... dat ik in de Achterhoek woon
Bijna veertig km kan ik weer bijschrijven in mijn Excel bestand waar ik mijn gewandelde km's in bijhoud. Zo liep ik vorig weekend (ja afgelopen weekend een week terug 😄) met mijn wederhelft in Lievelde een korte route van Mooi Achterhoek in een straf en fris windje, maar bleef het gelukkig op een paar druppels na droog. Dat moest ook wel, want ik mocht mijn wandeloutfit weer eens niet aan 😏, met uitzondering dan van mijn wandelsokken en -schoenen (gedoogbeleid), anders was de wandeling vast stukken minder gezellig geweest. Nu bleef het alleen bij een hele koude derriere (in m'n wandelboek heb ik dat nooit! 😊). Vorige week maandag (ter info zodat je niet hoeft te denken, 15 maart jl.) was dat allemaal wel even iets anders. Toen ging ik zo goed en zo kwaad als het uitkwam, tussen de weersverwachtingen en buienradar door, een eenvoudig eigen rondje Wehlse Broeklanden vanuit mijn eigen voordeur lopen. Een mini buitje had ik al snel te pakken, maar lang leve mijn wandelkleding, geen drupje nattigheid! Tenminste.... Ik had in m'n hoofd de route zo uitgestippeld dat ik via het winkelcentrum terug zou lopen en dan toch mooi 10 km op de teller had staan, maar zo ver kwam ik niet. Ik weet niet hoeveel weergoden er bestaan, maar ze waren duidelijk in een zeer heftige discussie met elkaar geraakt en ik kreeg de volle lading ervan mee 😟. Nee, helaas, ik moet toegeven dat daar mijn echte wandelbroek niet tegen bestand was en zo ook mien onderbokse niet.
Gelukkig verliep de wandeling heen en terug naar mijn ex en Cas afgelopen donderdag (toen was het al weer de 18e) een stuk droger, al had dat weer niet veel gescheeld of ik had andere vochtigheid. Want zoals jullie inmiddels wel weten als ik moet, dan moet ik en als dat ergens buitenaf is is daar niks moeilijks aan, maar als me dat binnen de bebouwde kom overkomt, fietspad, langs het spoor, winkels, huizen en bedrijfspanden wordt het toch een ietwat ingewikkelder verhaal. Blijven focussen dus op hele andere zaken tot ik het station in het vizier krijg. Nou ben ik totaal geen treinreismens, daar ben ik niet zo goed in 😊, laat staan of ik weet of ons station een toilet heeft. De blijdschap was dan ook enorm toen ik het WC bordje al van verre zag hangen. In één vloeiende beweging betaalde de pinpas mijn bezoek en was ik in een fractie van luttele secondes weer een heel vrolijk opgelucht mens 😍.
Gisteren (23 maart wel te verstaan) vertrok ik voor, een niet al te lange route en lekker dichtbij huis, naar 's-Heerenberg. De Landgoedwandeling Bergherbos gaat deels over reeds bewandelde paden, maar er zijn hier genoeg nog niet ontdekte stukken Montferland. Dus lets go Jo!
De start: die heb ik allereerst met twee uur uitgesteld, want mijn innerlijke zelf was het weer eens oneens met de wekker 😐. Maar na een goed onderling overleg zijn beide partijen tot de conclusie gekomen dat het ook goed is om later te starten, daar ik de tijd aan mezelf heb en het nog lang niet donker wordt. De rust is wedergekeerd, ik heb het dorp bereikt en wandel het anders zo gezellige centrum in al loerend op Guru, twijfelend of ik links- of rechtsom zal lopen. Gelukkig, geen keuzestress, de blonde helft van mij heeft gewonnen en gelijk al het steegje waar ik rechts had gemoeten kats over de kop gezien. En zo gaat het linearecta naar kasteel Huis Bergh. Het volgende dilemma doet zich dan ook gelijk weer voor, want de wandelzoekpagina dirigeert mij rechtdoor, over de binnenplaats van het kasteel, maar ja, hoe doe ik dat als er een hele grote dikke toegangsdeur voor zit?
Het wordt dus een rondje om het kasteel en wanneer ik boven op het dijkje sta te genieten van het uitzicht en wat fotootjes schiet, zoek ik ondertussen een mooi plekje voor mijn wandelsteen Muis. Gelukt!
