2019-12-28 | Op de valreep

Nog ééntje dan

Zo'n zin om te wandelen na de laatste dagen van visite, boodschappen doen, nadenken, eten, zitten, tv kijken, cadeautjes, nog meer eten, strijken, tafels dekken, afruimen, vaatwasser inruimen en uitruimen.....en wat al niet meer. Dus....gaan!
Het wordt er één dichtbij huis, Landgoedwandeling Kruisbergse bossenpad. Een mooie, reeds eerder gelopen route, van hier richting Hummelo en Laag Keppel en terug. Ik vertrek vroeg (al ver voor 8:00 uur 😀), het is nog donker, het vriest en ik moet flink ijs krabben (auto hé).

Vroege zaterdagochtendwandeling

Startpunt: Jansen van de Kruisberg (voor de Doetinchemmers). Het schemert en de zon ontwaakt en dat geeft mooie plaatjes met deze temperaturen. Een enkele hondenliefhebber kruist mijn weg. Een specht klopt z'n nieuwe woning op dit vroege koude tijdstip al in een boom, terwijl ik de bossen inloop aan de achterzijde van de PI de Kruisberg. Mijn voeten beginnen warm te worden, mijn Buff doet dienst als col en dat is vandaag geen overbodige luxe, net als mijn muts en vingerloze handschoenen. Had ik recent bij de Hema touchscreen handschoenen gekocht, hebben wij inmiddels weer afscheid genomen van elkander, want wij werden niet gelukkig samen, teveel gedoe. Vingerloos foto's maken en Iphonen-en gaat me prima af. Zodoende ben ik weer lang onderweg, want het ene plaatjes is nog mooier dan het andere.

  

Helaas zijn de foto's altijd zoveel minder dan de werkelijkheid, dus hup schoenen aan en wandel eens mee! Ik loop alleen (alleen zoals in m'n uppie, niet als enkel op deze dag) vandaag en kom geen enkele wandelaar tegen 's ochtends, heerlijk is dat. Wel is het jong volk vandaag vroeg uit de veren (liggen ze anders nog lui in bed in het weekend op dit tijdstip 😉) en knallen ze het één na het andere vuurwerkachtige de lucht al in (in de bebouwde kom, niet hier hoor). De omgeving is bekend terrein voor mij en dit wandelpad kruist met regelmaat het Graafschapspad en de wandelroute Langs Duinen, Kolken en Kastelen. Zo kom ik al gauw op de Hessenweg waar ik met BB begin vorige maand nog naar mijn weggelopen zonnebril heb lopen zoeken (helaas zonder resultaat. Dus wie heeft 'm gezien? Bel, app, mail me!).

Wie maakt de kachel aan?

De boomstammen waar toen de paddenstoeltjes uit/aan-groeiden worden nu met een grijper op de aanhanger van een tractor geladen. Daar waar die naar toe gaan, wordt het vast lekker warm. Ik wandel nog maar even door om warm te blijven, want het is nog steeds onder het vriespunt. De Wrangebult wacht op mijn bezoek en boven wacht eveneens mijn thermoskan om uitgeschonken te worden. Een koppie thee gaat er wel in. Nog wat fotootjes met het prachtige uitzicht op Landgoed Keppel en ik kan de bult weer verlaten om even later aan de andere zijde van de Rijksweg langs het water over het landgoed mijn weg te vervolgen. 

Vorst

Op het moment dat ik linksaf moet sprint er een eekhoorntje voor mij uit en neemt z'n toevlucht in een boom. Het zoveelste mooie fotomomentje van vandaag, cadeautje toch?! Met één van de twee bruin-rode Lakenvelders ga ik nog even in conclaaf over mijn fototoestel dat op dat moment meldt z'n accu bijna volledig geleegd te hebben. Altijd fijn wat praatvolk 😊 (rare hobby hé dat wandelen 😄). Maar ook dit probleempje is zo opgelost en nu is het wel duidelijk toch dat ik altijd een (redelijk volle) rugzak bij me heb (ik heb geen ANWB bodywarmer zoals wijlen mijn vader 💔 had (met heeel veel opbergruimte)). Ik steek de Rijksweg weer over en wandel via het bos weer naar de Sliekstraat. Op naar Camping Jena, wederom bekend terrein met leuke herinneringen aan ons jaarlijks familiefeestje. Hier kom ik ook enige wandelaars en hardlopers tegen en allen groeten mij vriendelijk terug (word ik blij van 😎). Nog even wat mooie rijp-fotootjes en door ..... op zoek naar een bankje.

