En Hollands
Het is weer tijd voor een echte route. Echte, daarmee bedoel ik een wandeling die voor mij is uitgestippeld. Want ja, waarom zou ik het zwarte stopgaren of het wiel opnieuw uitvinden als een ander dat reeds voor mij gedaan heeft 😊? De keuze is gevallen op het TopPunt Stroombroek, de Kemnaderoute van iets meer dan 12 km. Sinds geruime tijd wil ik deze route al wandelen, maar het kwam er steeds maar niet van om uiteenlopende redenen. Eén daarvan: betaald parkeren. Ja zeg....... Waarom moet ik Landal Stroombroek spekken? Ik ben tenslot wel een paar uurtjes onderweg en 'k ben een echte Hollandse! Nee, dat doe ik anders, ik parkeer in Braamt zelf, bijna pal aan de route en verleg daarmee eenvoudig mijn startpunt en bespaar weer wat €'s (Wie het kleine niet eert........? Ik moet tenslotte nog naar de camino!).
Vandaag een relaxed rondje, maar 12 km en maar 5 km vanaf mijn home en zo besluit ik dus ook een uurtje later dan normaliter te vertrekken. Ik ga rechtsom en hoef dus niets anders te doen dan de gekleurde voetstappijltjes te volgen. Welke kleur 🙈? Geen idee, vergeten op te slaan, maar ach ik heb mien beste vriend bij me, Guru! Want sinds kort is er ook een gpx bestand (ik had het nooit eerder gezien tenminste en heb ook alleen deze maar gevonden (tot nu toe)) en zo kom ook ik wel op het juiste pad. Ach en met een beetje opletten weet ook ik nu dat ik de rode pijltjes moet volgen. En als ik dit kan.........
Via het Braamtse gat gaat het richting het TopPunt Stroombroek. De rust laat ik hier achter me, de drukte, herrie en het verkeer tegemoet. Op na de A18! Die is van verre al te horen en die blijft me nog lang achtervolgen, maar 't is niet anders, ook wij hier in de Achterhoek hebben verkeer en asfalt nodig.
Zelfs na 24 jaar ingezetene van hier te zijn bewandel ik vandaag paden waar ik het bestaan niet vanaf wist. De één iets gemakkelijker dan de ander en ook iets natter cq. droger, harder of zachter of beter gezegd, gladder en glibberiger dan de ander. Kasteel Kemnade is vanaf droge grond te bewonderen, van verre dan, want 't is particulier en niet voor het "gewone volk" toegankelijk, maar wanneer het de weide in gaat wordt het al gauw geglibber over schouwpaden. De ene nog erger dan de andere, zo erg dat ik me meer dan dankbaar heb geprezen vandaag dat ik het Pieterpad in de zomer van 2019 heb gewandeld en niet nu! De route gaat gedeeltelijk over dezelfde paden, dezelfde grond als toen, maar dan toch echt net ff iets anders. Kortom, menig trailrunnertje slurpt zich hier vast in de blub, modder, Achterhoekse drek! Zelfs mijn hoge Meindl's hebben af en toe moeite om mij bij te benen.
De schoenen lopen zich hier en daar af en toe ietwat schoner als het over kleine boerenasfaltweggetjes gaat. Ik probeer waar mogelijk ze wat te spoelen in een plas water of af te vegen langs hoge graspollen, maar 't is onbegonnen werk. Na het buurtschap Warm gaat het weer verder met het geglibber over het schouwpad. Nou pad? Het is een compleet modderbad en af en toe als de drek te glad of te diep is kies ik voor de weg gewoon rechtdoor, zo de drek in. Tja, een smerige bokse heb ik toch al, om over m'n schoenen maar te zwijgen! Wanneer ik het laatste modderpad achter me laat banjer ik door het water dat op de betonplaten door de regen van gister redelijke plassen heeft gevormd. De plakken modder onder mijn wandelschoenen zijn breder dan mijn eigen zolen. Veel helpt 't niet. De laatste km's gaan over asfalt en zo hoop ik ze maar ietwat schoner te lopen, want deze komen m'n mooie "nieuwe" bolide niet in. Die is nu nog schoon en dat wens ik zo de komende jaren ook te houden (of toch eens iets vaker door de wasstraat?🤔).
