2020-01-25 | Twents rondje

Hoaksebergs veen

Brigitte heeft natuurlijk weer een feestje vanavond, dus wij hebben enkel tijd voor een klein rondje vandaag. Ik kom d'r wel tegemoet natuurlijk en reis af naar haar woonplaats om daar de Trage Tocht Haaksbergerveen te bewandelen. Zij heeft dan wel geregeld dat we bij haar moeder, mijn tante, later vandaag lekker gaan lunchen. Zo was ik vanochtend dus snel klaar met inpakken, hoefde alleen maar een thermoskan echte zelfgemaakte chocolademelk mee te nemen. Ja, deze keer heb ik en melk en cacao en slagroom in huis! Zie, drie x is scheepsrecht 😃. 

  

De start is vanaf de parkeerplaats aan de Peppedijk en daar lopen we zo het veen in. Afwisselend drassig hoogveen, weidse heidevelden afgewisseld door bosjes en graslanden met mooie vergezichten en heel veel stilte. Vandaag lopen we trouwens voor de verandering eens niet met gpx (deze route was helaas niet te openen), maar via de WandelZapp app. Werkt bijna perfect, alleen erg jammer dat wanneer je even je foon ergens anders voor gebruikt je steeds de route opnieuw moet opzoeken. Maar ook dat went 😊.

Oranje dag

Vandaag is het trouwens ook geel/oranje rare paddenstoelendag lijkt het wel. Kleverige koraalzwammetjes, oranje druppelzwammetjes en gele trilzwammetjes kruizen regelmatig ons pad. Wij maken nog even een slinger naar jouw kant (= Brigitte taal: lees rechts) om door de openingen van het vogeldoorkijkscherm te loeren. We zien veel wit liggen, of te wel: papieren zakdoekjes 😖, maar geen bruine kiekendief, gierzwaluw of welke eend dan ook te bekennen. Dus doorrrrr...... Op zoek naar de volgende ANWB paddenstoel. Die komt gewoon op ons pad natuurlijk, maar paal Z65 is nog steeds spoorloos (kan echt aan ons liggen hoor). Maar nummer 68 en 69 waren vriendelijk genoeg ons de weg te wijzen. En zo belandden wij na de kruising met de Broekdijk op een koud vochtig metalen bankje met uitzicht op het boerenland. De cacao is lekker warm, de slagroom lekker koud en de kanjers lekker hard door de kou. Wat is het toch lekker picknicken met nul graden ⛄! En wat doe je tijdens het niksen, juist, Portugees oefenen 😂. Voor ons en alle Portugezen echt beter wanneer ze Engels kunnen spreken, want anders gaat het daar straks heel lang duren 😊. Ik snap waarom ik ooit in de cijfers ben gaan werken.

  

Wanneer we opbreken zie ik dat mijn rechter-nep-kunst-duimnagel z'n plek heeft verlaten, maar gelukkig was ie niet ver weg. Even tijd voor een kleine spoedreparatie (hoezo ijdel?). Zo fijn een echte wandelbroek, lekker veel zakken, dus ruimte voor de nep-nagel-lijm. En zo is dit probleem ook weer opgelost en kunnen we weer verder. BB is hierna ook even de klust kwijt, want zeg ik nog: "rechtdoor de onverharde weg in" wil zij rustig meebuigen met de bocht naar "haar kant". Even extra check, nu ook met Guru, en we vervolgen het pad daar waar ik ons naar toe dirigeer. Gelukkig maar, want anders hadden we de vijf cadeautjes die voor ons overstaken zomaar moeten missen. 

Bron: Spirit1955

We genieten nog na van dit tafereel en hopen op nog meer, als we maar stilletjes doorlopen. Maar ja, moet je ook wel afslaan waar het moet. Inmiddels klopt de beschrijving niet meer met het pad dat wij bewandelen, dus rechtsomkeer! En zo gaan we op zoek naar het houten huis aan de rechterhand en betreden we kort daarna het Kommiezenpad en vervolgen deze zeker 2 kilometer. Hier wandelen we door een mooi bosgebied met aan onze linker zijde de Duitse grens. Herkenbaar aan de grenspalen en natuurlijk een Duits info- en verkeersbord. Treffen we aan Hollandsche zijde ook nog eens een deksel van een toiletbril aan, buigen wij ons over dit raadsel, maar deze blijft onopgelost en dus spoelen wij maar door. 

