De laatste van dit rare vreemde jaar 2020 ga ik lopen op de Veluwe. Zeg je Veluwe denk je misschien gelijk aan Ede, Ginkelse Heide,Posbank of het Nationaal Park De Hoge Veluwe, maar ik ga op de "klompen" het prachtige cultuurhistorische landschap van Klarenbeek verkennen. Ik start op het officiële startpunt, Restaurant Pijnappel aan de Hoofdstraat in het dorp zelf en heb al gauw het eerste groenachtige klompenpad bordje op het oog. Ik groet in het voorbijgaan een oudere dame die met haar boodschappenkarretje de Plus onveilig gaat maken en bij de kinderboerderij goedemorgen ik de herten en geiten 😊 en zo belandt ik al vroeg in het bos. Wanneer ik het volgende klompenpadbordje tref tolt het mij al, want het zijn er meerdere met ieder een andere boodschap. Denk Jo 😏, raadpleeg de klompenpad-app en je beste vriend Guru en beslis! Het gaat linksom vandaag.
En dus gaat het snel het bos weer uit (jammer, ik moet .....😣) en na de oversteek met de Hoofdstraat (hé zie links de 3 P's: Plus, Panda, Pijnappel) gaat het snel richting open veld en grenspaal I. Nummer IItref ik iets verderop in het weiland wat deels nog onder de rijp zit. Loop je een klompenpad dan moet je van gras, weiland en schouwpaden houden, maar vandaag ook vrienden worden met drek, modder, blub en nog meer blub, modder en drek. Wil je weten hoeveel? Bekijk dan het tweede filmpje.
Goed, de route gaat dus over veel gras en drek. En dacht ik dat ik het meeste wel gehad had na de Beekbergse Beek........ het kan altijd erger en meer. Maar ach hoe leuk is het om op m'n zevenenvijftigste zo smerig te mogen worden? Hoe leuk is het om in plassen water te stappen, glijdend over de blub, modder en drek? Bokse smerig tot aan het kruis? Maar daarvoor heb ik dan wel wederom een prachtig stukje Nederland mogen ontdekken. En wat me nog blijer maakte, mijn schoenen zijn echt waterdicht! BobGore, bedankt!
Eenmaal weer uit de blub en drek gaat het verder over drogere paden richting De Havikshof en Huize Klarenbeek. Zeker de moeite waard om terug te komen wanneer het voorjaar of zomer is, de rododendrons in bloei staan en de bomen weer fris groen zijn. Voor mij gaat het nu richting het einde van deze route, en daarvoor kruis ik weer het punt in het bos van vanochtend waar ik gelijk de kluts al kwijt raakte. Het was een mooie tocht, 13 km voor mij, met perfect weer, koud2℃ ('t is pas koalt as de boer'n ies driet! 😊), met een mooi winters zonnetje. Ik heb genoten, ook van de drek, blub en modder, nu maak ik de wasmachine weer blij!
Mijn eindteller voor dit jaar staat bijna op 1100 km. Nu op naar 2021, hopelijk de camino in september en daarom heen nog vele fijne wandelingen met mijzelf en natuurlijk mijn bikkel, Brigitte!
Wens ik jullie allen een fijn en gezellige jaarwisseling en wie weet tot zien ergens in ons mooie Nederland.
Brom: Pinterest
Zie je geen filmpjes? Klik op de links onder de foto's en geniet mee van deze mooie route.
Vandaag schittert mijn wandelnichtje door afwezigheid dus moet ik wel zelf een route zoeken en de keuze valt op één zeer dicht bij huis, twee dorpen verderop, Zeddam in het mooie Montferland. Daar ik niet ver hoef te reizen, besluit ik toch vroeg te starten om de zon op te zien komen om 08:39 uur. Volgens de wandelzoekpagina is het startpunt Europaplein in Zeddam en zo leidt kaarten van Apple mij naar daar, maar ik zie veel, maar geen plein. 't Is gelijk al duidelijk op dit vroege tijdstip dat de neuzen niet dezelfde kant op staan, maar ach... ik heb mijn grootste vriend bij me, Guru! En zo loop ik al vroeg een rondje om de grote hoge R.K. kerk en langs de kleine Protestantse variant en gaat het ras verder richting de rand van het dorp waar het asfalt al gauw overgaat in zand.
