2020-03-27 | Twee keer rond

Alle leeftijden

Afgelopen maandagmiddag, 23 maart, was ik wandelen met Anneke, mijn schuinachterbuurvrouw en tevens (net als mij) andere uitlaatservice van Suus (onze oppas terriër). Zij is net als mij vervend wandelaarster, al heeft zij al diverse strandmeerdaagses en wandel-4-daagses gelopen. We hebben gekozen voor een Mooi Achterhoek route Slangenburg. Dikke 9 km, dichtbij huis i.v.m. ziektekiemen bij een klein deel van de wereldbevolking. Het was een prachtige dag in een dito omgeving, je blijft hier genieten qua natuur. Eenmaal weer aan deze zijde van de Varsseveldseweg (oftewel: aan de kant van het kasteel) moesten we links het pad nemen en daardoor even kleunen over een flinke takkenbos. Heel vreemd eigenlijk, want dit is een officiële wandelroute en deze berg ligt er al enige tijd, want ik heb hier eerder gekleund, toen de andere zijde op. Wij hebben het gered met enig acrobatisme, al was het even spannend 😃 (soort lamme helpt de blinde). Dit was ook onze enige hobbel en in no time waren we het rondje rond 😎. Nog even een bakkie thermoskanthee met uitzicht op het kasteel en weer is mijn kilometerstand verhoogt met 9.6 km.

Vandaag, vrijdag, zou ik met Brigitte aan de stap gaan, zij het niet dat ze net met de peppillen gestart is en deze nog even hun werk moet laten doen van mevrouw dokter. Tja.... zit er dus niets anders op dan naar mijn eigen geneuzel te luisteren en voor mijn eigen thermoskan te zorgen. De afstand naar het startpunt is ruim hier om de hoek (km of 6), TOPpunt Laag Keppel. Starttijd is ook laat, nog net voor de middag en de afstand is ook kinderspel, dikke 9 km. Weer één voor op de pantoffels dus.

Oude IJssel

Even heb ik vanmorgen overwogen in bermuda te gaan, die lag me zo lief aan te kijken vanuit z'n vacuumzak, zich enorm verheugend op wat (nog) niet komen gaat, de camino 😢. Maar na goed beraad met de weather app ben ik toch voor de lange benen gegaan. Blij toe, want over de fietsdijk langs de Oude IJssel, weet de wind de weg wel te vinden. En niet alleen de woei, met mij zijn ook anderen (veelal van zekere leeftijd en veelal van het mannelijk geslacht) hun huis ontvlucht. Al fietsend op elke soort met wielen, met en zonder goed toebedekte en verstopte sixpack. Heb medelij met die dunne fietsbandjes en het dito frame 😏. Goed ik ga de ophaalbrug Hoog Keppel over, richting daar en volg gewoon de gele voetstapbordjes en/of mijzelf. Vandaag geen enkele discussie daarover gehad, zo relaxed. De bewoonde wereld bereik ik bij de Rijksweg die ik na ruim een kilometer over rechts verlaat richting aspergeboerderij De Stokhoven. Hier komt het Graafschapspad een stukje samen en loop ik het Doesburgsepad op, door het bos, langs het water, richting akkers en Hoog Keppel. Onderweg hier loop ik toch heel goed rechts en links om me heen te kijken of mijn zonnebril nog ergens op mij ligt te wachten. Helaas...... 

  

In Hoog Keppel laat ik de prachtig kerk weer links liggen, na wat fotomomentjes natuurlijk (ja weer, kerk inmiddels al 5 wandelingen gepasseerd). In het dorp fietst een enkeling die mij passeert (ik loop netjes links van de weg) met een grote boog om mij heen 😕. Wanneer ik het bos van Keppel inloop wordt het alleen maar drukker. Moeders met 3 kids gaan hardlopen, oma met stok laat de hondjes voorzichtig uit, diverse mountainbikers en stadsfietsers rijden van Laag naar Hoog of omgekeerd, maar iedereen houdt zich netjes aan de 1,5 meter blijf-bij-Jolanda-uit-de-buurt-regel.

