2021-11-20 | Karma

Alleen maar emoties

Goedemorgen zaterdag 😍! Heb ik normaliter nog wel eens een discussie als mijn Apple van zich laat horen op een tijdstip dat een deel van mij het liefst nog even diep onder het dekbed kruipt, doch op een dag als vandaag springt mijn gehele ik even fris en fruitig uit het nachthok, want BB is vandaag weer van de partij. Haar herstel gaat met hele kleine stapjes vooruit en dat gaat ze laten zien vandaag, gelijk maar 14 km, Mooi Achterhoek Woold. En het is duidelijk dat ook zij er zin in heeft, want was ik zonet nog euforisch dat ik zo lekker op tijd ben, en wie weet misschien nu eens voor haar arriveer op het startpunt, wordt ik gelijk op deze vroege ochtend weer met de voetjes op het gaspedaal gezet, want ze staat al op mij te wachten. En nee, ik heb mijn snelheid het laatste stukkie niet opgevoerd, daar waren de weggetjes niet na en ik moest al het mooie wat de herfst te bieden heeft hier even goed in me opnemen 😍. 

 

Goed, zijn we er klaar voor? Lets gooooo! 🥾🥾 Daar wij reeds eerder in deze omgeving voetstappen hebben gezet en enigszins weten wat er komt, beslist BB dat we linksom lopen om gelijk het vlonderpad van het Wooldse Veen te betreden. Ook wel goed om zo te beginnen, want hier hoeft niet nagedacht te worden over links en rechts (is BB heeel slecht in), hier is alleen rechtdoor (met af en toe een passing-place)! Wel zo makkelijk voor sommige van ons 😁. Pas op Jo, wie het laatst lacht........ 😁
De herinneringen komen weer boven bij elke stap die we hier zetten. Toen liet ik hier mijn 10e wandelsteen achter op één der oude grenspalen uit 1766, vandaag draag ik alweer nr. 71 bij me. Maar die vindt later ergens een plekje op onze route. Wij slingeren voort over de planken, die om het ietwat veiliger te maken tegen geglibber, met gaas bespijkerd zijn. Maar dat neemt nog niet weg dat het niet oppassen geblazen blijft! Hier wil je niet naast de planken terechtkomen op je derrière, dan heb je echt natte voeten en wie weet nog erger 😖. Was het water vorig jaar zo goed als op, nu heeft Natura2000 de kraan duidelijk langer open laten staan. Maar ook de hobbels en knobbels op het zandpad kunnen tot gestruikel leiden, dus wees gewaarschuwd, ook jij Brigitte! 🤭

Wij verlaten ongeschonden dit prachtige stukje Achterhoek en sprinten door naar Scholtengoed De Haar. Hier wisselen we kleine boeren asfaltweggetjes af met zand- en bospaden. Voor wie nu al zin heeft in koffie, volg het bordje Terras Veenemaat! Maar wij doen dat natuurlijk niet 😕, wij zijn pas net en route en "moeten" eerst nog een paar km maken onder luid gemopper. Alle frustratie neem ik dan ook maar stilzwijgend tot mij 🙉🙈🙊. 't Was iets met ..... muts (wilde kardinaalsmuts 🤭, zie video 1:44 min.). 
En zo betreden we een bijzonder bospad met een heerlijke natuurlijke demping van mos en dennennaalden, tussen de veelal en inmiddels redelijk kale naaldboomstammen door. Hier en daar wordt er over links en rechts natuurlijk ook weer het nodige vastgelegd aan paddenstoel, zwam en schimmels, maar we bereiken toch ook weer bewoonder wereld en weer een bordje Terras Veenemaat 😊. Helaas, we moeten door, wij lopen vrijwel nooit om voor een bakkie. Maar 't duurt niet lang meer, want BB roept al enige tijd of ik Guru¹⁾ om een bankje wil vragen. En ik ben dan zeker de beroerdste niet, want de Borkense Baan beloofd ons een rustplekje volgens mijn beste vriend. Wanneer we het bospad verruilen om het oude spoor over te steken zoeken we aan alle kanten, maar bankje.....🤔 En zo hebben we een dwarsbalk tot ons bankje gemaakt en mijn beste kleine vriend is de koffietafel 😊. Wie niet sterk is.....