Vandaag een relaxed rondje, maar 12 km en maar 5 km vanaf mijn home en zo besluit ik dus ook een uurtje later dan normaliter te vertrekken. Ik ga rechtsom en hoef dus niets anders te doen dan de gekleurde voetstappijltjes te volgen. Welke kleur 🙈? Geen idee, vergeten op te slaan, maar ach ik heb mien beste vriend bij me, Guru! Want sinds kort is er ook een gpx bestand (ik had het nooit eerder gezien tenminste en heb ook alleen deze maar gevonden (tot nu toe)) en zo kom ook ik wel op het juiste pad. Ach en met een beetje opletten weet ook ik nu dat ik de rode pijltjes moet volgen. En als ik dit kan.........
Via het Braamtse gat gaat het richting het TopPunt Stroombroek. De rust laat ik hier achter me, de drukte, herrie en het verkeer tegemoet. Op na de A18! Die is van verre al te horen en die blijft me nog lang achtervolgen, maar 't is niet anders, ook wij hier in de Achterhoek hebben verkeer en asfalt nodig.
Zelfs na 24 jaar ingezetene van hier te zijn bewandel ik vandaag paden waar ik het bestaan niet vanaf wist. De één iets gemakkelijker dan de ander en ook iets natter cq. droger, harder of zachter of beter gezegd, gladder en glibberiger dan de ander. Kasteel Kemnade is vanaf droge grond te bewonderen, van verre dan, want 't is particulier en niet voor het "gewone volk" toegankelijk, maar wanneer het de weide in gaat wordt het al gauw geglibber over schouwpaden. De ene nog erger dan de andere, zo erg dat ik me meer dan dankbaar heb geprezen vandaag dat ik het Pieterpad in de zomer van 2019 heb gewandeld en niet nu! De route gaat gedeeltelijk over dezelfde paden, dezelfde grond als toen, maar dan toch echt net ff iets anders. Kortom, menig trailrunnertje slurpt zich hier vast in de blub, modder, Achterhoekse drek! Zelfs mijn hoge Meindl's hebben af en toe moeite om mij bij te benen.
De schoenen lopen zich hier en daar af en toe ietwat schoner als het over kleine boerenasfaltweggetjes gaat. Ik probeer waar mogelijk ze wat te spoelen in een plas water of af te vegen langs hoge graspollen, maar 't is onbegonnen werk. Na het buurtschap Warm gaat het weer verder met het geglibber over het schouwpad. Nou pad? Het is een compleet modderbad en af en toe als de drek te glad of te diep is kies ik voor de weg gewoon rechtdoor, zo de drek in. Tja, een smerige bokse heb ik toch al, om over m'n schoenen maar te zwijgen! Wanneer ik het laatste modderpad achter me laat banjer ik door het water dat op de betonplaten door de regen van gister redelijke plassen heeft gevormd. De plakken modder onder mijn wandelschoenen zijn breder dan mijn eigen zolen. Veel helpt 't niet. De laatste km's gaan over asfalt en zo hoop ik ze maar ietwat schoner te lopen, want deze komen m'n mooie "nieuwe" bolide niet in. Die is nu nog schoon en dat wens ik zo de komende jaren ook te houden (of toch eens iets vaker door de wasstraat?🤔).
Het was weer een heerlijk wandeltripje bij mezelf om de hoek. Begon de dag grijs, grauw en oh zo Hollands, Luie Everdina heeft het ruimschoots goed gemaakt en dat gaf weer vrolijke plaatjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je reageert, bedankt!