Volgers

maandag 30 november 2020

2020-11-28 | Wandelsporen

 


Weg hum

Vandaag enkele aanpassingen in/op/aan onze wandeldag: we spreken een half uur eerder af op het eindpunt, het is lange onderbroeken weer (voor mij), gaat de strohrum, warme eigengemaakte chocolademelk en slagroom mee en is de wereld klein vanwege de dichte mist hier in de Achterhoek en de Sallandse Heuvelrug. Wat niet wijzigt is de route die ik vorige week zaterdag na een ietwat onderdanige wandeling mocht uitkiezen en vandaag is het weer een AB-tje en wel de wandelsporen van Lochem naar Holten. Over het aantal te lopen kilometers zijn de meningen nogal verdeelt. Zo zegt de wandelzoekpagina 20 km, hun routebeschrijving 19.5 km, Guru (gpx) 18.5 km en hebben wij natuurlijk op BB's teller de 19 net niet aangetikt aan het einde deze dag. Maar ach, ons gaat 't om de lol, het genieten, de hoofden legen en heel veel gezelligheid, foto's, geklets, onzin...... en doorrrrrr!

 

Heel ingewikkeld wordt het dus vandaag niet, want grotendeels lopen we gelijk met het Pieterpad. Maar ja, juist wanneer iets simpel lijkt gaat 't mis en zo dus direct al wanneer we Landgoed Ampsen te ver betreden. Maar 't komt weer goed en even later bewandelen we de paden van het landgoed waar een bijzondere sfeer hangt door de combinatie van de prachtige herfstkleuren, de entourage en de nevel. We bereiken het stervormige park*, maar dat laten we voor wat het is en wandelen relaxed verder door het bos en snuiven de heerlijke geuren op. Er moet natuurlijk ook weer het één (één ???
😆) en ander gefotografeerd worden, al gaat dat vandaag met de nodige ongemakken en gekraak. Brigitte draait en tolt nadien dan even sierlijk om haar as (ja, nog steeds en ze blijft rechtop) en ik strek me traag en krakend omhoog om zo überhaupt rechtop te komen. En zo gaan de lamme en de blinde verder naar Hoeve Coeverden en belandden we in Exel. Al jaren zie ik dit op de ANWB borden staan wanneer ik naar Twente rijd, eindelijk ben ik er, weer iets van de bucketlist afgestreept 😂

Stuw Schipbeek

Via kleine boerenweggetjes met mistige vergezichten over weilanden en schapen, laten we het super moderne Klein Verwolde links liggen en betreden we al snel het landgoed Verwolde. Nu wordt het ons, maar vooral Brigitte, weer makkelijk gemaakt (even lopen/liepen we daar waar geen Pieterpadter komt), en volgen we de wit/rode markeringen van het Pieterpad weer. Het huis zelf staat ietwat verscholen in de nevel mooi te wezen en wij laten het verder maar met rust in deze stille omgeving. Stil, nog wel of nu wel, want menig Pieterpadter is ons gepasseerd en zij gaan deze plek na ons nog bewonderen. Wij lopen door, op zoek naar een bankje voor onze koffiepauze. Zo als altijd als BB mee is heb ik daar niets over te zeggen, en wanneer ik een bankje beloof die blijkbaar gejat is, vliegt ze voor de zoveelste keer (!) het bos in om even wat stoom af te blazen. Of was het alleen vocht? Ik maak het snel weer goed, want zodra we het bos verlaten staat daar een nat en vochtig bankje aan de rand van wat bos, met rechts van ons het fijne achtergrondgeluid van de provinciale weg. Gelukkig kan ik BB blij maken met verse choco, slagroom, strohrum en chocoladetruffels
😋. Helemaal happy wordt ze ervan, van de strohrum, want dat blijkt het enige warme te zijn. De thermoskan is overleden en die blijft hier achter (ja, in de vuilnisbak).


Terwijl we daar zo zitten proberen we ons te oriënteren langs welke weg we eigenlijk zitten. Rechts razen de auto's, links een natuurgebied met waterplassen en veel groen, schuin achter ons een Rust punt...... héééé....... daar kocht ik mijn Pieterpadpoppetje vorig jaar! En zo zie je, elke route is weer zo anders in een andere richting en in een ander jaargetijde. Wij zijn dus nog lang niet uitgewandeld de komende jaren! 
Bij het rustpunt geniet BB even van een echt toilet, terwijl ik mijn achtste wandelsteen, muis, hier achterlaat en al lopend wat foto's bewerk en 't verhuisbericht van steen op mijn blog plaats. 
Via wat kleine weggetjes en paden bereiken we niet veel later de Schipbeek. BB zoekt weer even een plekje voor zichzelf terwijl ik de stekel in m'n sok probeer op te sporen. Als we beide weer verder kunnen jubelt BB mij toe "kijk!" al wijzend op een ijsvogel op een berkentak. Net wanneer ik mijn camera startklaar maak neemt ie de vleugels met zijn/haar wederhelft in het kielzog. Helaas, maar lang leve Pixabay.