 

Bij vertrek volg ik eenvoudigweg het pad dat BB loopt. Ik geef de aanwijzingen die Guru mij laat zien en roep af en toe een keer of het mijn kant, jouw kant of immer geradeaus op moet. En zo volg ik BB, over het drassige pad dat meer op moeras lijkt, richting de Nonneven. Gewoon rechtdoor! We struinen een klein bos in. Helemaal op automatisch piloot, zonder welke hersencel dan ook maar te belasten en komen tot stilstand aan de waterkant van deze grote waterplas. Volgens Brigitte is het pad weg, maar volgens mij zijn wij iets kwijt 😂🙈. Het moge duidelijk zijn, we hadden langs de oude spoorbaan moeten lopen, was ook immer geradeaus, maar niet hier waar we nu belandt zijn. We bekijken even welke opties de omgeving ons biedt en besluiten toch de met mos begroeid boomstam te laten voor wat ie is en een stukje terug te lopen. Daar waar het smalle slootje smal genoeg was voor een korte dikke boomstronk zien wij onze kans schoon om terug te keren naar de spoorlijn. Wegens eerdere minder goede ervaringen met houten bruggetjes e.d., en natuurlijk is BB de voorloper van ons, steekt zij in één stap over en bereikt de hoger gelegen kant waar de spoorlijn loopt. Nou ik nog........ ach ja.......😂🤣😂 één stap kan duidelijk teveel zijn voor sommige 🙈. Stap, glij en daar zit ik, met m'n pootjes in de sloot, die gelukkig maar net twee druppels water hoog staat, dus geen natte voeten, maar BB ligt helemaal in een deuk en pist zowat in d'r bokse. Als dat maar droog blijft 😂. Maar ieder nadeel...... we zijn weer op het juiste pad!

Via deutsche Feldwege gaat het verder en betreden we het Scheunenhof en vervolgen het pad door de Schlamm naar drogere paden. Wir werfen noch einen Blick auf den Bauernhof..... tochtig gebeuren. Waarom voelt het altijd gelijk buitenland hier? Da's een vraag waar we beiden nog steeds geen antwoord op hebben gevonden, dus door........ Wanneer we wieder eine kleine asphaltierte Strasse betreten, zien we een Mariakapel waar al twee echte bankjes auf ons warten. BB regelt de pauzes, BB mag kiezen, meine Seite ▶️ oder ◀️ deine Seite ..... De lunch wordt genuttigd auf ihre Seite en terwijl ik mijn heerlijk vers gesmeerde mueslibollen en thee uit mijn kleine vriend opvis, spit BB haar hele hebben en houden door op zoek naar de broodtrommel! Ze komt niet verder dan een bult pruttel en een trommeltje met appelpartjes 🙈. Goed.... in de herhaling..... pruttel heraus..... alles is er, behalve de stoete 🤔. Mijn lunch wordt onze lunch, haar appel wordt onze appel en mijn Snelle Jelle sluit feestend de lunch af. Samen zullen we alles delen..... Terwijl de ganzen boven ons vluchten naar warmere oorden pakken wij in und siehen weiter nach Burlo-Vardingholter Venn.

Bron: Pixabay, want ik kan niet zo hoog klimmen!

Wederom een prachtig stukje natuurgebied volgt. Alle tinten herfst zijn vandaag voorbij gekomen, zo ook BB's favoriete kleur oranje. Zelfs in verschillende versies, op het kleverige koraalzwammetje na. Hoe blij kan je zijn 😍? Eenmaal weer op Hollands grondgebied bewandelen we een stukkie route gelijk aan een van onze eerdere tochten. Maar Mooi Achterhoek heeft er een hele verrassende slinger aangegeven en we duiken rechts een paadje in, als je er tenminste niet aan voorbij gaat 🙈, die ons langs een weiland richting het bos leidt. Daarvoor moeten we een klein houten bruggetje over. BB heeft de overzijde veilig gehaald en wil mijn camera wel vasthouden...... voor het geval????? Ja wat 🤔? De paar planken die het bruggetje rijk is zijn ver omhoog gebogen. Hmmm .....🤔 De ene armleuning aan rechterzijde gaat mij natuurlijk ook niet helpen, want wat moet ik daar mee²⁾? Ik heb het gered, zonder kleerscheuren! Dus niks ezel stoot..... En zo gaan we door een bijzonder stuk bos, waar het soms echt bukken is om onder de takken door te kunnen. Duidelijk dat deze route nieuw en nog weinig bewandeld is. Ook de nodig boomwortels dienen zich aan en af en toe moppert er weer iets voor mij en word ik gewaarschuwd daar waar ik zojuist een geluid hoorde wat duidelijk op een ontmoeting van een wadelschoen met een boomstronk lijkt. Iets met ezel......? En dan een kreet❗❕ Want wat ziet ze nu weer? 't Is oranje....... 😲