Wanneer ik Laag Keppel bereikt heb, verdwijn ik aan de overkant van de doorgaande weg, wederom het Landgoed van alhier, richting de Wrangebult. Die mag ieder ander bestijgen, ik ga door, richting kasteel. Aan de overzijde van de Rijksweg ga ik verder over het Landgoed en neem me voor om op het bankje bij de weide met de rode Lakenvelder even een theepauze te nemen (handig als je de weg en de bankjes kent). Of toch maar niet....... doorlopen...... 't is nog maar een klein (echt hooguit 1,5 km) stukkie....... maar ik heb zin in.......... als ik doorloop ben ik over om..... Nou, dat dus, dat is wat ik denk of erger ..... aldoor twijfel. Er loopt een ietwat ouder stel een eindje achter mij en zij geven de doorslag, ik loop door. En zo fotografeer ik nog een keer het kasteel, de bloeiende bloesem, een aalscholver en de weide. Nog geen 10 minuten later neem ik plaats op het metalen picknicksetje op de parkeerplaats pal naast mijn panda. Theetijd!

 
Wanneer ik uitgezeten en gedronken ben, mijn derrière weer bloed nodig heeft om gevoel te krijgen (ja zelfs met mijn zwil erop niet voldoende) komt er een ietwat oudere dame aanwandelen en neemt plaats ver achter mij op één van de blokken bij het TOPpunt. Ik nodig haar uit hier plaats te nemen daar ik toch huiswaarts keer. En zo heb ik mijn eerste vreemdengesprekje van vanmiddag op zekere veilige afstand, dat wel. Ter info: zij komt uit Wehl, ook met de auto hiernaartoe gereden, ook heel gelukkig dat ze in de Achterhoek woont waar het vrij eenvoudig is ergens te gaan wandelen waar niet al teveel mensen zijn, al waren die er vandaag best wel, in alle soorten, maten en leeftijden aanwezig.
Zoveel minder pk's er op de weg rijden dezer dagen, zoveel meer mensen (jong, jonger en oud, ouder) trekken eropuit met de benenwagen of welke fiets dan ook.
Het was er ook prachtig weer voor en zo probeert een ieder er toch nog wat van te maken in deze rare tijd van Covid-19.

Heb ik vandaag weer dik 9 kilometer aan één stuk afgelegd, hele gesprekken met mezelf gevoerd, verheug ik me er toch op om de volgende stappen weer met BB te zetten, al was het maar voor de koffie en gebak 😊. 

2020-03-21 | De andere kant op

Heel veel bomen 

Ben jij buiten geweest vandaag, al was het maar achter/voor-thuis, ramen lappen buiten, tegels met de Kärcher reinigen of gewoon relaxed in de tuin (dit i.v.m. met corona natuurlijk)? Zo niet, wat sunde, wat sunde (hoe jammer, hoe jammer). Ikke wel 😎 en direct weer een paar kilometer en een beetje meer. Ik ben nog steeds single, BB is helaas nog niet geheel hersteld (nee, gewoon de griep (volgens haar huisarts) bestaat ook nog). Goed, ik ga, alleen, weer, aardig wat meters, dus even denken ...... thee, waterzak, breakers, meer eten meenemen, denk aan koek of gebak 😉.
De route die ik heb gekozen gaat nu de hele andere kant op dan wanneer ik met BB loop. Nu rijdt ik in tegenovergestelde richting, op naar de Posbank.
Ik was bij het verlaten der woning in de twijfelmodus dus heb nog snel mijn Regatta vest en regenjack van de kapstok gerukt. Normaal draag ik bij kou mijn softshell jas (+ 2 onderlaagjes merinowol).  Maar ik ben van een "zekere" leeftijd en zwem soms die jas uit, dus ik dacht dat los ik op met Regatta. De definitieve beslissing valt later op de P.

  

Ik parkeer in Dieren bij één of ander sportcomplex en vandaar moet ik zo even uitzoeken hoe verder. Eerst alles inpakken, opbergen, aantrekken en dus uittrekken en beslissen welke weer aan- of uitgaat. Regatta wint vandaag! Heb ik iets meer om af te pellen straks als het zweet me uitbreekt (en dat gaat het doen hoor, vals plat (ietsjes)). Ik ben aangekleed, mijn kleine vriend trek ik van de achterbank en wat zie ik, het heeft een plasje gedaan 😠. Neeeheeeee...... zal toch niet..... even checken en voelen, nog dieper, nee, kurkdroog. Oké dan zal het wel iets uit het einde van het slangetje (van de waterzak 😉) nog gelekt hebben denk ik dan maar. 
Ik focus me nu eerst maar even op de route en loop richting nog meer sportvelden en vermoeide bezigheden waar men van kan gaan zweten en ga via een metalen poort zo het bos 🌳 in. Hier begint de "koninklijke" route en ik kies (wederom, zoals altijd) voor het rondje rechtsom. Met een beetje mazzel eindig ik van links later deze dag.