  

Een heel enthousiaste bouvierachtige slungelhond springt luid blaffend ergens achter mij uit het bos en even schrik ik me een muts. Ik draai wat rondjes, maar geen baasje(s) te bekennen, überhaupt geen mens (wel twee roodborstjes 😊😊, weer een cadeautje in the pocket 😊). Het zal toch niet dat ik nu met een wegloper opgescheept ga zitten hé? Maar die gedachte verdwijnt als sneeuw voor de zon, want hond keert mij snel de rug toe en verdwijnt met het nodige geluid richting daar waar ik vandaan kwam. Oké....... door .... bankje zoeken.

  

De eerste de beste is de mijne (het bankje bedoel ik!) en ook die ken ik van eerdere wandelingen. Eerst even mijn muts op de metalen bevroren bank en dan is het lunch- en thee-time voor mij. Twee dames groeten vriendelijk, zo ook één der honden 🐩. Even later tuft er heel rustig een donkergroene jeepachtige wagen voorbij (ik denk direct: boswachter!?) met de grote slungelhond op de achterbank. Zie, alles komt op z'n pootjes terecht. Achter de auto loopt heel rustig een oudere versie slungelhond en die volgt in zijn/haar eigen tempo, zo ook wanneer de auto al lang de hoek om is en ik een hondenfluit enkele keren geluid hoor maken. 
Mijn weg loopt verder naar de Heksenplas. Een prachtig plaatje wordt zo aan mij gepresenteerd, zon, vorst, rijp! Anton Pieck is vast ooit hier wezen kijken. Ik film het even en draai nog wat rondjes om alles in me op te nemen. 

Link voor het filmpje: https://www.youtube.com/watch?v=87zeRQVy2NU&feature=youtu.be

Heksenplas

Wandelen is voor mij niet alleen kilometers maken (13.5 km vandaag 😊), ook al het natuurschoon moet bewonderd worden. Iets verderop loop ik langs enkele mooie optrekjes met hele ruime tuinen en nog ruimere weilanden eromheen (en met leuke oldtimers!). Nog een stuk door de Kruisbergse bossen en ik ben op het terrein waar ik altijd mijn eigen lieve kleine viervoeters uitliet. Guru kan het werk nu staken, ik weet de weg. Ook de laatste kilometer is nog mooi, langs kasteel de Kelder, het kruis op de heuvel bij de PI en zo langs de mooie grote herenhuizen richting auto. Het zit er weer op. Het weer was super! Wat een prachtig begin van deze dag.

Landgoedwandeling Kruisbergse Bossenpad

Op naar 2020 ❗❕❗❕

2019-12-21 | Bedankt BB!

Laatste rondje 2019

“Of er is een weg, of ik vind een weg, of ik maak een weg”.

Deze tekst vind je wanneer je de Vlinderbrug overloopt richting Lichtenvoorde. Om daar te komen moet je natuurlijk wel eerst de weg vinden naar het startpunt van onze wandelroute van vandaag (lees: zaterdag 21-12-2019) 😁. Wij, Brigitte en ik, lopen een wandelnet route door BB uitgezocht, Lichtenvoorde-Zieuwent. Tot onze grote vreugde verteld de website, ik citeer: "Er is een aantal keren horeca onderweg". Daar worden wij altijd heel erg blij van 🎅.

Blij blij blij

Oké, eerst maar eens op het startpunt zien te komen. Niks Erve Kots aan de Boschlaan 26 te Lichtenvoorde, maar Skik & zo. Voor mij nu eens geen enkel probleem om er te komen en er wacht zelfs een mooie ruime parkeerplaats. Van BB nog geen teken van leven, maar ook die laat niet lang op zich wachten. Ze moest enkel nog even van de achterkant van dit recreatiepark naar de voorzijde komen tuffen. Voor haar PC-Hoofdtrekker-navigatiesysteem was het duidelijk nog te vroeg deze ochtend. En niet alleen daarvoor, ook deze horecagelegenheid is nog in diepe rustte 😏. We gaan van start en wandelen de route rechtsom zodat we eerst in Lichtenvoorde aan de koffie kunnen en wat al niet meer. En zo geschiedde, we starten, missen vrijwel direct de afslag naar rechts, maar nu is Brigitte wel goed wakker en gaan we in de achteruit en alsnog rechts. Mooie route via Landgoed de Vossenhutten, langs stadstuintjes en dan sta je oog in oog met een prachtig witte kerk anno 1648, Johanneskerk. 