Het einde is in zicht, de laatste meters door een vochtig bos brengt ons weer op een breed zandpad vanwaar we onze bolides al spotten. 

https://www.youtube.com/watch?v=Vrl0LCAaBGs

Brigitte begint de laatste meters over karma, dat was 't volgens haar vandaag. En bij nader inzien, ja, ze heeft helemaal gelijk. Het was weer een knappe handeling die tot actie en daden heeft geresulteerd en wel ervoor gezorgd heeft dat ze weer 14.5 km op haar teller heeft gewandeld. Gut gemacht BB, Karma dat is het en dan wel één met heel veel emotie. Want lachen is één en al emotie en ook nog eens super gezond heb ik me laten wijsmaken!! 
De volgende emotie is dommigheid en daarmee bedoel ik mezelf. Want wat zat er later vanmiddag bij thuiskomst nog in m'n vestzak? Nr. 71 🙈. En zo is het cirkeltje vandaag weer rond en kom ik weer uit bij karma en nog meer emotie. Op naar onze volgende 🥾🥾. Wat is wandelen toch een leuke hobby 😂!

¹⁾ Voor de nieuwkomers hier: BB (Brigitte in het echte leven) loopt altijd voorop, dat heet bij ons de voorloper. BB regelt altijd de pauzes en BB loopt altijd aan haar kant, dat betekent links (dit om verdwalingen en commotie te voorkomen 🙈) en BB delegeert het beste van ons twee. Guru leest onze GPX routes en toont ook waar bankjes staan. Althans..... soms zijn die ook nog wel eens spontaan verdwenen 🤔.

²⁾ Mijn rechterarm is deels, goed groot deel, grootste deel eigenlijk, disfunctioneel. 

Duits voor beginners: 
https://www.youtube.com/watch?v=2sJxxikKk8Q&list=PLTL0_WVr1pS8fR_i0PPDFEKKC0CbuNYe2

2021-11-10 | In de herhaling

Fantastisch!

Het gaat vandaag weer een mooie dag worden zegt het KMNI, dus zet ik mijn zinnen om tot daden. Let's go 🥾🥾. Maar eerst check ik even de weer app voor de nu geldende temperaturen en da's dan weer handig om te weten wat ik zoal aantrek. Vandaag wordt het lange onderbroekenweer, tenminste de start, want wees eerlijk 4℃ is ietwat frisjes. Koud hebben en wandelen gaan slecht samen en dus trek ik alles uit de koffer wat lang en zacht is en zelfs m'n vingerloze handschoenen en muts komen uit het stof. Ook voor m'n innerlijke mens iets warms in de fles voor later (nee, de drank gaat volgende week weer mee als BB erbij is 😁) en gaan met de Panda..... op naar ........
Kaarten van Apple brengt me bijna 😕 waar ik starten ('t zal ook eens in 1x goed gaan 🙈) moet en Guru doet natuurlijk weer de rest, en goed ook! 

 

De route vandaag is er weer eens één van Mooi Achterhoek, Wandelen door recreatiegebied  Engbergen, start in Gendringen bij de kinderboerderij. Wanneer ik parkeer is het hier al een gekakel en gemekker van jewelste, de boerderijbeesten zijn wakker en het ontbijt wordt uitgeserveerd. Ik verlaat de P richting de Oude IJssel en geef mezelf een momentje om te beslissen of ik links- of rechtsom ga wandelen. Mooi Achterhoek beschrijft 'm rechtsom, ik liep 'm al eens linksom (exact een jaar gelee zo las ik net) en besluit dat weer te doen. Ik kan me vaag nog e.e.a. herinneren van wat er komt, wat ik ga zien enzovoort enzoverder en vind het linksom mooier wandelen. Maar da's natuurlijk persoonlijk, dus geen discussie mogelijk!
Linksom gaat ie dus gelijk langs de Oude IJssel en da's een aanrader als je net als ik 's ochtends vroeg begint. De zon probeert nu door te breken en de prachtig blauwe lucht met de weerspiegelingen in het water van alle bomen met de mooiste herfsttinten van bruin, oker tot goud geven mooie plaatjes. Kijk daarvoor straks even het filmpje!

