2019-09-14 | Zoekt en gij zult vinden

en het lekt 😊

Marskramerpad etappe 11, Kootwijk-Veenhuizerveld. Wij zijn over de helft van dit mooie pad. We begonnen 16 februari j.l. in Bad-Bentheim (Dtsl) en inmiddels 180 kilometer verder, starten wij deze mooie, frisse ochtend in Kootwijk op De Brink voor een route van 18.8 km, maar niet zonder, na de Panda om de hoek geparkeerd te hebben (die wacht wel even op mij) een lekkere cappuccino gedronken te hebben bij de buurman van mijn rode vierwielig vervoersmiddel, Restaurant Brinkhof. 
Terwijl de eekhoorn hoog in de boom voor ons, ons met de boomvruchten bekogeld, lachen wij alweer om het "terras-zitten" na wel 5 meter gelopen te hebben. Lekker, goede bak koffie dat lust wie wa! Waren we echt aan toe 😀! Daar het een prachtige nazomerdag is en nog mooier gaat worden, wandel ik vandaag in bermuda en fluoriderend roze shirt. Brigitte had maandag ook korte benen beloofd, maar die heeft zich de benen weer "aangeritst" 😃 om later deze dag weer af te ritsen. Houd je lekker bezig zo'n afritsbroek 😊.

Nog meer zon(-nebloem)

Wij beginnen met lopen, eerst stukkie het dorp uit via de asfaltweg, maar da's hier prima te doen. Er zijn toch meer fietsers dan gemotoriseerden weggebruikers op dit tijdstip in hartje Kootwijk, lekker veilig dus. En linksssssssss het zandpad op en dan rechtssssssss een pad in.......of te wel gewoon door het kniehoge groen dat brandnetels heet. Nu benijd ik de lange "aangeritste benen" van Brigitte wel even.

 

We lopen het ene bos in, het andere uit. Over de heide, die helaas hier helemaal niet in bloei staat, maar wel prachtige vergezichten heeft met mooie blauwe luchten. Mijn camera "knipt" links, rechts, onder en opzij weer de mooiste plaatjes om deze dag weer vast te leggen en natuurlijk om jullie thuisblijvers een beetje mee te laten genieten. 

 

De markeringen zijn deze route niet heel erg duidelijk. Het is vaak zoeken naar de juiste boom op het juiste pad en soms moet daarvoor zelfs achter het groen gezocht worden. En wat gebeurt er er dan met ons? Ja, wij lopen nog steeds die ene markering te zoeken waar we rechtsaf hadden gemoeten. En zo belanden wij dus in een mooi bos, Loobosch, op een mooi maar verkeerd zandpad. En daar komen we natuurlijk pas achter nadat we de nodige passen al gezet hebben. En wat doe je dan? Juist! JoJo en Guru lossen het wel op!

 

Totale verwarring bij ons beide wanneer er ook nog eens een wit rode markering ons pad kruist met de tekst "route gewijzigd". Wat moeten wij hier nou weer mee? Nou, gewoon, aan je laars lappen!
En doorrrrrrrrr...... gewoon rechts! JoJo zegt dat het goed is, Guru durft niet tegen te spreken 😀. 
Wij vervolgen het pad over de heide met niemand in de weideomtrek te bekennen. Hier zijn we even Remi alleen op de wereld x twee. Een klein groepje bomen biedt ons plek voor wat een mens zoal moet, want er is lekkage opgetreden 😁. Mijn waterzak is vandaag eens niet mee (lag vannacht al te lekken in de koelkast en moest voor straf  thuisblijven vandaag, euvel opgespoord = zak einde oefening), teveel gedoe mee de laatste tijd. Dus ik ben het nu eens niet 😇. Brigitte is van alles voorzien en lost het probleem in no time op en heeft zelfs aan de afvalzak gedacht. Je laat tenslotte niets achter in de natuur wat je ook thuis gewoon in de prullenbak kan deponeren. 

