2019-10-05 | Paddenstoelendag

Slowmotion of gewoon traag

Gezellig, we, BB en moi, gaan weer ff een stukkie Marskramerpad wandelen. Wij zijn al bij de dertiende etappe, maar vandaag geen 23.1 km maar zo'n dertien en-een-beetje 😀. Waarom? Het antwoord vindt je in mijn blog van 21 september jl. Zo houdt ik jullie mooi bezig en lees je nog eens iets anders dan alleen je whatsapp.

Vandaag treffen we elkaar in Amersfoort, iets verder op de route al van etappe 14. Wij zijn natuurlijk wel echte Hollanders en willen niet duur parkeren rondom het station van Amersfoort (gaan we liever voor de cappuccino), dus heb ik een gratis parkeerplek gezocht ergens in een woonwijk. Ik parkeer en BB rijdt ons naar Achterveld, ons startpunt. Eerst nog even de weg goed weten te vinden, want Achterveld ligt nog steeds open. Maar we komen er!

Het eerst stuk het dorp uit gaat een stuk over de Emelaarseweg. Een B weg die nu best druk bezocht wordt door al wat vervoerd wil worden en zodoende belandden we enkele malen in de berm om alles heel te houden! Hier hebben wij direct ook al de interesse gewekt van een Achterveldse jongedame die haar twee hondjes uitlaat. Nieuwsgierig naar onze wandeling informeert ze of wij een speciale route lopen, ze ziet met regelmaat mensen hier wandelen. Ach en dan zijn wij zo vriendelijk het e.e.a. uit te leggen en zo lopen we gezamenlijk een stukje op totdat wij richting de Barneveldse Beek moeten. 

Vanaf hier duurt het nogal even voordat we het einde van dit pad langs het water bereiken. We zien overal paddenstoelen in alle kleuren en formaten. Mijn fotocamera heeft het er maar druk mee. En zo ook Brigitte en haar Android apparaat, ze hangen regelmatig ondersteboven samen. Wanneer ik er één fotografeer roept Brigitte mij al naar een andere prachtig exemplaar en -plaren. Zoveel paddenstoelen heb ik nog nimmer in één herfstwandeling bij elkaar gezien als vandaag. Maar da's logisch natuurlijk, want tot ruim een jaar geleden wandelde ik hoogsten 5 kwartier af en toe eens soms 😊 rondje Slangenburg of Kruisbergse bossen en Hettenheuvel.

De zon doet goed haar best deze ochtend en ze weerkaatst prachtig in het water, net als de mooie wolkenluchten. Ook dat geeft mooie plaatjes waarvoor we regelmatig even moeten stoppen (ja alleen paddenstoelen is ook maar eentonig natuurlijk 😀😀).
Enkele ouders wandelen hier met hun kleine grut, met vrolijke laarsjes en al, en die moedigen wij natuurlijk lekker aan om vooral hard in de plassen te stampen 😁. En plassen liggen er genoeg op dit pad na een kleine week regen.
Aan het einde wacht ons een mooi bankje en dat wordt onze chocolademelk-stop. Ja helaas zonder rum, want die heb ik nog op het aanrecht thuis staan 😐 (sorry 💙je, wat in het vat zit.......). 

Chocolademelkthermoskan leeg, koek en eieren op, nodige auto's groot en klein gespot, ons caminoplan besproken en doorrrrrr.........
Brug over, fotootje rechts en links, stukje (echt -tje 😏) verderop lopen we voorbij Pluktuin Stoutenberg met een mooi bord aan de weg "koffie thee taart Welkom". 😏
We steken maar over en worden welkom geheten in het Utrechts Landschap.

Leuke mensen hier toch dat ze ons zo welkom heetten op verschillende borden. 
Even verderop rechts schieten we even naar rechts om het koetshuis Stoutenburg te bewonderen. Heel vervelend wonen vinden wij weer. 
Veel valt er verder niet van te zien dus slaan wij een pad eerder dan de route aangeeft rechtsaf zodat we ook de achterzijde van het imposante gebouw kunnen bewonderen. En natuurlijk nog wat paddenstoelen. 
In de tuin staat ook nog een leuk, helaas verpauperd, tuinhuisje en ach daar maken we ook wel iets leuks van wanneer we verhuisd zijn (moeders moeten ook ergens wonen toch?) 😄. 

Even verderop bewandelen we een klinkerweg dat behoorlijk aan het uitbuiken is in het midden en daar waar het echt te erg werd hebben ze ooit nog eens geprobeerd er iets van te maken met een overschot aan asfalt. Missie mislukt, dus we gaan wat van links naar rechts en dat kwam niet door de rum. Over links hangt dan ook nog één of ander vreemd zwart hesje aan een rikkepoal waarvan ons niet helemaal duidelijk wordt wie het gedragen heeft, dus wie het verloren heeft en überhaupt waarvoor het gebruikt dient te worden. Zo heel veel tijd om er een heel verhaal omheen te bedenken krijgen we niet, want we moeten de weg oversteken om een leuk wandelpad langs het Valleikanaal te volgen richting de A28.