Via prachtige statige rechtlijnige lanen met hoge bomen, af en toe een slinger of klein heuveltje op of daal, soms wat zoekwerk via en met Guru (mijn grootste vriend op zo'n dag!) die ietwat afwijkt van het werkelijke pad, beland ik dieper in het bos. Even later wandel ik door een weide met Schotse Hooglanders en loop ik richting de (gesloten) Carolinahoeve. De Weg van der Prins Willemsberg heb ik links laten liggen, maar voor ieder ander die zich geroepen voelt, leuk om even te gaan kijken misschien. Ik ben al menig wandelaar, met en zonder hond(en), vriend, vriendin, vader, moeder, kind, kleinkind of (e)ega tegengekomen en heb er al wat afgegoedemorgend. Allemaal op zekere en veilige afstand! Mijn eerste praatje heb ik bij de Carolinahoeve, daar zit een meneer op het terras zijn ontbijt te nuttigen, terwijl ik de uitgezaagde bomen bewonder. Nee, hij heeft ze niet gemaakt, al zou hij het het wel kunnen dacht ie.

Er valt wat te zien en te horen in een bos

Het zonnetje 🌞 staat heerlijk te stralen, in het bos is de wind buiten gebleven en dus heb ik het al gauw warm. Of kwam dat van de heuveltjes? Maakt niet uit, jack in de bag. En doorrrrr......... Via de Onzalige Bossen, langs De Haverkist (kom we gaan verhuizen 😍) passeer ik nog meer bomen, net als op sommige stukken heel veel mountainbikers. Die zijn vandaag in kuddes 😏 losgelaten volgens mij. Die denken dat Covid-19 wel voorbij waait lijkt het. Ik betrap mezelf erop dat wanneer ik anderen passeer toch zover als mogelijk aan de kant ga. De "gewone" dagjesmensen lopen op de bekende paden, ik bewandel vele waar ik geen mens tegenkom, errug prettig! 

Heerlijk Hollands

Bij het Paviljoen De Posbank dartelen de meeste mensen in het rond, ook weer de nodige met trappers en wielen, al dan niet gemotoriseerd. Natuurlijk is het gesloten, ook de toiletten helaas, maar ze hebben buiten een verkooppunt gemaakt voor koffie's met kleine snacks. Ik ga voor de cappuccino to go en neem plaats op stenen bank ter ere van wijlen de heer Pos. Heerlijk uit de wind, lekker in het zonnetje, geweldig uitzicht, mama houdt ff pauze. Iphone gaat dan aan de power en ik bestudeer de verdere route. Schuin hiervan, aan de overkant van de weg, vervolg ik mijn pad. Het heuvelt hier op en neer, de heide is dor en grijs, de bomen kaal en soms gebroken en de gaspeldoorn vrolijkt het op met haar mooie gele bloemen. Al gauw ben ik weer Remi alleen in het bos en klim lekker verder.

Via het bruggetje over de Holleweg loop ik verder het bos door, begroet één enkele mountainbiker en een vader met twee kindjes. Af en toe houdt ik halt voor het zoveelste fotomomentje en draai dan meestal even om mijn as om te zien hoe het achter mij eruit ziet. Zo ook vandaag en mijn oog ziet rechts tussen de bomen één of ander met (inmiddels oude) stenen gemetseld en mos begroeid soort bol deksel van een kist liggen. Geen idee wat het is, maar het zal vast iets geweest zijn wat bij één van de vroege jachthuizen van onze Oranjes behoorde. Zelfs internet laat me hier in de steek, dus heeft u een idee.....????
Ik loop via het beton fietspad richting Parkeerplaats Lappendeken, waar ook kleine groepjes mensen vertoeven en zichtbaar van het mooie lenteweer genieten.

  

Ik steek de Diepesteeg over en volg het fiets-/grindpad een stukje. Rechts lopen wat roodbonte koeien in de wei. Eén ervan staat heerlijk aan een zoutsteen te likken. Hij is hier al even mee bezig zo te zien, want een behoorlijke uitgelikte holte past precies om z'n ruwe tong. Ik aanschouw en fotografeer dit plaatje terwijl ik een goed gesprek met deze jonge stier aanknoop.
Wanneer ik Guru weer raadpleeg maakt ie mij duidelijk dat ik net iets te ver ben doorgelopen en in de achteruit moet om vervolgens door het weiland het pad te vervolgen via de hekjes. Op dat moment passeert mij één enkele mountainbiker met een ietwat vreemde lach op z'n gezicht. Hij heeft vast mijn privégesprek met stiertje afgeluisterd 😎😊 bedenk ik hardop en spreek mijzelf even streng toe. 