  

De nodige ienimienie geel/oranje zwammetjes worden nog op de gevoelige mobiel vastgelegd, net als de geheel nieuw ontdekte paddenstoel, sterzak. Alles wat klein is en opvalt, kan door de kleur of de vorm zijn, dat ziet Brigitte. Zo ook een rare kist in de grond achter een boom niet ver van het pad. Wij de bosjes in, want nieuwsgierig zijn we en raadsels willen wij altijd opgelost zien. Er ligt een lange tak op een soort van deksel van een ingegraven koelbox en wanneer we die wegduwen met de voet (te schijterig om het met de handen te doen, man weiss ja nie, en nog schrik ik me een hoedje dat er een soort kistje in ligt) lost zich hier een raadsel voor ons op. Helemaal onderaan de naastgelegen boomstam zit een geplastificeerd kaartje met de uitleg van deze schatkist, Geocache genoemd. Hé die ken ik, van schatkist naar schatkist wandelen met je neus op een mobiel kaartje en wat is de winst...... 

  

Wij sluiten de box maar weer en na een slinger mijn kant op (= links vandaag, kan de volgende wandeling zomaar weer anders zijn), om zo even op echt Duits grondgebied de info tot ons te nemen die het bord ons geeft, lopen we even later alweer het Haaksbergerveen op. We kronkelen over wat hoger gelegen zeer ongelijke en soms glibberige zandpaden, met prachtig weids uitzicht over velden en vennen. Dat geeft stof tot nadenken en direct beslissen wij natuurlijk, dat wij zonder stokken de Camino gaan lopen. Onze redenatie: hier wandelen we toch ook nooit met 😊.
Onze eerste mede wandelaars komen we hier pas tegen, een drietje, waarvan meneer bewapend met loep zich op nog enige afstand van ons, gelijk op de knieën laat vallen (wat galant 😀) om de grond te bestuderen. Blijkbaar vond hij niet wat ie gehoopt had, want in een fractie van was ie alweer in de poale. 
We passeren een houten afsluitboom en nemen toch de bocht naar rechts, ondanks dat BB weer eens de andere kant op wil. Maar ze is volgzaam en samen zoeken we naar paaltje Z61. We kronkelen dit pad af, links om, rechts om, heel wat Y paaltjes verder, zoeken we nog steeds naar Z61. Maar eerlijk is eerlijk, BB is hier op "eigen  terrein" en weet dat we goed zitten en dit pad ons naar de auto leidt. En zo geschiedde, paaltje Z59, Z58 we hebben ze gepasseerd, maar Z61 is spoorloos. Gelukkig de panda niet, die heeft zich lekker vermaakt op de P van Staatsbosbeheer en heeft nog meer gezelschap gekregen ook. 

  

Instappen, appen en wegwezen, er wacht ons nog een gezellige familie-lunch. De tafel is gedekt, de thee lekker warm en de maagjes worden gevuld. Na een gezellig ruim uurtje beppen en smullen scheiden onze wegen. Tante Johanna bedankt voor de lunch 💋💋!
BB kan de douche in en nog even relaxen, voordat zij de kroeg weer inrolt, ik geef nog even 40 minuten gas op de lollie en ga weer genieten van het thuisfront. Weer 14,5 km op de teller van 2020 erbij, op naar onze volgende wandeling, een weekendje Exloo. Maar dan één met minder ijdele kunstnagels, want inmiddels ben ik er mooi vier onderweg verloren 😐. Ach, ik heb het eigenlijk toch niet nodig, ben mooi genoeg van mezelf en dat scheelt weer een paar gram meeslepen 😁.