2019-10-28 | Verboden te fotograferen

Tijdnood

Er moet 😊 weer gelopen worden! Na ruim twee weken door-omstandigheden-wandel-vrije-dagen eindelijk weer eens op pad. Na lang beraad met mezelf is het weer eens een Mooi Achterhoek route geworden (9.5 km, makkie en snel  😎). Wou ik eerst nog naar Zelhem, is het vanochtend toch De Slangenburg alhier geworden. Keuzes, keuzes, keuzes.... 
Laat ik maar eens rustig beginnen en op gang komen 😊. De kleine vriend volgestouwd, inclusief "nieuwe" lekvrije waterzak (deze keer wel bij de Bever gekocht en niet weer een lekzak van ons alom bekende mensen-van-een-zekere-leeftijd-setjes-winkel, precies, de ANWB). 

't Is meer dan fris deze ochtend (wel 5⁰C), het lange wollen ondergoed kan weer uit de kast komen. Mijn keuze valt op lange wollen-mouwen, fleecevest en softshelljas.
Wanneer ik de Loordijk opdraai met de Panda om mij richting kasteel en parking te begeven, begint mijn dag al goed, er "lopen" twee roodborstjes 😘😘 voor mij uit op deze hobbelige klinkerweg.

Vanaf de parkeerplaats van het kasteel loop ik met en op Guru rechtsaf de oprijlaan in. De zon staat net als mij al te genieten van alle pracht en praal wat landgoed De Slangenburg te bieden heeft. De herfstkleuren, de paddestoelen, de vogels..... alles in overvloed hier en dat moet vastgelegd worden op de Samsung Schneider Kreuznacher 18x zoom 😄. Ooohhhh wat errugggg..... dat gaat weer heel lang duren. 

In no-time hang ik over links, rechts, onderste boven en om mijn as heen en loopt de tijd lekker door en de kilometers kruipen voorbij. Kortom, het schiet voor geen meter op als ik met mezelf ga wandelen met een fototoestel en/of mobiele telefoon met camera op zak. Wanneer ik de Slangenburgse kerk voorbij ben en voor de tweede keer een keurig ouder grijzende fietsende man in sporttenue tegemoet loop en wij ons wederom vriendelijk groeten, loopt mijn pad linksaf om gelijk weer linksaf de bossen in te wandelen. 

Dit is bekend wandelterrein voor mij, ook daar ik deze route al eerder gelopen heb, toen nog met papieren uitgeprinte route. En dus verbaasd het me ook niet dat ik dit pad van links naar rechts moet bewandelen vanwege de modderpoelen.  

Tevens heb ik hier de tijd de tijd gegund om eens stil te blijven staan en te kijken naar alles wat hier rondvliegt en te luisteren naar de kakofonie van merels, koolmeesjes, roodborstjes, vinkjes, bonte spechten en wat al niet meer.
Even een blik op GPSOdometer en ik heb al 4 kilometer afgelegd, in één-uur-.......... nogwattes 😄. En doorrrrr.......

Ik laat het bankje met prachtig uitzicht maar even rechts staan en loop het bruggetje over de Beneden Slinge over. Weer een fotomomentje..... Na iedere fotostop beloof ik mezelf "nu even doorlopen". Maar het wil me maar niet lukken op de één of andere manier 😊.
En als ik dan ook nog moet droog-klunen over de nodige takkenbossen die de houthakkers dwars over "mijn" pad hebben gelegd (hele boomstammetjes!), geef ik de brui maar aan de tijd. Wel eens geprobeerd met één arm over een 1,5 meter hoog bos-struik-afvalberg in het kwadraat te struinen zonder op je bek te gaan? Ik kom gewoon iets later thuis 😊.

Net voor het einde van het bos aan deze kant van de Varsseveldseweg, wacht een half picknicksetje op mij. Eén bankje wacht, de andere ligt iets verderop samen met alles wat ligt te vergaan weg te rotten. Niemand van de wandelaars heeft dit plekje zichzelf toegeëigend, dus ik zie mijn kans schoon.