De komende 13 kilometer zal het ook niet anders worden, alleen het zand veranderd af en toe, soms en wat vaker, in drek, modder en drassige smurrie. De hoogtes veranderen ook mee, het gaat hier in rustig tempo steeds iets hoger en hoger. Wanneer ik de kruising met het Pieterpad passeer denk ik aan die dag dat we deze etappe liepen, 15 juni vorig jaar, ik weet het nog precies 😂. Nu loop ik, één muts, alleen hier vrolijk fluitend de Hettenheuvel op om daar even uit te hijgen. Maar Brigitte, muts twee, is er deze ochtend in gedachten zeker bij, want ik ben eerder al de bosjes in gevlogen om haar favoriete paddenstoel te fotograferen. En zo zie je maar, wandelen is echt werken, hard werken 😊, goed kijken, want ik mag niets over het hoofd zien! 't Is echt besmettelijk hoor, oranje/gele paddenstoelen spotten.
Na het stijgen volgt natuurlijk het dalen. Alles gaat deze route in de juiste proporties, zo ook qua andere wandel liefhebbers en natuurbezoekers die ik begroet wanneer ze langskomen fietsen, rennen of wandelen. Ik verlaat het bos via de Hoge Eltenseweg en dat geeft een prachtig uitzicht over het dorp Loerbeek in de verte. De zon voegt aan dit plaatje nog iets extra's toe en zo prijs ik mij weer zeer gelukkig hier te mogen lopen, in "mijn" mooie Achterhoek. Hier begroet ik ook Bennie N 😉. Hem had ik eerder deze ochtend al gegroet en nu neemt hij "mijne zijde"* in om zo samen al kletsend onze weg te vervolgen. Voor mij zijn dit leuke cadeautjes op een dag, simpel een wandeling en een praatje maken en vreemden ontmoetten die weer zo veel anders met je (me) willen delen. Mijn weg gaat naar 't Peeske en de zijne verder rechtdoor naar waar hij woont en vanmiddag en/of vanavond weer vertrekt voor een volgende wandeling alhier in deze mooie omgeving.
Het fijne van op bekend terrein wandelen is het weten waar je bent en wat er te verwachten valt. Toilet is er nu één van en dankzij Covid-19 heeft 't Peeske ook niet stilgezeten en hebben ze een creatieve oplossing voor de horeca gevonden, een verkoopluik. Met cappuccino to go en appelbeignet daal ik neer op een bankje tegenover de vijver. Ik nestel me, geef ook mijn Apple wat sap en besluit hier dadelijk mijn volgende wandelsteen achter te laten. Deze gaat hier echt in zeer korte tijd het terrein verlaten als je ziet wat een drukte het hier is. Verderop is het Oerrr bos voor kinderen, heerlijke ravotplek en menig grootouder, vader, moeder, oom en tante is onderweg naar daar 😕. Dank ook aan hen die mij over de kop hebben gezien toen ze bijna mijn veters uit mijn wandelschoenen hebben gelopen bij het passeren van "mijn" bankje. Maar ach, kan gebeuren, ik ben ook maar een kleintje 😂.
Het gaat verder weer het Bergherbos in, maar eerst moet ik nog gezond en ongeschonden het Oerrr bos zien te doorkruisen. Gelukt! En snel linksaf, klimmen, verder door bos, verder omhoog, verder weg van de drukte. De zon doet enorm haar best om het nog gezelliger te maken dan het al is en ik probeer alles vast te leggen op de gevoelige compact camera. Apple heeft vandaag ook haar best gedaan en na een avond prutsen, vloeken, zoeken, plakken en knippen heb ik een filmpje gemaakt die een kleine impressie geeft van de pracht van het Bergherbos en Montferland. Hoe graag had ik gewild dat ik er de odeur van hier aan toe kan voegen, helaas je zult zelf op pad moeten. Wensen moet je houden toch 😊? Eenmaal weer aan de andere zijde van de Peeskesweg, loop ik glimlachend langs de wit/rode markering van het Pieterpad. Even volg ik het pad, maar bij de Rijsberg scheidden onze wegen en vind ik verderop een fijn, in redelijk verre staat van verrotting, bankje die samen met mij de lunch gaat beleven. Voorzichtig blijf ik zo dicht mogelijk aan ene zijde, zo dicht mogelijk bij een poot, zitten. Maar na wat gestunteld van vallende zaken als thermoskan, wanten en snoertjes besluit ik voorzichtig iets op te schuiven zodat een ieder, goed alle materiele zaken, een veilig plekje heeft. Weer een dèja vu momentje en een glimlach naar Brigitte die vandaag gelukkig niet op dit bankje bij mij hoeft te zitten 😂.
Even verderop lees ik me in op het infobord van Natuurmonumenten en ga ik de uitdaging aan 20 treden omhoog te klimmen om vanuit de uitkijktoren deze pracht van hier te kunnen overzien. Ik zie welke vogels hier zoal gespot kunnen worden en bij vogel drie verschijnt er een big smile op mijn gezicht en denk gelijk aan mijn oudste, bijzondere zoon Cas. Eigenlijk zou hij vanmorgen mee zijn gegaan wandelen, maar hoe lastig kan zoiets eenvoudigs zijn voor iemand met autisme?! Goed, ik stuur hem even een fotootje van dit vogeltje en weet bijna zeker dat er thuis geluisterd gaat worden naar dit muziekje😍. Hier kom ik weer, maar dan met hem!
