2019-10-02 | Heerlijk Herfst

Eindelijk weer op pad

Sinds de 22ste van de vorige maand staan mijn wandelpantoffels stoffig te worden in de bijkeuken. Anderhalve week en da's best lang voor mijn doen. Vorige week kwam het er gewoonweg niet van, maar vandaag gaan ze weer an! En gaaaaaannnnnnnn..........!
Maar waar naar toe? Welke route? Hoeveel kilometer? Hoe ver van huis? Wat zegt mijn lichaam? Want ook die heeft inspraak en altijd een duidelijke mening 😃. Gisteravond mijn voetjes weer lekker in de Gehwohl crème en vanochtend nog een laagje diclofenac gel erbij. Dat moet dus goed komen.

Bron: Pinterest

Allereerst maar eens lekker rustig de ochtend beginnen. Ik start niet om 9:00 uur, want dan sta ik toch tot 10:30 uur hier om de hoek in de file, daar onze Gemeente Doetinchem zo slim is om de rondweg van onze wijk opnieuw te asfalteren en wat al niet meer. Het is voor menige "Huet-ter" een grote uitdaging om vanaf hier de stad in te komen, laat staan naar de andere kant van ons mooie Doetinchem 😕.
Dus heb ik nog even tijd voor een brainstormsessie met mijzelf waar ik mijn voetstappen vandaag ga zetten. Onder het genot van een heerlijk KHA ontbijtje (lees: gort- droge pannenkoek-geval van amandelmeel 😐) en veel thee hak ik de knoop door, wandeling rondom Westendorp 15 kilometer. Mijn wandelnetwerkkaarten 3+4 gaan mee, want hiervan is geen gpx te downloaden helaas. 

Hoe Hollands wil je het hebben 😎

De weersvoorspellingen zijn gunstig, af en toe een buitje, maar daarvoor hebben we een paraplu, regenjas en regenhoes. Panda mag van het centrum van Westendorp genieten, terwijl ik het buitengebied ga verkennen. En dat is/was leuk 😎! Via de Doetinchemseweg verlaat ik het dorp, rechtsaf de volgende asfaltweg op. 

Ondanks dat dit het buitengebied is en een smalle B weg, is het er best redelijk druk. Waar komen ze allemaal vandaan (met zo weinig huizen rondom) 😦? Alles gemotoriseerd, ik ben geen enkele wandelaar tegengekomen vandaag.

Op de brug over de Bielheimerbeek houdt ik even halt om wat foto's te maken. Prachtige plaatjes van een echt Hollands landschap. 

Mooie wolkenluchten, mooie dierenbeesten en nog meer moois volgt en wordt natuurlijk op de gevoelige plaat vastgelegd.
Van de Kipsdijk naar de Keizersdijk en de Zweerinkdijk en dan wordt het ook tijd voor het plastic. Tot zover kon ik de donkere grijze luchten nog achter me laten, maar nu gaan ze opeens sneller dan mijzelf. Het begint ietwat te spetteren en voordat het echt losbarst moet ik maatregelen treffen. Onder een boom(pje) ga ik op zoek naar jas, hoes en plu. Perfect timing, want tijdens mijn zoek-en-gevonden-tocht trekken ze boven even een sluis open. Maar zo snel als het kwam, ging het ook weer en kan de plu weer in en de capuchon weer af. 

Na 7 kilometer, asfalt- en zandwegen wacht daar midden op de T-splitsing een bankje op mij. Lang leve de komo, houdt de billen droog 😁. Een half uurtje rust, paar kopjes thee en wortels verder, nog geen enkele voorbijganger gespot. Het enige wat hier geluid maakt, en veel, is de snoeimachine-strimmer van de jongeman links van mij die het één en ander langs de berm verwijderd. 

Voor de rust hoef ik niet te blijven dus doorrrrr..........
Gelukkig volgt er na een goede 200 meter weer een bankje en ook die eigen ik mijzelf toe, maar dan om even te plakken en tapen. Mijn rechter bal van de voet raakt verhit en om erger te voorkomen, heb ik even wat aandacht aan 'm besteed.

Door een grasland kom ik in een bos. En dat gaat dan weer lang duren met mij, want ik zie weer aan alle kanten van alles en nog wat. Mooi hé herfst, alle kaboutertjes hebben hun tentjes opgezet en huisjes gebouwd. Platte en gekartelde daken, bolle huisjes, bruine- beige en zelfs rode pannen. Hele dorpen bij elkaar, maar ook de nodige vrijstaande grote en kleine kruizen mijn pad en dus mijn lens. 

En zo wandel ik richting de N18 en belandt in Varsseveld (ja, van Guus!). Dit is een niet al te fraai stuk van de route, maar ja, soms is het niet anders. Bijna in het centrum laat ik de kerk links liggen en verlaat over rechts weer dit winkelgebied om bij de rotonde de kluts kwijt te raken.
Gelukkig heb ik mijn wandelnetwerkkaarten bij me en is het tijd om die maar eens bij mijn wandeling te betrekken. Na even turen en zoeken, in de achteruit naar de laatste markering en linksaf........ daarna rechtsaf....... en zo kom ik al gauw weer buiten Varsseveld. 

Hier staat een bankje op een te leuk plekje om zo maar aan voorbij te gaan en dus zetel ik mij en doe ondertussen wat whatsapp- en telefoneerwerkzaamheden. 

Mijn broodtrommel bereikt de bodem, net als mijn thermoskan. Rest mij nog 2 liter water (nee, geen waterzak, dus ook geen lekkage), maar die laat ik voor wat het is, want het is weer tijd voor het plastic, het water komt weer van boven. Check, check alles verpakt en doorrrrrr.... richting het viaduct over de A18. Ook hier raak ik even van het padje en besluit na de eerste twijfel toch om te keren en het voetpad recht omhoog te nemen en zo heb ik een klein stukje van de route ingekort. Niks aan de hand, route was helemaal goed, alleen de markering stond er (nog) niet (of had ik toch door moeten lopen om vervolgens het gehele talud op te moeten lopen? 😄). 

Het Tandembos volgt. En dat is prachtig om deze tijd van het jaar. Mooie lanen, prachtige bossen met heeeeeel veel paddenstoelen. Hier wordt mijn tempo natuurlijk niet veel sneller van 😊. Maar dat maakt ook helemaal niets uit, het is nog licht, de wolken zijn gesloten en het is hier te mooi om te haasten.

Na wat linksen en rechtsen beland ik weer in de bewoonde wereld die Westendorp heet. 

Wat kan een mens toch blij worden van een paar kilometer wandelen. Maar dan wel door een mooi stukje Nederland, mooi stukje natuur. Laten we er zuinig op zijn met z'n allen.

Bron: Pinterest