Vanaf hier gaat het verder richting de St. Willibrordsabdij. Landgoed Slangenburg heeft hier nog meer bomen, bos, groen en heeel veel paddenstoelen staan. De klok van de abdij luid wanneer ik hier ergens loop en even wordt ik aan de tijd herinnert die nog steeds sneller loopt dan mij. 

Een vrolijke zwarte viervoeter komt springend en huppelend mijn kant op en laat mij even zien hoe lang hij zich kan maken wanneer hij op z'n achterpoten gaat staan, rechtop tegen mij. Ik kijk even om om te zien of er nog baasjes bij horen. En ja hoor, twee nog wel, heel druk blijkbaar met andere zaken, want de hond word niet geroepen. Je zult maar bang zijn voor honden 😐.
Ik wandel rustig door, passeer de nodige andere baasjes met honden groot, klein en heel klein, maar allemaal volgen ze keurig hun baasjes. En weer word ik enthousiast begroet door mijn nieuwe zwarte vriend, wanneer ik paddenstoel 2500 (?) probeer te fotograferen. Zo volgt en groet hij mij nog enige tijd, met ver in z'n kielzog, z'n baasje(s) in waxjas, hoed en outdoorlaarzen. 

Onze wegen scheidden wanneer ik rechtsaf ga langs de Beneden Slinge. De Varsseveldseweg over, de laatste kilometer ligt voor me. De zon laat zich nog even zien, net als het roodborstje en dat geeft nog wat mooie plaatjes. Bruggetje over, laatste bospad al slingerend rechtdoor en daar is het kasteel, het eindpunt. Ik neem plaats in de zon op de bankjes op het plein voor de kasteelbrug. Ik nuttig de inhoud van mijn broodtrommel en fles, terwijl ik lekker mensen zit te kijken. Alle formaten, alle soorten, maar merendeels toch mensen van een zekere leeftijd. Een kleurrijk geheel hier en dat geldt niet alleen voor het bos 😀. 

Ik schrijf alvast een stukje blog, ik zit hier te lekker. En tijd, ach, die heb ik genoeg! 

2019-10-12 | Rondje thuiswedstrijd

Dichtbij

Daar Brigitte niet een heel weekend van huis kan wegens andere verplichtingen (geen idee wat er nou belangrijker is hoor 😄), wijken we vandaag af van ons vaste pad (Marskramerpad) en maken een mooie wandeling van Winterswijk naar Aalten, een OV-Stapper deze keer. Heel logisch bedacht die naam, want het gaat van station naar station, dus gaan wij weer fijn met de auto, want dan komt het meestal wel goed met ons. Extra prettig, geen gezoek naar straten en plekjes om te parkeren, deze stations staan prima aangegeven en heeft voldoende gratis parkeerplaatsen (desnoods in de directe omgeving). 

Vandaag ga ik kaboutertjes zoeken 😀

Let's start. Winterswijk station, oversteken, beetje rechts aanhouden en we belanden even later op de markt in het centrum. En zoals jullie inmiddels van ons gewent zijn, betekent dat toilet, terras of kroeg en cappuccino. Nou, da's allemaal gelukt op het vroege tijdstip. Wij zitten binnen voor het raam en buiten verzamelt zich een groepje dames die eruit zien alsof ook zij de voetjes dadelijk gaan bewegen. En gelijk hebben ze, want het weer is vandaag met ons, van zonsopgang tot zonsafgang 😂(BB tekst)!

Na zo'n 1,5 - 2 km verlaten wij de bewoonde wereld en de eerste paddenstoelen worden alweer gespot (zonder bewoners 😕). We verbazen ons over de mooie plekjes die we toch altijd weer tegenkomen en zo ook hier bij de Boven Slinge en de watermolen. 

Het verhuizen kan weer beginnen en onze familiedag wordt door ons in gedachten alweer georganiseerd wanneer we de bootjes zien dobberen in het water. Bijzonder mooie plek, watermolen Olliemölle. 

