Puur emotie
EIN-DE-LIJK! Daar gaan we weer (BB en moi) 👣 😎.Marskramerpad etappe 10, Hoenderloo-Kootwijk, 17.4 km (volgens de website hé, kan bij ons zo maar anders worden).
We hebben afgesproken om 9:00 uur in Kootwijk, het eindpunt. Veel later beginnen is geen optie gezien de temperaturen die vandaag voorspeld zijn. Na eerst een zwartrijder (lees spin) uit mijn Panda gezet te hebben om 8:00 uur neem ik de toeristische route langs het Apeldoorns kanaal.
Even een moment van bezinning en goed nadenkwerk, check sleutels, check brillen, check camera, check portemonnee ....... alles aanwezig en voor elkaar 👍👍👍. Of toch niet...... 😮? Wanneer ik mijn rugzak van de achterbank pak zie ik een natte plek en geen kleintje ook 😮. Nee, niet weer? Zaklekkage. Ik word gek van die zak! En nee, niet zeggen (ik hoor het jullie denken) haal een nieuwe, want dat ding lekt aldoor! Nee, de afgelopen dagen heb ik "m'n zak", gevuld tot de nok, op het aanrecht gelegd, op z'n rug, geen lekkage, op z'n buik, geen lekkage, geen druppel! Nergens, niks, droog, heel droog. En nu gooit ie direct alweer water in het eten i.p.v. roet. Gelukkig ben ik er op voorbereid. Alles uit de rugzak, ook het los drijvende water uit het plastic en in de herhaling maar weer. Check dop, check schroefdraad, check check check....... Alles weer in het tassie, tassie in de komo, theedoek onderin de tas voor je weet maar nooit welke overstroming ik nog ga meemaken vandaag. Lets go, gaan!
Inmiddels bevochtigd mijn rugzak mijn onderrug en achterwerk en dat geeft natuurlijk weer stof tot gelach. Wel is het heerlijk verkoelend, want de temperatuur stijgt in hoog tempo vandaag ☀️.
Midden in Hoenderloo zijn we al zo afgeleid dat we alleen de kleine bewegwijzering zien na enig speurwerk, terwijl er een joekel van een wegwijzer ons stralend naar rechts leidt.
Dan gaat het ook snel het natuurgebied in, Hoenderlose Bosch. Genieten met een hoofdletter G hier. Af en toe staan we even stil om te kijken, fotootje, luisteren en ruiken. Dit hebben we beide gemist en dan is een dag als vandaag al gauw een cadeautje voor ons, zeker met zulk mooi weer.
Guru laat een zandverstuiving zien, iets waar ik niet echt blij van word, maar het is gelukkig maar een kleintje. De zandbak was nog lang niet leeg, peuters hebben nog vakantie natuurlijk. Maar gelukkig is aan het einde links om de hoek een bankje en nog in de schaduw ook. Daar ik "de zak a weer nat han'dn" (bedankt Brigitte voor de Twentse tongval) was dit bankje meer dan welkom. Koffie erin, water eruit, sokken en theedoek aan de lijn, maar de schade blijft beperkt. Brigitte checkt mien toet'n nog ff op stromend water, maar niks, ook zij houdt het droog. Tijdens de zit en de koffie breken wij dan ook maar even onze koppies over het raadsel zaklekkage Jolanda. Raadsel onopgelost.
Een stukje verderop links ligt een fietspad en daar bromt het nodige elektrische vervoer stevig voorbij. Hele kolonels alle tinten grijzende mensen van zekere leeftijd, met en zonder flitsende fluoriserende helmen, is er vandaag op uitgetrokken. Twee wandeldames lopen na een groet door richting de zandbak en wij denken dan alleen maar "dat hebben wij al gehad 😎!" (nee, wij zijn geen peutertjes meer en beide houden wij niet meer van zandbakken, da's duidelijk). Maar niet veel later komen de dames teruglopen en moet er natuurlijk gepraat worden.
