 |
| Oude IJssel, Loenen en Twickel |
Ik stap er wat af
Nu tweeëndertig kilometer verder, heb ik vorige week zaterdag mijn lieftallige wederhelft eindelijk weer eens zover gekregen om samen met mijn een wandelingetje te maken. De afgelopen weken (lees zondagen) waren we met de auto veel onderweg en hebben de nodige mooie autoroutes gereden, maar nu gaf hij zelf aan wel een korte route te willen wandelen. Zeg "ik wil" 😀 en ik heb de nodige mooie plekjes al paraat. Zo stond de hoogste waterval van ons land hoog op mijn wandellijstje en laten ze daar nou net een rondje uitgezet hebben van zo'n 5 km en het is maar een half uurtje rijden bij ons vandaan. Hoe leuk is dat? De rugzak wordt bepakt en we kunnen! Gezien het aantal km's heb ik een verbod op mijn wandelkleding gekregen, maar mijn wandelschoenen en sokken worden nog net gedoogd. Later op de dag begrijpt ook mijn hartje wel waarom 😀.
Met dank aan JoJo en Guru belanden wij op de parkeer- en startplaats, de Vrijenberg. We bestuderen de plattegrond, stippelen de route uit en die blijkt meer dan eenvoudig, dat zelfs mijn wederhelft 't zou kunnen zonder mijn hulp*. Mooie route, als maar rechtdoor, gewoon de spreng en het water blijven volgen. Goed, de spreng is gelukt, het water kwam pas veel later. Wanneer wij bij de waterval aankomen blijkt waarom het water op is, onderhoud. Heb ik weer 😕! Niet veel verderop is onze blijdschap groot als we zien dat een slang weer water spuugt in de spreng en die verderop weer rustig stroomt. Aan het einde staat een bankje (kleine 3 km lopen), genieten wij van de prachtige omgeving en laat ik, inmiddels mijn 24ste wandelsteen, achter. Deze mooie wandelschoenen blijven hier niet lang alleen liggen, want de nodige families wandelen en fietsen hier met groot en klein nageslacht.
 |
| Waterval Loenen |
We maken een slinger om de T-splitsing van de spreng en al ras wandelen we weer gelijk aan het water. Hier is het nog wat meer struinen door het bos, over boomwortels en soms wat smalle paadjes. Bij de droge waterval steken we over (ja, nu kan 't nog!) en vervolgen weer het reeds op de heenweg bewandelde pad. Ergens missen we de afslag en zo belanden we aan de redelijk drukke doorgaande weg, Beekbergerweg. Maar ieder nadeel heb z'n voordeel en nu kennen we ook de geschiedenis van het imposante hotel de Vrijenberg. Ik vind het altijd zo jammer dat dit soort gebouwen dan zo eenzaam en alleen overblijven en hoe mooi zou het zijn zoiets in oude glorie te herstellen. Maar ja..... ijdele hoop.
De parkeerplaats in zicht en na dik 7 km bereikt. Het was een mooie wandeling met ditto weer. Helemaal blij ben ik dat mijn wederhelft nu ook toegeeft het fijn gevonden te hebben en dat we eens wat vaker samen op pad gaan. Nog blijer ben ik met mijn schoen keuze wanneer mijn Meindl's worden ingeruild voor mijn pumps met 8 cm blokhak.
De volgende kilometers heb ik afgelopen vrijdag in m'n eentje gemaakt. Heerlijk vroeg op pad. De zon ontwaakte om 7.11 uur en toen liep al over het ongeveer 5 km lange fietspad langs de Oude IJssel van hier naar Laag Keppel. Het was koud, -1.4℃ maar fantastisch mooi weer. De zonsopgang was prachtig en dan is het behelpen met een kleine compact camera om daar echt mooie plaatjes van te maken. Een enkele hondenbezitter, twee fietsers en de nodige watervogels verder klom ik over het hek van het waterschap Rijn en IJssel om mijn pad rechtdoor te vervolgen langs de rivier, linea recta naar Laag Keppel. Net wanneer ik me bedenk dat het een keer mis moet gaan, er staat nl een verboden toegang bordje met art. huppelepup van strafrecht en dat betekend dat ik hier niet mag wandelen, zie ik meneer Rijn of IJssel aankomen in z'n milieu verantwoorde elektrische automobiel. Ja hoor, nu dus! Ik trek mijn vriendelijkste en onnozelste gezicht en meneer groet mijn vriendelijk in het voorbij gaan 😊. Fijne man, bedankt!
In Laag Keppel kies ik voor het rondje om het kasteel en de nodige fotootjes en filmpjes later nestel ik mij op het bankje bij de Lakenvelders om mijn IPhone en mijzelf van ontbijt en sap te voorzien. We hebben het even reuze gezellig samen, ik ontdoe het rund (doet z'n naam echt eer aan) van z'n touw, maar ik moet verder en neem afscheid. Aan de andere zijde van de Rijksweg loop ik verder over de bospaden met statige lanen en het vrolijke gefluit van vinkjes, mezen en specht. Via de Hessenweg loop ik weer naar Doetinchem, maar dan wel door de Kruisbergse bossen. De ochtend is duidelijk aan het ontwaken en dat is te merken aan de andere sportievelingen die mijn pad kruisen en passeren. De Balenvijver bekijk ik nog even van dichtbij en het is duidelijk nog vroeg en koud want een flinterdun laagje ijs glinstert in de zon. In laag tempo trek ik voort de bossen door. Op een vijfsplitsing neem ik plaats op een boomstronk, leeg mijn kleine vriend, groet legio wandelaars en plaats alvast mijn blog voor mijn wandelsteen. Doch ik besluit 'm verderop op het bankje achter te laten in 't zonnetje. Dag steentje, dag eendje, het ga je goed, fijne reis. En die reis is inderdaad al begonnen en je hebt iemand al een lach bezorgd.