  

Ik verdwijn De Kijkover (Middachterbossen) (sorry zo heet dat stuk bos hier nou eenmaal) in, maar pas wanneer ik mij gestort heb op: "hoe open je een hek"?" Was hek één bij stiertje gewoon een druk moar an metalen hekje, deze is hoog, in het gaas, met ijzeren schuif/omhoogduwding. Althans schuif.....  Even zoek ik naar ontsnapmogelijkheidnummer-2, maar da's ook onbegonnen werk.Tijd voor de mannenmodus, ff goed kiek'n Jo..... en weer een probleem zelf opgelost 😀!
Er volgen wat kleine klimmetjes en daaltjes, nog een holleweg en dan loop ik in één rechte lijn naar Kasteel Middachten. Tevens ga ik hier een plekje voor mijn lunchpauze zoeken, want ik krijg "een knaagje van mijn maagje."

Bij het kasteel treft ik enkel een gezinnetje aan dat op tandems de omgeving aftrapt en nu even in de rust is. Die rust wil ik ook, maar bankjes zijn hier nergens. Het wordt dus de met mos begroeide boomwortels die mijn zetel zijn tijdens mijn lunch. Ik heb de achterkant van de boom gekozen om wat uit de wind te kunnen zitten, want nu er steeds meer wolken boven komen waaien, neemt de wind ook rijkelijk toe. Tijd voor het jack en de vingerloze wanten en lunch!

Via de lange laan langs de gracht verdwijn ik al fotograferend later ergens bij De Wolfskuil op een pad langs weides met paarden. Altijd leuk om ze te fotograferen, zo ook de mossen en korstmossen die op de linten groeien die hun domein afbakent. Om de mossen mooi in the spotlights te zetten op de gevoelige plaat met paard wazig op de achter- of voorgrond zet ik Samsung heel dichtbij het mosbegroeide lint..... nog iets dichterbij..... kan nog beter...... oké ééntje nog...... tegen het lint aan....... niet doen!!!!!  Stroom ⚡⚡❗❕❗ en geloof me, lezen kan ik prima, maar nergens hing een waarschuwingsbordje hoor 😖😖😖😖. 

  

Ik zet nu de pas er even stevig in en wandel Ellecom binnen via de "achterzijde". Bij de kerk ontlaad ik en schiet weer wat prachtige plaatjes van godshuis, Nicolaaskerk. De laatste kilometers gaan verder aan de overkant van de Zutphensestraatweg, verder door Hof te Dieren, verder langs prachtige lanen met nog meer bomen. Spoor over en rustig aan beetje klimmen. Rechtsaf naar de Carolinaberg, daar kom ik weer wat wandelaars tegen. Bovenop de berg (nou berg, wel +49 mtr ANP) tref ik ook nog een handjevol mensen, allen op veilige afstand. Even moet ik goed kijken welke laan (van de 14!) voor mij rechtdoor is, maar Guru is goed gemutst vandaag. De laatste links en ik ben weer op de mooie brede Oostlaan die mij naar het sportcomplex leidt. Mazzel, ik kom van links en eindig dit rondje goed 😍.

  

Bijna 19 kilometer op de teller. Het weer was net zo fantastisch als deze hele koninklijke route. De Oranjes hebben hier veel voetstappen gezet, lees daarvoor de diverse links, zeer interessant (maar da's mijn mening, heb gerust een andere 😊).
Ik heb genoten en ja, ondanks het advies om niet onnodig naar buiten te gaan. Gelukkige keus was mijn Regatta vest en jack, ook heerlijk bij wind! Beetje dom/raar/gek..... was het gesprek met het stiertje 🐄 misschien en mijn zelfrooster ⚡actie. Tevens had ik nog een heldere ingeving vanochtend toen ik aan mijn waterzakslang ging lurken. De vochtplek in de Panda vanochtend....... het ventieltje stond open en het gewicht van de zak lag erop, dus logisch dat ie moest plassen 😊.

Bedankt Google

2020-03-18 | Lente!

