Het Geluid
Flop, bjlub, sjlup, zjlup, ffllup....... zet van alles achter elkaar in welke volgorde dan ook en dan heb je zo ongeveer het geluid dat mijn linkerzool van mijn wandelschoen maakt. Dit geluid, zou zo in “Het geluid” van QMusic kunnen, maakt mijn Meindl al enige tijd, maar dan met tussenpozen. Was het tot gister nog zo dat ie pas begon te "sjloppen" (weer een nieuw woord 😊) wanneer ie nattigheid voelde en na zich vol gezogen te hebben weer tot rust kwam, gister wist ie van geen ophouden en dat begon al zodra ik de eerste stap gezet had. Dacht ik eerder nog dat het ergens in het midden van m’n zool zat, kreeg ik vandaag het sterke vermoeden dat het sjlopje gelijk begon nadat ik mijn voorvoet had afgewikkeld. En zo bedenk ik me tijdens het sjloppen dat ik nog niet gerekend heb op nieuwe schoenen, al zal dat wel moeten voordat ik aan de camino begin. Eerst nog maar de nodige Nederlandse km’s maken. Dus please Meindl, wees lief, hou nog even vol, net als de rest van Nederland! Ik kan ‘t en jij moet ‘t!
En zo vervolg ik vandaag mijn pad langs de Maas en kom steeds dichterbij het eindpunt (of startpunt 😊), 's-Hertogenbosch. Tien dagen gelee werd ik opgepikt door mijn wederhelft vlak voor Lithoijen en vandaag is dat een mooi punt om deze etappe weer op te pakken. De weersvoorspelling vandaag is code rood i.v.m. ijzel, maar daar maken wij niets van mee, want eer wij vertrekken zit menigeen al aan z'n 1e, 2e, 3e ... kop koffie 😊. Glad is het pas wanneer ik, goed ingepakt in wol, lange armen, thermo onderbokse, fleece en regenjack, de kleine weggetjes betreed en een pad zoek waar het minste ijs ligt. Soms betekent dit dus door de plassen van smeltend sneeuw of voetje voor voetje over en door de smurrie wat eens mooi wit was. Eén ding is zeker: Oppassen geblazen!
Pontje van Noord Brabant naar Gelderland en v.v.
Het is blijkbaar nog vroeg voor me, want ik heb al twee keer de bocht genomen wanneer ik mijn compact camera begin te missen. Ohhh handig hé, dat ding zit nog in m'n rugzak. Waarom heb ik die net niet gepakt toen ik mezelf stond in- en te bepakken? Goed, even wat rek- en strekoefeningen, kleine vriend op de borst terwijl ik netjes in de pas blijf lopen zonder de glijbaan te nemen. Met enige voorzichtigheid bereik ik het schone asfalt bij de Prinses Maximasluizen. Rijkswaterstaat doet haar helaas geen eer aan, daar haar letters duidelijk in verval zijn geraakt en onze Koningin zich absoluut beter verzorgt.
De meest leuke dorpjes passeer je op het Maasmeanderpad (of andersom) en vandaag bereik ik Lith, een dorp dat bekendheid heeft gekregen door boek en film. Niet veel later volgt Kessel, je weet wel, bekend van Julius Caesar die recent, 55 v. Chr., hier nog heeft rondgestruind. Misschien dat hij wel het pad door de uiterwaarden heeft gevolgd i.p.v. over het asfalt en de dijk. Maar ik blijf hoog en droog lopen daar ik geen zin heb in natte voeten en al helemaal niet om straks rechtsomkeer te moeten vanwege al het water en/of sneeuw die mijn pad belemmerd. Nee, ik geniet zo wel van het uitzicht over de mooie ondergestroomde uiterwaarden, bomen die als lucifers geplant zijn in het ijs, het kraken van het ijs dat loslaat van de stammen en het riet en naar beneden valt. Hier en daar is een bootje ingevroren en wacht het op warmere en drogere tijden. Maren-Kessel is het volgende oude, authentieke dorp met geschiedenis, gevolgd door enkel Maren met een mooi oud gemeentehuis waarvan de echte geschiedenis blijkbaar nog steeds een raadsel is en dan volgt 't Wild. Een saai recht stuk asfalt hier naar toe (neem het pad door de uiterwaarden wanneer mogelijk!). 't Wild wordt mijn rustplek, op een terras afgedekt door een partytent. Terwijl ik mijn kleine vriend leeg loopt meneer de eigenaar (aanname natuurlijk, maar gezien zijn postuur......😉) met in zijn kielzog de nodige jong volwassenen hier naar binnen. Heb ik iets gemist? 😕
Mijn wandeling gaat verder met een slinger door dit dorp weer richting de dijk en het water. Gewande komt in zicht en dat is tevens het eindpunt van etappe 2. Dit buurtschap is wel drie rijksmonumenten rijk, waaronder twee gemalen. Even blijf ik hier wat rondkijken, cultuursnuiven en fotograferen, maar lang duurt het niet, en door......... Wanneer ik de twee waterplassen Groote Wiel bereik zie ik een bankje staan en besluit hier, aan het einde van mijn tocht van vandaag, mijn wandelsteen Schotse Terriër achter te laten. Deze mooierd gaat op reis en ik vertrek weer naar huis. Koud, moe maar voldaan, nuttig ik even later mijn cappuccino to go die mijn lief voor mij gehaald heeft en zak ik onderuit op de lekker verwarmde autostoel. 
Nog één etappe te gaan en dan heb ik Den Bosch bereikt en met een beetje mazzel redden mijn Meindl's het ook tot daar. Tot zover is het een prachtige wandeling geweest. Vandaag koud, winderig, met af en toe flink buitje of striemende miezerregen, maar dat heeft de pret niet gedrukt, daar was al het plastic en de wollen kleding goed voor. Bijna zeventien mooie km's erbij onder af en toe geglibber, geglij en veel gesjlop. Op naar de laatste, op naar 's-Hertogenbosch! Ach wie weet ga ik wel door op het Zuiderwaterliniepad, door naar Bergen op Zoom. Tja, als ik dan toch bezig ben..........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je reageert, bedankt!