Familie?
Samen met Brigitte liep ik het oude jaar uit op 11 december met de Kasteelwandeling Diepenheim. Samen zetten wij dan ook de eerste nieuwjaarsstappen met een wandeling van A naar B van Hengelo naar Ruurlo of van Ruurlo naar Hengelo (van H naar R of v.v.), wat zij wil. Qua te wandelende km's maakt 't niks uit, de auto parkeren en terugvinden kan lastiger worden 😉.
Goed, BB kiest, 9:00 uur Ruurlo! Oftewel niettegenstaande, BB snapt 't! En ja hoor, gelijktijdig draaien wij de P van het station aldaar op en mijn rode bolide houdt vandaag de wacht hier en mag treintjes kijken. BB chauffeurt ons naar het mooie buitengebied van Hengelo Gelderland! Voor mij is het hier bekend terrein, maar ook Centrum Hengelo heb ik lang niet doorkruist, dus het eerste extra rondje kerk is voor mij 😀. Snel weer verder, op zoek naar een P.
Ons startpunt is Autobedrijf Wassink geworden, maar voor jullie openbaar vervoer mensen, links van daar is de bushalte die je weer naar Vorden brengt (en dan verder per trein naar Ruurlo (maar da's niks voor mij 🙈)).
Wij stappen richting het centrum van Hengelo, daar waar de kerk hoog boven alles uittorent. Ik schiet m'n eerste videoshotjes en gelijk is het duidelijk dat het maken van de film van vandaag wat extra tijd gaat vergen de komende dagen. Het één en ander dient nl dusdanig bewerkt te worden.... qua geluid...... want niet alles is voor ieders oren geschikt en mopperdoos is ook mee.........
De les wordt mij weer gelezen, de toon weer gezet en lachend rollen we Hengelo door. We verruilen de verharde weg voor zandpad van Landgoed Het Regelink. Enkele heren laat hun viervoeter uit en raakt met elkander an de proat. Voor ons een momentje van stilte en zachtjes doen (heeeel lastig), want we willen de familie ree 🦌🦌🦌 niet afschrikken en toch enigszins nog christelijk vastleggen op de gevoelig Iphone.
We nemen afscheid van Hengelo en begroeten het mooie coulisselandschap van Varssel. Een enkele voetstap staat hier reeds van mij, ook van heel lang geleden toen ik hier naar de Off the Road en wegraces kwam kijken. Nu gaat het een stukkie trager, met de benenwagen op zoek naar de juiste koffieplek. En daarvoor heb ik natuurlijk BB bij me. Zij spot alles. Echt, de kleinste oranje zwammetjes verstopt tussen takken en bladeren. Maar ook de bankjes ontkomen niet aan haar blik. Wanneer er één over rechts beschut en uit de wind geparkeerd staat en ze haar km-teller checkt of het geoorloofd is te gaan zitten, verzint zij met wat ze waarneemt gelijk een verhaal waarbij ik betrokken wordt en kan plaatsnemen naast de bloempot, (nog) zonder geranium. Eenmaal dichterbij blijkt het toch een ietwat minder goede keuze sofa dan gedacht en sloffen we verder richting 't Zelle. Een stevig groen metalen bank wacht op ons en zet ons fijn in de koude frisse wind met koffie en gevulde koek. Wanneer de innelijke mens weer gewarmd, gevuld en bevredigd is, trekt ik m'n vingerloze handschoenen aan en zet m'n muts op. Brrr.... ja zelfs ik kan het soms koud hebben. Maar niet voor lang!
Ons startpunt is Autobedrijf Wassink geworden, maar voor jullie openbaar vervoer mensen, links van daar is de bushalte die je weer naar Vorden brengt (en dan verder per trein naar Ruurlo (maar da's niks voor mij 🙈)).
Wij stappen richting het centrum van Hengelo, daar waar de kerk hoog boven alles uittorent. Ik schiet m'n eerste videoshotjes en gelijk is het duidelijk dat het maken van de film van vandaag wat extra tijd gaat vergen de komende dagen. Het één en ander dient nl dusdanig bewerkt te worden.... qua geluid...... want niet alles is voor ieders oren geschikt en mopperdoos is ook mee.........