Op de stuw maak ik nog even een rondje, schiet wat plaatjes en moet stevig doorstappen om Brigitte niet te ver uit te laten lopen. Hier gaat het over een hoger gelegen pad met prachtig grote statige bomen in mooie herfsttinten ........ ohhhhh nog een ijsvogel! Weer te laat met de camera...... maar gelukkig op tijd met de Apple en Guru, dus rechtsomkeer, we moeten de andere kant op! En weer volgen we de Pieterpad markeringen. Ons tempo is lekker en zo wordt er even later gepauzeerd op de picknickset waar ik 12 juni vorig jaar zat en een klein ventje het talud op zag fietsen. Toen was het een graad of 16-17 warmer en minder nat, nu moet de komo onze bipsjes tegen de natte derrière beschermen. 

Eenmaal aan de andere zijde van de A1 wacht ons wat km's asfalt voor we de afslag nemen over het erf van de boerderie Menum op nr 3A. We groetten de boerendochter en nemen het zandpad tussen paarden, weides en akkerland door. De boerenzoon groet ons al net zo vriendelijk dan z'n zuster (aanname natuurlijk) en al gauw blijkt wie deze vriendelijke gen heeft overgedragen, vader boer! Gezellig, wie hebt proatvolk en nog wa éne die met 'n vrouw uut Hoaksbergen is e trouwt. Meneer is helemaal in z'n nopjes met ons, want wij nemen even de tijd om hem aan te horen. En één ding is duidelijk, voor wie zijn erf nog moet oversteken, klets ff met 'm, want van wandelaars die de bek nie lös trekt houdt ie niet.

 
Het gaat van karrespoor naar klinkerweg, van klinkers weer naar zand en om de hoek van de Adnorstee bewonderen we even hun voliere met de twee kraanvogels en de mooie kippen. En na zand komt een stukje asfalt en weer rechts een karrespoor op. Gewoon lekker de Pieterpadters groetten en grotendeels de markeringen volgen, 't is a simple. Tot de Sprengenweg, want daar gaan wij over rechts, maken een slinger en 150 mtr verderop vervoegen wij ons weer bij de PP-tjes. Die slinger is leuk, zeker als je het padje links niet voorbij loopt 😊, want die ligt echt verscholen in het groen. Gelukkig hebben we een achteruit en nu Brigittes humeur toch al tot een redelijk dieptepunt gedaald is, klimmen we hier ietwat hoger om de lol en de moed erin te houden. Terwijl BB met een blik op oneindig de berg over stuift valt mijn oog op een ieniemienie steentje van Happy Stones. Een lief klein vogeltje is nu mee gevlogen naar mijn huis en zal de volgende wandeling weer uitvliegen.
Einde in zicht, via een klein buitenaf weggetje langs akkers en huizen bereiken we Holten. Stukje centrum door en zie daar, na de drie broers/zusters van BB gaat 't  rechtsom naar het station en auto. Op naar Lochem!


Door de mist en de herfstkleuren gaf het soms een bijzondere sfeer aan bepaalde plekken. Die sfeer was bij Brigitte ook ruim aanwezig en werd met de kilometer sterker en vrolijker 😉. Zo heeft de lamme vandaag de blinde d'r hum iets opgevijzeld hopelijk en de blinde de lamme lekker laten bukken en kraken. Wat Brigitte's hum betreft, niets ernstigs, alleen heeeel ongemakkelijk, vervelend, lastig, en heeft iets met hormonen en leeftijd te maken. Resumé: het was weer een fijne dag in een stukje mooi Gelderland en Overijssel!
Onze tip voor zo'n dag: Niet klagen maar dragen en bidden om kracht 
😀
.


* Helaas heb ik niets op Google kunnen vinden wat dit park betreft. Voor wie hierover iets meer weet, stuur even een berichtje, want nu ben ik toch wel heel erg nieuwsgierig geworden.

maandag 23 november 2020

2020-11-21 | Delegeer

 


Duidelijk

Wandelen is even goed nadenken en organiseren. Nadenken over wat neem ik mee, denk aan lunch, fruit, koffie of thee. Maar ook nadenken over wat trek ik aan, niet te koud (dan heb je echt geen fijne wandeling) maar zeker ook niet te warm (dan sjouw je teveel mee aan gewicht). Zelf ben ik dan ook helemaal blij met mijn "echte" wandelkleding. Je kent 't wel, laagjes, merinowol, fleece, regenjack of softshell. Ik draag vandaag een Schöffel wandelbroek, Odlo ondergoed, Icebreaker shirt met lange mouwen, regatta vest en regenjack, merinowollen sokken (!) en mijn Buff. De avond voor mijn wandeling moet er georganiseerd worden en leg ik alles al klaar, want 's ochtends werken mijn grijze hersencellen nog niet optimaal en ik wil graag zonder problemen mijn rondje kunnen doen, dus ook de tape in alle soorten, kleuren en maten ligt al op de eethoektafel te wachten op mijn voeten en mijn waterzak zit al in m'n rugzak. 's Ochtends haal ik de fotocamera van z'n lader, waterkoker hoef ik alleen maar aan te drukken, mijn broodjes alleen maar te smeren en mijn thermoskan en mijn kleine vriend op de juiste manier te vullen en gaan!