Via Landgoed Den Schooten lopen we zo op ons mooie thermoskan-koffiepauzebankje af. Brigitte heeft 'm gespot en zit al bijna terwijl ik mij een hartverzakking schrik wanneer ik over het bruggetje loop en één der planken links van me omhoog schiet 😖. En zo ben ik in een seconde een jaar ouder geworden😓. Gelukkig is er koffie!
Het duurt even eer de schrik zakt, maar dan kan ook ik wel weer genieten van een mooi uitzicht op Landgoed Vriezenhuis. En terwijl we ons nog verbazen over de losliggende plank(-en, blijken er zelfs twee te zijn) moeten we ook weer glimlachen om het feit dat meneer en jongedame wandelaar door moeten lopen daar wij altijd steevast blijven zitten! 

We passeren Berenschot's Watermolen en vervolgen onze weg een eind langs de Boven Slinge. Een smal pad met het nodige groen dat brandnetels heet volgt. Grote dank aan BB, zij draagt lange benen en laat mijn korte blote benen passeren, terwijl ze het groen even tegenhoudt voor mij. Het pad is smal, soms heel smal en ongelijk en gelukkig is het niet te nat, anders is het hier echt uitkijken en uitglijden. Nog wat fotomomentjes hier; één van "lopen van sporen" (lees: de onderkant van een paddenstoel, BB bedankt), helder stromende beek en "wie ziet BB?" Een gezin, pa, ma, dochter en zoontje laat ons passeren op een wat breder stuk en ik prijs hen dat ze lange broeken dragen. Ja, anders willen die kids echt nooit meer wandelen met al dit groen. We kennen ze die voor minder de schoenen nog niet eens aandoen 😊. 

De nodige bospaden verder lopen we over een breed zandpad richting de eerste de beste bank die op ons pad komt om te lunchen. Terwijl we onze grijze hersencel breken over een lading kleine gele appeltjes die hier op het pad liggen zonder een daartoe behorende boom of struik in de directe omgeving die ze verloren kan hebben. Zelfs nadat we de bank gevonden hebben, blijft het antwoord nog steeds uit op deze vraag. Kabouter-werk 😊?

Tijdens de lunch laten we dit vraagstuk even rusten en verdiepen ons in het boek over de camino Portugués (dat BB mee meegesjouwt). Hier worden wij beide dan ook zo vrolijk van. Lunchtrommels geleegd, eitjes genuttigd en we gaan weer on route. 

De zandpaden volgen elkaar op. Net als de kabouterhuisjes, het grote en kleine vee en wederom de nodige mooie boerderijtjes (Boerderij Eskes b.v.) die wij binnenkort betrekken. De bospaden waren soms wat verraderlijk en opletten is meer dan gewenst (let op: groot gat of klein gat! BB: "Doe mij maar klein gat, mijn gat is al groot genoeg."). We lassen nog een korte stop in (picknickplek op de vuilniszak) op Landgoed Walfort, want fruit is ook gezond! 

Aalten in zicht! Via een woonwijk langs de kinderboerderij (met landgeit en kalkoen (gelukkig is de onderkin in) en een prachtig landhuis (weer verhuizen)) en dan ergens rechts...... of links...... toch mijn kant...... 

Ja, gaat alles goed zo'n 21 kilometer, gaan we nu...... 

We besluiten na de dierenbende de laatste slinger van de route niet meer te maken en gaan rechts, links en komen zo...... precies, weer op route. 

Nog even een kijkje op het oude R.K. kerkhof dat tegenover het station ligt. Waarom? Geen idee, dat trekt me toch altijd weer. Brigitte is lekker praktisch en spot de "luizebos" 😊 die er pas neergezet zijn. Dus zo oud zal het wel niet zijn toch?
Goed, panda staat nog mooi geparkeerd. Gelukkig ziet nu ook Brigitte deze, want vanochtend was ze nog niet zo wakker en miste 'm compleet (met mij erbij!). 

Het waren 22 prachtig machtig mooie kilometers. De weergoden waren ons ook goedgezind, want alle zweet liep weer linea recta straal naar benee. 

BB bedankt maar weer voor deze speurtocht naar kabouters en alle andere, vaak compleet onzinnige, gesprekken. 