Na de Oude IJssel gaat het verder langs de Aa-strang, over schouwpad en fietspad. Met grote regelmaat maan ik mezelf om eens door te lopen en niet aldoor te filmen en te fotograferen, maar da's tegen dovemans oren gezegd 😏. De gemiddelde snelheid ligt dus weer eens laag! Steeds meer begin ik te herkennen van mijn omgeving daar ik hier eerder was. Havezathe de Stakenborg bijvoorbeeld. Vorig jaar stond deze prachtige boerderij nog leeg en ietwat triest erbij, vandaag wordt hier gewerkt aan een goed behoud en hopelijk succesvolle toekomst voor verblijf & recreatie.
Ik vervolg het asfalt en herken de Molen Van Hall al van verre. Het naastgelegen restaurant ken ik alleen uit de verhalen van bekenden die hier "lekkere kippetjes" hebben gegeten en ik weet nu ook dat als ik de bocht om ben de golfclub doorkruis en ons buurland, unsere Deutsche nachbarn ga bezoeken. Een mooi stuk bos ligt voor me. En een bankje..... maar niet voor mij. Wel neem ik de opdracht (zie filmpje 4.53 min.) in me op die hier geplastificeerd op tafel ligt en terwijl de ene helft grijze hersencellen m'n voeten verzetten, lost de andere 50% ondertussen het raadsel op.

Ik weet waar mijn bankje staat voor de rust. Daarvoor slinger ik het pad af. Menigmaal wordt ik gedwongen uit te wijken naar ietwat drogere grond om niet geheel met m'n voeten in der Schlamm weg te zakken. En dat ging natuurlijk wel gebeuren.......🙈 Goed, volgende plas even pootjebaden en doorrrrrr.......  naar mijn bankje....... boomstam. 
Vorig jaar zat ik hier op de boomstammen te kijken naar een roodborstje dat telkens weer terugkwam. Vandaag ben ik alleen, vrijwel alleen. Zwei deutsche Damen gehen mit festem Schritt vorbei en wensen mij freundlich guten Appetit. De volgende vriendelijk groetende Deutscher verrast mij wanneer ik langsloop waar hij op een steiger staat te werken waar ik hem niet eens opmerkte. Niet snel daarna draai ik het bos weer in en verdwaal weer in mijn gedachten....... nee, niet in de route! Die komt daar weer uit waar ik eerder bij de golfbaan de grens overstak.

https://www.youtube.com/watch?v=hEqv6YvIHB8

Via smalle grindpaden gaat het weer de drek in. Dit keer glibberige Hollandse modder 😕, pratsj, zoals ze het zo mooi in Zuid Limburg noemen. Ach ja....... ik had net afgelopen week m'n pantoffels lekker gebadderd, zo ook z'n tere binnenkant weer fijn gewassen 🙈. Eén hele heuvel 😂 valt hier nog te bestijgen deze route en wel die waar het Openluchttheater achter verscholen ligt. Even neem ik plaats op een bankje hoog boven het podium. De vogels zijn druk in de weer en af en toe passeert er een wandelaar aan de andere zijde. Da's alle reuring op dit moment die hier te beleven valt. Ik nuttig nog een bakkie thee en plaats mijn cadeautje op mijn blog. Wie weet verrast ie nog iemand vandaag, ik blij, jij blij! Hoe simpel kan iets zijn? 
De laatste km gaat over het Van Bonpad. Trek je sokken en schoenen maar uit nu, want hier en nu kun je helemaal uit je dak gaan door op je blote voeten over verschillende paadjes te lopen over verschillende ondergronden wat weer goed schijnt te zijn voor een heleboel pezen, spieren, banden, gewrichten en wat al niet meer. Ik geloof het direct, zelf liep ik vroeger heel veel op blote voeten thuis en om het huis, maar zweer nu bij mijn fijne wandelsloffen die naar de naam Meindl's luisteren 😍. En die brengen mij ongeschonden, maar smerig, naar Panda en zo ben ik rond na iets meer dan 12 km.

