Welke wandelingen volgen......?: 2019-09-21

Hoe moeilijk kan dat zijn?

Vandaag gaan wij, BB en moi, weer een route Marskramerpad bewandelen. De originele afstand vandaag is maar 13.6 km, één voor op de sloffen dus (om in onze termen te blijven). Daar wij steeds iets verder van huis starten en dus moeten rijden, besluiten we de route te verlengen met wat kilometers van route 13 die 23.1 km is. Makkelijk toch 13.6 + 23.1 = 36.7 km : 2 = 18 en een beetje. Volgen jullie deze berekening nog? Zo houden we de reistijd een beetje in verhouding met het aantal te lopen kilometers.

De start.....

Wij treffen elkaar op de parking van Sint Joseph in Achterveld. Ditmaal sta ik op Brigitte te wachten en mag zij dus naar het startpunt rijden, Veenhuizerveld. Bespaart ook drop voor Michel, want dat hoef ik zo vroeg nog niet.

We lopen van daaruit lekker weg, zij in lange benen en ik in bermuda. De temperatuur is nog geen 10०C maar de dag beloofd ons fantastisch te worden, met zeer aangename zonnige temperaturen. Het tempo loopt lekker, het pad is afwisselend en wij kwebbelen kilometers door.

Tussendoor moet ik natuurlijk nog even een weiland met koeien en een dikke stier over links fotograferen, de nodige paddenstoelen over alle kanten en daarna ons prachtige koffiepauzeplekje recht vooruit midden in de natuur. Ik ga voor de boomstam, Brigitte mag de boomstronk.
Anderhalve thermosfles koffie wordt hier geleegd, want er is geen bankje deze keer in de buurt of langs de route, laat staan een terras. Wel met wat lekkers erbij natuurlijk, Brigitte een chocolade koek, ik een ei 😀. Ondertussen is ook Brigitte "ontbeent" en zo kunnen we nog even bijkleuren van onderen. Met een "zeer gat" (pijnlijke derrière) van het geweldige zitcomfort van mijn boomstam bezoeken we nog even het toilet en vervolgens breken we op.

En zo vervolgen wij ons pad om na 300 meter een fijn bankje rechts, achter ons links te laten liggen 😁. Wij verlaten Landgoed Greven en lopen Landgoed Appel in. Mooi natuurgebied, De Appelsche Heide, waar we ook de nodige meest mooie paddenstoelen spotten die natuurlijk op de gevoelige plaat vastgelegd moeten worden. We gaan Appel uit en Nijkerk in (waar ken ik dat toch van? 😏).

De Zelderseweg oversteken en doorrrrrrrr.... het volgende mooie bospad in wat ons leidt naar één der mooiste bankjes (lees: om de plek en het uitzicht) van al onze wandelingen tot nu toe.
Voor ons; strak blauwe lucht, grazende Friese koeien, wij zittend achter ruisend hoge grashalmen. Luie Everdina staat fijn te stralen, windje door de bomen en wij besluiten toch maar even ons vest aan te doen vanwege ons luie zweet dat onze rug verlaat op het meest laagste punt (da's nou zwaartekracht mensen).

Hier blijven we even lekker genieten van de rust, het uitzicht, ons geratel en al wat we vanochtend in onze broodtrommels gestopt hebben. Ook passeren hier ons enkele andere wandelaars dit pad en wij lachen ze natuurlijk wel een heeeel klein beetje uit, omdat wij hier op dit mooie plekje zitten en zij niet (opstaan en weggaan is geen optie!😊). Het toilet wordt nog even bezocht, BB doet zelfs de deur nog dicht ook 😆.