Mijn was is weer gedroogd, zak in de beveiligde plastic toet'n en wij gaan weer verder.
Enige verwarring bij Brigitte wanneer de markering ons links de hei op stuurt, terwijl er ver in de verte (BB is bril-loos) toch ook iets wit-roods hangt. Worden we nu voor de lol zo'n eind omgeleid om dadelijk daar alsnog uit te komen? Mocht dat zo zijn, maakt het ons ook niets uit hoor, wij volgen netjes alle bordjes, stickers en beschilderde bomen. Maar je moet wel opletten natuurlijk 😮😮.
En zo komen we uit bij de schaapskooi Hoog Buurlo. Een drukste vanjewelste hier en dat niet door de hoeveelheid schapen. Ja, andere soort schapen, heel veel in alle soorten en maten, maar ook op allerlei verschillende vervoersmiddelen. Wij hoopten hier op een fijn schaduwrijk plekje voor de lunch, maar dat gaat 'm ff niet worden. En doorrrrrr.......!
Einde weg, kruising en boomstammen. In de schaduw! Lekkerrrrrr.... Heerlijk punt, heel veel bedrijvigheid hier, van links naar rechts, van rechts heel hard kruising over we houden ons 💙 vast, veel mannen van een zekere leeftijd rond, ronder, rondst, op mountainbikes. Dan komt de grote SUV met paardenaanhanger en twee echt oude dames weer een keer langs, valt een wielrenster op het asfalt omdat haar schoen niet snel ontklikte en hoor ik van BB dat ook haar wederhelft het al eens is overkomen. Ik stel me voor een mengelmoesje van een wat rondere man van een zekere jonge leeftijd, op een fiets met dunne bandjes, die gelukkig wat voller is om z'n acrobatische val op te vangen. En zo volgen we wat er zoal passeert terwijl BB luncht en ik mijn groenvoer (en oranje worteltjes) naar binnen werk.
We breken op en laten de drukte achter ons en vervolgen de weg richting nog meer heide, Achterste Steenberg en de Voorste Steenberg. Guru verteld ons dat er nog wat zandbakken volgen en daar lopen wij gelukkig gewoon langs.
Maar je moet wel opletten natuurlijk 😮😮. Wij zijn weer zo aan de klets dat we totaal verkeerd lopen en dus voor straf het asfalt fietspad moeten volgen i.p.v. een heerlijk zonovergoten heideveld met zandbak. Tijd voor koffie, da's duidelijk! We treffen het weer en zitten op ons "toiletbankje" (lees bank met een gat ernaast, heeft ooit een boom in gestaan, maar hier kwamen wij ooit eens pas veel later achter, we zijn niet zo slim hoor (vloeiend Nederlandse zin 😮)) in de schaduw langs een veel bereden fietspad lekker mensen te kijken. Brigitte blijft vol goede moed iedereen groeten, ik heb de moed na nummer zoveel opgegeven.
Wat fruit er in voor een laatste vitamineboost en kom op, nog maar zo'n 4 kilometer te gaan met 30 gr C. Denken we. Ja, de kilometers hé! De Celsius was wel duidelijk, voel het lekken. Maar ik heb uit betrouwbare bron vernomen dat warmte een emotie is 😎. Wat de km's betreft, zeker weten doen we het niet meer, nadat Brigitte de teller niet voldoende hard heeft aangezwengeld op haar Android apparaat.
Gelukkig was de peuterschool nog niet gestart en was er nog genoeg zand over om door te worstelen en te zweten. Nee, het is nooit te heet voor een fijne wandeling 😎☀️! Af en toe hadden we een mazzeltje met een klein paadje dat reeds ingelopen was door andere wandelaars die eveneens niet meer peuteren en konden ook wij ietwat verhard door de heide struinen. Onderweg snoven wij nog wat cultuur op door de infoborden van Natuurmonument te lezen. Stel je voor, 150 jr na Chr. leefden hier mensen in deze zandbak.