Guru heeft mij laten weten dat over een kleine kilometer een Café Restaurant links opduikt en daar worden wij altijd blij van als het richting lunchtijd loopt. Gelukkig loopt er dus nog iets, de tijd, want wij kruipen zo ongeveer in slowmotion vooruit als we de tijd en afstand bekijken 😋. Maar niet gezeurd (want daar houden wij niet van 😊), we komen er ook wel, er is alleen zoveel te zien overal om ons heen en dat vergt tijd 😎. 

En zo lopen we parallel aan de wijk Randenbroek (heb 't opgezocht!) en da's nogal een survival. Alles is zo ongeveer groen met af en toe een paar zandkorrels in het midden wat het wandelpad moet voorstellen. Lang leve de lange benen-broek. Gelukkig laat BB mij voorop lopen zodat ik de bramenstruiken uit mijn voorhoofd kan trekken om vervolgens haar te waarschuwen. Om het veilig te houden lopen we bijna met onze neuzen op de grond en wanneer Brigitte vraagt hoe lang dit pad nog duurt (lees: hoe lang (in km's) is dit pad) antwoordt ze: "Nou, je kont is ook niet heel erg aantrekkelijk." En daarmee ga ik naar Santiago 😐?

En denk je dan dat alles tegenzit, blijkt het Café restaurant dat Wandelnet vermeldt dat hier links moet staan, niet eens te bestaan 😒! Hebben wij weer. Dus we likken onze wonden en doorrrrrrr...... Lunch wordt even uitgesteld, maar niet lang, want we belanden in het Beekdal, een park met bankjes, water, mensen, brommers, honden, kindjes en nog meer paddenstoelen. 

Via wat kronkels lopen we langs wat sportvelden het park hier uit en volgen de Heiligenbergenbeek verder. Wederom een mooi park met nog meer mooie paddenstoelen, heeeeel veel rood met witte stippen met platte en bolle daken in groepjes en rijen en onder struiken verscholen. 

Huis Randenbroek laten we rechts liggen, want dat is blijkbaar nog niet helemaal bewoonbaar voor ons (we verhuizen alweer, maar pas als het gerestaureerd is natuurlijk 😀).  
We betreden hier ook het oude centrum van Amersfoort. Vonden we al het groen, natuur, paddenstoelen e.d. al mooi, hier vermaken we ons ook prima met alle oude en prachtige gebouwen om ons heen. Fotomomentjes weer aan alle kanten en af en toe verhuizen we weer en zien we ons al lopen in die goede oude tijd van Van Oldenbarnevelt ("ken je klassiekers" 😀). 

Nu we in de bewoonde wereld van Amersfoort zijn belandt en het centrum bijna inlopen besluiten we om een laatste echte stop te houden in een ......... yep, daar waar ze echte cappuccino verkopen. Ach laten we dan ook maar de "verwennerij" erbij nemen, want we weten ook niet exact hoeveel kilometer we nog moeten lopen daar we een stukje route 14 erbij aanplakken. En we willen wel weer met onze auto's huiswaarts keren. 

Het gezellige drukke centrum lopen we door richting het station. So far so good, helemaal geen gekkigheid vandaag, maar nu begint het. Hele rare tekens op de wit/rode markeringen waar wij de betekenis niet van kennen. Maar nog steeds gaan ze richting station, dus wij volgen. Even raken we dan ook weer eens van het bekende padje en keren om, steken over en belanden even later alsnog op de juiste plek. Dan beginnen de rare tekens toch anders te gaan dan Guru mij zegt en neem ik het maar over van de stickers, want we moeten bij de Panda uitkomen. En die staat perfect langs de route, tegenover een wit/rode sticker geparkeerd. 

En de route is echt niet slecht, zo ook de optrekjes niet en vragen wij ons weer eens af waar wij zullen gaan wonen, waar wij het fout hebben gedaan in het leven en wie hier allemaal "oud geld" heeft? De leuke bolides nemen we gelijk over met het huis dat we betrekken. 

Het bosgebied Prins Frederiklaan leidt ons naar de tennisbaan en zo ook naar ons eindpunt. En dacht je nu dat we verder alles goed hebben gelopen? Nou nee, de laatste 100 meter namen we nog de verkeerde afslag 😱😱. 

Dat wordt nog wat volgend jaar in Portugal en Spanje....... 😎

Maar hoe dan ook, samen komen we er toch steeds weer. Al was het vandaag in slowmotion 😊😊.

Bedankt 💙je, was een heerlijke wandeling 💋.