Ook vandaag was het weer een mooie route, net als vorig jaar toen ik hem voor het eerst liep, toen op voor mij nog totaal onbekend terrein. Het weer maakt een wandeldag alleen maar mooier, het geeft toch altijd net een beetje extra vrolijkheid en sjeu. Al laat ik me niet gauw weerhouden door regen, wind en nattigheid. Daarvoor is Nederland veel te mooi en is er nog zoveel te zien en te ontdekken. Op naar de volgende en die staat vrijdag al voor de deur! Hoe en wat dat gaat worden? Iets geheel anders, da's zeker.

2021-10-30 | Alle kanten op

Hoeveel herfst wil je hebben?

Liep ik vorige week zaterdagochtend nog in m'n uppie in de mist onderin Gelderland, wat later tot een vrolijke herfstdag ontsproot, bewandelde ik een dag later samen met mijn wederhelft de Deutsche Wanderwege van Kleve und Umgebung in een strallende Tag voll in der Sonne 🌞 bei klaren Himmel. Voor vandaag zijn de weergoden ons minder gunstig gestemd, maar ook dat hoort bij de herfst. Dus lang leve het plastic, de mac in a sac en de paraplu ('t is ook al weer enige tijd gelee dat dat alles het daglicht heeft gezien). De goede zin zit er al in, want vandaag word ik weer getrakteerd op lekkers bij de koffie en dus het goede gezelschap van mijn wandelnichtje Brigitte (BB). Even had ik nog de gedachte eerder te starten dan onze normale 9:00 uur zodat we de zonsopgang nog kunnen meemaken nu het nog zomertijd is (scheelt toch weer een uur pitten), maar de wolken geven Luie Everdina 🌞 geen enkele kans helaas. Goed, uurtje slapen is ook lekkerrrrrrrrr.

Der Eiserne Mann en het Prinz Moritz Kanal te Kleve

Vandaag gaat de panda naar Barchem en gaan we een kwartet "bergen" bedwingen. Mooi Achterhoek heeft het voorwerk voor ons gedaan en zo hoef ik alleen maar de gpx en Guru te volgen, en BB natuurlijk of zij mij. Zoals altijd staan wij beide weer keurig op tijd op de parkeerplaats van ...... of niet 🤔? Wanneer er een whatsapp binnenkomt van BB en ik lees dat ze er al staat maar ik haar nergens zie check ik alles om me heen, het adres, de Mooi Achterhoek website, de gestuurde app aan BB afgelopen week en mijn kaarten op de Iphone. Ik sta toch echt goed 😀. Dan maar lekker back to the 90s en bellen! Ook BB staat goed en blijft staan, ik vertrek....... naar de parkeerplaats aan de andere zijde van het gebouw 🙈. Ach ja.... 't is nog vroeg, laten we 't daar op houden.
Onder het rustgevende geluid van getikt op de paraplu (want had ik al gezegd dat het regent vandaag?), verruilen wij niet veel later het asfalt voor bospad en slingeren zo door richting onze eerste beklimming, de Paaschberg! Wanneer een mevrouw, eveneens een bikkel die van regen houdt, met viervoeter ons pad kruist, wordt er natuurlijk vriendelijk gegroet en soms zijn er net als ons mensen die ook van een praatje houden en zo stappen we kalmpjes verder terwijl we de bergen 😂 opsommen die getrotseerd gaan worden. Als de drek het tenminste toestaat. Onze wegen scheidden en mevrouw denkt dat onze paden elkaar later nog wel zullen kruisen. Maar niets is minder waar, als BB tenminste onthoudt wat links en rechts is 🙈. 