Vandaag weer een AB-tje, samen met Brigitte, simpel van Meddo naar Groenlo lopen en dat via kleine buitenweggetjes, zandpaden en het prachtige natuurgebied Zwillbrocker Venn aan de andere zijde van de grens opgevolgd door het natuurpark Leemputten (in Zwolle! Zo, Brigitte eindelijk weer blij, die wou al tijden naar Zwolle 😂). Natuurlijk kun je deze route ook tegenovergesteld lopen, klik daarvoor de desbetreffende link op de webpagina van Mooi Achterhoek aan et voila! En om direct mijn blonde hoofd maar weer eer aan te doen, ik zag die link ook pas zaterdagavond 😊, en dat na al heel veel wandelingen van hen gewandeld te hebben 😂. Duidelijk, je bent nooit te oud ......
Wij hebben voor Meddo als startpunt gekozen en staan vandaag aan de andere zijde van de kerk geparkeerd dan dat we eerder stonden. Direct halen we herinneringen op aan die dag toen, heet, heter, heetst..... en nu, (ik) met muts en handschoenen aan gaan we van start. Wanneer ik de kerk vastleg op de gevoelige plaat, word ik door BB gewezen op het straatnaambord waarmee ze mij gelijk maar om de oren slaat. Zo de toon is weer gezet en de eerste 20 mtr gelopen
😊😕.

 
Zoals ik al vaker heb geschreven, wij, Brigitte en ik, hebben een duidelijk taakverdeling. Waarom? Gewoon, is zo ontstaan en maakt alles lekker duidelijk, houden wij van 😃😄. En zo kan de één op de ander mopperen 😉 als er iets niet "goed" gaat wat haar taken betreft. Brigitte is van "haar kant", links dus en met enige regelmaat word ik dan gaandeweg de dag naar mijn kant gedirigeerd. En ja, heel af en toe maak ik mij ook schuldig aan zo'n terechtwijzing. Tevens Brigitte, zij houdt ook altijd de kilometers bij via/op/met haar koelkast, Samsung geheten, maar vandaag liet de teller het afweten, de gehele Samsung was eigenlijk behoorlijk van het padje naarmate de dag vorderde. Ze heeft er wat af gemopperd. Tijd voor een nieuwe, da's duidelijk 😂😂


Na de kabouters onder en in de boom gegroet te hebben gaat het rap richting grens Nederland-Duitsland. Hier betreden wij het Zwillbroek. Iets wat wij ook nooit doen, vooraf inlezen en zo wordt je, ik in dit geval, heerlijk verrast, want dit had ik al tijden op mijn to do wandellijstje staan, flamingo's spotten
😊. Brigitte is de regelateur qua pauzes en hier staat toevallig zo eine schöne deutsche Hütte en zitten we fijn beschut tegen de wind, dus koffietijd! Mijn idee.....  Zeker wanneer Brigitte haar rugzak leegt. Was ze eerst vanochtend helemaal in mineur daar ze niks lekkers meer in huis had voor bij de koffie, zitten we nu te genieten van de chocolademuffins van de Jumbo dankzij haar vroege ochtendboodschappentripje. De buikjes gevuld, cafeïne weer op pijl, blaas weer geleegd, wij kunnen weer......
Hier laat ik de eerder gevonden stippensteen achter (lag bij de kabouters) zodat ie verder kan reizen. Ben benieuwd wie dat doet, want 't is een behoorlijk grote en dus ook zware. Op FB heb ik het gastouderadres van een fotootje voorzien, maar helaas geen reactie tot nog toe ontvangen.


Met ons is ook menig ander Homo sapien onderweg, veelal ter voet, soms op de mountainbike. De paadjes zijn niet heel erg breed en zo belanden we regelmatig in de berm, struik, bosjes....... Eén echtpaar (unsere deutschen nachbarn) is solidair met ons en wacht keurig tot wij gepasseerd zijn, de rest (en dat waren er aardig wat) heeft blijkbaar nog onder een steen geleefd en nog nooit van Corona-maatregelen gehoord. Gelukkig vliegen wij regelmatig met de neus naar de grond voor een paddenstoel hier, daar, geel, paars, bankje, zwam of schimmel en hopen zo gezond te blijven. Da's niet altijd het geval, want BB tolt nog regelmatig om de grassprietjes
 en dus breidt ze haar takenpakket vandaag ook maar uit tot delegeermuts en vlieg ik alle kanten op voor de foto van de dag.