De les wordt mij weer gelezen, de toon weer gezet en lachend rollen we Hengelo door. We verruilen de verharde weg voor zandpad van Landgoed Het Regelink. Enkele heren laat hun viervoeter uit en raakt met elkander an de proat. Voor ons een momentje van stilte en zachtjes doen (heeeel lastig), want we willen de familie ree 🦌🦌🦌 niet afschrikken en toch enigszins nog christelijk vastleggen op de gevoelig Iphone.
We nemen afscheid van Hengelo en begroeten het mooie coulisselandschap van Varssel. Een enkele voetstap staat hier reeds van mij, ook van heel lang geleden toen ik hier naar de Off the Road en wegraces kwam kijken. Nu gaat het een stukkie trager, met de benenwagen op zoek naar de juiste koffieplek. En daarvoor heb ik natuurlijk BB bij me. Zij spot alles. Echt, de kleinste oranje zwammetjes verstopt tussen takken en bladeren. Maar ook de bankjes ontkomen niet aan haar blik. Wanneer er één over rechts beschut en uit de wind geparkeerd staat en ze haar km-teller checkt of het geoorloofd is te gaan zitten, verzint zij met wat ze waarneemt gelijk een verhaal waarbij ik betrokken wordt en kan plaatsnemen naast de bloempot, (nog) zonder geranium. Eenmaal dichterbij blijkt het toch een ietwat minder goede keuze sofa dan gedacht en sloffen we verder richting 't Zelle. Een stevig groen metalen bank wacht op ons en zet ons fijn in de koude frisse wind met koffie en gevulde koek. Wanneer de innelijke mens weer gewarmd, gevuld en bevredigd is, trekt ik m'n vingerloze handschoenen aan en zet m'n muts op. Brrr.... ja zelfs ik kan het soms koud hebben. Maar niet voor lang!
Van wandelen gaan we ook rare dingen zeggen, denken en doen. Want passeren wij een plaatsnaambord, dan moet er een selfie gemaakt worden. Gekte natuurlijk, want beide willen we nooit op een foto, omdat we onszelf niet mooi genoeg erop vinden staan, ons haar nooit goed zit, teveel buik, kin of anderszins rollen te zien zijn....om over onze akela outfit nog maar te zwijgen. Maar toch doen we 't telkens weer 🙈. Wat we ook altijd doen, en vaak zelfs op hetzelfde moment, een aanwijzing geven van een pad, route, straat, gebouw, en zoals vandaag 't Zelle, refererend naar eerdere wandelingen. We zien iets en hop...... we weten precies waar, wanneer, hoe etc etc etc. Zo ook dat we dus eerder hier van links kwamen, toen stukje over het golfbaanterrein stapten en natuurlijk ik die het Pieterpad liep enkele jaren gelee. Bij het passeren van het clubgebouw van de golfers golft er een heerlijke odeur van eten ons reukorgaan in. Dan is er maar één opmerking op z'n plaats en roepen we in koor; Camino: "Brigitte eten?" 😂😂😂.
Van rechts naar verder rechts de berm in schrijd BB voort. Echt ongelofelijk wat zij van de wereld om zich heen mee krijgt en ziet. Bekijk 't maar in de film die hopelijk z.s.m. volgt 🙈. "Het" moet dan vastgelegd worden op d'r mobiele koelkast en dat gaat niet geheel geruisloos of in stilte. Soms krijg ik zelfs een reprimande waarom ik "het" nog niet heb gefotografeerd 😦. Met het nodige gemopper bekijkt ze dan blij en verheugd het resultaat 😊. We kunnen weer verder 🥾🥾.
Nog zo'n rare tic van ons is verhuizen. Hoeveel mooie optrekjes zijn we al niet gepasseerd tijdens onze wandelingen? Brigitte eigent zich vandaag ook weer de grote boerderij uit 1916 toe. Deze is verbonden door een soort aanbouw-gang met de oude schuur eraan. Die krijg ik toebedeeld en de gang wordt ons gezamenlijk trefpunt met een zitje. Veelal is er nog wel een bijgebouwtje of één, twee...... waar onze moeders dan hun onderkomen krijgen. Wat een fideel gebaar BB! Niet veel later verruilen wij de Gemeente Bronckhorst voor Berkelland en treffen we de Veengoot en de Van Heeckerenbeek.
