2022-12-04 | Midwinterhoornssss

Ik en heeeel veel... andere(n), keuzes...

Gisteravond alles klaargezet en gelegd voor mijn wandeling van vandaag, Midwinterhoornwandeling Beltrum. Afstanden: 5 - 10 of 15 km. Starten vanaf 08:30 uur dwingt mij om er dan ook te zijn. Waarom? Geen idee, omdat ik ietwat raar ben, graag vooraan loop, niet teveel volk leuk vind......? Zal de leeftijd wel zijn! Ik houdt het daar maar op, bevalt mij het beste.
Soepel vloeiend glij ik mijn bed gelijk uit wanneer mijn Iphone van zich laat horen om 07:00 uur. Na de tandenborstel en waslap sta ik mijn klaargelegde wandeloutfit te inspecteren. Ff met m'n neus uit het raam, adem in...... 't Is en blijft een frisse dag en zelfs nu is het nog geen 0.5℃ boven nul, brrrrrr dus..., fleece, lange benen en mouwen.... winterwandelbroek..... keuzes, keuzes, keuzes 🙈. Ik ga voor warm! Wanneer ik mijn fijne Schöffel winterbroek dichtrits breekt het trekketje van de rits af. Ach jammer dan, ik heb 'm toch al aan en dicht. Ik zoek dadelijk wel een paperclip om rits verder van dienst te kunnen zijn vandaag. Even de handige rommella in de keuken doorspitten...... (tja, wie kent en heeft die niet). Hmmm genoeg pruttel, geen paperclip en helemaal naar zolder lopen....... echt niet! Ik ga straks al 10..... 15..... 🤔 (😏 keuzes!). Terwijl ik de zooi weer op z'n eigen plek terug leg (slaat nergens op, 't was een rommel en na de zoektocht nog dezelfde ook, maar mensen, nooit iets verplaatsen, want dan wordt 't pas zoeken!), vraag ik mezelf ff: "Wat als je straks daar naar het toilet moet? Gaat die rits dan wel dicht of open wanneer ik echt hoge nood heb?" Goeie vraag Jo en dat op zondag 07:30 uur. Je snapt 'm al, ik heb m'n zomerwandelbroek uit de net gewassen wasmand getrokken, ritsje dicht, wel zo prettig!

Wanneer ik aankom rijden denk ik gelijk aan mijn lieftallige ex echtgenoot, hier liepen wij vorige jaar (nee, eerder... 12-9-2020) samen de route. Toen moesten we online inschrijven i.v.m. covid en stonden buiten allemaal zitjes. Nu parkeer ik op aanwijzing van de man met de oranje hesje achter het pand in de weide in één der lange rijen bolides. Het aantal auto's groeit kalmpjes aan en menigeen start dus gelijk met mij. Binnen in de warme "schuur" zitten de midwinterhoornblaosers zich nog even op te warmen. Ik betaal m'n aanwezigheid, ga ontspannen toiletteren en vertrek achter de andere wandelaars aan rechtsom het bospad op. Eenvoudig vandaag, volg de bordjes en anders de overige wandelaars! Ergens volgt straks het keuzepunt qua aantal km's en ik ben er nog steeds niet uit met mezelf. De ene helft zegt 10, lekker vroeg thuis, de andere helft bekritiseert de eerste helft en noemt d'r zelfs watje 🙈. En dat wil weer een camino lopen 🙈.

Dacht ik vanochtend thuis op 't laatste moment nog om mijn oortjes mee te nemen en lekker te podcasten onderweg (blijkt voor mij de beste tijd om het ook echt af te kunnen luisteren), heb ik er nu spijt van dat ik die 13 traptreden niet opgegaan ben en het nu zonder moet doen. Goed, wat dan te doen met m'n tijd? Vele wandelaars zijn in duo, trio of kolonnes en hoe fijn is het dan die te bewonderen. Ik wordt al snel ingehaald door twee doorgewinterde wandeldames in heerlijk schurend softshell met heuptas en in een tempo .... 😱.  Ik probeer ze maar niet eens bij te houden, dit zijn getrainde wandelvierdaagses. Vlak achter hen volgen de rood/roze dames die vriendelijk groetend vrolijk voorbij stappen in een mij beter passend aantal km/uur. Goed, voor even..... laat gaan Jo, 't is geen wedstrijd. Wel blijven deze laatste twee ladies een mooi punt om de hele route (voor de pauze) om op te focussen en blijven ze in mijn gezichtsveld. Dus zoooo langzaam loop ik nou ook weer niet. In ieder geval te rap voor mijn voorgangers, meneer Geel en mevrouw wandelbroek. 
Dan volgt het keuze moment. Uitstellen is geen optie meer. Zonder overleg met mijzelf sla ik linksaf en wandel de 15 km route zo laat het bordje mij weten. Zo ook de solo meneer voor mij die blijkbaar bang is vocht te kort te komen vandaag. Hij heeft twee waterflessen in de zijvakken van zijn rugzak.... brrrr..... te frisjes voor mij. Meneer is goed uitgerust en fervent wandelaar lijkt mij bij het zien van zijn profiel wanneer ik hem passeer en groet. Hij kan zelfs in het donker lopen, want heeft net zo'n muts als BB 😁.