Het Zwillbrocker Venn is prachtig, ook zonder flamingo's. 
Die hebben geen boodschap aan de  Covid-19 maatregelen en zijn lekker vakantie vieren elders aan het water in Nederland. Als pleister op de wond genieten we dan maar van de mini kudde Calloway Rinder. En wil je een leuk plaatje, dan moet ik de bramenstruiken in wordt mij gezegd. 
De laatste meters Duitsland wandelen we relaxed weg. Af en toe treuzelen we even om vrij te komen van de achteroplopers of de afstand tot de voorgangers te vergroten. BB en ik zijn het daarover eens, we zijn ietwat minder sociaal als we wandelen. We willen best een praatje maken, hebben we zelfs gedaan nadat ik uit de bosschages tevoorschijn kwam na trilzwam zoveel, maar vinden het zo prettig om "alleen" te zijn. De volgende kilometers diepen we deze tic van ons ietwat verder uit. 

Klik hier voor het filmpje
https://www.youtube.com/watch?v=7gCQnZTDhoE

Na het TOP punt gaat het verder door Natuurpark de Leemputten. De grote groep wandelaars schudden we al gauw af en de eerste de beste bank aan het meertje eigenen wij ons toe wanneer ik op mijn Pedometer 12.265 heb gespot en we het knaagje van onze maagjes gaan bevredigen. Het uitzicht is mooi en zou fantastisch zijn met minder bewolking en een klein zonnetje. Hier laat ik ook mijn volgende wandelsteen achter en tijdens de lunch plaats ik het bericht op mijn blog en FB. De reis van Truus de mier is begonnen alhier en wij gaan verder.....
Na de hekjes volgt de Achterhoek Leemputten, het houten vlonderpad en kleine, smalle bospaden. Mijn plaats is dan achteraan en da's dan weer makkelijk voor BB, want zij ziet wat komt en kan mij eenvoudig opdrachten toe roepen. U roept, ik doe ik 't! 


We laten alle natuurgebieden achter ons en zetten de "jacht" in naar de groene specht. Zij zijn duidelijk stukken sneller en slimmer dan ons en na enkele foto's van takken en boomstammen geef ik het op en pik wel een mooi plaatje van het internet. Zie hierboven, met dank aan Pixabay. Slimmer zijn ze sowieso, dan mij dan hé, want na nogmaals kijken hoeveel kilometer we nog moeten, zie ik dat ik eerder het aantal voetstappen voor km's heb aangezien. Dus.... we moeten nog iets verder dan gedacht 
😂😆.
Via het Marhuizenpad lopen we naar de Groenlosche Slinge met voor ons bungalowpark Marveld. En dan volgt Groenlo en steken we de Twenteroute over, nee onderdoor via een voet-fietspad om ongelukken te voorkomen. Nog een leuk fotootje van het oude stationsgebouw en een geweldig gedicht van Willem. De pc hoofdtrekker van BB staat er gelukkig nog en BB is zo vriendelijk mij terug te rijden naar Panda in Meddo.


Het was een mooie route, zeker de moeite waard om in een ander seizoen, als er flamingo's 😀 zijn, nog eens te lopen. Over het weer hadden we geen klagen, al was de wind soms best fris en mijn muts en handschoenen soms niet overbodig. 
De fijne taakverdeling vandaag tussen ons was extra duidelijk en geeft ons weer wat meer inzicht in elkander. Ik hoefde eigenlijk alleen maar mijn voeten te verzetten de rest werd gedelegeerd. We zijn gek op duidelijkheid 
😀! Dussssssss ...... volgende week zaterdag gaan we samen weer op pad, dan van Lochem naar Holten of vice versa, en die wandelroute heb ik uit mogen zoeken 😀.

dinsdag 17 november 2020

2020-11-14 | Met cake

 


Volg de kruimels

Gezellig, gezellig, gezellig, Brigitte gaat weer mee vandaag en we gaan een AB-tje wandelen in omgekeerde richting. Nou ja, omgekeerd....... Net andersom dan Stefan Horn van de Wandelzoekpagina het omschrijft. Wij lopen dus Ruurlo - Vorden en het begint al goed, want we staan beide op het juiste tijdstip op de juiste plek en zo kunnen we dus mooi op tijd het toiletgebouwtje op het station van Ruurlo van de binnenzijde bewonderen (je moet alles gezien hebben toch 😁). En dat voor maar € 0,50! Tuurlijk zijn wij Nederlanders en houden na één betaling, de deur open voor nummer twee. Je kent dat vast nog wel, vroeger bij de betaalde toiletten, V&D en de Bijenkorf bv, waar een kwartje in het deurslot moest 😀😊.  