Via wat buitenafweggetjes, soms zelfs nog druk ook, en wat paadjes bereiken we Terschuur. We worden verwelkomt door een bruid die lekker zonnig zit te wezen op een bankje in afwachting van de vossenjagers.
Hier eindigt het eigenlijke pad, route 12 13.6 km, maar wij gaan doorrrrr...... en steken even later de A1 over. Even de beentjes de lucht in om over de vangrail verder links naar beneden het pad af te dalen. Hier wordt het voor mij ook tijd om even in mijn rechterschoen en -sok te kijken van wat zich daar afpeelt vlak onder mijn grote teen, de bal van mijn voet. Met wat heen en weer gewiebel op één been (bij gebrek aan een zitplek) plak ik mijn vertrouwde blauwe A-C-tion tape en kunnen we verder.

We lopen nu parallel aan de spoorlijn en de A1, wat een rust 😆. Aan het einde van de weg spotten wij een rode auto en iets roods wat op een mens lijkt die op een trappetje staat lijkt het wel. Wij zien dat (nog heel klein in de verte) en ons brein verzint alweer van alles. Tja...... dat doen we dus zoal tijdens het wandelen, kwebbelen en veel verhalen verzinnen 😎.
P.s. de rode meneer was een passerende-treinen-fotograaf-spotter.

Het verkeer neemt ook toe hier en de naderende stoet van achter, laten we maar even passeren wanneer ons duidelijk wordt dat deze colonne duidelijk één en hetzelfde eindadres hebben, De Happyfarm. BB oppert nog even hier aan te leggen voor een bakkie, maar ik laat de gillende kids liever even aan mij voorbij gaan.

Fijn de rust in van Landgoed Bylaer. De afwisseling vandaag van zonovergoten weggetjes met schaduwrijke plekken tussen de bomen is zeer prettig. Zo ook ons volgende rustbankje, op de heide in de zon onder de bomen. Klein windje droogt onze klamme ruggen terwijl wij ons zitten te verbazen over het natuurschoon, de afwisselingen in voorgaande gebieden en etappes.
Tijd voor ons fruithapje, ff een boost voor de laatste te bewandelende kilometers, want hoeveel zijn er dat nou eigenlijk nog 😃? Tja...... dat weet ik zelf eigenlijk ook niet precies (5, 6 misschien). Ik moet wel heel snel mijn fruithapje verorberen, want BB is zo bewegelijk dat ik het verder maar van de grond moet eten 😕.

De kilometerteller telt rustig verder en wij sluiten ons gewoon aan en berusten in ons lot. Nog even en we zijn bij een RUST punt belandt maar deze besluiten we te negeren en vrolijk al kakelend verder te wandelen. Soms zijn we het gekletst ook wel even zat 😊 en op zo'n moment neemt Brigitte het helemaal alleen over en begint met zichzelf te converseren. Dat lijkt mij ook het moment dat de finish in zicht moet komen 😂.

En die komt, Achterveld in zicht. Nog wel even een flinke draai over links door een aangelegd natuurgebiedje Modderbeek.
Nog wat fotomomentjes en geluk zoeken en via het zoveelste hekje van vandaag snakken onze voeten wel naar een terras. Bingo, Cafetaria met terras! Eindelijk onze welverdiende cappuccino en een heerlijk koud glas fris.
Beide hebben we oververhitte voeten en Brigitte laat ze dan ook maar even luchten. Ik laat het liever even dicht zitten, voordat mijn blaar echt lastig gaat worden.

Helaas, weer geen prijs

Maar ook deze route hebben we weer volbracht. Waren wij van menig dat 13.6 km echt te kort is om zo'n eind van huis te gaan wandelen (vandaar de verlenging), gaan we de volgende route nog net een ietsiepietsie verder van huis om het restant van route 13 te lopen. Dat wordt een hele fijne, weten we nu al. Lekker vroeg beginnen zoals altijd, lekker traag en relaxed lopen om daarna lekker lang en uitgebreid van een terras (of terrassen 😍) te genieten in hartje Amersfoort. We hoeven per slot van rekening dan maar 13.5 km te wandelen 😆😆😆. Heb ik toch mooi uitgerekend weer!