En niet alleen peutertjes. En zo fantaseren we er weer rustig een paar kilometer verder. Inmiddels staat luie Everdina ☀️ heel hoog aan de hemel en snakken wij naar ijs. Maar dat doen we al sinds etappe 1! Geloof me, vandaag gaat het lukken!
Kootwijk komt in zicht en dan struikelen we zo het terras op en vinden ook nog een schaduwplekje. Wat is het dan heeeerlijk om een koud, echt koud, glas drinken naar binnen te gieten. Goed, was zo verdampt, dus ook maar een sorbet erachteraan voor de smaak. En dat was dik verdient vandaag.
Het was een prachtige route. Weer zo'n andere omgeving als voorgaande etappes. Ik blijf verstelt staan van ons mooie land en hoeveel Nederlanders dit niet eens kennen laat staan zien of gezien hebben.
Het was een dag van cadeautjes. Goed gezelschap, leuke gesprekken, lachen, vriendelijke mensen, prachtige wandeling in een prachtige omgeving. En dan ook nog eens ijs toe. Wat wenst een mens zich nog meer? Nou..... een Panda die inderdaad ook alleen maar in de schaduw heeft gestaan misschien ☀️☀️☀️?
En voor jullie natuurlijk weer een paar minuten leesplezier. Ook met dank vanaf nu aan BB 💙👍, want die bedenkt onderweg ook al tekst voor mij 😊😂.
We hebben afgesproken om 9:00 uur in Kootwijk, het eindpunt. Veel later beginnen is geen optie gezien de temperaturen die vandaag voorspeld zijn. Na eerst een zwartrijder (lees spin) uit mijn Panda gezet te hebben om 8:00 uur neem ik de toeristische route langs het Apeldoorns kanaal.
Brigitte parkeert net iets eerder en samen in de Panda gaat het naar Hoenderloo, ons startpunt Heldringkerk. Mooi veilig en schaduwrijk plekje bij de kerk, daar kan Panda zich wel een paar uur vermaken.
 |
| Me and mien toet'n |
Inmiddels bevochtigd mijn rugzak mijn onderrug en achterwerk en dat geeft natuurlijk weer stof tot gelach. Wel is het heerlijk verkoelend, want de temperatuur stijgt in hoog tempo vandaag ☀️.
Midden in Hoenderloo zijn we al zo afgeleid dat we alleen de kleine bewegwijzering zien na enig speurwerk, terwijl er een joekel van een wegwijzer ons stralend naar rechts leidt.
 |
| Dit is toch niet te missen zou je denken |
Een stukje verderop links ligt een fietspad en daar bromt het nodige elektrische vervoer stevig voorbij. Hele kolonels alle tinten grijzende mensen van zekere leeftijd, met en zonder flitsende fluoriserende helmen, is er vandaag op uitgetrokken. Twee wandeldames lopen na een groet door richting de zandbak en wij denken dan alleen maar "dat hebben wij al gehad 😎!" (nee, wij zijn geen peutertjes meer en beide houden wij niet meer van zandbakken, da's duidelijk). Maar niet veel later komen de dames teruglopen en moet er natuurlijk gepraat worden.
Mijn was is weer gedroogd, zak in de beveiligde plastic toet'n en wij gaan weer verder.
Onderweg bewonderen we nog wat insektenbeesten (blijft ons een raadsel wat het is/was), nemen we nog wat hindernissen door het bos en belanden we gelukkig weer op de hei. En die staat prachtig paars te wezen!
Enige verwarring bij Brigitte wanneer de markering ons links de hei op stuurt, terwijl er ver in de verte (BB is bril-loos) toch ook iets wit-roods hangt. Worden we nu voor de lol zo'n eind omgeleid om dadelijk daar alsnog uit te komen? Mocht dat zo zijn, maakt het ons ook niets uit hoor, wij volgen netjes alle bordjes, stickers en beschilderde bomen. Maar je moet wel opletten natuurlijk 😮😮.