2019-10-05 | Paddenstoelendag

Slowmotion of gewoon traag

Gezellig, we, BB en moi, gaan weer ff een stukkie Marskramerpad wandelen. Wij zijn al bij de dertiende etappe, maar vandaag geen 23.1 km maar zo'n dertien en-een-beetje 😀. Waarom? Het antwoord vindt je in mijn blog van 21 september jl. Zo houdt ik jullie mooi bezig en lees je nog eens iets anders dan alleen je whatsapp.

Vandaag treffen we elkaar in Amersfoort, iets verder op de route al van etappe 14. Wij zijn natuurlijk wel echte Hollanders en willen niet duur parkeren rondom het station van Amersfoort (gaan we liever voor de cappuccino), dus heb ik een gratis parkeerplek gezocht ergens in een woonwijk. Ik parkeer en BB rijdt ons naar Achterveld, ons startpunt. Eerst nog even de weg goed weten te vinden, want Achterveld ligt nog steeds open. Maar we komen er!

Het eerst stuk het dorp uit gaat een stuk over de Emelaarseweg. Een B weg die nu best druk bezocht wordt door al wat vervoerd wil worden en zodoende belandden we enkele malen in de berm om alles heel te houden! Hier hebben wij direct ook al de interesse gewekt van een Achterveldse jongedame die haar twee hondjes uitlaat. Nieuwsgierig naar onze wandeling informeert ze of wij een speciale route lopen, ze ziet met regelmaat mensen hier wandelen. Ach en dan zijn wij zo vriendelijk het e.e.a. uit te leggen en zo lopen we gezamenlijk een stukje op totdat wij richting de Barneveldse Beek moeten. 

Vanaf hier duurt het nogal even voordat we het einde van dit pad langs het water bereiken. We zien overal paddenstoelen in alle kleuren en formaten. Mijn fotocamera heeft het er maar druk mee. En zo ook Brigitte en haar Android apparaat, ze hangen regelmatig ondersteboven samen. Wanneer ik er één fotografeer roept Brigitte mij al naar een andere prachtig exemplaar en -plaren. Zoveel paddenstoelen heb ik nog nimmer in één herfstwandeling bij elkaar gezien als vandaag. Maar da's logisch natuurlijk, want tot ruim een jaar geleden wandelde ik hoogsten 5 kwartier af en toe eens soms 😊 rondje Slangenburg of Kruisbergse bossen en Hettenheuvel.

De zon doet goed haar best deze ochtend en ze weerkaatst prachtig in het water, net als de mooie wolkenluchten. Ook dat geeft mooie plaatjes waarvoor we regelmatig even moeten stoppen (ja alleen paddenstoelen is ook maar eentonig natuurlijk 😀😀).
Enkele ouders wandelen hier met hun kleine grut, met vrolijke laarsjes en al, en die moedigen wij natuurlijk lekker aan om vooral hard in de plassen te stampen 😁. En plassen liggen er genoeg op dit pad na een kleine week regen.
Aan het einde wacht ons een mooi bankje en dat wordt onze chocolademelk-stop. Ja helaas zonder rum, want die heb ik nog op het aanrecht thuis staan 😐 (sorry 💙je, wat in het vat zit.......). 

Chocolademelkthermoskan leeg, koek en eieren op, nodige auto's groot en klein gespot, ons caminoplan besproken en doorrrrrr.........
Brug over, fotootje rechts en links, stukje (echt -tje 😏) verderop lopen we voorbij Pluktuin Stoutenberg met een mooi bord aan de weg "koffie thee taart Welkom". 😏
We steken maar over en worden welkom geheten in het Utrechts Landschap.

Leuke mensen hier toch dat ze ons zo welkom heetten op verschillende borden. 
Even verderop rechts schieten we even naar rechts om het koetshuis Stoutenburg te bewonderen. Heel vervelend wonen vinden wij weer. 
Veel valt er verder niet van te zien dus slaan wij een pad eerder dan de route aangeeft rechtsaf zodat we ook de achterzijde van het imposante gebouw kunnen bewonderen. En natuurlijk nog wat paddenstoelen. 
In de tuin staat ook nog een leuk, helaas verpauperd, tuinhuisje en ach daar maken we ook wel iets leuks van wanneer we verhuisd zijn (moeders moeten ook ergens wonen toch?) 😄. 