In m'n uppie

De drukte van verjaardagen is weer achter de rug, het nodige gebak zit weer op de heupen, dus tijd voor rust in mijn hoofd en buik 😁. Het is alweer ff gelee dat ik alleen met mezelf aan de wandel was, dus waar zal ik het eens met mezelf over hebben de komende 12 km 😂? Mijn besluit stond gisteravond vast, Rondje Idinkbos, vroeg starten, 06:30 uur op. Oké, toen mijn bed mij vanochtend hoorde, moest ik me nog een keer omdraaien...... 07:00 uur werd het.
Vandaag start ik bij koffieboerderij Groot Nibbelink te Sinderen, tevens TOPpunt. Vorig jaar liep ik deze route eveneens, maar toen vanaf NatuurlijkBUITEN, dus zelfde rondje, ander jaargetijde. Eens zien of het weer 12 km wordt, want met mij weet je maar nooit 😎.

   

Wanneer ik de parkeerplaats opdraai achter de schuur bij het TOPpunt ben ik helemaal alleen op de wereld. Terwijl ik mijn spullen met beleid en aandacht inpak/uitpak/aandoe/opruim krijg ik gezelschap van een grote viervoeter, Benner Sennen genaamd. We kletsen wat samen en even later scheiden onze wegen. Hij/zij maakt nog even gebruik van het openbaar toilet alhier, ik fotograaf nog even een rondje en zo gaan we beide ieder onze eigen kant op, genietend van de rust op deze prachtige, zonnige, maar nog frisse ochtend. Voor de zekerheid heb ik mijn wandelkaarten (jaha, deel 3 en 4, want op 3 staat bijna de hele route, op 4 een klein stukje. Zal mij niet gebeuren dat het mis gaat!) ook in mijn tas gestopt, maar ik stort me eerst even op het TOPpunt infobord. Geen idee eigenlijk waarom, want ik weet natuurlijk allang wat daar geschreven staat (heb het reeds eerder gelezen toen ik hier liep natuurlijk). Controlefreak als ik ben, lezen! De wegwijzers geven, ietwat vaag voor mij, twee richtingen aan, waarvan ik er één echt begrijp, de ander blijft me ietwat onduidelijk met z'n scheve wijzer. Checken maar....... kaart erbij, schiet ook niks op, dus gewoon de doodlopende weg in, net als toen.........zwarte voetstapjes volgen.

Bosanemonen in overvloed nu

Ik weet dat dit de juiste weg is en ik daar dadelijk aan het einde een pad, Pannenkoekenpad, langs het weiland moet volgen om het bos in te geraken. Voilá̀, Idinkbos ik ben er. De zon staat heerlijk hoog boven me te schijnen, dus laat ik eens een fotootje maken links, rechts, onder, nog lager, nog meer........ en zo schiet het natuurlijk weer voor geen meter op met mij. Maar de plaatjes zijn mooi geworden 😎❗❕❗ (al zeg ik het zelf 😃) De natuur is al in lentemodus en drukdoende alles te ontluiken en ontwaken. De vogels fluiten hier het hoogste lied en het is een prachtige kakofonie, waarvoor ik even halt houd om het te beluisteren en hopen op een prachtig gevleugeld vriendje die misschien een pasfoto van zichzelf wil laten maken door mij. Helaas........ ze hadden ietwat haast. Dus ik ook maar doorrrr.... 



Ondanks dat ik dit pad eerder heb bewandeld komt mij toch niet alles even bekend voor en dat maakt het natuurlijk ook weer mooi. Alles ziet er ook zo anders uit dan in augustus vorig jaar. Toen stond de mais nog op het land, zat er blad aan de bomen en was de bodem bedekt met heel veel frisgroene varens. Nu is het zo anders nog, maar niet meer voor lang en het is zeker niet minder mooi. Het bos eindigt hier voor even en ik beland op het asfalt, de Harterinkdijk. Net voordat ik die bereik tref ik ook de eerste medemens, wandelend met hond, alleen of samen en wat werkvolk van één of andere groenvoorziening dat jonge boompjes aanplant. Het asfalt verlaat ik al snel weer door het Wensinkpad op te gaan.

  

Hier komt mij een grote zwarte lobbes enthousiast begroeten, met z'n baas in zijn kielzog. Terwijl baas hem aan de riem gespt (de weg is 2 meter verderop en een platte lobbes wil niemand) veegt lobbes nog ff lekker z'n snotneus aan mijn broek af. Zo, daar kan ik de eerste kilometer(s) weer over prakkiseren hoe ik dit ga oplossen (ik wil geen snot van een vreemde 😖). Ja, rugzak af, verfrissingsdoekje erlangs, maar ik wil nu even doorlopen, want ik ben al zoooo traag en ik wil straks toch een bankje met thee, dus even niet aan denken Jo, door! En zo geschiedde, al heb ik er flink van gebaald, helemaal toen ik me voorover had gebogen voor fotomomentje zoveel en de snot dus ook lekker op mijn jack kwam te zitten. Gatver.....

