Eindelijk, daar ga ik weer 😍
Heeeeeeerlijk, weer in m'n pantoffels zonder zere tenen! Nog niet geheel plakband vrij, maar het meeste daarvan is vooral preventief. Het meeste! Want grote teennagel groeit, maar is al net zo traag in voortbewegen als de eigenaresse zelf 🙈. De andere twee overleden nageltjes zijn een stukkie sneller en zelfs al ingekleurd met nagellak, al was daar erg weinig voor nodig.
Goed, het Camino avontuur van BB en mij was me dit meer dan waard! Mocht je geïnteresseerd zijn in onze Portugese centrale route, download even Polarsteps en zoek ons op. Lijd en geniet met me mee........ ik was net een echte pelgrim 😊. En al was mijn voornemen door te stappen naar het "einde van de wereld", Finisterre ligt er volgend jaar ook nog, dan stap ik (hopelijk) de Camino Del Norte. Het is verslavend 🥾🥾.
Goed, het Camino avontuur van BB en mij was me dit meer dan waard! Mocht je geïnteresseerd zijn in onze Portugese centrale route, download even Polarsteps en zoek ons op. Lijd en geniet met me mee........ ik was net een echte pelgrim 😊. En al was mijn voornemen door te stappen naar het "einde van de wereld", Finisterre ligt er volgend jaar ook nog, dan stap ik (hopelijk) de Camino Del Norte. Het is verslavend 🥾🥾.
Maar nu heb ik al tijden zin in een rondje en vandaag gaat het er eindelijk en hopelijk pijnloos van komen. Helaas nog niet op nieuwe pantoffeltjes (die die ik gekocht had - Salomon trailschoenen - staan weer bij de Intersport Doetinchem in 't rek, te smal voor mijn brede voetjes 😊), daarvoor moet ik nog even verder neuzen, zoeken en passen. Dus op m'n vertrouwde Meindl's gaat het naar ons mooie Kasteel Slangenburg. Rustig beginnen, 12 km om er weer even in te komen. Was het weerbericht er gister nog van overtuigd dat het vandaag een erg vochtige dag zou worden, vanmorgen waren de weergoden totaal de andere kant op geslagen en blijft het droog volgens de voorspellingen. M'n kleine vriend hangt te poppelen aan z'n haak en is in rap tempo gevuld met: reserve sokken, thermoskan, brood, Camelbak, snelle jelle, plastic regenponcho, reserve oplaadsnoertjes en 't EHBO tasje (tape, wandelwol, schaar, rennies, paracetamol...). De selfiestick niet vergeten..... en hop, daar ga ik!
Slangenburg is me wel bekend na 24 jaar Achterhoekse te zijn, maar ik blijf het hier geweldig vinden. Het is sinds enige tijd weer mijn eerste wandeling in de natuur (hier in Nederland) waar alles fris groen kleurt in vele tinten. De grond is vochtig, de paden hier en daar nog echt drassig van de regen van gister. De geur....... lekkerrrrrrrrr....... 😊 Ik laat het kasteel achter me trek verder de bossen in. En ik ben niet alleen...... heel veel muggen houden mij geniepig in de gaten en vliegen neuriënd en op veilige afstand met me mee. Bij elke stop om een videoshoot of foto te maken word ik aangevallen op elke plek waar mooi Arubaans¹⁾ bruin vel glanst. En da's best veel, want ik loop in skirt en polo en heb heel veel lichaam 😖. Normaliter vallen ze mijn mede-wandelaars wel aan (lees: BB, mijn buf of wederhelft), maar nu bij gebrek aan beter, storten ze zich massaal op mij 😕. Het loopt tegen lunchtijd, maar mijn boterham en thee blijven waar ze zijn, ik ga nergens in de rust, geen trek om als hoofdmenu te fungeren voor deze monsters.
Slangenburg is me wel bekend na 24 jaar Achterhoekse te zijn, maar ik blijf het hier geweldig vinden. Het is sinds enige tijd weer mijn eerste wandeling in de natuur (hier in Nederland) waar alles fris groen kleurt in vele tinten. De grond is vochtig, de paden hier en daar nog echt drassig van de regen van gister. De geur....... lekkerrrrrrrrr....... 😊 Ik laat het kasteel achter me trek verder de bossen in. En ik ben niet alleen...... heel veel muggen houden mij geniepig in de gaten en vliegen neuriënd en op veilige afstand met me mee. Bij elke stop om een videoshoot of foto te maken word ik aangevallen op elke plek waar mooi Arubaans¹⁾ bruin vel glanst. En da's best veel, want ik loop in skirt en polo en heb heel veel lichaam 😖. Normaliter vallen ze mijn mede-wandelaars wel aan (lees: BB, mijn buf of wederhelft), maar nu bij gebrek aan beter, storten ze zich massaal op mij 😕. Het loopt tegen lunchtijd, maar mijn boterham en thee blijven waar ze zijn, ik ga nergens in de rust, geen trek om als hoofdmenu te fungeren voor deze monsters.