Even verderop bewandelen we een klinkerweg dat behoorlijk aan het uitbuiken is in het midden en daar waar het echt te erg werd hebben ze ooit nog eens geprobeerd er iets van te maken met een overschot aan asfalt. Missie mislukt, dus we gaan wat van links naar rechts en dat kwam niet door de rum. Over links hangt dan ook nog één of ander vreemd zwart hesje aan een rikkepoal waarvan ons niet helemaal duidelijk wordt wie het gedragen heeft, dus wie het verloren heeft en überhaupt waarvoor het gebruikt dient te worden. Zo heel veel tijd om er een heel verhaal omheen te bedenken krijgen we niet, want we moeten de weg oversteken om een leuk wandelpad langs het Valleikanaal te volgen richting de A28.

Guru heeft mij laten weten dat over een kleine kilometer een Café Restaurant links opduikt en daar worden wij altijd blij van als het richting lunchtijd loopt. Gelukkig loopt er dus nog iets, de tijd, want wij kruipen zo ongeveer in slowmotion vooruit als we de tijd en afstand bekijken 😋. Maar niet gezeurd (want daar houden wij niet van 😊), we komen er ook wel, er is alleen zoveel te zien overal om ons heen en dat vergt tijd 😎. 

En zo lopen we parallel aan de wijk Randenbroek (heb 't opgezocht!) en da's nogal een survival. Alles is zo ongeveer groen met af en toe een paar zandkorrels in het midden wat het wandelpad moet voorstellen. Lang leve de lange benen-broek. Gelukkig laat BB mij voorop lopen zodat ik de bramenstruiken uit mijn voorhoofd kan trekken om vervolgens haar te waarschuwen. Om het veilig te houden lopen we bijna met onze neuzen op de grond en wanneer Brigitte vraagt hoe lang dit pad nog duurt (lees: hoe lang (in km's) is dit pad) antwoordt ze: "Nou, je kont is ook niet heel erg aantrekkelijk." En daarmee ga ik naar Santiago 😐?

En denk je dan dat alles tegenzit, blijkt het Café restaurant dat Wandelnet vermeldt dat hier links moet staan, niet eens te bestaan 😒! Hebben wij weer. Dus we likken onze wonden en doorrrrrrr...... Lunch wordt even uitgesteld, maar niet lang, want we belanden in het Beekdal, een park met bankjes, water, mensen, brommers, honden, kindjes en nog meer paddenstoelen. 

Via wat kronkels lopen we langs wat sportvelden het park hier uit en volgen de Heiligenbergenbeek verder. Wederom een mooi park met nog meer mooie paddenstoelen, heeeeel veel rood met witte stippen met platte en bolle daken in groepjes en rijen en onder struiken verscholen. 

Huis Randenbroek laten we rechts liggen, want dat is blijkbaar nog niet helemaal bewoonbaar voor ons (we verhuizen alweer, maar pas als het gerestaureerd is natuurlijk 😀).  
We betreden hier ook het oude centrum van Amersfoort. Vonden we al het groen, natuur, paddenstoelen e.d. al mooi, hier vermaken we ons ook prima met alle oude en prachtige gebouwen om ons heen. Fotomomentjes weer aan alle kanten en af en toe verhuizen we weer en zien we ons al lopen in die goede oude tijd van Van Oldenbarnevelt ("ken je klassiekers" 😀). 

Nu we in de bewoonde wereld van Amersfoort zijn belandt en het centrum bijna inlopen besluiten we om een laatste echte stop te houden in een ......... yep, daar waar ze echte cappuccino verkopen. Ach laten we dan ook maar de "verwennerij" erbij nemen, want we weten ook niet exact hoeveel kilometer we nog moeten lopen daar we een stukje route 14 erbij aanplakken. En we willen wel weer met onze auto's huiswaarts keren. 