Al snel gaat het nu richting de parkeerplaats van hier en steek ik het asfalt over richting de bewoonde wereld van Zeddam, maar eerst word ik nog getrakteerd op het mooie buitengebied, met een fantastisch uitzicht op de oude korenmolen en de RK kerk. Een meneer, op één of andere elektrisch, zeer stoer uitziende fiets, roept in z'n voorbijgang mij vragend toe "mooi hé"? Ik kan dit alleen maar beamen en glimlachend loop ik naar beneden richting kerk en mijn Panda. Dik 14 km op de teller.
Heel even probeer ik de lhasa apso van één van de bewoonsters van hier te grijpen op haar commando als ie bij mij komt snuffelen. Helaas, ik laat het aan hen over, stap in m'n panda, kijk nu 10x beter uit anders hebben zij een platte lhasa en dat maakt de feestdagen er dan niet echt gezelliger op en zet koers richting huis. Voldaan stap ik thuis m'n huis binnen en moet direct weer lachen als mij verteld wordt welk liedje er vanmiddag is gedraaid. Mijn dag kan niet meer stuk na zoveel mooie momenten vandaag 💓.
* Voor de niet trouwe lezers: Mijn(e) zijde/kant = rechts Dus u raadt het al, links = Brigittes zijde/kant Dit is zo gegroeid, ontstaan, daar BB heeeel moeilijk deze zaken uit elkander kan houden. En weet u wat? Het werkt perfect...... voor ons! Zo goed zelfs dat mijn wederhelft ook is overgestapt. 😂😂😂
Het schemert nog wanneer ik in de Panda stap. Ik verlaat Doetinchem via de A18, gevolgd en vooruitgereden door menig ander automobilist. Enigszins verbaast ben ik dat het op dit tijdstip op zaterdag al zo druk is op de weg. Was, is, er niet zoiets als Covid-19? Jaja, ook ik ben eropuit, ik ben niet heiliger dan de Paus😏, maar mijn verbazing komt vooral omdat in het begin van het jaar echt zo goed als niemand op de weg was (toen wandelde ik net zoveel als nu), maar nu........ ? Goed, andere discussie, deze ga ik maar niet aan, ik ben nu onderweg naar de Geitenboerderij Brömmels in Woold. Daar wacht Brigitte op mij, of ik op haar, en gaan we weer eens een rondje, Trage Tocht Winterswijk Woold, om het gemakkelijk te houden.
Vanaf de P gaat het al snel door een hekje en worden we welkom geheten door één der grote scholten boeren van hier, die een heerlijk bos heeft liggen, waar wij en de klompenpaden-wandelaars gebruik van mogen maken. Hoe aardig is dat! Het wordt nog beter, want twee stappen in het bos en Brigitte schiet naar de grond voor haar foto van de dag, het kleverige koraalzwammetje (ja, dat weet ik nu! 😐)! De volgende meters knagen we onze breinen over hoe dit gele drilletje ook al weer heet. Hoe vaak heb ik dit al niet gegoogled 😉? Veel tijd tot nadenken hebben we niet, want een heus bruggetje volgt en bij het zien van het bouwwerk krijgen wij gelijkertijd zo'n déjà vu gevoel. En zo heeft elk voordeel z'n nadeel, BB loopt voorop 😊! Veilig aan de overzijde slingeren we verder door het eikenbos van Lammers, groeten het zwarte schaap (oh zijn er twee, net als wij 😁) en houden halt wanneer er weer een paddenstoel, schimmel of zwam ons pad kruist. Dan wordt ik eropuit gestuurd om de laag bij de grond foto's te maken (BB tolt nog steeds) en dat doe ik dan ook maar gedwee. En doorrrrr........ Zum Grenze!