En ik ben ze kwijtgeraakt! Jippie, zou je denken 😕. Net wanneer ik het ene bospad verlaat om gelijk rechts de volgende te nemen voel ik een druppel...... echt? Ja.... druppel..... druppel.... druppel, druppel, druppel, meerdere druppels samen heet bui, maar dat maal 100 heet stortregenbui! En natuurlijk net daar waar ik loop, net daar waar ik dacht: "nog een stukkie, dan gaat alles in 't plastic"²⁾, net daar, ja, daar waar ik wandel. En het was zo niet voorspeld! En heb je wel eens een plastic wegwerpponcho aangedaan met één hand en ook nog in de stromende (❗❕) regen? Wanneer ik m'n rugzak heb ingepakt loopt het water in rivieren van mijn rug, hangt m'n haar in natte slingers om mijn hoofd, enigszins "normaal toonbaar" dankzij mijn hoofdband en is m'n skirt nat van binnen en buiten, incl. m'n schone zakdoek. Gelukkig heb ik de plastic wegwerpponcho nog 🙈. Wat een lol voor negenennegentig cent kan een mens hebben. Na een paar donderklappen klaart het weer weer op en sop ik vrolijk verder, nu in de poncho, nat van binnen en buiten. En zo zie je maar weer, ieder nadeel heb z'n voordeel, geen mug te bekennen.
Helaas niet van lange duur, want eenmaal weer uit het plastic, trekken zij zich er niets van aan dat ik nat ben en komen gelijk weer buurten en zich ermee bemoeien wanneer ik iets wil vastleggen, nuttigen of een propje wandelwol in m'n linker sok om m'n een-na-kleinste bijna nagelloze teen wikkel. Tja...... die raak ik niet meer kwijt ben ik bang.
Eén moment dacht ik tijdens de stortbui ik neem gelijk de kortste route naar de auto, maar toen 't eenmaal droog was, nam het besluit een andere wending en heb ik de route lekker uitgewandeld. De Slangenburg is een prachtig bosgebied met een uniek lanenstelsel. Overal hoor je 't gekwetter van de nodige vogels in de dichtbegroeide bomen, gekwaak van kikkers en gezoem van libellen bij de poelen. Het is hier geweldig, nog steeds..... na 24 jaar, pijnloze tenen en heel veel muggen en regendruppels! Hoeveel gelukkiger kan ik nog worden? 😍
Helaas niet van lange duur, want eenmaal weer uit het plastic, trekken zij zich er niets van aan dat ik nat ben en komen gelijk weer buurten en zich ermee bemoeien wanneer ik iets wil vastleggen, nuttigen of een propje wandelwol in m'n linker sok om m'n een-na-kleinste bijna nagelloze teen wikkel. Tja...... die raak ik niet meer kwijt ben ik bang.
Eén moment dacht ik tijdens de stortbui ik neem gelijk de kortste route naar de auto, maar toen 't eenmaal droog was, nam het besluit een andere wending en heb ik de route lekker uitgewandeld. De Slangenburg is een prachtig bosgebied met een uniek lanenstelsel. Overal hoor je 't gekwetter van de nodige vogels in de dichtbegroeide bomen, gekwaak van kikkers en gezoem van libellen bij de poelen. Het is hier geweldig, nog steeds..... na 24 jaar, pijnloze tenen en heel veel muggen en regendruppels! Hoeveel gelukkiger kan ik nog worden? 😍
¹⁾ Oh ja, na mijn Camino ben ik nog even bij mijn jongste zoon op verjaardagsvisite geweest met de fam. Heel vervelend, hij zat toen zomaar in Aruba 😎. Wil je weten hoe het daar was? Dan stuur ik je weer naar Polarsteps..... zo leuk, zo makkelijk, zo handig. Zie je gelijk waar mijn vakantie 😎 met mijn lieftallige wederhelft later dit jaar naar toe gaat.
²⁾ Ohhhhhh ik (lees wij, BB 😉 is al net zo), ben veelal te laat met inpakken, ik (wij) hoop (hopen) altijd dat het wel mee valt met de hoeveelheid water. Dom natuurlijk, "k weet 't.
Leuk om te lezen! Grt C
BeantwoordenVerwijderen