Kijk, een wandeldag is niet gebonden aan een bepaalde specifieke dag, kan maandag, dinsdag..... zaterdag..... wat je maar wilt, wanneer je maar kunt. Zon, regen, wind, mist, zelfs het jaargetijde doet er niets toe. Je kunt alleen, je hebt n.b. helemaal niemand nodig om jouw voeten te verzetten, dat kun je nl. wel geheel zelfstandig of je gaat met iemand of met heel veel iemands. Ik wandel vaak alleen, dat vind ik heerlijk ontspannend. Dan kan ik mijn hoofd echt leeg lopen (al is daar soms weinig voor nodig 🙈), bepaal ik zelf waar ik wandel (ach.... regel ik sowieso (bijna) altijd al¹⁾) en maakt het niet uit wanneer ik rust, loop, film of fotografeer. In het weekend is er meestal één wandeldag met mijn wederhelft, als de agenda dat tenminste toestaat. En af en toe tegenwoordig gaat mijn wandelnichtje BB ook weer eens mee en da's vandaag 😍! Jaaaa ik vind samen ook leuk! En om het haar vandaag helemaal naar 't zin te maken mag ze ook de route bepalen. Die was al snel gekozen toen er recent foto's met de meest leuke paddenstoelen en mossen op Facebook voorbij kwamen en als er dan één zit te wippen............
Markelo, heel iets over negenen parkeer ik panda naast BB's PC-hoofdtrekker op de parkeerplaats van De Borkeld. Vandaag de langste route van het wandelnetwerk, vandaag hoeven we alleen maar de oranje pijltjes te volgen, dus lets go! Nou...... onze neuzen doen eigenwijs en staan gelijk ieders eigen kant op, want met Guru²⁾ zijn we erg dik bevriend, maar om dan je gehele vertrouwen bij oranje pijltjes en het wandelnetwerk neer te leggen is toch ietwat te veel zo blijkt 🤔. Goed, Guru weet raad, want ja, ook deze routes hebben een gpx versie 😍 en slingeren we de parkeerplaats af. Met goed overleg lopen we met de klok mee, zo houden we het reeds bekende stuk voor het laatst.
De eerste km's asfalt stappen we weg in een kleine mistige wereld die mooie plaatjes oplevert. De vele spinnenwebben dragen de waterdamp en vormen zo een prachtig web van doorzichtige kraaltjes. Dit brengt me terug naar m'n jeugd. Dan zochten we een twijgje dat we met de uiteinden bij elkaar hielden en schepten we de spinnendraad op tot we één dichte massa hadden. Oeps...... ik word oud.......
Met een waterig zonnetje dat vreselijk hard aan het werk is om de dag op te helderen betreden we niet veel later de zandpaden.
De A1 is helaas al van verre te horen en blijft ons ook nog lang achtervolgen, da's een beetje jammer, maar de omgeving, de natuur en ook de dag zelf met z'n nevel maakt veel goed. En natuurlijk het goede gezelschap 🐖!
Kletsend betreden we aan de andere zijde van de A1 bekender terrein en weten we dat we dadelijk tijd hebben voor een goed gesprek met de mooie Drentse heideschapen en met onszelf. Luie Everdina heeft zich inmiddels ook bij ons gevoegd en relaxed genieten wij, al groetend tegen enkele andere buitengenieters, van koffie met ....😋 Na innemen komt uitgeven en zo verdwijnt BB rechts in het natuurtoilet achter enkele hoge jeneverbesstruiken waar heel veel van jullie hun toiletpapier³⁾ vergeten zijn 😡. Ik kies het linker toilet, die had nog niemand ontdekt of had betere bezoekers 😊.
Het mooie Borkeld volgt in al z'n glorie. Het grootste jeneverbesstruweel van Nederland, zandpaden, loslopende koeien, hier en daar wat heuvels wat grafheuvels blijken te zijn (ja, ik heb me ingelezen voor de verandering (was wel één alinea)) en wij krijgen zelfs een hele roedel, kudde, zwerm, school 😉 .... reeën als cadeautje extra. Zo fijn als je het landschap kunt lezen. En wij, en BB in het bijzonder, zien ook soms van alles. Misschien herinneren jullie je het enthousiasme nog van haar toen ze iets oranjes zag tijdens onze vorige wandeling samen, vandaag is het niet veel minder. Ik mag dan Theo bij me hebben, maar zij, zonder welke leuke ontwerper dan ook op haar neus, ziet echt elk klein felgekleurd zwammetje en paddenstoeltje meters van het pad in de berm en het bos zelfs nog onder een bladerdek. Maar dat wat ons eigenlijk heeft doen beslissen dit pad te bewandelen blijft helaas voor ons nog even zoeken. Wel vinden we de nodig kleine dunne slanke paaltjes, met mijn lievelingskleur fluoriserend roze en helblauw aan de spits, her en der in het landschap staan. Ons brein maakt overuren bij het ontrafelen van dit raadsel. Wanneer we een smal pad tussen open veld met jonge aanplanting en een bosrand lopen zien we twee Staatsbosbeheer (aanname, voor ons zagen ze er zo uit 😊) heren eropaf lopen. Hmmmm..... even vragen? Nee, da's dan weer te eenvoudig of we zijn gewoon te lui om wat meters meer te lopen, dus doorrrr......
