ligt ditmaal niet alleen aan mij, want als ik Brigitte de weg had laten kiezen was mijn startpunt bijna 40 min. verderop geweest. En vind daar maar eens de Trage Tocht Hettenheuvel terug 😏! De GPX route heb ik vanochtend nogmaals gedownload, voor de zekerheid, want als ik naar mijn Guru kijk en al die gekleurde lijntjes zie, ben ik er niet heel erg van overtuigd de juiste te hebben en of het wel de meest recentste versie is.......? Ja, er veranderd nog wel eens een punt in een route vanwege drek, blub of welke andere reden of obstakel dan ook. Om wat orde in mijn gekleurde lijntjes Guru te brengen verwijder ik reeds oudere toegevoegde routes en wijzig deze route van blauw in rood, zodat ie maar goed opvalt. En zo krijg ik het startpunt goed in 't vizier en samen met mijn diepvries Twingo gaat het richting Zeddam. De ochtend ontwaakt prachtig met een koud vaag zonnetje dat d'r uiterste best doet tussen de sluierwolken door. Vlak voordat ik Zeddam bereik sluit BB zich aan met haar PC-Hoofdtrekker en daarmee rust weer alle verantwoording van de juiste startplek vinden op mijn schouders. Doe je goed BB 😍!
Wij starten net iets verderop dan beschreven, daar waar het goed parkeren is, en vanwaar we zo de route oplopen. De St-Oswalduskerk heet ons op ons vertrouwde tijdstip welkom en BB beslist dat we rechtsom gaan vandaag. En zo slenteren wij in kalm tempo het dorp uit en het open veld tegemoet. Het is heerlijk koud, -1℃. Het rijp glinstert als geslepen glassplinters op de rikkepoal'n die langs de weg staan. Flinterdunne laagjes ijs op enkele plasjes water kraken kapot onder onze schoenen. Het is een mooie winterdag. Met volle teugen genieten wij kletsend het Zeddamerbos in en spannen we de kuiten aan wanneer het gaat heuvelen. BB heeft altijd de leiding op zo’n dag, ik volg en dirigeer haar samen met onze beste vriend Guru de juiste richting op. Even komen enkele routes samen in Guru en kleurt het zwart, rood en oranje op mijn scherm. Hier staan nl al meerdere voetstappen van mij, maar ook Pieterpad-stappen van BB. We volgen het oranje en klimmen de heuvel op in gestaag tempo. Mijn longen protesteren luid, maar BB beslist wanneer ze een uithijgmoment verdienen 😐. Als we een uitkijkpunt spotten en bestijgen om heel in de verte mijn huis te zoeken kan ik ff op adem komen. Pffff toch de crosstrainer maar weer op de komende weken.
Wij starten net iets verderop dan beschreven, daar waar het goed parkeren is, en vanwaar we zo de route oplopen. De St-Oswalduskerk heet ons op ons vertrouwde tijdstip welkom en BB beslist dat we rechtsom gaan vandaag. En zo slenteren wij in kalm tempo het dorp uit en het open veld tegemoet. Het is heerlijk koud, -1℃. Het rijp glinstert als geslepen glassplinters op de rikkepoal'n die langs de weg staan. Flinterdunne laagjes ijs op enkele plasjes water kraken kapot onder onze schoenen. Het is een mooie winterdag. Met volle teugen genieten wij kletsend het Zeddamerbos in en spannen we de kuiten aan wanneer het gaat heuvelen. BB heeft altijd de leiding op zo’n dag, ik volg en dirigeer haar samen met onze beste vriend Guru de juiste richting op. Even komen enkele routes samen in Guru en kleurt het zwart, rood en oranje op mijn scherm. Hier staan nl al meerdere voetstappen van mij, maar ook Pieterpad-stappen van BB. We volgen het oranje en klimmen de heuvel op in gestaag tempo. Mijn longen protesteren luid, maar BB beslist wanneer ze een uithijgmoment verdienen 😐. Als we een uitkijkpunt spotten en bestijgen om heel in de verte mijn huis te zoeken kan ik ff op adem komen. Pffff toch de crosstrainer maar weer op de komende weken.
Goed, we dalen weer en smokkelen een klein stukje van de oranje route af door 't voor het zwart van het Pieterpad te verruilen, om uiteindelijk op hetzelfde punt te belanden. En zo lopen we het bos uit en opener veld in. Het winterse plaatje is er dan meteen één uit een boek van Anton Pieck en we maken een paar mooie plaatjes (al zeggen we ‘t zelf). We gebruiken zelfs mijn handige selfiestick. Hij heeft z’n pootjes gespreid om ons, met zelfontspanner, leuk vast te leggen. Na enige tijd en wat overleg zijn we het er over eens dat de 10 seconden wel voorbij zijn ...... toch.... 🤔🤔 En doorrrrr….. richting het Natuur Theater. Of niet…….🤔🤔? Iets in mij zegt me dat de korenmolen wel heel dichtbij is nu. Stukkie verderop, twee hoekjes om, staan onze bolides. Hmmmm…. Ik gooi dit probleem gelijk maar in de groep en samen speuren wij Guru af op mijn Iphone. Niet lang heb ik nodig om te zien waar 't fout is gegaan........ 't is duidelijk, ik ben kleuren- en/of stekeblind, blond of eenvoudigweg KI (kunstmatig intelligent 😊)! Hier hadden we helemaal niet moeten staan, laat staan wandelen 🙈! Ik ben de kluts¹⁾ totaal kwijtgeraakt onderweg, want we staan op een oranje route (en al enige tijd ook) terwijl we toch echt op de rode zijn begonnen. Gelijk begint mijn grijze hersencel in oplossingen te denken en besluiten we de kortste weg te nemen om weer op het rode pad te belandden. Brigitte wuift deze misser gelukkig luchtig weg en geniet nog steeds van deze dag, de reeds gemaakte foto's en mijn gezelschap.