 

Opgelucht gaan we van start, over het spoor richting de rotondes. We bewonderen het kasteel van Vorden maar weer eens, heel even maar, net lang genoeg voor wat snelle fotootjes, want hier waren we reeds eerder, toen met veel meer water van boven dan nu. Nu miezert het nog wat, maar er is beter weer voorspelt met zo'n 15℃ later deze dag. Mijn hoofd is nog helemaal in gedachten bij de volgende rotonde, zelfs wanneer Brigitte teleurgesteld is dat we hier niet links het bos in gaan, maar ter compensatie krijgen we wel een paar prachtige vliegenzwam exemplaren te zien. Fijn zo'n cadeautje op de vroege ochtend, nog fijner, één heldere grijze hersencel van mij ziet dat we te ver zijn gelopen en dus gewoon het bos in hadden gemoeten. Brigitte blij, blij, blij .......maar dankzij mij, mooie plaatjes van de rood met witte stippen.


We kronkelen over bospaden van Boswachterij Ruurlo, steken de droge Baakse Beek over en verdwijnen niet veel later aan de andere kant van de Zelhemseweg wederom in het bos. Nu gaan we richting het pannenkoekhuis, het doolhof en het klimbos. Hier wordt al gewerkt en ontspannen, koffie gezet (helaas, niet voor ons zegt BB 😏) en mountainbiken van de fietsendragers gehaald. We gaan nog even bij de kabouterboom een bezoekje brengen en volgen de rode puntmutsmannetjes verder het woud in. Met enige regelmaat staan we natuurlijk weer met onze neus ergens laag aan de grond om alles wat met herfst te maken heeft vast te leggen. Alles is bij ons bijna weer als vanouds, BB dirigeert mij steeds vaker naar links en/of rechts met de Samsung, anders tolt ze de route op haar pootjes (ze is nog ietwat herstellende). 


Het volgende bankje is voor ons beloofd Brigitte en die staat op een kruising waar ik recent nog langs ben gelopen tijdens mijn ochtendwandeling rondom Kranenburg. Brigitte keert haar rugzak even op de kop, en ach hoe vervelend, we hebben koffie met chocolade Fudge cake. Met wat gekronkel door de bank, om de bank, langs de bank, maken we even een selfie van dit heerlijke geheel (lijkt wel ochtendgym soms) om al onze trouwe volgers op Facebook mee te laten genieten. Maar goed dat jullie/zij niet alles zien, want even later eten we de stukken cake en grote kruimels gewoon van de grond achter de bank 😂😆. Zand schuurt de maag zeiden onze moeders vroeger al, nu wij ook in koor! 

 

De vieze varkens gaan verder, langs Half Brandenborch, Brandenborch en Boerderij(winkel) Groot Brandenborch. Niet veel later staan we aan de andere zijde van de Ruurloseweg wederom op bekend terrein, nu in omgekeerde richting van ooit eens, de oprijlaan van Huize de Wiersse en wel in het ietwat timide licht van de zon die langzaamaan wint van de wolken. Het geeft weer prachtige plaatjes en vrolijk, olijk en opgewekt lopen we naar ons volgende verhuisadres, Wiersserallee, Boerderij Nevelkamp. Te leuk!!!! 
Buurtschap Medler in zicht, even vastleggen op de gevoelige selfie en na de kroeg slingeren we door op weg naar Het Onstein. Mooie route, kleine asfaltweg met aan weerskanten een rabattenbos in alle tinten herfst. 
Eenmaal de Veengoot gepasseerd maken we het onszelf wat gemakkelijker en volgen de wit/rode markeringen van het Pieterpad en belanden we op de hei van landgoed De Kiefskamp. Hier is het fijn vertoeven op het picknicksetje
😎! Schitterende natuur all over, heerlijk weertje, Hollandse luchten en menig wandelaar die nu lekker door moet lopen want wij zitten nog wel even te genieten!