  

Geeft weer mooie plaatjes, zeker met deze blauwe lucht. Het is al één en al bedrijvigheid alhier. We lopen over de, op dit tijdstip al drukbezochte, markt achter de mensen aan die warme koffie brengen bij de marktkooplui. En zo belanden we bij Markt5, onze eerste horecastop van vandaag.
We vervolgen de route en lopen via de Raadhuisstraat langs het mooie oude raadhuis (BB fantaseert al dat het prachtige trouwfoto's oplevert met het bruidspaar boven en het gevolg beneden (feestje?)) richting einde bebouwde kom en steken de Europaweg over om weer in een mooi buitengebied te komen (Rouwhorsterdijk). En dat wordt dan tevens weer onze eerste breinbreker, want waarom staan hier rechts van de weg steeds, met enige ruimte ertussen, groepjes van 4 tot 6 rikkepoale met grune köppe? Hmmmm.... denk, denk, denk....... Maar wij zijn al heel snel, pak 'm beet 200 meter verder, supertrots op onszelf, want we weten het antwoord 😀😃🌲🌳 en door............ 

  

Het volgende probleem doet zich even verderop voor, want waar moeten we nu naar toe verhuizen? Zoveel keuzes. Zoveel mooie droebels. Wij maken er geen probleem van wie van ons met fam. links of rechts woont, beide moeders gaan gewoon tussenin. Zelfs de jongens/meid krijgen ieder een eigen young- of oldimer, drankkreet, paard en/of tractor. Ruimte zat. Wanneer ook dat geregeld is en we langs een mooi kerkepad Zieuwent betreden, lezen we ons even in op het informatiebord alhier wat nu precies een droebel is. Jaha, van wandelen leer je wat! De prachtige kerktoren van de St. Werenfriduskerk torent hoog uit boven dit dorp en ziet ons via het Schoolpad dit dorp weer verlaten. 

Hier maken we kennis met de Baakse Beek met al haar pracht en praal en mooie weidse vergezichten en een bankje. Na het bestuderen van het enige kunstwerk dat hier mooi staat te wezen (Naam: "Binn'ndeur", ja ook wij moesten hier even over nadenken bij het zien van de steen met gat, maar het kwartje viel ✔) nemen we plaats en gaan aan de thee met een lekker koekje van meneer Ter Beek, Bolletje. Tja bij gebrek aan horeca........

Wij vervolgen het Schoolpad verder aan de andere kant van het water en lopen zo door het moerasachtig gebied met leuke echte kleine en nog kleinere, zeg maar hele mini paddenstoeltjes. Maar ook met hele rare grote stenen punten op hoge stelen paddenstoelen. Kortom, wij dopen dit stuk om in de stenen-piemel-paddenstoelen-route en al lachend volgen we deze en belanden in een hele mooie grote achtertuin van een riante woning met bijgebouwen en privé bos en ook een koffiegelegenheid. Zo blijkt uit het bord dat aan het einde van het bospad staat.  

  

Weer kruizen we de Baakse Beek en lopen verder over het Hemelepad. Voor ons wandelt een meneer met grote zwarte hond en wij lopen gelijk op. Druk kletsend en genietend van al wat om ons heen te zien en te horen is zijn wij in een onoplettend ogenblik onze meneer met hond uit het oog verloren. Da's dan weer zo'n moment voor ons met alleen maar ❓❔❓❔, want waar kan ie hier en nu zo opeens gebleven zijn? De Baakse Beek maar dreggen? Wanneer we links aanhouden slaken we beide een zucht van verlichting bij het zien van meneer die nog gewoon met z'n voetjes op de kade loopt, samen met hond. Gek wordt je van dat gewandel 😋. Wanneer we dan ook dit gebied, Koolmansdijk, doorstruinen zien we voor ons een mooi houten rusthok waar wij per direct beslag opleggen, zodat we kunnen lunchen. We zijn er blijkbaar aan toe en bij gebrek aan horeca.....