Koffietijd! Bijna! Eerst gaan we op speurtocht bij een ietwat modern uitziend gebouw dat mij en Guru totaal onbekend voorkomt. Wanneer ik zie dat Vitens de eigenaar is valt bij mij het welbekende kwartje en vertel ik BB wat ik weet van het water en de heuvels van hier. Na dit culturele uitje nemen we plaats op een bankje dat mooi fonkelt van de rijp. De komo, muts en Buff houdt onze derrieres wel warm, de rest doet de warme chocolademelk met rum wel. En niet te vergeten....... met chocoladetulband overgoten met roze fondant en afgewerkt met roze hartjes. Zie wel dat BB niet boos op me is 😊. En wanneer we de route weer voorzetten en ze gelijk de omgeving afspeurt en geel/oranje ziet, weet ik 't helemaal zeker.
Een paar stappen verder betreden we weer de rode Hettenheuvel-route. Vanaf nu maken we eens onze "eigen route", want als we aansluiten op rood dan wordt het wel een hele lange dag. Ik leidt ons via het Bergherbos naar hogere gebieden, op naar de Rijsberg (76 mtr boven NAP), klimmen dus! Wanneer we onderweg een ijzer sculptuur zien staan laat ik daar mijn wandelsteen achter op een hoopje blad, dat BB zo weet te boetseren dat de muis blijft staan om ook van deze fraaie omgeving te kunnen genieten. Onderwijl geef ik nog wat geschiedenisles en kunnen mijn longetjes wat op adem komen. Op naar de Keurvorstenheuvel (82 mtr boven NAP)! Want mocht je nu denken dat we ons er nu met een Jantje van Leiden vanaf maken, echt niet! Voor straf wordt er nog meer geklommen, gezweet en naar lucht gehapt. En zo heeft ieder nadeel z'n voordeel en bewandelen we de kleinste paadjes van dit magnifieke bos.
Koffietijd! Bijna! Eerst gaan we op speurtocht bij een ietwat modern uitziend gebouw dat mij en Guru totaal onbekend voorkomt. Wanneer ik zie dat Vitens de eigenaar is valt bij mij het welbekende kwartje en vertel ik BB wat ik weet van het water en de heuvels van hier. Na dit culturele uitje nemen we plaats op een bankje dat mooi fonkelt van de rijp. De komo, muts en Buff houdt onze derrieres wel warm, de rest doet de warme chocolademelk met rum wel. En niet te vergeten....... met chocoladetulband overgoten met roze fondant en afgewerkt met roze hartjes. Zie wel dat BB niet boos op me is 😊. En wanneer we de route weer voorzetten en ze gelijk de omgeving afspeurt en geel/oranje ziet, weet ik 't helemaal zeker.
Een paar stappen verder betreden we weer de rode Hettenheuvel-route. Vanaf nu maken we eens onze "eigen route", want als we aansluiten op rood dan wordt het wel een hele lange dag. Ik leidt ons via het Bergherbos naar hogere gebieden, op naar de Rijsberg (76 mtr boven NAP), klimmen dus! Wanneer we onderweg een ijzer sculptuur zien staan laat ik daar mijn wandelsteen achter op een hoopje blad, dat BB zo weet te boetseren dat de muis blijft staan om ook van deze fraaie omgeving te kunnen genieten. Onderwijl geef ik nog wat geschiedenisles en kunnen mijn longetjes wat op adem komen. Op naar de Keurvorstenheuvel (82 mtr boven NAP)! Want mocht je nu denken dat we ons er nu met een Jantje van Leiden vanaf maken, echt niet! Voor straf wordt er nog meer geklommen, gezweet en naar lucht gehapt. En zo heeft ieder nadeel z'n voordeel en bewandelen we de kleinste paadjes van dit magnifieke bos.
Luie Everdina is inmiddels niet meer lui en geeft de foto's een prachtig blauwe lucht vandaag met enkele sluierwolkjes. Wij dalen verder af en belanden weer op het punt waar de route vanochtend het Zeddamerbos in ging. Daar nemen we nog even rust om van onze lunch te genieten met de reeds lauwe en ietwat gedateerde koffie van BB. Maar ach, ik neem 't d'r maar niet kwalijk dat ie slecht te zuipen is, ik maak ook wel eens een foutje 🙈. We wisselen nog even de laatste nieuwtjes uit uit ons privéleven, ratelen door over ons avontuur van april a.s. en bespreken wat er wel en vooral niet meegaat in onze grote vriend. Dit gesprek zetten we voort, bij mij thuis waar mijn liefhebbende wederhelft reeds wacht, onder het genot van een heerlijk eigengemaakte cappuccino en wederom een stukje hartjes tulband. Het was me m'n dagje c.q. wandeling wel. Maar dit soort onnozelheden geven onze wandelingen altijd een extra kleurtje aan de dag. Vandaag zelfs meerdere, rood, oranje, zwart.......
¹⁾ Probeer het nu ook eens te doen voor een keertje
Blijf kalm en rustig en goed bij de tijd
En als 't niet lukt dan probeer je het nog eens
Pas op voor je kluts, anders raak je 'm kwijt
