"Blij" (Melodie: Poen, poen, poen, poen)
Blij, blij, blij, blij
de een zegt vrolijk, ander happy, maar ik zeg blij
Blij, blij, blij, blij
want aan 't einde van de maand loopt BB met mij
dan gaan we samen avonturen weer beleven
de een zegt vrolijk, ander happy, maar ik zeg blij
Blij, blij, blij, blij
want aan 't einde van de maand loopt BB met mij
dan gaan we samen avonturen weer beleven
en elkaar weer lol en cakejes (taartjes mag ook 😋) te eten geven
Blij, blij, blij, blij
Blij want zij's er weer bij!
En zo lag ik maandagavond- nacht nog uren rijmpjes te bedenken......... Niet heel slim overigens, want m'n IPhone roept me om 7:00 uur, want er moet gewandeld en genoten worden van het prachtige, doch bijzondere aprilweer. Na de wekker (jaha een echte heb ik ook nog, wel een digitale met rode cijfers 😊) elk uur kalm, rustig en bedaard vooruitgeschreden te zien hebben, schrik ik me een ongeluk als Apple de ochtend wakker roept. Wat een hobby..... 😖😖
De nodige cm's sneeuw van m'n panda geschoven en zonder een route gepland, bedacht of uitgezocht te hebben, rij ik naar Sinderen voor het bekende Rondje Idinkbos. Alleen de weg ernaar toe is al een cadeautje!
Vandaag start ik echt aan de route, vanaf de parkeerplaats aan de Idinkweg. Ik ben hier helemaal alleen, in m'n uppie, start mijn apps op om iets over 08:00 uur en ga. Niemand te bekennen of toch wel? Kijk goed op het eerste filmpje, mevrouw en meneer Eekhoorn renden al naar ....... En dit cadeautjes zag ik pas gisteren toen ik mijn filmpje aan het monteren, noem: te nog in-aan-elkaar-prutsen was. Het ene bospad is nog mooier dan de ander. Luie Everdina is vanochtend niet lui te noemen, want ze doet meer dan haar best en het geeft weer mooie plaatjes. Te mooi om vast te leggen met een compact Samsung. Maar ach, ik was er in het eggie!
Wanneer ik stilsta om mijn bril ff een opfrisbeurt te geven raak ik in gesprek met de enige dame die ik de gehele dag heb gezien. En waar gaat het gesprek dan over? Tuurlijk, het weer! De sneeuw, april en deze omgeving. Mevrouw en haar hond wonen hier om de hoek en na het weerbericht scheidden onze wegen en slenter ik verder naar de volgende sneeuwvlok, zonnestraal, boomstam....... en haas!
De bospaden zijn prachtig natuurlijk, maar ook langs de kleine boeren-asfaltweggetjes is het genieten. Weidse velden, akkers, slootjes en grote boerderijen. Daar waar de zon nog verscholen gaat achter de bomen en struiken is het nog wit, maar ik weet zeker dat wanneer ik rond ben (gaat weer langggggg duren, ik durf niet eens mijn gemiddelde snelheid te vermelden 😊) de sneeuw de strijd van Luie Everdine heeft verloren.
Onderweg tref ik mijn prins ook nog, liggend op een hek kijkend naar de toppen van de bomen waar de eerste zonnestralen hem in het licht proberen te zetten. Deze gaat mee en al wandelend plaats ik hem op de desbetreffende FB-site. Even twijfel ik of ik mijn wandelsteen hier zal achterlaten, maar twijfel heeft verloren.
De route is bekend, ik loop 'm nu voor de derde keer, maar wel vanaf een ander startpunt (nou ja 900 mtr verderop) en in een ander jaargetijde. En zo kom ik dus weer ergens waar ik het bestaan al van kende, maar even niet meer wist dat het hier was. En ben ik hier, dan volgt straks ook nog dat bankje, de speeltuin, dat hekje en oh ja..... het Pannenkoekpad (vandaag ondergesneeuwd bordje) waarvan ik de eerste keer dacht totaal verkeerd gelopen te zijn omdat het strak langs het erf van een woning gaat aan een doodlopend weggetje. Te leuk dit, dezelfde route als weleer wandelen, want het is telkens weer anders en zo blijft mijn grijze brein ook nog actief met het uitpluizen van wat nog meer komt en volgt.
En toch blijven er onverwachtse plekjes, bankjes en beestjes komen. Ik eigen me zo'n bankje toe, vul en leeg het nodige en geniet van de mooie Hollandse wolkenluchten. Om mij heen wordt het steeds wat groener, bruiner en/of welke andere tint, buiten wit om, dan ook.
