20I21-02-05 | Maasmeanderen III

 

Wateren

Gelukkig staat het waterpeil in Nederland weer hoog en zijn de uiterwaarden reeds ondergelopen wanneer wij (mijn wederhelft brengt mij weg) langs de IJssel rijden op weg naar Haren (NB). Daar stopte afgelopen oktober mijn pad en daar start ik nu dus weer en hoe ver ik kom gaan we zien, want da's geheel afhankelijk van de werk-snelheid van mijn lief, maar vooral van KPN. 😊 
Bij het zien van al het water links en rechts om me heen, waarschuwt mijn blaas mij om ook eerst even af te wateren eer ik ook maar een stap zet. En bij gebrek aan een schuilplekje, bosje, boompje, heuveltje, kies ik de meest eenvoudige oplossing, de autodeur! Tjonge..... wat lucht dat op zeg 😊! En dat zonder papieren zakdoekjes of plastuit. Dit brengt mij bij het radio2 journaal van zoeven, waar gezegd werd dat er dixi's geplaatst moesten worden in een park in Amsterdam daar de dames het nu maar in de bosjes doen en altijd wel papieren zakdoekjes bij zich hebben 😟. Kom op dames, hoe erg is het één druppel in je slip 😕? Te triest! Zo, mijn blaas geleegd en dit gezegd hebbende, ga ik van start en loop af op het mooie en authentieke vestingsdorp Megen.

 

Ik groet menig Megenaar met honden in alle soorten en maten en houdt even stil bij de prachtige gevangenistoren met zijn bewoner/ster die alles behalve hoogtevrees blijkt te hebben. Blijft een mooi plaatje!
Met een bocht om de kanonnen bij de Natuurspeeltuin (? 😏) komt de Maas in zicht. Ik houdt de gpx route aan over het geasfalteerde voetpad, maar je kunt er ook voor kiezen om langs het water te lopen, al zal dat ongetwijfeld een stuk zwaarder zijn. Vanaf het voetpad heb ik wel een mooi uitzicht over de rivier met in de verte Gelderland en aan de andere zijde de diverse spitse torens van kerken en klooster. En achter mij, de giga hoge Alticom-toren van Haren-Ravenstein. Deze blijft nog vele km's zichtbaar. Hier gaat het asfalt verder landinwaarts, mijn gekozen route, en ga ik op zoek naar de Kapel O.L. Vrouw van Zeven Weeën. Zoals ik vaker schrijf, ik lees me nooit in, dus ook dit was een mooie verrassing. Een klein kapelletje uit 1733 zo valt aan de buitenkant te lezen, met prachtige glas-in-lood ramen, met kopieën van Maria, een paar banken, waxinelichtjes en ......... "Waar is de lucifers?" Ik zoek het kleine altaar af, kijk achter de plastic fuchsia (groeien die in de winter? 😏) en andere opvrolijkers 🌺🌻🌼🌷, maar nee, niets wat en dat vuur kan maken. Sorry pap 💓, in gedachten steek ik 'm op voor je. Wanneer ik bij het altaar sta valt mij op dat de zojuist voorbijgaande auto keert en mevrouw de bestuurder bijna haar neus door het zijraam drukt om te zien wie in het kappelletje staat. Hier kom je het buurtschap/dorp/gehucht niet ongezien in en/of uit 😀. 

En door....... ik nader Macharen. Eenmaal over het Burgemeester Deelen kanaal gaat het gelijk weer links (dit is het start/eindpunt van etappe 03), verder langs het kanaal richting de Maas. Wanneer bovenaan een klein heuveltje, een bankje met uitzicht over het water toevallig op mij staat te wachten, nuttig ik er mijn ontbijt, plaats mijn wandelsteen op mijn blog en FB en speur ondertussen naar een geschikt toiletplekje. En da's echt niet zo moeilijk hoor! Terwijl ik mijn GPSOdometer weer aanduw om mijn km's verder te tellen, bedenk ik me dat ik weer eens een bult 😉 mazzel heb gehad, want er zijn altijd honden die bijna gelijktijdig met mij moeten afwateren 😊.

Mooie vergezichten

Ik groet een wandelstel bij het eerst volgende bankje dat aanstalten maakt om ook verder te wandelen en wanneer ik de omgeving even in mij opneem zie ik vanuit een ooghoek dat zij mijn achterop-lopers zijn geworden. Maar daar komt al ras verandering in, want ik heb een compact camera 😊! Ik neem dan ook even de tijd om tussen de bosjes en struiken in te duiken om de kudde, roedel, school ....  ooievaars, die zich hier zo ongeveer één heel weiland hebben toegeëigend, op deze gevoelig plaat te vereeuwigen. Even verbaas ik mij erover dat zij in hoog tempo voorbij stappen*. Het mijne neemt nog verder af wanneer ik de historie van kasteel Oijen lees (en fotografeer, want onthouden...... 😶) op het infobord alhier. Het stel is inmiddels uit zicht en raar maar waar, dat loopt zoveel fijner. Maar da's mijn eigen gekkigheid en daar moet ik echt aan gaan werken, want straks op de Camino zal ik vast niet de enige wandelaar zijn. Goed, met deze gedachte wandel ik het leuke Oijen binnen en al snel ben ik op andere gedachten als ik zie dat de Meester Bakker 🍰 hier woont. 

Al snel ben ik het dorp weer uit en zie ik het wandelstel vanaf de Maas richting mij wandelen bij het veerpont van Oijen naar Alphen. Ik zag ze eerder ook al langs de rivier lopen en wanneer zij het hekje doorgaan verder door de uiterwaarden, volg ik ook maar eens hun voorbeeld. Een prachtig stuk natuur volgt, een keur aan vogels en gewassen en een weids uitzicht over al het water met Gelderse dorpjes aan de overzijde van de Maas. Ruim een km later verruil ik dit pad door de Hemelrijkse Waard weer voor het asfalt. Dit omdat één knie de laatste week erg van zich laat horen terwijl 'm niks gevraagd wordt. Gelukkig hoeft ie verder ook niet te klagen, want bij de laatste stap naar het asfalt glijdt mijn andere been weg over een flats blubber en ben ik in de gelukkige positie het nog staande te houden. Terwijl ik het wandelstel in de verte langs de Maas steeds kleiner zie worden, kronkel ik verder langs de smalle weg naar een uitkijkpunt. Het punt is een toren, heel fijn voor wie zin heeft in een klimmetje, maar ik kies voor de bank die eronder staat met uitzicht over .....  Niet veel later komt er een bericht uit mijn samenleving en kan ik de planning rondmaken en nog een half uur wandelen voordat ik weer wordt opgepikt. 

https://www.youtube.com/watch?v=eVGTR4oJh8Y

Goed, nog even doorstappen dus, dan kan ik misschien de 15 km nog aantikken. Maar ja, dan moet ik niet steeds afgeleid worden door water, mooie vergezichten, beestjes, natuur en zelfs een verhaal van een dijkdoorbraak in 1880 met een daarbij behorende dijkpaal. En dan nog het beeld...........Lithoijen ligt voor me, ik ben de haven gepasseerd, maar heb de 15 km op 3 meter na niet gehaald, tja.... volgende keer dan maar. Het Maasmeanderpad heeft nog zo'n 30 km voor mij in petto dan is mijn eindpunt 's-Hertogenbosch bereikt. Wanneer? Tja......

Bron: Pinterest; Littleinspiration

*Ik wandel ook om wat te zien, neem de tijd voor natuur en cultuur en alles wat ik onderweg tegenkom. Spoedig hopelijk ook weer tijd voor koffie met .... BB!