2021-08-29 | Deze doen?

Yes, volgende week weer 🍰

I'm so happyyyyyyyyyyyyy 😊, volgende week gaat BB weer een rondje mee 😊! Dus vandaag nog een rondje met mijn eigen wederhelft die nu toch al wel redelijk verslaafd begint te raken aan het voetstappen zetten. Aan mij dan altijd de verfrissende taak een route te zoeken, daar bemoeit ie zich niet mee en dat wil ie ook niet. Meestal, lees gerust, veelal, vind ik het maar al te fijn dat men gewoon doet wat ik zeg, maar af en toe is het ook wel eens prettig dat te lopen, daar te lopen, waar de ander zegt. Maar nee, in geval van mijn wederhelft is dat nog een stap te ver en dus duik ik het internet weer op om ook iets te zoeken waar ook ik nog geen, of tenminste niet elke, voetstap heb staan. Gedeeltelijk gelukt kan ik zeggen. 

Allereerst genieten we nog even net iets langer van ons nachtverblijf nu de regen zo lekker tikt tegen het raam, maar net voor de middag gaan we dan echt van start. Vandaag een Trage Tocht Almen, 15 mooie km's door ons prachtige landgoederenlandschap. Enkele paden heb ik hier reeds bewandeld met BB, maar ook hele stukken zijn nieuw voor me. Het is een fijne afwisselende wandeling door bos, open veld, de Berkel, landhuizen en landgoed, natuurreservaat, langs vennen, door hekjes en heel veel hele hoge bomen. 
Onze eerste rust lassen we al snel in wanneer het weer droog is en we een bankje spotten op landgoed Velhorst. Nu zitten we met thee en verse bruine mueslibollen, volgende week lekker weer koffie met ...... 🍰🐷😍? Heerlijk vooruitzicht toch? 

 

We slingeren verder door 't Velhorst. tussen de hoge statige beuken door. Het najaar begint hier al voorzichtig te ontspruiten. De slakken hebben zich genesteld op het zachte mos, de gele aardappelbovist staat klaar voor mijn camera en door deze vochtige dag, hangt de geur van herfst al duidelijk in de lucht. De zomer is misschien (te) snel gegaan, ook daar het weer een heerlijk ouderwetse kwakkelzomer was na drie vette en hele warme jaren, maar nu ik het najaar begin te ruiken...... Brigitte, neem de camera maar mee 🍄!
Wij slingeren door naar het natuurreservaat Kienveen. Een mooi plankenpad ligt voor ons en brengt ons naar de paarse heide die nog volop staat te kleuren. Wanneer mijn oog links iets oranjes spot vlieg ik erop af en weer denk ik aan ..... BB! Volgende week vliegt zij weer alle kanten op en hoeft mijn brein niet alles meer alleen vast te leggen en überhaupt te spotten. Dan staan we samen weer voorover gebogen om elk sprietjes, paddenstoeltje, vogeltje of whatever vast te leggen. Nu doe ik het altijd alleen, solo, in m'n uppie, want manlief komt om te wandelen, dus doorrrrr...... Soms voel ik me net ...... loop altijd ver achter 'm aan 😁.

https://www.youtube.com/watch?v=QdEyIlHfR0g

't Walliën. Weer zo'n mooi stuk bos in de Achterhoek. Hier staan al wat voetstappen van ons, BB en C'est Moi. Zij het op een ander pad iets verder achter, links of daar...... Toen waren we verrast door de hoogte van deze giga naaldbomen, dat we er zelfs voor op de grond zijn gaan liggen om de beste foto van de dag te kunnen maken 🙈😂. Nu nemen wij gewoon de zachte naaldgrond voor lief als zitplaats om even onze kleine vrienden te legen en de maagjes te vullen met energie voor de laatste kilometers. Ik weet wat er komt en terwijl wij voort struinen probeer ik Gerbrands geheugen op te frissen dat wij hier ooit al eens met de auto waren, maar 't kraakt langzaam 😊. 
De camping en het lekkere ijs van toen laten we voor wat het is, wij volgen de Berkel over het schouwpad naar Almen. De kerktoren prijkt al aan de horizon en niet veel later dumpen wij onze rugzakken in de auto en gaan aan de koffie bij de Hoofdige Boer. We nemen de route nog even door, checken onze km-teller en zien dat we net de 15 niet aangetikt hebben. Gelukkig zijn we er snel uit hoe dat komt, we hebben de Staringkoepel overgeslagen. Nou, volgende keer dan maar?

Het geluk behoort aan hen, die aan zichzelf genoeg hebben.
                                                                                               Aristoteles

2021-08-21 | Km's verder

En doorrrr...

Dik 100 km verder inmiddels. Kilometers Remi alleen, maar ook met mijn lieftallige wederhelft, km's van de Alternatieve Vierdaagse, km's Parijs tijdens onze vakantie, km's in onze eigen mooie Achterhoek en gister de laatste km's van het Maasmeanderpad. 
Deze laatste heb ik tegen mijn gevoel in andersom gelopen (🙈), of eigenlijk, precies volgens de telling van Wandelnet, gewoon van 's-Hertogenbosch naar Gewande, maar ik heb de rest andersom gelopen, dus ..... Linksom, rechtsom, wat maakt het uit, gewoon de pootjes verzetten Jo! En zo geschiedde. Op een achterlijk vroeg tijdstip kookt het water voor de thee, plakt de tape aan mijn trouwe voetjes en vult mijn kleine vriend zich voor deze prachtige wandeldag. Manlief gaat klussen en zet mij af in 💚je centrum Den Bosch nadat wij mijn Panda op het eindpunt geparkeerd hebben. Met een ietwat vervelend gevoel start ik deze etappe, nadat ik op Guru zie dat ik de nodige km's door de stad zelf moet 😕 voordat ik de Maas weer kan zien meanderen.