Ik vervolg mijn pad en weet zelfs mijn gedachten te verzetten, net als mijn voeten en zo merk ik dat ik niet meer aan de viezigheid denk op een zeker moment. Het fietspad gaat over in bospad en later weer in asfaltweg. Hier is het ook iets drukker met gemotoriseerd materieel met en zonder aanhangers. Wanneer ik dan de berm in vlucht raced menigeen in rap tempo voorbij. Hebben zeker haast 😑. Wanneer ik op het volgende fietspad belandt denk ik terug aan vorig jaar en weet nog precies dat ik toen nog zo'n last had van mijn hielsporen. Nu wandel ik vrolijk verder, geen centje hielspoorpijn. Alleen maar dorst..... dus bankje, waar blijf je? 

  

Denk het en het komt (positief denken 😆😄) ! Vandaag waren ze trouwens rijkelijk aanwezig. Dit keer neem ik plaats op één die net in het begin van het bos geplaatst is en een prachtig uitzicht biedt over de weilanden. Doe daar de zon bij en mooie Hollandse luchten, dan is dit het perfecte thee-plekje. Maar eerst ff m'n met de wetties mijn broek en jack poetsen! Eindelijk! Lekker! Opgelost! En dan is er thee......
Aan dit bos komt ook een einde. De afwisseling vandaag tussen bospaden, fietspaden en asfalt is prima en één schouwpad is ook nog goed te doen. Vorig jaar daalde ik hier neer om mijn voet in te tapen, nu ga ik moeiteloos door. Hier gaat ook de route volgens de zwarte voetstapjes langs het water, terwijl het op Guru (gpx) via het bos aan de rechterzijde gaat. Ik kies voor de bordjes, lekker relaxed wandelen, zonder al te veel opletten. Ik bereik weer asfalt om niet veel verderop rechts weer het Idinkbos in te schieten. Via allerlei bospaden, links, rechts, kom ik op de Koninksweg. Langs het zoveelste leuke optrekje, langs de rand van het bos, nader ik al ras het eindpunt. Maar niet voordat ik mijn lunch genuttigd heb hier in alle rust, in het zonnetje, op een gammel bankje met het prachtigste uitzicht en fijne achtergrondgeluiden van tractor en vogelgeluiden. Nog 700 meter te gaan en weer een heerlijke wandeling in de beentjes. 

  

De natuur is nu de moeite waard om van te genieten. Onze gevogelde vrienden maken het er nog mooier op! Zo jammer dat ik ze niet herken aan hun prachtige geluiden en aria's. En zo was ik vandaag in m'n uppie samen met heel veel beestenvriendjes groot, klein, dik, dun, rood, groen, bruin, harig of gevleugeld, met en zonder lek neus.

Nu alleen nog maar heel hard duimen voor BB 🐖🐷🐽 die ook nog een flinke snot heeft, want zaterdag wil ik toch wel....... als het even kan...... weer een goed gesprek met iemand anders dan met mijzelf. 

2020-03-07 | Über die Grenze

Laten we eens een foto maken

Wat beginnen we de dag toch mooi. Zonnetje ontwaakt, ruiten reeds gekrabd door mijn prins en ik ga heerlijk wandelen met BB, altijd leuk! Brigitte had eerder al twee routes geopperd, maar die heb ik zo van tafel geschoven voor de mijne, Dinxperlo 😊. Weer redelijk tussen ons in (oké dichter bij moi 😃, maar het leven is soms oneerlijk) en zelf woon ik al 22 jaar in de Achterhoek, maar ben nog nooit rondom daar gewandeld. Maar vandaag gaat het gebeuren en ook nog ééntje heel simpel, zonder Guru/GPX, gewoon de bordjes volgen. Komt goed toch? Vrijwel tegelijk staan we op de P van TOP Welinkhof in Dinxperlo. Eerst wat formaliteiten, "hoe gaat 't?, griepje?, vervelend", glibber slaapzak retour aan BB en laten we beginnen. We lezen ons even in op het infobord van TOP en we gaan......👣👣! Eerst maar naar Restaurant 't Welink (rechtsaf 200 meter) vinden we beide. Niet dus, Google zegt dat ze pas om 13 uur wakker worden daar. Dus lopen we langs het hertenkamp het buitengebied in. Al kletsend en selfies makend (want de 🌞 is er nu toch (altijd foto's maken als ie schijnt!😊)) bedenk ik me "waar zijn mijn handschoenen?" Ja, zon schijnt, maar het is frisjes en mijn rechterhand heeft het dan altijd koud (is nogal een koudkleum). Dus voordat die de snot krijgt....... terugggggg........ Ze lagen nog lekker te genieten op het dak van de Panda. Weer wat meters erbij 😊.