 

Goed, het is duidelijk dat oude gebruiken weer ingevoerd moeten worden en zo gaan we maar weer over tot "mijn kant" en "jouw kant"¹⁾ en staan we na wat klimmen en nog meer hijgen (gelukkig hijgt BB nu net zoveel als ik) onderaan de bijna 19 mtr hoge watertoren boven op berg I: de Paaschberg ✅! Deze is in the pocket en doorrrr..... De afdaling zetten we in en belanden aan de Barchemseweg net buiten the city of Lochem. Vele km's heb ik hier al rondgewandeld, ook al met BB erbij, en niets is meer onbekend terrein voor mij, maar dat neemt niet weg dat het hier nog steeds mooi is en zeker nu de herfst in al z'n tinten staat te pronken. Wij trotseren het open terrein, heerlijk in al ons vrolijke tinten plastic en nog steeds droge wandelschoenen en sokken, want ja, wist je al dat het regent? Ook zo'n discussie die we vaak samen bespreken en waar wij ons over verwonderen als er op Facebook weer eens de vraag gesteld wordt wie welke schoenen aanbeveelt. En zo, met nog meer zin- en onzinnige gesprekken lopen wij weer richting bos op zoek naar een bankje voor ☕ en ....?   Haha.... ik weet al met wat, want ik mocht de regenponcho uit BB's rugzak pakken en die lag naast ......  Helaas is er geen bankje meer te bekennen daar waar ie toch eerder heeft gestaan volgens mij 🤔, ook volgens Guru 😊 (nee, dat je niet denkt "die 's van 't padje"), dus rest ons niets anders dan de route te vervolgen. Gelukkig maar, want dat leverde BB nog een groene specht op of was het toch een ........ 

Ons rustplekje vinden we op een biels die als trede dienst doet bij de beklimming van berg II, de Zwiepse Berg ✅. Voor ons is het nimmer een probleem om een bankje te vinden, want is ie er niet, dan maken we er één. Nee, niet met plank'n en spiekkers, gewoon met grijs plastic, de Komo! Terwijl wij genieten van onze verdiende rust, met in ons achterhoofd dat beklimming twee op de loer ligt pal achter ons, laten wij de koffie met .... uitgeserveerd op het vogeldienblad van BB (wat ze sinds kort altijd meesjouwt, beetje luxe mag toch wel? 😉) goed smaken. Even is het droog en mijn mac in a sac verdwijnt aan mijn kleine vriend die ik z'n regenjas toch voor de zekerheid wel weer aandoe, want er is nog meer regen voorspelt 😄. Terwijl wij de koffietijd met onze lunch combineren sjezen regelmatig mountainbikers op het naastgelegen daarvoor bestemde pad naar benee. Wanneer wij een schreeuw(tje) horen en omkijken, daar ons oor meldt dat het van achter ons komt, nadert er een hardloper en schuiven wij, inclusief dienblad en lunch, ieder d'r eigen kant een stukkie op terwijl we waarschuwen voor de hete koffie en sprint meneer soepel groetend tussen ons en de bekers door. We pakken in en gaan verder, maar niet voordat mij gewezen wordt op het grasje/mosje dat ik nog "zo en zo" op de gevoelige plaat vast moet leggen volgens mijn eigen regisseuse. Of het gelukt is, kijk daarvoor het filmpje 😀. 

 

Wij klimmen, zwoegen en zweten ons omhoog terwijl BB haar ogen de kost geeft de mooiste paddenstoelen te spotten en vast te leggen. Net als onszelf kleurt het hier prachtig in het hele palet tinten dat Herfst heet. Rood met wit, alle beige en crème tinten en heel af en toe, en hoe ze 't doet doet ze 't 😮, valt haar blik op oranje! Zo slenteren wij de km's weg door het mooie Gelderse landschap en graven we niet enkel af en toe een paddenstoel uit, want die moet altijd op z'n mooist op de foto, maar graven we ook in ons brein als we weer eens iets herkennen van de omgeving en vaak weten we gelijk waar en wanneer we er liepen. Op een dag als vandaag hebben we natuurlijk ook eerdere wandelingen benoemt waar we echt geheel in het plastic liepen en soms genoodzaakt moesten schuilen in het hoge maïs of zittend en in elkaar gedoken, knus tegen elkander onder de beschutting van bomen en plastic wegwerpponcho's en plu's. Vandaag wisselt de regen af van gespetter en gesputter naar stevig en in zeer mindere mate ook nog eens heel even droog. Maar ach, dat mag onze pret niet drukken, wij schuilen op berg III, de Kale Berg ✅, even in het daarvoor bestemde hutje met een geweldig uitzicht over de gekleurde bossen met in de verte de kerktoren van Barchem. Verschillende andere sportievelingen hijgen zich hier ook omhoog. Een enkeling van hen is net als ons ook een echte genieter of net zo'n fotomalloot, en maakt een foto van dit schilderachtige uitzicht.