Net wanneer ik weer on route ben kijk ik linksom uit een reflex en sta oog in oog (wanneer ie z'n witte kont heeft gedraaid tenminste) met een ree. Al het materiaal om het vast te leggen wordt erbij gepakt in de hoop nu wel op tijd te zijn, maar ik hoef me niet te stressen, want Bambi heeft alle tijd voor mij.
En zo wandel ik vandaag langs vele herkenningsplekken. Een kleine verandering deze keer, want het schouwpad laat ik voor wat het is en neem de afslag door het bos. Dit is net iets anders dan mijn gpx aangeeft, ook net een tintje grijzer voetstapbordje dan "Achterhoek" zegt dat ik moet volgen, maar ik weet inmiddels de weg. Ja, ik wel, maar de bordjes ook? Wanneer ik volgens mijn gpx rechtdoor moet, houden de nodige boeren-afraster-mogelijkheden mij tegen. Heb ik een bordje gemist? Kan 😏. Heb ik een overjarige gpx route nog uit een eerder leven? Kan ook 😊. Dus..... oplossing 😃..... rechts loopt een groenstrook langs het bos maar ik zie niet waar die naar toe leidt.... terug en bordje zoeken? Terug vind ik zo'n naar woord, door!! En zo banjer ik langs de afrastering door een omgeploegd land en zak regelmatig tot m'n enkels naar daar waar ik niet wil zijn. Een lang spoor landbouwgrond stamp ik van mijn bijna overleden Meindl's de komende meters asfalt. Denkende aan een nog te plannen bezoek aan Four Seasons en nieuwe wandelschoenen flitsen de samen gemaakte km's van deze pantoffeltjes aan mij voorbij. Nog een paar bochtjes en panda staat mij stralend rood op te wachten daar waar ik haar uren eerder ietwat witter heb achtergelaten. Bij de waterkraan leg ik mijn wandelsteen neer en terwijl ik de foto's toevoeg aan mijn blog, zittend in mijn auto, trekt onze lieve heer nog even een wolk hagel en sneeuw open. Zelfs dit moment voelt als een cadeautje.
Het was een dag met vele cadeautjes. De wit gekleurde winter bossen die in de vroege ochtendstralen de sneeuw tot waterdruppels smolten om later op de dag als lente te ontwaken. Nou ontwaken, daar was ik wel ietwat te traag voor vandaag 😊.
De vrolijke fluiters die de gehele wandeling een concert gaven aan hen die het wouden horen, fam. eekhoorn, de haas, het ree en zelfs de spechten tussen hun gehamer door.
Met bovenstaand origineel melodietje in mijn hoofd rijdt ik al smilend en rijmend huiswaarts, via de toeristische route. Blij dat ik gegaan ben! Blij, blij, blij, blij......
Blij, blij, blij, blij
Blij want zij's er weer bij!
En zo lag ik maandagavond- nacht nog uren rijmpjes te bedenken......... Niet heel slim overigens, want m'n IPhone roept me om 7:00 uur, want er moet gewandeld en genoten worden van het prachtige, doch bijzondere aprilweer. Na de wekker (jaha een echte heb ik ook nog, wel een digitale met rode cijfers 😊) elk uur kalm, rustig en bedaard vooruitgeschreden te zien hebben, schrik ik me een ongeluk als Apple de ochtend wakker roept. Wat een hobby..... 😖😖
 |
| Bosanemonen |
De nodige cm's sneeuw van m'n panda geschoven en zonder een route gepland, bedacht of uitgezocht te hebben, rij ik naar Sinderen voor het bekende Rondje Idinkbos. Alleen de weg ernaar toe is al een cadeautje!
Vandaag start ik echt aan de route, vanaf de parkeerplaats aan de Idinkweg. Ik ben hier helemaal alleen, in m'n uppie, start mijn apps op om iets over 08:00 uur en ga. Niemand te bekennen of toch wel? Kijk goed op het eerste filmpje, mevrouw en meneer Eekhoorn renden al naar ....... En dit cadeautjes zag ik pas gisteren toen ik mijn filmpje aan het monteren, noem: te nog in-aan-elkaar-prutsen was. Het ene bospad is nog mooier dan de ander. Luie Everdina is vanochtend niet lui te noemen, want ze doet meer dan haar best en het geeft weer mooie plaatjes. Te mooi om vast te leggen met een compact Samsung. Maar ach, ik was er in het eggie!
Wanneer ik stilsta om mijn bril ff een opfrisbeurt te geven raak ik in gesprek met de enige dame die ik de gehele dag heb gezien. En waar gaat het gesprek dan over? Tuurlijk, het weer! De sneeuw, april en deze omgeving. Mevrouw en haar hond wonen hier om de hoek en na het weerbericht scheidden onze wegen en slenter ik verder naar de volgende sneeuwvlok, zonnestraal, boomstam....... en haas!