's-Hertogenbosch

Soms is iets niet anders en moet je er even door, ik dus ook 😎, dus probeer ik mijn nieuwste aanwinst gelijk maar uit om m'n zinnen te verzetten. Al snel belandt mijn compact camera, ietwat afgedankt 😕, voor de rest van de dag in mijn broekzak en loop ik te genieten van de meeste km's stad. De meeste, want ook ik vind niet elk asfalt mooi, zeker het stuk Treurenburg niet. Het enige goede hier is dat er een Café Restaurant op 't pad verschijnt. Maar eerlijkheid gebiedt mij te zeggen, tot zover was het Maasmeanderpad zeer de moeite waard elke voetstap. Zelfs alle gemaakte km's die ik niet door de uiterwaarden heb (kunnen) lopen. De dijkdorpjes zijn authentiek, de vergezichten mooi naar de Gelderse kant van de Maas, ook aan Brabantse kant natuurlijk, en de ontelbare kerktorens- en spitsen zijn niet meer te tellen. Kortom, zeker de moeite waard om dit pad te wandelen.

Goed, na slecht(er) komt altijd weer iets goed en zo kies ik nu wel het pad door de uiterwaarden gelijk wanneer en waar de kans zich voordoet. Niet veel later plof ik neer op mijn fauteuil, de komo, met de beentjes omlaag waar de Maas al enige tijd gelee een stuk van het land heeft ingepikt zo te zien aan het reeds begroeide stuk gras. Terwijl ik wat schoap¹⁾ pluk en verstop onder m'n hak, varen allerlei formaten aan bootjes aan mij voorbij. Hier hou ik het wel even uit 😊. Net zo'n allergaatje wat er aan mij voorbij vaart loopt er achter mij langs. Mensen in alle soorten maten en kleuren met en zonder honden groot, groter, grootst tot echte harige pluizebollen van welk ras dan ook. Eenmaal weer de benenwagen aan geslingerd groet ik de rest van de zwemende hondenliefhebbers, de één duidelijk meer in z'n hum met zo'n waterrat dan de ander 😉. 

Mijn weg gaat simpelweg gewoon rechtdoor, blijf de Maas volgen Jo, ook daar waar het pad ophoudt of bijna onbegaanbaar is. Zo sta ik voor grote blokken steen links in het water met rechtdoor een smal paadje met heel veel groen wat er niet echt vriendelijk uitziet. Achter mij sluit zich een wandelaarster aan en na een klein overleg beslis ik de rotsblokken te nemen en zo ook zij. Worst-senario is omkeren. Maar niets van dat alles, de Maas gewoon blijven volgen zolang ik zand onder de voeten heb. Soms gaat het strak langs de waterkant, soms langs de koeien die de nabijheid van mensen duidelijk gewend zijn, want ze keuren ons geen blik waardig en blijven lekker lui liggen verteren wat ze eerder deze dag genuttigd hebben. Nu ik samen loop met iemand heb ik de pas er ook weer lekker in en al kletsend komen we aan bij Sluis Empel. Twee plezierbootjes liggen te wachten tot ze kunnen passeren. We blijven staan om te kijken. Vanaf hierboven lijkt het Madurodam die bootjes en die mensjes, maar de grote sluisdeuren lijken enorm, en dat zijn ze ook. Na wat bellen, één reeds gesloten sluisdeur en heel veel reuring in het water houdt ik het voor gezien en samen stappen we verder. Mijn eindpunt is in zicht, mijn panda bijna. Ik loop nog even mee naar het bankje bij het Groote Wiel, daar stopte ik mijn Maasmeanderpad de vorige keer en daar laat ik mijn wandelsteen achter. Mijn medewandelaarster nuttigt wat en ik drink nog een bakkie thee en niet veel later nemen we afscheid. Ieder gaat weer eigen weegs, met weer wat om over na te denken, te genieten en dankbaar voor te zijn. Haar Zuiderwaterliniepad eindigt in Grave over 4 dagen, mijn Maasmeander zit erop. Ik sluit later een keer weer aan op het Zuiderwaterliniepad, dan op naar Bergen op Zoom in 11 etappes.

¹⁾ Zelf gebruik ik alleen een stuk wandelwol wanneer ik ergens iets voel wat ik niet behoor te voelen. Ik tape al preventief (al doende leert men) om e.e.a. te voorkomen en draag daarom ook altijd de winterversie merinowollen sokken.

Maasmeanderpad: 5 prachtige etappes meanderend langs de Maas.

Klik eens op een gekleurd woord, een link is dat. Je leert ervan, danst erop, lacht erom of klikt het gewoon weer weg die onzin. 

https://www.youtube.com/watch?v=blxCzMRXNrw

Het filmpje, klaar. .Neem het me maar niet kwalijk als het soms nog wat hakt en stoot, want met één hand op mijn nieuwe IPhone inzoomen heb ik nog niet echt lekker onder de knie. Maar 't filmpjes maken dan weer wel, 'k heb gelijk een leuke videobewerker aangeschaft. Tja... en nu nog een groter geheugen voor m'n pc! 💙jeeeeeeeeeeeeeeeeeee!