Mijn route gaat naar lager gelegen gebied, door de statige bomenlanen verder het dorp uit richting de bossen en de heuvels. Het voorjaar krijgt langzaamaan grip op de natuur, het bloeiend hout vrolijkt mooi geel z'n omgeving samen met het speenkruid. Lager bij de grond kleurt het paars blauw, de tuinlobelia, ossentong en de paarse dovennetel. Wanneer ik die laatste spot, ja 't is weer tijd om de fotootjes wat op te vrolijken met wat kleur, vlieg ik onder de doornentakken door voor de foto van de dag. Ach ja, drie stappen verder staan er vele meer geheel vrij in de natuur! Maar mijn dag is weer gekleurd en vrolijk klim ik hoger naar de motte van Montfertland. Prachtig plekje hier, ook voor een kleine plaspauze. Ff snel check ik rondom op andere medemensen, en als de kust veilig is, snel doen wat ik doen moet! Zooooo dat kan opluchten zeg! De komende km's pluk ik nodige stekels al lopend uit mijn sexy Odlo boxer 😕.
Ik daal verder door de bossen van het landgoed en betreed de bewoonde wereld van Zeddam. Na het rondje om de Torenmolen gaat het verder daal en alsmaar rechtdoor naar de andere kant van het dorp en naar Havezathe Padevoort. Hier splitst mijn landgoedwandeling weer van de Sydeheimroute en gaat het Zeddam weer in. Wanneer er een roodborstje poseert in één redelijke voortuin van een gedateerde bungalow, zie ik vanuit mijn ooghoek de dame des huizes naar de voordeur komen. Ietwat bits vraagt mevrouw naar de reden van mijn gefotografeer van haar optrekje. Hmmmm.... 😏😐 wat is haar verhaal, haar verleden, haar reden....... mevrouw blijft mij nog wel even bezighouden.
Zeddam is niet zo groot en wanneer het weer voorzichtig begint te klimmen steek ik ras de doorgaande weg over en verdwijn tussen de bomen het bos in. Het klimmen gaat verder, beetje bij beetje op naar de Galgenberg. Net wanneer ik even in discussie ben met mijn Guru en 'm gelijk moet geven en rechtsomkeer maak, kom ik oog in oog te staan met bambi. Stilletjes probeer ik 'm vast te leggen terwijl hij/zij zich terug trekt in de bossen. Met dit cadeautje van geluk loop ik stralend de berg op. Kinderhand is gauw...... 😊
Verder dalend door de bossen gaat het weer naar het open gebied van 's-Heerenberg en door de wijk in. Wanneer ik een afslag mis, omdat ik zo afgeleid word door de groenmakers die een leuk tuintje aanleggen, keer ik om, neem alsnog het juiste pad, want ik wil natuurlijk nu wel precies weten waar ik de route vanochtend eerder eigenlijk ook had kunnen beginnen. Ik heb het gevonden, ik heb het gewandeld en ook deze laatste meters waren het rechtsomkeer gaan waard.
Het was een mooie route, veel bos en heuvels, maar toch ook het nodige asfalt in Zeddam en natuurlijk een stukje 's-Heerenberg. Maar ach, hoort er ook bij. Het was weer een lekker dagje op pad in mijn mooie Achterhoek in het goede gezelschap van mijzelf met m'n handige en onhandige fratsen.
Gelukkig verliep de wandeling heen en terug naar mijn ex en Cas afgelopen donderdag (toen was het al weer de 18e) een stuk droger, al had dat weer niet veel gescheeld of ik had andere vochtigheid. Want zoals jullie inmiddels wel weten als ik moet, dan moet ik en als dat ergens buitenaf is is daar niks moeilijks aan, maar als me dat binnen de bebouwde kom overkomt, fietspad, langs het spoor, winkels, huizen en bedrijfspanden wordt het toch een ietwat ingewikkelder verhaal. Blijven focussen dus op hele andere zaken tot ik het station in het vizier krijg. Nou ben ik totaal geen treinreismens, daar ben ik niet zo goed in 😊, laat staan of ik weet of ons station een toilet heeft. De blijdschap was dan ook enorm toen ik het WC bordje al van verre zag hangen. In één vloeiende beweging betaalde de pinpas mijn bezoek en was ik in een fractie van luttele secondes weer een heel vrolijk opgelucht mens 😍.