Bij de Dambeek houden we even halt voor een fotomomentje, want de laatste resten van de stenen muur van de oude .......... 😏 ????? jaaaaahaaaa, oude stenen ....... 😏 ik heb het ergens gelezen, snel, vluchtig, onvoldoende opgeslagen ...... 😏 oude ........ 😕 En zo wandelen wij dus altijd, on-ingelezen, dus alles is altijd een verrassing. Na enige meters Duitsland volgt het volgende geluksmomentje, eine schöne DeutscheHutte en dus tijd voor Kaffee und Kuchen! Het plekje is weer fijn, het uitzicht best redelijk en er valt ook nog wat te schrijven en te lezen hier. De thermoskan is leeg, de cake nog net niet 😋 op, dus 't is tijd om de calorieën weer te verbranden. Op naar het volgende cadeautje voor Brigitte! Zo knap hé, zij loopt aan haar kant, maar ziet toch altijd weer de kleinste oranje/gele paddenstoelen, schimmels en/of zwammen aan mijne zijde. Zo ook nu, maar dan wel één aan de andere kant van een droge, voor mij ietwat te diepe, sloot, bij een oversteek van zandpad naar weide, tussen wat takken en riet verscholen. Ik krijg opdracht daar dan met mijn compact camera een mooi plaatje van te schieten en zo geschiedde. Bijna zo geschiedde, want met wat rek- en strekwerk pak ik de tak op, druk 'm BB in de hand en maak heel ontspannen wat leuke plaatjes in een fijne rechtopstaande en veilige houding.
Wij verlaten Deutschland via het zandpad, tevens een hele mooie smokkelroute gezien het passerende verkeer hier, en betreden niet veel later het plankenpad van het Wooldse Veen. Een schitterend hoogveengebied met afwisselend droge en natte stukken, mooie vergezichten met hier en daar een hoge naaldboom die ver boven alles uittorent. We slingeren over het smalle pad met af en toe een passing place voor het geval er een tegenligger aan komt. Maar vandaag is het rustig en stil en eenrichtingsverkeer i.v.m. corona. Eenmaal op de grens met ons buurland staat een uitkijktoren en daar gaan we lunchen. Liefst bovenop, maar bij gebrek aan een zitje vleien wij ons daal aan de voet op het plankenpad zelf (lang leve de komo). Zo'n grote bank hebben we zelden! Vandaag kwam die goed van pas, want hoe groter de bank/tafel, hoe meer uitstalplek voor brood, yoghurt, thermoskan en ..... het nog bewaarde stukje chocoladecake 😊. Eenmaal weer on route laat ik mijn 10e wandelsteen achter op de kruising van en naar de uitkijktoren en een grenssteen uit 1766. Ik hoop dat sporty-mouse een prachtige reis gaat maken. Onze reis gaat hier verder door het veen, met een diversiteit aan groen, mossen, grassen en ..... een oranje paddenstoel!
Na zo'n 1500 meter vlonders, vennen en moeras gaat het verder langs akkers, door bos van Scholtengoed Meerink en over smalle weggetjes. We groeten de pony's, spotten wat mooie gevleugelde vrienden en kletsen immergerade aus door richting ons eindpunt. Of toch niet ......? Oeps, dat immer gerade aus had eerder al rechts aan moeten houden en zo wandelen we wat meters extra en in omgekeerde richting weer terug. Even nog door het bos en over het erf van de geitenboerderij en dan eindigt hier onze tocht en zo ook het klompenpad. We werpen nog even een blik in diverse stallen (praatje maken is onze tweede hobby, zo ook met geiten 🐐🐐🐐), en op het bord van de Achterhoek met diverse wandelroutes. De auto's staan er nog, dit tot grote vreugde van BB die enigszins in de rats zat, daar het een 1-uur parkeerzone betreft.
We hebben het weer gedaan, on-ingelezen 😃 het verrassende rondje gewandeld, de neus verfrist, vele tinten geel en oranje gespot,de beentjes losgelopen, de nodige informatie opgesnoven en het hoofd geleegd (voor zover wie möglich 😄). Na 19.3 km zijn we bijna helemaal bij gekletst en plannen we de laatste wandeling van dit jaar in voor volgende week zaterdag. Waar en welke en hoe ver? Ik heb nog geen idee. Maar dat hoeft ook nog niet, eer deze week verstreken is, ik weet 't zeker, heb ik wel een appje uit Haaksbergen met de nodige leuke, fijne routes.
Brigitte, Vielen Dank für den leckeren Kuchen, jouw gezwets en soms zinnige volzinnen en ik zie je volgende week! Zur gleichen Zeit, anderen Ort.
Over de inhoud van het geschrevene kan niet gecorrespondeerd worden (jaja.. ik weet dat ik niet altijd "echt" Nederlands schrijf. Wie weet komt er ooit een woordenboek van BB-moi uit 😂). Zo ook niet over mijn zelf bewerkte filmpje (ja, ik ben een beginner en in de leerfase (op mijn leeftijd 😊)). En wat corona betreft, wij houden het zo veilig mogelijk en zullen echt niemand van de pinnen lopen, zou dan fijn zijn als u, tegenliggers, dat ook zo doet! Gezonde week allen!
UPDATE: Sporty-mouse is al snel meegenomen en reeds onderweg naar haar volgende adres ergens aan de IJssel in Zwolle.