  

Van het ene pad gaan we naar het andere, rechts houden we rust- en broedgebied voor het wild, links duiken we weer op een paddenstoel. Niet veel later verlaten we ons vaderland om bij de buren verder zu wandern. Brigitte geniet nog even van haar wc deur die unsere Nachbarn in het bos geplaatst hebben als kunstprojekt. De Deutsche Rindern staan heerlijk van het zonnetje te genieten en zien ons die Brücke oversteken weiter die schöne Umgebung in van hier. De paden en smalle asfaltweggetje wisselen elkaar mooi af. De uitzichten worden steeds fraaier naarmate Luie Everdina terrein wint van de wolken. 

  

De eerste privé gesprekken hebben we gehad, dus tijd voor de camino. Denken we dat we daar straks uitgekletst zijn wanneer we 24/7, en dat een hele maand lang, bij elkaar zijn, zegt BB haar oortjes mee te nemen om af en toe/of heel vaak (zal zich nog uitwijzen/wordt vervolgd) van haar muziek te kunnen genieten. Jaja...... eigenlijk gewoon om van mij af te zijn 😁😂. De strijd van/met de slaapzak wordt de volgende kilometer besproken, wanneer we heel toepasselijk de Elf-Apostel Weg inslaan, en hoe blij we beide zijn met ons dekentje (lees meer hierover op onze camino website (volgt zsm)). Niet veel later komt er een mooi bankje (wel twee, voor ieder van ons één, als we zouden willen hé) met dito uitzicht op ons pad. Koffie met... (Kuierplanke bedankt!) dus. Wat is dit genieten zeg!! Achter ons is er zelfs een bos aangeplant als toilet en let op, met wc-rol-houder 😂.

Die Brigitte sjouwt soms echt van alles mee hoor. Alles erin, alles eruit en doorrr...... Na enkele meters schieten we alweer in de ankers want over "jouw kant" (voor de duidelijkheid voor BB (=links)) ligt een grote tak in het veld met heel veel oranje paddenstoelen. En zien wij die..... neuzen naar de grond, alles wat kan fotograferen wordt uit zakken tevoorschijn gehaald en drukk'n maar. Van achter komt een dame ons voorbij wandelen, groet vriendelijk en Brigitte geeft haar de nodige info, nog half met d'r gezicht in de Samsung koelkast, van wat wij aan het doen zijn. Zal wel een heel raar gezicht zijn geweest twee van die redelijke 😁 derrière's gebukt met neus in een akker. Goed, wij hebben ze gezien en vastgelegd en lopen even verder om vervolgens het mos/gras/ander groenachtig groeisel op de palen te bewonderen en vast te leggen. Dit is nou de reden dat wij altijd zo lang over een paar kilometers doen 😎. Wij verlaten de 11-Apostelen en gaan richting het Sürkse Backhüs (inmidels zijn we al in Suderwick beland). Leuk "huisje" met pizzaoven, maar de kei aan de overkant trekt ook BB's aandacht, want er groeit weer van alles op.

  

De DinxperloerStraßer überqueren, über deine Seite BB (=links) naar de grond, Schneeglöckchen en een oude betonnen drinkbak (neem ik aan, zo'n grote ronde bak) op de foto (jaha groeit weer van alles op/aan/onder/boven/langs....). Wat schieten we lekker op 😄! Beide zijn we hier debet aan hoor. Vaak zien we hetzelfde, op hetzelfde moment en denken hetzelfde om gleichzeitig ein Bild zu machen. De Samsungs (mobiel en fotocamera) en mijn Apple zijn er maar druk mee vandaag, zo ook wij 😊. Kruinen van bomen tegen de blauwe lucht, rostiger Zaun, Doris, vinkje vogel, sloot, Schafe, Magnoliaknoppen und so weiter. Het wordt ook niet minder vandaag, want de weg gaat richting Brücke und Wasser, ons selfiemoment. We komen even weer in de bewoonde wereld van doorgaande weg en verkeer, maar die verruilen we snel voor der Radweg parallel langs de Bocholter Aa. BB heel blij, houdt het water links van je! En dan ligt er rechts tussen de dichtbegroeide struiken een Audi wieldop. Wie ist daß möglich? Wass ist hier passiert? Waren we net het vraagstuk "boerenland-aanhangwagen met één wiel auf daß Land im Bodem verschwunden" aan het overdenken, krijgen we er weer een Geheimnis bij.