Het gezellige drukke centrum lopen we door richting het station. So far so good, helemaal geen gekkigheid vandaag, maar nu begint het. Hele rare tekens op de wit/rode markeringen waar wij de betekenis niet van kennen. Maar nog steeds gaan ze richting station, dus wij volgen. Even raken we dan ook weer eens van het bekende padje en keren om, steken over en belanden even later alsnog op de juiste plek. Dan beginnen de rare tekens toch anders te gaan dan Guru mij zegt en neem ik het maar over van de stickers, want we moeten bij de Panda uitkomen. En die staat perfect langs de route, tegenover een wit/rode sticker geparkeerd. 

En de route is echt niet slecht, zo ook de optrekjes niet en vragen wij ons weer eens af waar wij zullen gaan wonen, waar wij het fout hebben gedaan in het leven en wie hier allemaal "oud geld" heeft? De leuke bolides nemen we gelijk over met het huis dat we betrekken. 

Het bosgebied Prins Frederiklaan leidt ons naar de tennisbaan en zo ook naar ons eindpunt. En dacht je nu dat we verder alles goed hebben gelopen? Nou nee, de laatste 100 meter namen we nog de verkeerde afslag 😱😱. 

Dat wordt nog wat volgend jaar in Portugal en Spanje....... 😎

Maar hoe dan ook, samen komen we er toch steeds weer. Al was het vandaag in slowmotion 😊😊.

Bedankt 💙je, was een heerlijke wandeling 💋.

2019-10-02 | Heerlijk Herfst

Eindelijk weer op pad

Sinds de 22ste van de vorige maand staan mijn wandelpantoffels stoffig te worden in de bijkeuken. Anderhalve week en da's best lang voor mijn doen. Vorige week kwam het er gewoonweg niet van, maar vandaag gaan ze weer an! En gaaaaaannnnnnnn..........!
Maar waar naar toe? Welke route? Hoeveel kilometer? Hoe ver van huis? Wat zegt mijn lichaam? Want ook die heeft inspraak en altijd een duidelijke mening 😃. Gisteravond mijn voetjes weer lekker in de Gehwohl crème en vanochtend nog een laagje diclofenac gel erbij. Dat moet dus goed komen.

Bron: Pinterest

Allereerst maar eens lekker rustig de ochtend beginnen. Ik start niet om 9:00 uur, want dan sta ik toch tot 10:30 uur hier om de hoek in de file, daar onze Gemeente Doetinchem zo slim is om de rondweg van onze wijk opnieuw te asfalteren en wat al niet meer. Het is voor menige "Huet-ter" een grote uitdaging om vanaf hier de stad in te komen, laat staan naar de andere kant van ons mooie Doetinchem 😕.
Dus heb ik nog even tijd voor een brainstormsessie met mijzelf waar ik mijn voetstappen vandaag ga zetten. Onder het genot van een heerlijk KHA ontbijtje (lees: gort- droge pannenkoek-geval van amandelmeel 😐) en veel thee hak ik de knoop door, wandeling rondom Westendorp 15 kilometer. Mijn wandelnetwerkkaarten 3+4 gaan mee, want hiervan is geen gpx te downloaden helaas. 

Hoe Hollands wil je het hebben 😎

De weersvoorspellingen zijn gunstig, af en toe een buitje, maar daarvoor hebben we een paraplu, regenjas en regenhoes. Panda mag van het centrum van Westendorp genieten, terwijl ik het buitengebied ga verkennen. En dat is/was leuk 😎! Via de Doetinchemseweg verlaat ik het dorp, rechtsaf de volgende asfaltweg op. 

Ondanks dat dit het buitengebied is en een smalle B weg, is het er best redelijk druk. Waar komen ze allemaal vandaan (met zo weinig huizen rondom) 😦? Alles gemotoriseerd, ik ben geen enkele wandelaar tegengekomen vandaag.

Op de brug over de Bielheimerbeek houdt ik even halt om wat foto's te maken. Prachtige plaatjes van een echt Hollands landschap. 