Van rechts naar verder rechts de berm in schrijd BB voort. Echt ongelofelijk wat zij van de wereld om zich heen mee krijgt en ziet. Bekijk 't maar in de film die hopelijk z.s.m. volgt 🙈. "Het" moet dan vastgelegd worden op d'r mobiele koelkast en dat gaat niet geheel geruisloos of in stilte. Soms krijg ik zelfs een reprimande waarom ik "het" nog niet heb gefotografeerd 😦. Met het nodige gemopper bekijkt ze dan blij en verheugd het resultaat 😊. We kunnen weer verder 🥾🥾.
Nog zo'n rare tic van ons is verhuizen. Hoeveel mooie optrekjes zijn we al niet gepasseerd tijdens onze wandelingen? Brigitte eigent zich vandaag ook weer de grote boerderij uit 1916 toe. Deze is verbonden door een soort aanbouw-gang met de oude schuur eraan. Die krijg ik toebedeeld en de gang wordt ons gezamenlijk trefpunt met een zitje. Veelal is er nog wel een bijgebouwtje of één, twee...... waar onze moeders dan hun onderkomen krijgen. Wat een fideel gebaar BB! Niet veel later verruilen wij de Gemeente Bronckhorst voor Berkelland en treffen we de Veengoot en de Van Heeckerenbeek.
 |
| Van Heeckerenbeek |
Bij het zien van al dat water reageert onze blaas vrij meteen en een ieder zoekt een plekje (zonder plastuit, zonder zakdoekjes, zonder afval). En zoals wel vaker, BB duikt diep het bos in. Ik, wat luier aangelegd, houdt het bij schouwpad langs water nummer 2 (waarom omlopen?). Nog voor ik kan doorspoelen, maar nog sta te hannesen om m'n wollen hemd goed in m'n wollen tanga te verstoppen (ja, al wel m'n wandelbroek omhoog) komt aan de overzijde van de beek een niet onooglijke meneer met een zwarte labrador onze kant op. Hij vraagt waar naartoe, ik antwoord Hengelo 🤔🤔. Maar meneer is uitgeslapen en grapt Overijssel 🙈. Wij zetten voort, op naar...🤔🤔
Inmiddels heeft luie Everdina zich bij ons aangesloten en wordt het er alleen nog maar vrolijker op! De boomkruipers, vinkjes en koolmeesjes in optocht met ons mee. En dan, een mooie met alg bevuilde wegwijzer in de vorm van een arm met hand. BB springt spontaan de bocht om, want de uitsmijter die ze zich eerder toebedacht heeft als we de eindstreep over zouden zijn, wordt spontaan ingeruild voor..... Helaas, we gaan geen 500 mtr links, maar maar 50 mtr en omlopen doen we nooit! Helaas BB, ff geduld nog. Food is coming...... later.
Inmiddels heeft luie Everdina zich bij ons aangesloten en wordt het er alleen nog maar vrolijker op! De boomkruipers, vinkjes en koolmeesjes in optocht met ons mee. En dan, een mooie met alg bevuilde wegwijzer in de vorm van een arm met hand. BB springt spontaan de bocht om, want de uitsmijter die ze zich eerder toebedacht heeft als we de eindstreep over zouden zijn, wordt spontaan ingeruild voor..... Helaas, we gaan geen 500 mtr links, maar maar 50 mtr en omlopen doen we nooit! Helaas BB, ff geduld nog. Food is coming...... later.