  

Terwijl wij ons settelen schuift er ook een ouder mannetje van zo'n 75-80 jaar aan en met een dialect waar geen touw bijna aan vast te knopen viel hebben we gezellig zitten kletsen. Hij liep meerdere keren per week zo'n 15 kilometer, grote rondjes om zijn woonadres. Da's wat ik ervan begrepen heb, de rest ligt nog in m'n muts om uitgezocht te worden. En doorrrrrr........... Pompstationdijk.
Weer gaan we door een moerasachtig gebied, nog steeds Koolmansdijk. Brigitte loopt voorop, zodat ik ook wat tempo kan en moet maken, want zij heeft de beentjes ietwat langer dan de mijne. Maar soms gaat het ook gewoon niet sneller, want dan werkt het pad of de ondergrond ietwat tegen. Maar we komen er wel...... met of zonder roeispanen 😂😂. 

Klik op onderstaande link voor ons filmdebuut 😁😂😃.
https://youtu.be/M9paq3riSB4

Me, myself and I en iets van telepathie

Eénmaal weer op het droge, zelfs met droog schoeisel en sokken, maar verse modder an de boksepiep'n, komt ook het eindpunt in zicht en weet BB mij te vertellen dat ons nog ergens een schouwpad wacht. Zo niet ons favoriet! Maar kan het na dit nog erger worden?
En nee, het werd ook niet erger en het was een prima breed schouwpad. Aan het einde stonden de schaapjes al droog en zo betreden ook wij weer droger en hoger gelegen asfalt. Einde van deze weg staan de chalets van Résidence Lichtenvoorde, tevens de achterkant van het park waar enkele uren geleden Brigitte voor de achterdeur stond. Deze laatste meters genieten we nog even van de zon die prachtig straalt terwijl ie alweer richting bed gaat. We nemen de verkorte route over het park (nu we er toch zijn gaan we kijken ook) en komen dan uit bij Skik & zo, de horecagelegenheid. En die is....... gesloten! Ik las toch echt "Er is een aantal keren horeca onderweg" op de website. Maar ach, 't was mooi zo!
Zo is de dag bijna rond, ik zag de zon ontwaken vanochtend en dadelijk tijdens de terugreis huiswaarts zakt ie lager en lager.
Het was weer een fantastische 18 km route. Eén die beslist nog eens gelopen moet worden in een ander seizoen, maakt niet uit welke. 

Brigitte dank voor deze dag, dank voor het fijne wandeljaar 2019 en alle 615 kilometers die jij samen met mij hebt gewandeld. Ben trots op je! Op naar 2020 en ons avontuur van de Camino! 

Allen en iedereen hele fijne kerstdagen en een gezond, gelukkig en voorspoedig wandeljaar 2020.

Met dank aan BB

2019-12-08 | Kastelenwandeling

De gehuwde freules in plastic

Samen met Brigitte loop ik vandaag, zondag 8 december, in Diepenheim de kastelenwandeling. Vanaf 9:59 uur kan er ingeschreven worden t.o. Herberg de Pol. Natuurlijk zijn wij op tijd! 
Wanneer ik Diepenheim binnenrijd (9:45 uur) is het al één en al reuring. Verkeersregelaars groot, klein, dik, dun, m/v/gn, maar allemaal duidelijk zichtbaar in knalgeel. En allemaal diep verscholen in capuchon of muts, want ja, het regent. De voorspellingen leken de afgelopen 24 uur erg slecht, maar vanochtend had de weerapp van Apple al ietwat betere vooruitzichten. En wie A zegt, moet ook B zeggen, dus wij gaan. Dat kan niet gezegd worden van al die andere 2,6 duizend mensen die zich als geïnteresseerd hadden gemeld op Facebook (waarvan FB ook vermeld dat er 155 echt gingen 😀). En gelukkig maar, want wij vinden het wel prettig wanneer het niet zo druk is.

  

Goed, inschrijving. Ik ben de derde in rij van vanochtend en al pratend en geld tellend legt de dame achter de directietafel mij uit hoe ik de routebeschrijving (mooi oranje papier. zeer koninklijk) moet lezen, gele en blauwe wegwijzers, en waar wat gewijzigd is in de route. Zoveel tekst in kolommen, daar heb ik even een momentje voor mezelf voor nodig om dat op de juiste manier te interpreteren. BB is nog niet gearriveerd, dus ik lees me alvast in. Wie weet ga ik het nog begrijpen en anders gewoon doen wat mensen altijd doen, achter de kudde, roedel, zwerm, school of meute aan. Heb vertrouwen Jo, komt goed! Anders gaan we gewoon op het geluid van de midwinterhoornblazers af.

