Lenteweer weer
Hoe mooi wil ik het hebben? Het wordt 17℃ in Loenen en dus zal het op de Veluwezoom niet veel anders zijn, actie! weer vroeg uit de veren en om 8:00 uur lopen alle apps weer vrolijk met mij mee vanaf de parkeerplaats van Landal Coldenhove. Vandaag wandel ik de Trage Tocht Coldenhove Eerbeek. Eén die ik reeds enige tijd al in mijn gpx/Guru had staan. Tegenwoordig moet je betalen voor o.a. deze wandelingen, maar ik ga nog op z'n Hollands vandaag, voor niks! Maar ik ben wel solidaire met de rest van wandelend Nederland en heb inmiddels een abonnement bij de wandelzapp genomen, al krijgt dat nog een staartje en een vervolg. Maar daarover misschien later. Eerst ga ik het hek door, samen met een jonge moeder, kind en viervoeter en zet mijn eerste voetstappen in een tocht van bos, heidevelden en sprengen.
 |
| Ooit was dit het zwembad van landgoed Groenouwe |
De naam doet de wandeling eer aan, Trage Tocht. Wanneer ik bij de Zilvenspreng kom kunnen mijn compact camera en IPhone het bijna niet bijhouden, wat een prachtige omgeving. En nu is het nog winter, geen blad aan de boom, amper water in de sprengen, stel je dit voor in het voorjaar wanneer het fris groen begint te worden of zomers wanneer alles vol in blad zit, de sprengen misschien stromen en het zonnetje alles nog mooier maakt. Ik moet mezelf bedwingen om niet ergens tegen een boom aan te gaan zitten om dit moment te pakken, even te genieten, maar iets houdt me tegen en ik slenter in slow motion door. Het slingert, het daalt, het stijgt en het kronkelt. Ik loop hoog langs de spreng die afgezet is met een gazen hek. Een mountainbiker is ook op het idee gekomen van dit alles te genieten, zij het op een totaal andere manier. Wanneer hij halt houdt bij een afdaling die aan het einde over gaat in een houten plank over de droge spreng, moedig ik hem aan dat als hij dat echt wil doen hij het maar beter nu kan doen, daar ik dan 112 kan bellen nu ik er nog ben. Hij dankt voor mijn aanmoediging en kiest het hazenpad en slingert rustig achter mij langs een heuveltje af en op. Ik loop traag de plank over en neem elke meter goed in me op, wat is het hier Prachtig!
Ik laat het bos achter me en betreed de heide. Rechts spot ik nog een woning en benijd de bewoners enigszins om daar te kunnen en mogen vertoeven. Inmiddels heb ik internet afgestruind over dit mooie stuk natuur en kan u vertellen dat deze plek bijzondere geschiedenis kent.
Brede zandwegen, statige beukenlanen, heel veel berken, naaldbomen en bos verder gaat mijn pad over in een mul, smaller zandpad over het heideveld. Het heuvelt wat op en af en het gaat richting lager gelegen, ietwat drukbezochter, plek op een 5-sprong waar twee bankjes staan. Tijd voor het ontbijt, de theepauze en lunch en natuurlijk voor de blog van mijn wandelsteen die ik hier achterlaat. Kunst in de natuur! Hier is het één en al bedrijvigheid, maar wel in een rustig tempo. Een jong gezin op mountainbikes, waarvan het jongste dochtertje heerlijk haar hakjes in het figuurlijk zand zet om haar zin door te drijven, helaas kind, je vader heeft beslist. Twee wandeldames die duidelijk een lekker rondje in de buurt al kletsend de ANWB wegwijzer opvolgen, fietsers die naar Terlet onderweg zijn en zo volgen er meer in diverse categorieën. Mijn pad gaat gelijk rechtsom, omhoog, een wandelend gezin achterna met een kleine loslopende blonde keffer in een stoer roze tuig. Zeker een heel gevaarlijk type 😂. Even hoopt vader nog dat het monster met mij meeloopt lijkt 't wel, maar de rest van de familie is het er duidelijk niet mee eens. Mijn afslag komt, dag familie, dag stoere terriër.
Ik stijg verder, een smal pad, half open veld en belandt op het hoogste punt, 72 mtr boven ANP volgens mijn Guru. Het uitzicht ligt aan mijn voeten, de Zilvense Heide. Hier voel ik me nederig en Remi, alleen op de wereld en zie helemaal niemand. Wat een bijzonder gevoel. Eenmaal beneden en weer onder ietwat meer mensen (zooo jammer, maar ja, ik gun hen ook een leuk leven) kom ik bij de ijkbasis Loenermark. Gelukkig voor mij (en vele anderen) staat er ook een infobord met de nodig uitleg over dit monument, want ik wist van het hele bestaan niet af. En zo heb ik weer iets geleerd, natuurlijk ook nu tijdens het schrijven nog iets meer daar ik de links ook lees. U/jullie/jij?
Ik verlaat deze weidse en loop het bos weer in. Het heuvelt nog wat en de Eerbeeksebeek is al gauw bereikt. Hier verlaat ik het bos en gaat het verder over asfalt langs het Landal park. Menig huisje is bezet, er wordt nog een verjaardag gevierd en anderen zitten lekker in het fleece in de tuin te genieten van deze heerlijk lentedag in de winter. Mijn tocht zit er bijna op, om de hoek staat panda en vertrek ik weer naar Doetinchem. Half uurtje rijden, de moeite waard om gauw weer terug te komen! Wandelroutes zijn hier genoeg te vinden.
En zo kwam er een einde aan deze mooie wandeling en dit blog. Heeft even geduurd eer het weer geschreven en gemonteerd was (tja, filmpjes hé), maar zo heeft ieder voordeel een nadeel en heb ik weer heel veel gelezen (klik eens een link aan) en geleerd. Nu het opslaan nog 🙈.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je reageert, bedankt!