Herinneringen
De avond voordat ik ga wandelen zet ik altijd vol goede moed mijn wekker. Zo ook vrijdagavond. Mede bepalend voor dit schrikgeluid is of ik alleen wandel of met Brigitte (mijn wandelnichtje BB). Daarnaast laat ik me leiden door de zon (opkomst) en die wordt steeds iets eerder wakker ๐ naarmate het jaar 2021 rustig voortschrijdt. Deze ochtend kraait Luie Everdina om 07:40 uur boven Gorssel en zo gaat Iphone mij dus om 06:30 uur ongenadig laten schrikken. Had je gedacht, niet dus! Vanaf het moment dat de vijf in het uur voorkomt lig ik afwisselend op elke en welke zijde dan ook, want mijn innerlijke klok heeft geslagen en is altijd bang te laat te komen c.q. zich te verslapen. Mijn luie weekend-ik verzet zich nog, bedenkt allerlei smoezen en zo krijgt de wekker nieuwe instructies om mij een uur later nog maar eens te wekken. Dacht 't niet Jo ๐. Ik kom tot de conclusie als ik nog enigszins vree wil hebben in ons ledikant, en niet geheel onbelangrijk met mezelf, ik het beter kan verlaten dan elke en welke kant dan ook op te blijven draaien. En zo zie ik de nacht in een blauwe ochtend veranderen en stop ik onderweg even om de prachtige zonsopkomst, zo goed en zo kwaad als het kan met een mobiel, vast te leggen.
Mijn route vandaag is een echte Achterhoekse, de Drie Kieftenroute, 16.5 km, startpunt Museum More en deels gaat deze over het reeds eerder gelopen Noaberpad Joppe-Dorth. Al snel ben ik in het buitengebied van Gorssel met een big smile nog nagenietend van een oud mannetje dat mij fietsend voorbij kwam en in zijn eigen mooie dialect toeriep: "Ie bin't d'r mooi op tied bie". Heerlijk toch vroeg opstaan ๐.
De route gaat over verharde wegen afgewisseld door zand- en grindpaden en een enkele klinkerweg. Langs en over kleine beekjes en stromen, maar komt echt nimmer ook maar enigszins bij de IJssel in de buurt, in plaats daarvan loop ik er juist vanaf. Dit in tegenstelling tot wat de routebeschrijving beloofd. Ook Bathmen en Harfsen* krijg ik in de verste verte niet te zien, maar daarentegen vijzel 't je topografische kennis wel op en kan men leren waar Joppe en Kring van Dorth liggen (๐ ik wist 't al). Deze laatste ligt nog vers in mijn geheugen en niet alleen om het mooi Stayokay hotel, maar meer om de rustplek hier en de heerlijk cake die BB toen bij d'r had. Helaas moet ik het nu al weken zonder al dat lekkers doen ๐, dus maak ik haar even blij met een fotootje en app van deze plek. Gelukt! Binnenkort ga ik haar kant op en wandelen we samen onze eerste 5 km weer!
Wanneer ik twee cijfers op mijn GPSOdometer zie ga ik op zoek naar een bankje en laat er nou net รฉรฉn op mijn pad staan op een ietwat scheve kruising waar ook nog het nodig te zien valt. Eerst wat praktische zaken regelen, het schoap* moet in de sok. De laatste meters voelde ik mijn hak aardig verhit raken en daar wil ik echt niet mee in onmin leven nu ik nog wat km's moet maken. Met mij gaat ook de IPhone aan de sap en kopieer ik mijn tekst op de blog voor de berg die ik hier achterlaat. Deze Alm staat hier heerlijk in de zon te genieten van ons vlakke en platte Achterhoek en ik ben zeer benieuwd waar ie naar toe gaat. Ik ga in ieder geval verder over asfalt. Na de eerste paar meter voel ik mijn hak nog steeds en ga met mezelf in overleg wat wijsheid is. Die keuze is snel gemaakt en zo duik ik de berm in en nestel me op een verweerde boomstronk, trek mijn rugzak open en word goede vrienden met mijn helderblauwe tape ๐.
Ik beland op de Deventerdijk. Een brede zandweg, bos, hier en daar wat boerderijen met links en rechts akkers en de Gorsselse Heide. Grote waterplassen weerkaatsten de zon, het lentegevoel ontwaakt en menig ander natuurgenieter is er ook op uitgetrokken naar hier. Een wandelechtpaar pleegt wat overleg terwijl ze op hun mobiel turen, enkel dames kletsen de stappen voorbij zonder op de hond en hun omgeving te letten. Maar dat zij hen vergeven, het zijn waarschijnlijk de locals, zij kennen deze prachtige plek al. Bij de Zessprong, is het een gezellige drukte en even overweeg ik een to go bakkie, maar zie er net zo snel van af als de gedachte bij me opkwam. De zandweg volgen, als maar rechtdoor en Gorssel komt weer in zicht. Hoe dichter ik bij kom, des te drukker het wordt. Ieder geniet zichtbaar van zo'n heerlijke lentedag in de winter. De meest mooie optrekjes liggen hier in de bossen verscholen, te midden van een kakafonie aan natuurlijke geluiden en af en toe de passerende trein.
Het centrum van Gorssel, het eindpunt, maar niet voordat ik bij De Roskam, Loetje tegenwoordig, nu wel een cappuccino to go meeneem. In het fijne gezelschap van mijn panda nuttig ik deze waar ik zo'n zin in had. Helaas was het een erg Haags bakkie en dat in de Achterhoek ๐, maar wel een lekkere. Ik overdenk de km's nog even, Gorssel, een plaats waarvan ik vroeger nimmer gedacht had ooit zo dichtbij te wonen, een plek waar eens een fijn collega van mij woonde die veel te jong is overleden, ik ben hem reeds ruim voorbij gestevend. De drie Kieftenroute, de naam slaat wel de plank mis vind ik, want de Drie Kieviten passeer je in de verste verte niet. De route was mooi, goed afwisselend en gevarieerd. En zoals altijd ben ik ook deze on-ingelezen gaan lopen, al wist ik wel dat ik een deel hetzelfde als eerder genoemd Noaberpad zou bewandelen, dat je 'm op keuzepunten kunt lopen en bij het eindpunt (of beginpunt! ๐) staat dat je ook de groene voetstapjes kunt volgen. Goh, die kwam ik ook al best vaak tegen onderweg ๐๐๐ . Ohhh ik ben ook soms zo'n doos, maar wel รฉรฉn die blij is vandaag toch vroeg uit de veren gekomen te zijn, ook blij dat ik deze prachtige lentedag volop heb kunnen genieten en gelukkig dat ik zulke mooie herinneringen aan hier heb en er weer nieuwe bij gemaakt heb.
*Harfsen, het dorp blijf je verre van, wel valt het gebied op zeker moment onder deze gemeente.
* Wandelwol is voor mij niet heilig, maar kan helpen. Zelf ben ik van de dikke winterversie merinowollen wandelsokken en tape.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je reageert, bedankt!