 |
| De Oude IJssel ontwaakt |
In Laag Keppel kies ik voor het rondje om het kasteel en de nodige fotootjes en filmpjes later nestel ik mij op het bankje bij de Lakenvelders om mijn IPhone en mijzelf van ontbijt en sap te voorzien. We hebben het even reuze gezellig samen, ik ontdoe het rund (doet z'n naam echt eer aan) van z'n touw, maar ik moet verder en neem afscheid. Aan de andere zijde van de Rijksweg loop ik verder over de bospaden met statige lanen en het vrolijke gefluit van vinkjes, mezen en specht. Via de Hessenweg loop ik weer naar Doetinchem, maar dan wel door de Kruisbergse bossen. De ochtend is duidelijk aan het ontwaken en dat is te merken aan de andere sportievelingen die mijn pad kruisen en passeren. De Balenvijver bekijk ik nog even van dichtbij en het is duidelijk nog vroeg en koud want een flinterdun laagje ijs glinstert in de zon. In laag tempo trek ik voort de bossen door. Op een vijfsplitsing neem ik plaats op een boomstronk, leeg mijn kleine vriend, groet legio wandelaars en plaats alvast mijn blog voor mijn wandelsteen. Doch ik besluit 'm verderop op het bankje achter te laten in 't zonnetje. Dag steentje, dag eendje, het ga je goed, fijne reis. En die reis is inderdaad al begonnen en je hebt iemand al een lach bezorgd.
Via de Zandbult verlaat ik de Kruisbergse bossen en rest mij nog zo'n dikke twee km asfalt en ik ben thuis.
En zo werd het zaterdag, vandaag dus. Een bijzondere dag, een bijzondere route en in een bijzonder gezelschap. Het werd tijd voor een familie-uitje, een wandeling met mijn oudste zoon Cas en zijn vader Herbert. Zoals ik al eens eerder heb geschreven, Cas heeft autisme* en soms kan dat heel erg moeilijk en lastig zijn. En niet alleen voor hem...... Vandaag gaan we terug naar onze roots, Twente en wandelen we met z'n drieën de Umfassungsweg rondom Twickel. Een mooie route over het landgoed en een stuk door het oude deel van het dorp Delden. Halverwege wacht ons een food-kar bij de boerderij van Erve Bokdam met koffie, thee, brood en andere versnaperingen. Het is hier een gaan en komen. Sommige lopen gelijk door, het Marskramerpad op of gewoon een blokje om, anderen nuttigen eveneens een bakkie koffie of thee. Wanneer wij fijn zitten te genieten komt de boerin met nog meer lekkere broodjes en hebben we even ander proatvolk en vol trots verteld ze over haar succesvolle food-kar.
 |
| Kasteel Keppel en Doetinchem |
Mijn wandelsteen krijgt hier een mooi plekje op de bank en wij vervolgen de route over een pad tussen weilanden door. Nu is het er droog, maar de vorige keer dat Herbert en Cas hier liepen waren ze maar wat blij met hun echte wandelschoenen en weten ze zeker dat de meneer met de spierwitte sneakers er niet wit doorheen gekomen is. Vandaag geen modder en blubber, wel een heel leuk campingplekje voor één tent en max. 4 pers. voor één nacht. De enthousiaste Cas doet mij besluiten dat wij hier een keer samen een nachtje gaan kamperen 😊. De route gaat verder over een vlonderpad door natuurgebied Koetenmaatveld. Het is een kort pad met aan beide zijden een moerassige gebied met lage naaldbomen, grassen, water en af en toe snoeppapiertjes 😖.
We verruilen het bos voor de Deldeneresch met z'n mooie vergezichten, puzzelen de Romeinse cijfers tot een jaartal op het bankje van waar ooit de Eschschool heeft gestaan en met de prachtige watertoren van Delden achter ons gaat het over de Marktstaalbrug Delden in. Mooie oude gebouwen zijn hier gelukkig gespaard gebleven, o.a. de Blasiuskerk uit 1118 na Chr, de stadspomp en de Posthoorn, nu een bloembinderij. Langs het station door naar de 10 mtr hoge voetgangersbrug die ons een mooi uitzicht geeft over de statige bomenlaan van het landgoed Twickel. De parkeerplaats is in zicht en deze wandeling ten einde. Ruim 10 mooi km's Twentse grond bewandeld in het goed gemutste gezelschap van de heren Kampkuiper.
Ik heb weer mooie kilometers gemaakt op onze mooie Veluwe, in mijn mooie Achterhoek en het niet minder mooie, ons eigen Twente. Ik was in de gelukkige positie om van deze mooie omgevingen te mogen genieten en ook nog in het fijne gezelschap van mij eigen wederhelft, mijn ex en mijn grote kanjer Cas. Voor hem een grote welverdiende dikke duim, want ik ben supertrots op 'm! Want hoe zou jij het doen in een "wereld in een wereld"?
*Mijn hulp, of ieder ander route-navigatiesysteem is de uitkomst voor iemand als mijn wederhelft die topografisch nogal een hopeloos geval is 😏.
*Autisme is niets tijdelijks, is niet veroorzaakt door een inenting zoals enkele wappies beweren en nee, is ook niet op te lossen zoals weer anderen hardop durven te zeggen. Wil je er werkelijk meer van weten klik op deze link.
*Autisme is niets tijdelijks, is niet veroorzaakt door een inenting zoals enkele wappies beweren en nee, is ook niet op te lossen zoals weer anderen hardop durven te zeggen. Wil je er werkelijk meer van weten klik op deze link.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je reageert, bedankt!