Wij verlaten deze stuwwal en dalen geleidelijk af richting de doorgaande weg. Voor wie de rugzak al leeg heeft of gewoon zin heeft in een lekker broodje of een kopje koffie, neem onderaan bij het hek de afslag naar links i.p.v. rechts en geniet even bij het Eethuis de Kaleberg van iets lekkers en de reuring. Wij gaan wel rechts, oeps 😏, mijn kant en lopen door een ietwat holle weg tussen de statige bomen door, waarvan de dikke wortels als tentakels alle kanten hun eigen weg hebben gezocht. Afwisselend bos en opener veld met kool- of raapzaad en hier en daar een leuk optrekje zoals de Wievenkoele of het Sprookje, leidt ons naar onze laatste beklimming, de Lochemse Berg ✅. Bijna boven valt de regen even niet hier op de stuwwal en lopen we met onze plu's opgevouwen aan/in de hand. BB nestelt zich helemaal in in de rol van regisseur en dankbaar krijg ik nog een kans om het zoveelste videoshot te maken zoals de regisseur het bedoeld heeft. Het moet niet gekker worden, nou...... kan altijd beter, gekker, maller, zotter..... dus..... Kijk zelf maar, bij 07:43 minuten slaat de gekte toe. En voor wie nog meer wil klimmen, grijp de Belvedère vast!

Wij dalen af richting lager gelegen oorden, ons eindpunt, Hotel BonAparte en onze bolides. Het is weer omgevlogen, de tijd en de wandeling. Voor BB, voor nu, nog even genoeg km's op één dag, die gaat nu in de rust en misschien morgen er nog wel bij. Herstel gaat langzaam, en helaas voor menigeen onzichtbaar, met alle vervelende gevolgen en gebreken. Wij kletsen nog even na onder het genot van de warmte van het hotel en de cappuccino's en met veel goede zin en verlangen praten we over onze toekomstige camino³⁾ in april 2022! Mooi streven om naar toe te werken BB, je bent een bikkel 💋! 

Het was een mooie echte herfstwandeling, wel een vochtige, maar je snapt het inmiddels al, maakt ons niets uit. Als de zin en onzin maar goed zijn en de taken als vanouds weer duidelijk en goed verdeeld. Dus geen links en rechts meer gebruiken, want dan hadden we zomaar in Zwiep, Ruurlo of Gelselaar kunnen zitten en hadden we het thuisfront moeten bellen om weer bij panda te komen (nee, openbaar vervoer kan net zo verkeerd gaan 🙈). Verder gewoon luisteren naar elkaar, vooral naar de aanwijzingen van de regisseur! Dan komt alles goed! 😄
 

https://www.youtube.com/watch?v=seJZ-OX9UGo

Morgen, zondag, wederom een wandeldag, maar dan voor mij en mijn wederhelft. Waar die naar toe gaat, tja...... ik twijfel ieder uur weer naar een andere mooie route. En mooi is het, overal, als je 't maar zien wilt.
En terwijl ik huiswaarts keer is Luie Everdina ook voorzichtig aan het ontwaken en duwt ze de wolken weg en kiekt er hier en daar steeds meer blauw tussen het grijs door. Perfect day! 😊 

¹⁾ Linksen en rechtsen, ietwat lastig dingetje voor BB, ze kump d'r met in de knup. Dus de oplossing: mijn kant = rechts en jouw kant = gelijk aan links 😊. Waarom? Heel eenvoudig, want daar houden wij van, BB loopt altijd links van mij en ik loop altijd rechts van haar. Jahaaaaa en als het per abuis eens verkeert gaat.......... dan waat oe, waat oe!

²⁾ Voor de niet vaste lezers: BB is herstellende van corona en is nog steeds niet in staat echte lange afstanden te wandelen zoals eerder. 

³⁾ Onze camino de Santiago de Compostella. Helaas hebben we die vorig jaar moeten cancellen vanwege Covid-19, maar volgend jaar gaat het echt gebeuren (pleaseeeeeee 😍)!