Al zoekende met onze ogen links, rechts, voor en achter zien we de nodige stokjes weer op de volgende heuvel staan, maar dat ene mosje dat we echt ooit eens hebben gezien toen we Exloo liepen en nu ook hier gespot is door een wandelaar, die er recent foto's van op FB plaatste, blijft voor ons nog steeds uit. Wel worden we verblijd met een leuk bankje op een mooi uitzicht plekje. Wat treffen we het toch weer! Nu het mosje nog. Mijn wandelsteen krijgt een fijn plaatsje op een dikke poale voor ons, heerlijk in de najaarszon. Wij zetten de laatste km in met onze ogen en neuzen op onze schoenen. Alles wat we vinden is mijn rode Panda, BB's PC-hoofdtrekker en heel veel andere pk's. Misschien moeten we nog even de rode, gele, groene en blauwe pijltjes volgen, dan komt ie vast en zeker op ons pad!
Het waren 11 mooie en gezellige km's. Het is een prachtig gebied, zeker de moeite waard om nog eens een wandeling te maken met de zoekopdracht "lees het landschap" en "zoek het rode bekermos".
Kletsend betreden we aan de andere zijde van de A1 bekender terrein en weten we dat we dadelijk tijd hebben voor een goed gesprek met de mooie Drentse heideschapen en met onszelf. Luie Everdina heeft zich inmiddels ook bij ons gevoegd en relaxed genieten wij, al groetend tegen enkele andere buitengenieters, van koffie met ....😋 Na innemen komt uitgeven en zo verdwijnt BB rechts in het natuurtoilet achter enkele hoge jeneverbesstruiken waar heel veel van jullie hun toiletpapier³⁾ vergeten zijn 😡. Ik kies het linker toilet, die had nog niemand ontdekt of had betere bezoekers 😊.
Het mooie Borkeld volgt in al z'n glorie. Het grootste jeneverbesstruweel van Nederland, zandpaden, loslopende koeien, hier en daar wat heuvels wat grafheuvels blijken te zijn (ja, ik heb me ingelezen voor de verandering (was wel één alinea)) en wij krijgen zelfs een hele roedel, kudde, zwerm, school 😉 .... reeën als cadeautje extra. Zo fijn als je het landschap kunt lezen. En wij, en BB in het bijzonder, zien ook soms van alles. Misschien herinneren jullie je het enthousiasme nog van haar toen ze iets oranjes zag tijdens onze vorige wandeling samen, vandaag is het niet veel minder. Ik mag dan Theo bij me hebben, maar zij, zonder welke leuke ontwerper dan ook op haar neus, ziet echt elk klein felgekleurd zwammetje en paddenstoeltje meters van het pad in de berm en het bos zelfs nog onder een bladerdek. Maar dat wat ons eigenlijk heeft doen beslissen dit pad te bewandelen blijft helaas voor ons nog even zoeken. Wel vinden we de nodig kleine dunne slanke paaltjes, met mijn lievelingskleur fluoriserend roze en helblauw aan de spits, her en der in het landschap staan. Ons brein maakt overuren bij het ontrafelen van dit raadsel. Wanneer we een smal pad tussen open veld met jonge aanplanting en een bosrand lopen zien we twee Staatsbosbeheer (aanname, voor ons zagen ze er zo uit 😊) heren eropaf lopen. Hmmmm..... even vragen? Nee, da's dan weer te eenvoudig of we zijn gewoon te lui om wat meters meer te lopen, dus doorrrr......
Al zoekende met onze ogen links, rechts, voor en achter zien we de nodige stokjes weer op de volgende heuvel staan, maar dat ene mosje dat we echt ooit eens hebben gezien toen we Exloo liepen en nu ook hier gespot is door een wandelaar, die er recent foto's van op FB plaatste, blijft voor ons nog steeds uit. Wel worden we verblijd met een leuk bankje op een mooi uitzicht plekje. Wat treffen we het toch weer! Nu het mosje nog. Mijn wandelsteen krijgt een fijn plaatsje op een dikke poale voor ons, heerlijk in de najaarszon. Wij zetten de laatste km in met onze ogen en neuzen op onze schoenen. Alles wat we vinden is mijn rode Panda, BB's PC-hoofdtrekker en heel veel andere pk's. Misschien moeten we nog even de rode, gele, groene en blauwe pijltjes volgen, dan komt ie vast en zeker op ons pad!
Het waren 11 mooie en gezellige km's. Het is een prachtig gebied, zeker de moeite waard om nog eens een wandeling te maken met de zoekopdracht "lees het landschap" en "zoek het rode bekermos".
 |
| Wat is de definitie van slecht? |
¹⁾ En niet omdat ik dat altijd wil, nee, sommige medewandelaars vinden het wel zo makkelijk, prettig of prima zo.
³⁾ DAMES! Hoe erg is het om je zooi weer mee te nemen? Is één plastic zakje in je broek- of jaszak al te zwaar? Blijf dan thuis! En trouwens, hoe erg is het om met een laatste druppel in je onderbroek thuis te komen? Desnoods blijf lekker 2 minuten op je hurken zitten, is ook goed voor de ontwikkeling van je beenspieren. Tjonge jonge...... mensen, kom op!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je reageert, bedankt!