De route gaat veel over B-weggetjes, best drukke voor een vrije zondag, kerke- en schouwpaden met af en toe een weiland. Hier en daar staan de bloasers op hun hoorns te poesten om er geluid mee voort te brengen en waaien er muzieknoten mee over de gehele route. Na 8 km blijkt het eerste rondje er al op te zitten en staat de koffie, chocolademelk en glühwein warm in de "schuur" om genuttigd te worden. Het is druk binnen. Met m'n beker in de hand zoek ik een plekje buiten in de frisse lucht om ook mijn ontbijtje nog even weg te werken. Helaas staan de twee picknicksets redelijk ver weg en kies ik voor de ouderwetse plaatstalen afvalbak gelijk naast de deur van de "schuur". Zo blijf ik ook nog in beweging, want menigeen moet hier van z'n koffiebeker af. Voordat ik het koud ga krijgen zet ik m'n muts weer op (mijn haren zijn kletsnat van het zweten, hoezo koud?) en om de "schuur" gaat het linksaf verder over de verharde boerenweg. Nu loopt 't in optocht van en naar het Noasman. Auto's komen aanrijden om ergens nog een parkeerplekje te kunnen vinden in de berm. De man met 't oranje hesje is er maar druk mee. Wij wandelaars manoeuvreren ons tussen de rijdende en geparkeerde auto's en de stroom aankomende, nog te beginnende, wandelaars door. Gelukt, splitsing bereikt en zo ook weer het keuze moment qua km's. Dit keer geen discussie, ik ben de 15 gestart dus die maak ik vol ook.

 

Nog meer kerkepaden en geen onbekende ook. Even spit mijn grijze hersencel in mijn brein op zoek naar de route van toen. Het was met BB, een heel er vochtig dag, dus alleen (want bij miezer en regen komen we (vrijwel) nooit iemand tegen), nu ben ik alles behalve alleen. Voor mij heb ik nieuwe sprinters, de blauwe mensen. Aardig temppootje, maar binnen gezichtsveld nog steeds. Wat achter mij loopt stapt mij voorbij en wanneer mijn blik hen kruist valt mij een rood/roze puntje op vanuit mijn ooghoek. Deze dames wandelen nu achter mij (behoorlijk eindje) en belachelijk maar waar, een heel klein beetje hoop ik niet dat ze mij weer gaan inhalen. Ik betrap me erop soms net mijn hoofd iets verder te draaien en rekken, zoekende naar mijn favoriete kleur roze (en rood). Eén duootje passeert mij nog in hoog tempo, maar verder houdt ik de meute nu achter me. Op naar 't Noasman! En na bijna 15 km komt ie in zicht en is het uitkijken voor de auto's die weer huiswaarts keren met de wandelaars die een kortere route hebben gewandeld, mij gepasseerd zijn of toch net iets eerder van start zijn gegaan.

't Is niet moeilijk om mijn rode bolide terug te vinden in het grote weiland, want menigeen heeft de aftocht al geblazen. Ik drink mijn koude flesje water leeg en bel mijn oudste zoon Cas om te zeggen dat ik 'm over een half uurtje kom ophalen. 

Dan gaat onze zondag gezellig verder bij mij thuis met het versieren van de kerstboom met de nodige kleffe kersthits van Sky Radio schalmend uit de Iphone om nog iets meer in de stemming te komen. Moe maar voldaan en enigszins trots op mezelf ga ik vanavond vroeg naar m'n mandje, want ik heb me teveel laten beïnvloeden door al die andere stappers, al heeft dat mijn gemiddelde km/uur behoorlijk opgekrikt vandaag. Morgen een bijtrek-dag plannen 😊.

Kom volgende week terug en lees hoe BB en mij de winterwandeling Diepenheim is vergaan.