 |
| Lentekleuren in de Achterhoek |
De start: die heb ik allereerst met twee uur uitgesteld, want mijn innerlijke zelf was het weer eens oneens met de wekker 😐. Maar na een goed onderling overleg zijn beide partijen tot de conclusie gekomen dat het ook goed is om later te starten, daar ik de tijd aan mezelf heb en het nog lang niet donker wordt. De rust is wedergekeerd, ik heb het dorp bereikt en wandel het anders zo gezellige centrum in al loerend op Guru, twijfelend of ik links- of rechtsom zal lopen. Gelukkig, geen keuzestress, de blonde helft van mij heeft gewonnen en gelijk al het steegje waar ik rechts had gemoeten kats over de kop gezien. En zo gaat het linearecta naar kasteel Huis Bergh. Het volgende dilemma doet zich dan ook gelijk weer voor, want de wandelzoekpagina dirigeert mij rechtdoor, over de binnenplaats van het kasteel, maar ja, hoe doe ik dat als er een hele grote dikke toegangsdeur voor zit?
 |
| Hmmm.... hoe kom je hier door? |
Mijn route gaat naar lager gelegen gebied, door de statige bomenlanen verder het dorp uit richting de bossen en de heuvels. Het voorjaar krijgt langzaamaan grip op de natuur, het bloeiend hout vrolijkt mooi geel z'n omgeving samen met het speenkruid. Lager bij de grond kleurt het paars blauw, de tuinlobelia, ossentong en de paarse dovennetel. Wanneer ik die laatste spot, ja 't is weer tijd om de fotootjes wat op te vrolijken met wat kleur, vlieg ik onder de doornentakken door voor de foto van de dag. Ach ja, drie stappen verder staan er vele meer geheel vrij in de natuur! Maar mijn dag is weer gekleurd en vrolijk klim ik hoger naar de motte van Montfertland. Prachtig plekje hier, ook voor een kleine plaspauze. Ff snel check ik rondom op andere medemensen, en als de kust veilig is, snel doen wat ik doen moet! Zooooo dat kan opluchten zeg! De komende km's pluk ik nodige stekels al lopend uit mijn sexy Odlo boxer 😕.
Ik daal verder door de bossen van het landgoed en betreed de bewoonde wereld van Zeddam. Na het rondje om de Torenmolen gaat het verder daal en alsmaar rechtdoor naar de andere kant van het dorp en naar Havezathe Padevoort. Hier splitst mijn landgoedwandeling weer van de Sydeheimroute en gaat het Zeddam weer in. Wanneer er een roodborstje poseert in één redelijke voortuin van een gedateerde bungalow, zie ik vanuit mijn ooghoek de dame des huizes naar de voordeur komen. Ietwat bits vraagt mevrouw naar de reden van mijn gefotografeer van haar optrekje. Hmmmm.... 😏😐 wat is haar verhaal, haar verleden, haar reden....... mevrouw blijft mij nog wel even bezighouden.
Zeddam is niet zo groot en wanneer het weer voorzichtig begint te klimmen steek ik ras de doorgaande weg over en verdwijn tussen de bomen het bos in. Het klimmen gaat verder, beetje bij beetje op naar de Galgenberg. Net wanneer ik even in discussie ben met mijn Guru en 'm gelijk moet geven en rechtsomkeer maak, kom ik oog in oog te staan met bambi. Stilletjes probeer ik 'm vast te leggen terwijl hij/zij zich terug trekt in de bossen. Met dit cadeautje van geluk loop ik stralend de berg op. Kinderhand is gauw...... 😊
Verder dalend door de bossen gaat het weer naar het open gebied van 's-Heerenberg en door de wijk in. Wanneer ik een afslag mis, omdat ik zo afgeleid word door de groenmakers die een leuk tuintje aanleggen, keer ik om, neem alsnog het juiste pad, want ik wil natuurlijk nu wel precies weten waar ik de route vanochtend eerder eigenlijk ook had kunnen beginnen. Ik heb het gevonden, ik heb het gewandeld en ook deze laatste meters waren het rechtsomkeer gaan waard.
Het was een mooie route, veel bos en heuvels, maar toch ook het nodige asfalt in Zeddam en natuurlijk een stukje 's-Heerenberg. Maar ach, hoort er ook bij. Het was weer een lekker dagje op pad in mijn mooie Achterhoek in het goede gezelschap van mijzelf met m'n handige en onhandige fratsen.
 |
| Eerlijk geleend via Pinterest |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je reageert, bedankt!