Tijdens de lunch heb ik mijn zesde wandelsteen voorbereid op z'n reis door de Achterhoek en wie weet waarnaar toe en hoe ie verder reist. Dit keer een bonte kip en nu vliegt ie weg, maar daarvoor in de plaats heb ik eerder deze ochtend Santa Claus ergens van een paaltje meegenomen om met mij door te wandelen en reizen. 
Voor nu neem ik Brigitte weer verder mee op deze tocht en die gaat na het open veld en het vreselijk leuke huisje op de hei, verder de bossen weer in. En wat doen we als we in een bos zijn? En wat zie je als je in een bos bent? Goed, Brigitte dan wel te verstaan, die vliegt van mijn kant naar jouw kant (tja links en rechts blijft echt lastig voor d'r, daar veranderd echt niets meer aan
😂😂), met d'r neus aan de grond van paddenstoel 1 naar 2, door naar ..... ohhhhhhhh zij ziet ze weer......  Wanneer meneer en mevrouw "Coach met vele gebaren" ons tegemoet komt, staan we net weer rechtovereind, en terwijl BB nog even na staat te draaien en te tollen, leggen we in het kort uit waarvoor we zulke rare poses aannemen. Eenmaal weer op het rechte pad horen we ze enthousiast praten, weet mevrouw precies welk zwammetje trilt, komen de  mobieltjes tevoorschijn en verdwijnen zij eveneens tussen de bomen met de neus naar de grond op zoek naar iets geels. Zo, geeft ons weer genoeg gespreksstof voor de komende km. Want mensen, geniet, kijk om u heen, neem ook eens een foto, wandelen is ontspanning, geen wedstrijd! Tenminste...... niet voor ons. 😊😊


Kasteel Vorden ligt na de volgende bocht voor ons. Nog steeds gaat 't over het Pieterpad, maar niet voor lang meer, want wij gaan rechts om, langs waar ooit een watermolen heeft gestaan, richting Kasteelhaantje en bewonderen we het leuke optrekje rondom. Eenmaal bij de voordeur van dit bescheidden bouwwerk, entree in de vorm van een brug, neemt Brigitte even plaats om uit te rusten. Tijd voor een selfie! Kleine vriend op de grond, Apple erop, voor de zoveelste keer uitzoeken hoe de timer ook al weer werkt 😕, vier foto's verder...... ohhhhhh ja..... zeg kaaaaaasssssss........ De toegesnelde en ietwat oudere mountainbiker houdt z'n gas even in terwijl wij eigenlijk al grappen dat het wel een bijzondere foto gaat worden als ie voorbij sprint terwijl de timer de nul heeft behaald. Helaas, die is niet gelukt, maar de onze wel! En doorrrr..... verder over het landgoed, langs de droge Baakse Beek de bewoonde wereld van Vorden in. Via de dorpskern slingeren we wat door de woonwijk naar het station, het eindpunt. 


Dikke 17 kilometer hebben we geslingerd, gelachen, gezwalkt, getold, gekletst en gefotografeerd tot aan het eindpunt. Het is een prachtige route door "mijn" mooie Achterhoek, waar ik al vele voetstappen heb gezet, maar waar het nooit verveeld. 
Brigitte, fijn dat je er weer bij was om mij weer op m'n plek te zetten 😁 c.q. te laten lopen, dank voor alle g's zoals hierboven reeds geschreven en natuurlijk het lekkers, zo ook de kruimeltjes 😂! En jij 🐖 maar lachen 😂😂 dat ik op mijn knieën mijn thermosfles van de berg moest redden afgelopen woensdag.


vrijdag 13 november 2020

2020-11-11 | Kleine route

 


.... in een kleine wereld

Ik heb ietwat de smaak te pakken om zo vroeg op pad te gaan dat ik de zon kan zien opkomen, zo ook vandaag. De weerapp van Apple zegt dat luie Everdina om 7:48 uur de dag komt begroetten, dus loop ik ruim op tijd de parkeerplaats af van Restaurant 't Centrum Reijmer te Babberich. Ik werp nog even een blik op het bord waarop dit klompenpad staat omschreven en heb het makkelijk vandaag, alleen maar lopen, genieten en op de groene klompenbordjes letten, simpel dus. Het is al licht en de dag is al begonnen en menigeen is samen met mij op dit belachelijk vroege tijdstip uit zijn of haar bed gevallen. Wel sympathiek natuurlijk, maar de reden waarvoor ik dit doe is nog lange niet wakker of ze blijft zich verstoppen achter de laaghangende bewolking die ik mist noem.

 

Ik begin de wandeling direct bij Huize Babberich of ook wel Halsaf genoemd (zie hier: mijn filmpje). Ik maak gelijk ook maar een videootje van hier, want dit is echt een leuk laantje naar een leuk huisje. Eenmaal voor de poort gaat het weer richting de doorgaande weg, jammer, maar dan mag je wel 150 mtr door het naast gelegen weiland met het officiële klompenpadenbord en aan het einde een echt over-het-hek-opstapje. Dat opstapje laat ik voor wat het is en neem de laatste meters gewoon over het grindpad. Gelukkig gaat het snel over de parallelweg en wanneer ik niet verder kan, tja spoorlijn, ga ik over het fietspad langs de camping verder.