Hollandse luchten en ontluchten

Na de heide nog 1,5 km lopen naar Stroe, dat wordt onze rustpauze hebben we besloten. Mag ook wel, we zijn inmiddels al op de helft. En hoe fijn, terras 👍😎 Restaurant de Landing. Dus niks houten bankje, houten kont en rugzak "ontzwaarden", nee, terras, zon, cappuccino, lunch en wc (Brigitte ook weer blij blij blij)!

We zitten hier heerlijk, fijn langs een redelijk drukke spoorlijn. Maar dat geeft ook weer rust, want bij het passeren van en trein moet je vanzelf even pauzeren met praten anders wordt het een luid gesprek. Na een uitgebreide zit vervolgen wij het pad zonder wit rode markering gevonden te hebben, maar wel op de juiste weg. Hier verhuizen we in gedachten weer enkele malen en zo ook onze moeders, zij kunnen de koffers pakken, want de garages en bijgebouwen kunnen prima dienst doen als onderdak voor onze ouderen.

 

En zo zijn wij op het Stroesche Zand belandt. Wederom een mooi loof- en naaldbomen bos met nu wel goed zichtbare markeringen. Al blijven we het vreemd vinden dat de markeringen toch niet heel erg logisch zijn geplaatst af en toe. We passeren hier ook de Apeldoornsestraat en na een paar honderd meter moeten we links, dan weer rechts, dan weer links. Wij hadden ook gewoon rechtdoor gekund dus 😏, maar als we dan toch wit rode markeringen vinden dan zijn wij zo volgzaam. Al vonden ook wij dat een heel raar lusje in dit pad.

 

En zo belandden wij bij wat ooit de schaapskooi was. Prachtige oude grote schuur waar twee mensen druk bezig zijn een personeelsuitje voor te bereidden. Wij zijn wij, dus lopen wij nieuwsgierig de schaapsschuur door. Hier leven geen sheeppies meer, da's duidelijk.
Buiten nemen we plaats op een uit de kluiten gegroeide picknickset en dekken ons tafeltje in Hollandse stijl en legen onze rugzakken daarop. Moet dit allemaal nog op 😮?

 

Een stuk verder rechts in het bos is een prachtig hek dat automatisch open gaat wanneer de heer des huizes zijn landgoed verlaat (aanname natuurlijk, al reed ie wel in een dikke PC Hoofdtrekker BMW). We zijn benieuwd wat daar achter zoal prijkt. We gaan het zien.

Maar er valt niet veel te zien, alleen een hoog en vooral erg groot dak. Dus fantaseren we zelf wel ons eigen beeld. Maar daarover kunnen we ons brein niet te lang breken, want we zijn weer op zoek naar de wit rode markering. En gevonden! Vandaag lijkt het meer op een speurtocht en wij zijn er al goed in geworden ook.

 

Het einde komt in zicht, het laatste groen gaat al wandelend aan ons voorbij. Heel erg druk is het vandaag niet geweest onderweg en zo ook niet hier. Mooie gelegenheid voor Brigitte....... ja, het lekt en je moet wat 😙😙.

Heel dorp, maar geen bewoner tegen gekomen

Weer een hele mooie route gelopen. Eén met hindernissen, maar dat betrof vooral zoekwerk. Wandelnetwerk heeft nog wel wat te doen hier. Maar dat drukt onze pret nimmer. Twintig kilometer hebben wij ervan gemaakt, waarvan zeker achttien aan één stuk door gekletst 😊. Zie, wandelen is ook goed voor de sociale contacten.
Het prachtige nazomerweer gaf een gouden tintje aan deze dag, net als de niet voorgekomen dommige stommigheden van mij, zoals lekkende waterzak of loslopende brillen. 
Vandaag had er maar één lekkage en dat was ik eens niet 😀. 

💙je bedankt voor weer een mooie dag, jouw fijne gezelschap, lekkere kletspraat (ook wel eens serieuze) en het nodige speurwerk. Op naar de volgende!