Mooie wolkenluchten, mooie dierenbeesten en nog meer moois volgt en wordt natuurlijk op de gevoelige plaat vastgelegd.
Van de Kipsdijk naar de Keizersdijk en de Zweerinkdijk en dan wordt het ook tijd voor het plastic. Tot zover kon ik de donkere grijze luchten nog achter me laten, maar nu gaan ze opeens sneller dan mijzelf. Het begint ietwat te spetteren en voordat het echt losbarst moet ik maatregelen treffen. Onder een boom(pje) ga ik op zoek naar jas, hoes en plu. Perfect timing, want tijdens mijn zoek-en-gevonden-tocht trekken ze boven even een sluis open. Maar zo snel als het kwam, ging het ook weer en kan de plu weer in en de capuchon weer af. 

Na 7 kilometer, asfalt- en zandwegen wacht daar midden op de T-splitsing een bankje op mij. Lang leve de komo, houdt de billen droog 😁. Een half uurtje rust, paar kopjes thee en wortels verder, nog geen enkele voorbijganger gespot. Het enige wat hier geluid maakt, en veel, is de snoeimachine-strimmer van de jongeman links van mij die het één en ander langs de berm verwijderd. 

Voor de rust hoef ik niet te blijven dus doorrrrr..........
Gelukkig volgt er na een goede 200 meter weer een bankje en ook die eigen ik mijzelf toe, maar dan om even te plakken en tapen. Mijn rechter bal van de voet raakt verhit en om erger te voorkomen, heb ik even wat aandacht aan 'm besteed.

Door een grasland kom ik in een bos. En dat gaat dan weer lang duren met mij, want ik zie weer aan alle kanten van alles en nog wat. Mooi hé herfst, alle kaboutertjes hebben hun tentjes opgezet en huisjes gebouwd. Platte en gekartelde daken, bolle huisjes, bruine- beige en zelfs rode pannen. Hele dorpen bij elkaar, maar ook de nodige vrijstaande grote en kleine kruizen mijn pad en dus mijn lens. 

En zo wandel ik richting de N18 en belandt in Varsseveld (ja, van Guus!). Dit is een niet al te fraai stuk van de route, maar ja, soms is het niet anders. Bijna in het centrum laat ik de kerk links liggen en verlaat over rechts weer dit winkelgebied om bij de rotonde de kluts kwijt te raken.
Gelukkig heb ik mijn wandelnetwerkkaarten bij me en is het tijd om die maar eens bij mijn wandeling te betrekken. Na even turen en zoeken, in de achteruit naar de laatste markering en linksaf........ daarna rechtsaf....... en zo kom ik al gauw weer buiten Varsseveld. 

Hier staat een bankje op een te leuk plekje om zo maar aan voorbij te gaan en dus zetel ik mij en doe ondertussen wat whatsapp- en telefoneerwerkzaamheden. 

Mijn broodtrommel bereikt de bodem, net als mijn thermoskan. Rest mij nog 2 liter water (nee, geen waterzak, dus ook geen lekkage), maar die laat ik voor wat het is, want het is weer tijd voor het plastic, het water komt weer van boven. Check, check alles verpakt en doorrrrrr.... richting het viaduct over de A18. Ook hier raak ik even van het padje en besluit na de eerste twijfel toch om te keren en het voetpad recht omhoog te nemen en zo heb ik een klein stukje van de route ingekort. Niks aan de hand, route was helemaal goed, alleen de markering stond er (nog) niet (of had ik toch door moeten lopen om vervolgens het gehele talud op te moeten lopen? 😄). 

Het Tandembos volgt. En dat is prachtig om deze tijd van het jaar. Mooie lanen, prachtige bossen met heeeeeel veel paddenstoelen. Hier wordt mijn tempo natuurlijk niet veel sneller van 😊. Maar dat maakt ook helemaal niets uit, het is nog licht, de wolken zijn gesloten en het is hier te mooi om te haasten.

Na wat linksen en rechtsen beland ik weer in de bewoonde wereld die Westendorp heet. 

Wat kan een mens toch blij worden van een paar kilometer wandelen. Maar dan wel door een mooi stukje Nederland, mooi stukje natuur. Laten we er zuinig op zijn met z'n allen.

Bron: Pinterest