Aan het (denk ik) laatste klompenpadbordje voor de grens hangt een mededeling dat er Covid-19 heerst, zo ook bij onze buren, en krijg ik het advies de verkorte route te lopen. Net nu de omgeving mooier begint te worden 😕! Snel lap ik deze raad aan mijn klomp en wandel niet veel later de grens over. Vanaf hier gaat het over een smal pad tussen weides en bomen door en nu pas zie ik dat ik de beeldentuin echt gemist heb. Tja, mist hé 😉. De herfstkleuren zijn prachtig en nu het zicht zo slecht is en de wereld zo klein, geeft zelfs dat weer mooie plaatjes. De gehele route aan Deutsche Seite gaat over bospaden, met bomen in diverse soorten, maten en kleuren en af en toe een fietser (wel 2) en een hondenbezitter (schon wieder zwei). Het waren dus heerlijk rustige, mistige kilometers aan deze zijde, helaas ook hier war die Sonne noch nicht wach. 

Aan alles komt een end, zo ook aan Duitsland. Ik passeer weer hetzelfde punt waar ik eerder vanochtend was, loop langs de volgende camping, parallel aan de doorgaande weg en mag gelukkig over de het viaduct van de Betuwelijn verder langs het spoor richting de voetbalclub. Hier gaat het verder richting het dorp met een slingertje over de 's Herenhof, woonwijk achter de Sint Franciscuskerk. Het pad gaat over de Calvarieberg en daar op het bankje geniet ik nog even van de inhoud van mijn thermosfles en plaats ik mijn volgende wandelsteen berichtje op mijn blog. Wanneer ik besluit te vertrekken graai ik net naast mijn thermosfles en kruip ik het volgende ogenblik door de bosjes bergafwaarts 😐. Ik verlaat de berg weer via het eerder genoemde hof achter de kerk langs. 


Tien km verder, panda staat nog daar waar ik 'm vanochtend heel vroeg heb geparkeerd, nu in het daglicht en omhult door iets minder mist. Helaas heb ik de luie Everdina niet zien opkomen, ze heeft het niet kunnen winnen van de bewolking, maar ik ben wel blij en goedgemutst dat ik zo lekker vroeg op pad ben gegaan. De route vond ik niet bijzonder, maar ook niet echt heel vervelend of saai. Het mooiste was wel aan de andere kant van de grens en natuurlijk rondom Halsaf. Daar valt denk ik wel meer winst te behalen voor de uitzetters van klompenpaden. Wel is de route erg goed aangegeven en heb ik niet één keer getwijfeld of ik goed liep. Resume: ik hoef 'm niet weer te lopen, want er zijn er vele die mooier zijn. Toch fijn dat ik 't wel gedaan heb en kan er weer één van de nog te wandelen-lijst afstrepen.



P.s. Ik heb wel een leuk filmpje gemaakt van Halsaf, die moet ik nog inkorten. Volgt zsm (als het me lukt 😃).

maandag 9 november 2020

2020-11-08 | Gouden gloren

 


Belachelijk vroeg

Het is nog donker en ik ben voor de wekker (06:00 uur) zich met deze dag gaat bemoeien al op. Ik doe m'n vaste wandeldagroute en -routine door het huis op m'n tenen, pak m'n kleine vriend (in) en ga. De heren hier (en de buurt) liggen nog op één oor wanneer ik in m'n koude panda stap om van deze goed voorspelde zondag te gaan genieten in Gendringen en omstreken. Gister helaas nog/weer geen wandeldag met BB, die zit nog lekker aan te sterken, maar dat kwam mij ook enigszins wel goed uit na mijn glijbaantoer hier in de huiskamer afgelopen donderdagavond 😖. Vandaag dan ook maar een klein tochtje, 12 km en als het echt niet gaat kan ik 'm inkorten (maar dat gaat niet gebeuren hoor 😎💪). 

 

De zondag ontwaakt op z'n prachtigst vandaag naar mijn mening. Er hangen flarden lage bewolking over de weilanden, dikke mist over de Oude IJssel en luie Everdina geeft al de nodige kleur aan deze vroege zondagochtend. Met een big smile parkeer ik 20 minuten later, na een extra rondje 😐, bij de kinderboerderij Engbergen in Gendringen en laat mijn panda achter in het goede gezelschap van een camper die helemaal achteraan op de P staat en zo te zien er geslapen heeft ook (je kunt 't slechter treffen). Ik pak alles goed in, ook mezelf, muts op, handschoenen aan en zelfs vandaag m'n softshelljas, 't is echt frisjes, al 4℃. Ik check check check nog een keer alles en start alle apps op. Dan bedenk ik me dat ik mijn 4e wandelsteentje, slak, gelijk maar hier achterlaat, zodat ie later vandaag aan z'n eerste reis kan beginnen. Lijkt me vreemd als die niet snel vertrekt, nu ik nog..........😊 


Al gauw roep ik mezelf, na elke foto die ik neem, tot de orde dat ik eens moet lopen, doorlopen, wandelen......., maar ik slenter, ben zo afgeleid door alle schoonheid van deze heerlijk frisse mooie ochtend. Goed nog eentje.... nog eentje.... ik hoor het Brigitte al zeggen bij waterdruppel zoveel: "doe dit even, jouw camera maakt veel betere foto's".  Vroeger 😧 was ik ook in het bezit van een Canon spiegelreflex camera, maar helaas dat wordt 'm niet meer met één werkende hand/arm. En maar goed ook, want dan had ik nog niet eens één kilometer per uur gelopen 😊.  


