2019-08-12 | Rustig beginnen

Rust, zon, natuur...... genieten

Wat kun je doen op een zonnig, vroege maandagmorgen? Wekker af laten lopen bijvoorbeeld 😮. Vervolgens (na enige badkamerrituelen) eindelijk weer heerlijk in m'n oh zo comfortabele wandeloutfit en mijn ouwe Meindl wandelschoenen.
Vandaag wil ik mijn "witte sokken vel" ook wel een beetje bij laten kleuren, dus kies ik voor mijn Odlo voetjes (oftewel op z'n Odlo's: Lage active sokken). Thermoskan check, broodtrommel (fruithapje 😊 en wat groen voer (ik ben al voor mijn wandeling één met het groen en de natuur)) check, al mijn handige organizers check (powerbank! oplaadsnoertje! en de nodige medische versnaperingen en extern te plakken materialen). Goed, waterzak check check extra check, nee lekt echt niet! Toch maar weer in z'n eigen vertrouwde plastic tassie en voor mijn eigen gemoedsrust een vaatdoek en theedoek op de sluiting. Lets go!👣

De route start voor mij bij NatuurlijkBUITEN. Gisteren ontdekten wij hier een bord van het Wandelnetwerk Achterhoek met twee route's. Ik ben zo verstandig en begin met de kortste route, Rondje Idinkbos, 12 km.
Ik bestudeer nogmaals het infobord, zie een zwart pijltje over het terrein van NatuurlijkBUITEN gaan en eveneens staat er één aan de weg mooi te zijn. Verwarring 🙃😶😏, is het zwart of grijs (heel donkergrijs)? Volgens het bord loopt de zwarte route (die ik moet hebben) zo'n 600 meter verder op. Maar ik kan het ook fout hebben hoor 🙃😶.

De eerste 600 nogwat meter, voordat ik op de zwarte pijltjes route ben, zijn extra meegenomen 😊. En zo kom ik al snel in het Idinkbosch terecht. De eerste kilometers loop ik nog met mijn vest aan, maar zodra het bos aan z'n eind komt en overgaat in een pad langs akkers staat de zon al te stralen en gaat ie uit. Hup om'n boek, knup d'r in, Akela is klaar. Hoe fijn is dat? ☀️☀️ De kilometers schieten niet echt op, mijn tempo ligt laag. De oorzaak is vooral dat ik weer links en rechts en om mij heen van alles zie wat vastgelegd moet worden op de "gevoelige" plaat. 
Mijn snelheid doet er vandaag ook even niet toe. Ik heb de dag aan mezelf en heb met mijzelf afgesproken me niet op te jagen. Mijn lichaam en vooral mijn onderstel, voeten speciaal, moeten weer even rustig kunnen wennen. En ik moet zeggen de eerste kilometers gingen helemaal top.

Bij Groot-Nibbelink (aanrader voor families met speeltuin-kinderen) ga ik rechts, na eerst even het TOP punt en het Wandelnetwerkbord bestudeerd te hebben. Leuke plek hier en het komt mij zelfs enigszins bekend voor. Ben ik hier ooit eens geweest met ons oude buren-uitje? Ohhhh dat wordt weer een paar honderd meter piekeren, maar gelukkig stopt dat ook weer wanneer de weg ten einde loopt bij een oprit van een niet geheel vervelend optrekje. Even een Guru check of ik goed loop (ik heb niet altijd even goed op de pijltjes gelet), want waar kan ik anders naar toe? Hier gaat het pad rechtsaf tussen de tuin en het weiland door en belandt ik weer in het Idinkbosch. Ik moet eens wat meer op mezelf soms vertrouwen 😏.

Ondertussen wordt het ook wel eens tijd voor een bakkie thermosfles en wat gezonds. Ik stop alleen voor een bankje in de zon ☀️ daar ik nog een paar "witte sokken" te kleuren heb. Ik word op mijn wenken bediend. Ik struin op de bank af terwijl mij een man met een jong kind tegemoet komen wandelen. Wij groeten elkaar en mijn hoofd maakt direct alweer overuren met de wildste fantasieën (ik spreek ze maar ff niet uit hier 😏). Wanneer ik mij geïnstalleerd heb op de bank zie ik dat de meneer uit SK komt. Dat zegt althans zijn dikke glimmende Audi. Hmmmmmmm....... gespierde man, blauw t-shirt, camouflage broek, mm-kapsel, kindje, jaar of 7-8, roze rugzak...... dit houdt mij nog wel even bezig. Ben ik nou zo erg of hebben meer mensen hier last van? 😏 Laat het gerust even weten hoor, nu ik nog hulp kan zoeken (voor mezelf dan hé!).

Oké, thee op, fruithapje op, hoofd nog druk bezig, lopen maar weer om die tot rust te manen. Via wat kleine asfaltweggetjes, bospaadjes en langs weides en maïsvelden kom ik op een grind fietspad. Mijn rechter hiel, been en voet geeft om de paar passen ook graag een steekje (niet onder water maar lekker recht erdoorheen 😱) en dan leidt het geluid van grind ook lekker af. De hele route is heel goed verzorgd en onderhouden door vrijwilligers en goed voorzien van bankjes in alle soorten en maten. Maar net wanneer ik denk "plakken die voet" is er geen te vinden. Het laatste stuk van de route gaat over een schouwpad (zo niet mijn favoriet, altijd oppassen voor kuilen en oneffenheden) en een redelijk lang stuk zie ik voor mij liggen.

Links loopt een waterloos beekje, rechts is een afgerasterd weiland. De weide ligt iets hoger en ik check check dubbel check het draad even (geen stroom! 😁) en zet mij daar daal. Even mijn voet tapen, thee en lunch. En geheel voor noppes, niks, nada: Rust, stilte en zon 🤗 🤗🤗.
Het pad loopt ten einde, nog eenmaal rechts en links en daar eindigt mijn rondje alweer en staat mijn rode panda mij nog op te wachten. Bijna 14 kilometer op de teller, heerlijk ontspannen, ik heb weer GENOTEN met hoofdletters.
Dit is snel (morgen? 😁) voor herhaling vatbaar. Dus Brigitte, wanneer is jouw ferie voorbij en kunnen wij ons Marskramerpad vervolgen (moet je natuurlijk niet allerlei concerten plannen 🙃)?

Prachtige Hollandse luchten