Duidelijk dat we even moeten rusten en maagjes vullen. Met uitzicht op dit water groeten wij menige voorbijganger (fietsend met en zonder motor en wandelaars met en zonder viervoeters). Druk dagje, maar wat wil je ook met zulk mooi weer! Alleen het toiletteren wordt wat lastig hier, maar als je moet dan moet je 😂. Terwijl ik alles in het oog houdt van wie van waar komt aansnellen, maak ik ook maar even gebruik van de camera om nog eens een paar leuke plaatjes te schieten. Je moet toch wat! Verderop moeten we de Bocholter Aa oversteken, dus zoveelste fotomomentje.

Bocholter Aa

Links spotten we twee heren die hun avondeten bij elkaar proberen te vangen im Seegraben (een diepe plons die in de Bocholter Aa uitkomt neem ik aan). Alleen jammer dat ze het gaas van het hek vernield hebben, terwijl er een poort is, maar waarschijnlijk hadden ze den Schlüssel vergessen. Schalkje, schalkje.....
We lopen unter der Hauptstraße durch en hoe fijn, Hotel Restaurant Biergarten Brüggenhütte links........ geschloßen. Dus door....... Noch, aber fast daß Ende Deutschlands, komen we via de N317 weer "thuis" in Nederland en ons mooie Achterhoek. Er volgt een zeer toeristisch industrieterrein 😑. Rechts zie je een Wereldbol die aangeeft waar ooit de grensovergang was en iets verderop een bankje in Duitse, Nederlandse en EU vlag-kleuren. Goed, dit saaie stuk moeten we even door. 

  

De toeristische trekpleister van hier is wel het kleinste kerkje van Nederland. Helaas gesloten, dus struinen we weer verder. Het volgende pad is op zich niet veel mis mee, alleen jammer want rechts is de vuilstort voor badkuipen en koelkasten en links een groot zonnepanelen park (fotootje). Maar ach, park is park 😖 (fotootje....). We lopen Dinxperlo binnen, langs het politie/zei-gebouw (fotootje) zo op de dorpskerk af (fotootje 1, 2, 3....) en laten het Grenslandmuseum voor wat het is. Zelfs de bakker lopen we voorbij, nee Brigitte wil verder 😕. Ik volg! We belandden weer in Suderwick (gewoon een kwestie van 10 voetstappen zetten 😀), lopen langs de St. Michaelskirche (fotootje of 2, 3...) met z'n grenssteen uit 1766. Vanaf hier lopen we met rechts unsere Deutsche nachbarn en links de Hollanderse Dinxerploërs.

Brigitte besluit zich van mij te scheidden (nu het (nog) kan 😂) en wil op eigen grond verder stappen, ik folge dem deutschen Weg (maar gelukkig kunnen we blijven kletsen). We voegen weer samen en al slingerend komen we op de Keupenstraat weer buiten Dinxperlo. Op de Y-splitsing ziet BB dat voor rechtdoor aan en tijd om mijn Guru even te raadplegen, want de pijl staat wel ietwat scheef. Folge mir BB, jouw kant aanhouden, Hollandse kant! Het is wel apart zo kort langs de grens lopen. De grenspalen duiden aan waar unsere Nachbarn de scepter zwaaien. We laten ze maar rechts liggen voor nu en schieten via de Aaltenseweg verder Nederland in en dus ook de kroeg. Gelukkig BB geeft toestemming voor gebak en cappuccino. En zo eindigt wederom een mooie wandeling in het vrolijke griepende en piepende gezelschap van Bikkel Brigitte.

Gevogelte in de Bocheltse Aa

Tevens onze laatste Hollandse wandeling samen voor we vertrekken naar zonniger oorden. Ik zal dus weer eenzaam en alleen, maar oh zo heerlijk, gaan wandelen de komende tweeënhalve week hier in de buurt voordat ons vliegtuig vertrekt. Met ons hebben vele anderen vandaag enorm genoten van deze mooie zonnige dag, dat weet ik zeker. Ik hoop jullie ook. Zo niet, wij hebben altijd de foto's nog.

We hebben gelukkig de foto's nog