Familie?

Vanaf het Ottenhuis starten we en lopen in een kleine optocht naar de blauwe bordjes te zoeken met onze neus op het koninklijk oranje vel papier. Jaha, eerst de blauwe volgen, later splitsen we op in blauw voor de korte route van 8,5 km en geel voor de lange route van 16 km. Al bij de eerste wegwijzer en bocht snap ik de routebeschrijving 😊. Zie, komt goed!
Al snel worden we hier getrakteerd op het eerste kasteel, Huize Diepenheim. Je moet wel een klein stukje afwijken van de route om voor de poort uit te komen (nou pak 'm beet, 20 voetstappen rechtdoor), maar dan zie je ook wat. En de kudde, meute, roedel..... zou de kudde, meute, roedel.... niet zijn als onze vrouwelijke achteroplopers niet onze voetsporen volgen en wanneer ze zien dat bij het hek ook het pad ophoudt ze lachend rechtsomkeer maken om het werkelijke pad en de echte kudde, meute, roedel..... te volgen 😄. Wij blijven even staan en genieten van de pracht, terwijl we ons (weer) afvragen waarom er zo weinig mensen geïnteresseerd zijn in de rest van de omgeving. Ik heb 't! Zij wonen hier natuurlijk allemaal 😄. En doorrrr....... zoek de bordjes en de kudde, meute, roedel....... 

  

Gevonden, zo ook het volgende optrekje, Kasteel Warmelo. Ons volgende fotomomentje (selfiedag, kasteel en wij) net als onze achteropkomers. Ik leg hen ook even vast op de gevoelige mobiele plaat. Brigitte is vandaag het wandelende VVV kantoor, want ze herkent hier het ene na het andere stekkie, zo ook Warmelo (zandsculpturen). Onze route splitst zich van de blauwe op de Kiefteweg. En toen werd het rustig......... Geen meute, zwerm, school......... alleen heeeeeel veel wind! Zoveel woei en afleiding door een colonne mannen in groene pakken, waarvan BB denkt dat de jagers er ook weer zijn (jachthondentraining-school-les), dat we de gele wegwijzer geheel voorbij zouden zijn gelopen als niet één der heren ons dirigeerde linksaf te slaan 😂. U roept, wij slaan af! Makke schapen..... 
Wij vervolgen ons pad langs de Schipbeek en De Zandvang en bij wat leuke Camping optrekjes zijn wij de achteroplopers geworden van een echtpaar met fris groene jasjes en vrolijke muziek. Zij hebben de pas er aardig in en wij volgen in mijn tempo 😊. Meneer gaat zelfs nog een stukje hardlopen en wij begrijpen zo wel waarom. Succes meneer, met deze straffe wind 😮. 

Kasteel Warmelo, smileeeeeee

BB herkent het terrein waar we lopen en met de nodige achtergrondinfo nemen we plaats in de gezellige kantine van Camping Mölnhöfte. Met ons vele anderen, zo ook onze voorlopers en wij voegen ons bij hen aan tafel. Ach, je moet ook even iets anders te kletsen hebben toch? De jassen kunnen even drogen, van binnen en van buiten, en onze maagjes wacht 'n lekker'n snee stoet, krentewegge en een bakkie vieze, maar warme koffie. De blauwe en gele routelopers komen hier allen tesaam, dus zodra wij warm zijn, gaan, wordt ons te druk. Wel moeten we vanaf hier een stukkie de blauwe route volgen, maar zodra Watermolen den Haller gepasseerd is scheiden onze wegen weer. En zo belanden we weer in de rechter kolom van de koninklijk oranje gekleurde routebeschrijving. Ik snap het steeds meer en beter 😀. En met dank aan de Oranjes, staan wij samen onder de boog-haag van het Twents Oranjemuseum. Helemaal leuk, maar hartstikke gesloten, en wij moeten door, net als de wind en de regen. 