Het gaat verder over stevige zandpaden van de Boswachterij Ruurlo. We bereiken een open stuk met heide dat ondanks dat het niet bloeit toch een prachtig plaatje geeft met de blauwe lucht en de eenzame naaldboom, Windmolenveld. Helaas de achtergrondmuziek is een minpuntje. Maar dan is er wel weer een bult. Grafheuvel? Galgenbult? Geen idee, het blijft een raadsel, tot op dit moment¹⁾. BB herkent het als eerder geweest, mijn brein laat me even in de steek. Maar mag ook, ik ben blond en al wat ouder en van wandelen loop je je hoofd leeg 😊. We groeten Dirk de houten kabouter en ik raak totaal de kluts kwijt wanneer ik mijn beste vriend Guru raadpleeg met de vraag welk van de 6 paden we nu in/op moeten. Ik ben zelfs zo van het figuurlijke padje dat ik denk dat we totaal verkeerd gelopen zijn en richting Hengelo gaan 🙈. Gelukkig is BB één en al sen en de rust zelve en helpt mij in no time uit mijn put. Ohhhhh dat wandelen is echt niet goed voor mijn brein 😕🙈😂. Eenmaal weer bij mijn eigen positieven gevoegd, en doorrrrrr ..... en ik weet nu de weg. Tevens ga ik BB heel blij maken en mijn eigen buikje ook, want natuurlijk komen wij daar uit waar de eerdere arm ons al naar toe wees.
De Heikamp. Eén al en reuring binnen, terwijl we vanaf buiten niet helemaal overtuigd waren of het überhaupt wel geopend was. We zoeken een plekje en bestuderen de kaart. Ik puzzel nog even de letters op de menukaart aan elkaar en met behulp van BB kom zelfs ik tot de oplossing. Brigitte gaat voor de eieren, ik voor de stoet uit het zonnige Italië met natuurlijk cappuccino's. Die volgt al spoedig. Geserveerd in kopjes zonder oortjes met een extra klein kopje met koekjes, suikerstaafjes en natuurlijk de theelepeltjes. Super cappuccino met een heerlijk dikke schuimlaag die niet van inzakken weet. Dat wordt dus lepelen. Alleen waar is dat theelepeltje vraag BB zich af terwijl ze haar koekje nuttigt 🙈. Tja....... Duidelijk, beide zijn we blond, familie en daarom zo'n goed team, we vullen elkaar zo lekker aan 😂😂😂.
Nog even toiletteren, afrekenen en gelijk de autosleutel in' tuk stopp'n en vooral de rits goed sluiten. Dan heb ik 'm maar vast bij de hand, is al wel eens anders geweest nl.
We slingeren de benenwagens weer aan en trekken nog even een rustig sprintje door het laatste stukje bos waar blijkbaar half Ruurlo wordt uitgelaten. Station Ruurlo in zicht, eindpunt en de rode bolide behaald en gevonden. Ik rijdt BB naar Hengelo, zonder extra rondje om de kerk deze keer. En zo gaat weer ieder eigens weegs.
Het was een mooie route door het mooie coulisselandschap wat De Achterhoek rijk is. Zeker één voor herhaling vatbaar, dan in het voorjaar denk ik! Maar eerst eens zweten en piekeren hoe ik deze dag een beetje geordend in m'n blog en m'n filmpje krijg. Voor nu moeten jullie het nog even doen met bovenstaande trailer.
We slingeren de benenwagens weer aan en trekken nog even een rustig sprintje door het laatste stukje bos waar blijkbaar half Ruurlo wordt uitgelaten. Station Ruurlo in zicht, eindpunt en de rode bolide behaald en gevonden. Ik rijdt BB naar Hengelo, zonder extra rondje om de kerk deze keer. En zo gaat weer ieder eigens weegs.
Het was een mooie route door het mooie coulisselandschap wat De Achterhoek rijk is. Zeker één voor herhaling vatbaar, dan in het voorjaar denk ik! Maar eerst eens zweten en piekeren hoe ik deze dag een beetje geordend in m'n blog en m'n filmpje krijg. Voor nu moeten jullie het nog even doen met bovenstaande trailer.
Maar daar is ie dan, de film!
Leuk dat je mijn blog weer gelezen hebt. Laat eens een reactie achter, ik lees nl. ook graag.
Klik ook eens op een link (gekleurde woorden) voor een verrassend weetje, info, toeristische tips, muziek of andere gekkigheid.
¹⁾ Ter info: wij lezen ons nooit in in een wandelroute. Wij laten ons altijd verrassen en gaan lekker met onze fantasie op de loop. Als we het nou wel hadden gelezen, had ik geweten dat hier ooit eens een molen op had gestaan, maar was de dag dan zoveel leuker geweest?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je reageert, bedankt!