De bospaden zijn prachtig natuurlijk, maar ook langs de kleine boeren-asfaltweggetjes is het genieten. Weidse velden, akkers, slootjes en grote boerderijen. Daar waar de zon nog verscholen gaat achter de bomen en struiken is het nog wit, maar ik weet zeker dat wanneer ik rond ben (gaat weer langggggg duren, ik durf niet eens mijn gemiddelde snelheid te vermelden 😊) de sneeuw de strijd van Luie Everdine heeft verloren.
Onderweg tref ik mijn prins ook nog, liggend op een hek kijkend naar de toppen van de bomen waar de eerste zonnestralen hem in het licht proberen te zetten. Deze gaat mee en al wandelend plaats ik hem op de desbetreffende FB-site. Even twijfel ik of ik mijn wandelsteen hier zal achterlaten, maar twijfel heeft verloren.
De route is bekend, ik loop 'm nu voor de derde keer, maar wel vanaf een ander startpunt (nou ja 900 mtr verderop) en in een ander jaargetijde. En zo kom ik dus weer ergens waar ik het bestaan al van kende, maar even niet meer wist dat het hier was. En ben ik hier, dan volgt straks ook nog dat bankje, de speeltuin, dat hekje en oh ja..... het Pannenkoekpad (vandaag ondergesneeuwd bordje) waarvan ik de eerste keer dacht totaal verkeerd gelopen te zijn omdat het strak langs het erf van een woning gaat aan een doodlopend weggetje. Te leuk dit, dezelfde route als weleer wandelen, want het is telkens weer anders en zo blijft mijn grijze brein ook nog actief met het uitpluizen van wat nog meer komt en volgt.
En toch blijven er onverwachtse plekjes, bankjes en beestjes komen. Ik eigen me zo'n bankje toe, vul en leeg het nodige en geniet van de mooie Hollandse wolkenluchten. Om mij heen wordt het steeds wat groener, bruiner en/of welke andere tint, buiten wit om, dan ook.
Net wanneer ik weer on route ben kijk ik linksom uit een reflex en sta oog in oog (wanneer ie z'n witte kont heeft gedraaid tenminste) met een ree. Al het materiaal om het vast te leggen wordt erbij gepakt in de hoop nu wel op tijd te zijn, maar ik hoef me niet te stressen, want Bambi heeft alle tijd voor mij.
En zo wandel ik vandaag langs vele herkenningsplekken. Een kleine verandering deze keer, want het schouwpad laat ik voor wat het is en neem de afslag door het bos. Dit is net iets anders dan mijn gpx aangeeft, ook net een tintje grijzer voetstapbordje dan "Achterhoek" zegt dat ik moet volgen, maar ik weet inmiddels de weg. Ja, ik wel, maar de bordjes ook? Wanneer ik volgens mijn gpx rechtdoor moet, houden de nodige boeren-afraster-mogelijkheden mij tegen. Heb ik een bordje gemist? Kan 😏. Heb ik een overjarige gpx route nog uit een eerder leven? Kan ook 😊. Dus..... oplossing 😃..... rechts loopt een groenstrook langs het bos maar ik zie niet waar die naar toe leidt.... terug en bordje zoeken? Terug vind ik zo'n naar woord, door!! En zo banjer ik langs de afrastering door een omgeploegd land en zak regelmatig tot m'n enkels naar daar waar ik niet wil zijn. Een lang spoor landbouwgrond stamp ik van mijn bijna overleden Meindl's de komende meters asfalt. Denkende aan een nog te plannen bezoek aan Four Seasons en nieuwe wandelschoenen flitsen de samen gemaakte km's van deze pantoffeltjes aan mij voorbij. Nog een paar bochtjes en panda staat mij stralend rood op te wachten daar waar ik haar uren eerder ietwat witter heb achtergelaten. Bij de waterkraan leg ik mijn wandelsteen neer en terwijl ik de foto's toevoeg aan mijn blog, zittend in mijn auto, trekt onze lieve heer nog even een wolk hagel en sneeuw open. Zelfs dit moment voelt als een cadeautje.
Het was een dag met vele cadeautjes. De wit gekleurde winter bossen die in de vroege ochtendstralen de sneeuw tot waterdruppels smolten om later op de dag als lente te ontwaken. Nou ontwaken, daar was ik wel ietwat te traag voor vandaag 😊.
De vrolijke fluiters die de gehele wandeling een concert gaven aan hen die het wouden horen, fam. eekhoorn, de haas, het ree en zelfs de spechten tussen hun gehamer door.
Met bovenstaand origineel melodietje in mijn hoofd rijdt ik al smilend en rijmend huiswaarts, via de toeristische route. Blij dat ik gegaan ben! Blij, blij, blij, blij......
 |
| Binnenkort weer aan mijn kant |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je reageert, bedankt!