  

Waren we net wat opgedroogd, vanaf hier gooit onze lieve Heer de sluizen zo erg open dat wij besluiten onze plastic wegwerp-poncho aan te doen. Mag dat ding eindelijk na 16 maanden wandelen ook eens uit z'n zak. Onder het takken dak van een grote kerstboomachtige (verder is er ook geen boom met blad meer te bekennen) pakt BB zichzelf en mij lekker in (werkt zo niet mee met één arm) en lopen we als rood-blauw plastic smurfen verder. Even nog een selfie op z'n mooist, met heeeel in de verte de achterkant van Kasteel Nijenhuis. Charming! Nr drie in the pocket!
De enige vliegenzwam van vandaag ligt kats op de kop naast ons pad. Die is er duidelijk ondersteboven van dat wij er zo charmant uitzien in ons plastic (dank BB). Maar na nog geen twee kilometer is onze jas nog steeds nat, nu meer van het condens, want de kraan boven is dicht. Tijd om ons er weer van te ontdoen op onze selfserve picknickplaats, "de boomstam". We lopen tenslotte ook allebei nog met een gevulde rugzak, broodtrommel, thermoskan en wat al niet meer. Het ene plastic in de zak, de komo op de stam en bon appetit. Een paar mensen wandelen voorbij en daarvan zien wij er later enkelen zitten op bankjes. Wij hadden ons eigen bankje weer gecreëerd, zo leuk! Al was het wel een heel geglibber op zo'n gladde, scheef afgezaagde stam. Ik lag er sneller af dan dat ik er op zat 😂. 

Heee jij ook hier? 😎

De dag wordt vanaf hier iets opgeleukt (al is ie al heel leuk hoor BB!) doordat Luie Everdina af en toe even een kijkje komt nemen. Wat wil een mens nou nog meer?
Na dit mooie bos volgt het laatste optrekje, Landgoed Weldam. En in Markelo hé! We zijn onopgemerkt de grens overgegaan zonder controle en/of schrikdraad. We struinen nog wat bos door, met en zonder modderpoelen en glibberige ondergrond. Wanneer ik weer eens stil sta om een fotootje te schieten, passeert ons een moeder en dochter, beide in spijkertrekking/strechsachtige zeer strakke jeans met de modderspetters tot aan de knieholtes. Okay, zo zien wij er dus ook uit 😃. 
Na wat linksen en rechtsen voegt de rechter kolom op het koninklijk oranje papier zich weer samen met de linker zijde en gaat de kudde, roedel, zwerm...... gezamenlijk richting de bebouwde kom van Diepenheim, daar waar de kerstmarkt ons verwelkomt. En mochten de 8,5 kilometer lopers stiekem met de eer willen gaan strijken dat ze ook 16 kilometer gelopen hebben, no way, jullie broekspijpen zijn allemaal schoon!! 

  

Goed, eindpunt gehaald, bijna 17 km op de teller. Brigitte moet nog even haar taxi optrommelen (manlief, Michel, heeft haar vanochtend afgezet) dus hebben wij samen nog tijd zat voor de kroeg. Wij hebben wel wat lekkers verdiend. Wanneer Michel er bijna kan zijn, staan wij al bij de laatste kerstmarktkraam aan de Grotestraat hem op te wachten en tevens te schuilen voor laatste hoosbui die onze koppen vandaag nog bewaterd. De zon en de regenboog maken er samen een heel mooi plaatje van, al kom ik er niet door in kerstsferen.

Meneer Brigitte belt dat Diepenheim een verkeersprobleem c.q. opstopping heeft en hij aan de hele andere kant van het dorp geparkeerd staat. Komt mooi uit, daar staat mijn vervoer ook. Nog even via de oliebollenkraam en dan op hoes an.
Het was een mooie route, VVV Hof van Twente dank daarvoor. Misschien was het nog leuker, mooier, sfeervoller geweest wanneer de kastelen c.q. landhuizen ook voor wat kerstversiering had gezorgd.
Zelfs het weer zat vandaag reuze mee. I.p.v. de gehele dag tussen de 70% en 90% kans op regen, was het net zo vaak een buitje (en een enkele hoosbui) als dat het droog was.

Glad zonder ijs of sneeuw

Afscheid, BB springt bij haar man in de koets, ik keer huiswaarts op eigen gelegenheid. Volgens meneer en mevrouw verkeersregelaar kan ik gewoon rechts het dorp verlaten, achter de zwerm, school, roedel....... auto's aan.

Was weer een fijn dagje! 🌲

* Freules ** Freules