En zo komen we uit bij de schaapskooi Hoog Buurlo. Een drukste vanjewelste hier en dat niet door de hoeveelheid schapen. Ja, andere soort schapen, heel veel in alle soorten en maten, maar ook op allerlei verschillende vervoersmiddelen. Wij hoopten hier op een fijn schaduwrijk plekje voor de lunch, maar dat gaat 'm ff niet worden. En doorrrrrr.......!
We breken op en laten de drukte achter ons en vervolgen de weg richting nog meer heide, Achterste Steenberg en de Voorste Steenberg. Guru verteld ons dat er nog wat zandbakken volgen en daar lopen wij gelukkig gewoon langs.
Maar je moet wel opletten natuurlijk 😮😮. Wij zijn weer zo aan de klets dat we totaal verkeerd lopen en dus voor straf het asfalt fietspad moeten volgen i.p.v. een heerlijk zonovergoten heideveld met zandbak. Tijd voor koffie, da's duidelijk! We treffen het weer en zitten op ons "toiletbankje" (lees bank met een gat ernaast, heeft ooit een boom in gestaan, maar hier kwamen wij ooit eens pas veel later achter, we zijn niet zo slim hoor (vloeiend Nederlandse zin 😮)) in de schaduw langs een veel bereden fietspad lekker mensen te kijken. Brigitte blijft vol goede moed iedereen groeten, ik heb de moed na nummer zoveel opgegeven.
Wat fruit er in voor een laatste vitamineboost en kom op, nog maar zo'n 4 kilometer te gaan met 30 gr C. Denken we. Ja, de kilometers hé! De Celsius was wel duidelijk, voel het lekken. Maar ik heb uit betrouwbare bron vernomen dat warmte een emotie is 😎. Wat de km's betreft, zeker weten doen we het niet meer, nadat Brigitte de teller niet voldoende hard heeft aangezwengeld op haar Android apparaat.
Gelukkig was de peuterschool nog niet gestart en was er nog genoeg zand over om door te worstelen en te zweten. Nee, het is nooit te heet voor een fijne wandeling 😎☀️! Af en toe hadden we een mazzeltje met een klein paadje dat reeds ingelopen was door andere wandelaars die eveneens niet meer peuteren en konden ook wij ietwat verhard door de heide struinen. Onderweg snoven wij nog wat cultuur op door de infoborden van Natuurmonument te lezen. Stel je voor, 150 jr na Chr. leefden hier mensen in deze zandbak.
En niet alleen peutertjes. En zo fantaseren we er weer rustig een paar kilometer verder. Inmiddels staat luie Everdina ☀️ heel hoog aan de hemel en snakken wij naar ijs. Maar dat doen we al sinds etappe 1! Geloof me, vandaag gaat het lukken!
Kootwijk komt in zicht en dan struikelen we zo het terras op en vinden ook nog een schaduwplekje. Wat is het dan heeeerlijk om een koud, echt koud, glas drinken naar binnen te gieten. Goed, was zo verdampt, dus ook maar een sorbet erachteraan voor de smaak. En dat was dik verdient vandaag.
 |
| Fruit is gezond |
Het was een prachtige route. Weer zo'n andere omgeving als voorgaande etappes. Ik blijf verstelt staan van ons mooie land en hoeveel Nederlanders dit niet eens kennen laat staan zien of gezien hebben.
Het was een dag van cadeautjes. Goed gezelschap, leuke gesprekken, lachen, vriendelijke mensen, prachtige wandeling in een prachtige omgeving. En dan ook nog eens ijs toe. Wat wenst een mens zich nog meer? Nou..... een Panda die inderdaad ook alleen maar in de schaduw heeft gestaan misschien ☀️☀️☀️?
En voor jullie natuurlijk weer een paar minuten leesplezier. Ook met dank vanaf nu aan BB 💙👍, want die bedenkt onderweg ook al tekst voor mij 😊😂.
😂😂😂 mooi geschreven jo, op naar de volgende💙💙
BeantwoordenVerwijderenHere we come!
BeantwoordenVerwijderen