Goed, de route: erg mooi. Het begint langs de Oude IJssel, met een fantastische zonsopkomst, helder en weerkaatsend in het water. Uitgebloeide en verdorde wilde planten voorzien van spinrag met ontelbaar veel dauwdruppels die als mini glazen bolletjes aan alle kanten schitteren. Die bomen die nog blad hebben pronken met hun mooie goudgele en bruinrode kleuren. Langs de Aa-strang is de pracht en praal al even mooi. De grauwe ganzen schreeuwen hun aanvliegende broeders tegemoet en zij die liever hun stem sparen lopen hun ontbijtje bij elkaar te zoeken. Bij de koeien houdt ik even halt 😀voor een klein gesprekje en bewonder de dames die zo mooi staan te ontbijten in deze ochtendgloren. Met een klein slingertje over de Keizersbeek gaat het snel weer verder over het fietspad langs de Aa-strang. De zon maakt een regenboog in het natte weiland naast mij en weer sta ik stil, dan ook nog maar één van de heer en mevrouw zwaan met hun vier, reeds behoorlijk grote, jongen. En doorrrrrr...... op naar de volgende brug, Stuw Voorst. Zwarte beek is een fotootje waard en goed, nog een rondje linksom, rechtsom (altijd even om je as draaien!), en verder, infobord bestuderen en natuurlijk even een momentje van fijne herinneringen bij het zien van de kunst van Alexander Schabracq.


Verder gaat het langs de prachtige oude boerderij Stakenborg en door naar de Korenmolen Voorst, tevens TOPpunt. Na het kippetjes-restaurant gaat het links de bocht om en door naar een andere sportieve bezigheid, golfen. Menig heerschap is eveneens vanochtend vroeg opgestaan en nu staan ze samen te klitten 😕 op de baan wachtend op vervolginstructies. Ze groetten wel allemaal vriendelijk wanneer ik ze passeer. Vier stappen en een bruggetje over de Krummer Bach over en ik sta in Duitsland. Jetzt gehts links! Ein schöner Wald volgt, met wederom prachtig herfstkleuren. Pilze staan er nicht viele, af en toe een paar, und zum Gluck auch Rot mit weißen Punkten. Spillebeen was niet thuis 😏 dus ben ik maar op zoek gegaan naar mijn eigen boomstam voor een pauze. Terwijl ik zit komt Rotkelchen ook weer langs en zolang ik daar zit houdt hij/zij mij gezelschap. Mooi cadeautje weer 😍


Verder gaat het door bos, langs weides en akkers, smal stukje asfalt en weer verdwijn ik het bos in. Met mij is menig ander ook aan de wandel op dit tijdstip en groet ik menige dame, heer, echtpaar, hond, kind en mountainbiker. Wanneer ik de laatste slinger over dit mooie stukje Deutsland neem voegt zich, gelijktijdig van de andere zijde, een dame tot mij en kletsen wir weiter in ons beste Deutsch en Hollandisch totdat ik weer over eerder genoemd bruggetje de Krummer Bach over verdwijn naar Nederlands grondgebied. Over grondgebied van De Armenkorf slinger ik verder naar het Openluchttheater Engbergen, strek mijn kuiten nog even de heuvel op, probeer nu menig fietser veilig te ontkomen en ga snel weer links over veiliger voetpaden, Van Bonpad (Engbergen natuurgebied) (jaha dat zag ik toen ik aan het einde kwam en de routebeschrijving net heb gelezen). En nu, na mijn Google onderzoek weet ik ook waarom ik steeds van die stukje "ander" pad zag liggen 😁😂. Soms valt alles gewoon in één keer op z'n plek 😂😃😆


Ik passeer de brug over de Oude IJssel en steven af op mijn panda. Hij staat er nog, net als de camper en vele anderen automobielen. Die eigenaren heb ik het laatste uur volgens mij bijna allemaal wel gegroet. Wanneer ik alles inpak en wegrijdt van de parkeerplaats zie ik mijn slak nog liggen op het paaltje bij de loopeenden. Die vermaken zich vandaag samen vast net zo goed als ik deze ochtend heb gedaan. 
Het was een prachtig machtig mooie ochtend om te wandelen en om van zoveel moois te mogen genieten en cadeau te krijgen, dit ga ik vaker doen
😎. Ik was de slak vandaag, maar ik had het niet sneller willen doen.