2020-01-11 | Winterwandelweekend Aalten

Winter zonder wit

Dit weekend is het wandelweekend in Aalten. Georganiseerd door De Wandelvriend Aalten. We kunnen kiezen: 5, 10, 15, 20 of 30 km. Wij zijn nog ietwat voorzichtig en gaan voor de 20 km. Of gingen we niet verder omdat Brigitte gisteravond al een feestje had en morgen zo weer verder gaat 🍷😊? Tja..... 20 dus, de 30 tikken we hopelijk aan in Exloo 2 februari a.s.
De inschrijving en start is vanaf 8:00 uur en ik rij de P bij Altec al op wanneer meneer organisatie net de beachvlag wil optuigen. Het is iets over achten en de eerste wandelvrienden steken al de weg over richting de tennishal. Ik volg en schrijf ons ook alvast in. Mevrouw antwoord vriendelijk dat er bordjes hangen als wegwijzers en dat de routebeschrijvingen op de andere tafel liggen. Ik heb tijd voor toilet en het inlezen van de route, want BB komt over 20 minuten pas aan. Wanneer ik het toilet weer verlaat zie ik de eerste inschrijf-wandelvrienden, die even daarvoor rechtsaf de deur waren uitgelopen, rechtsomkeer maken en links gaan. Oh jee, de routebeschrijving is zo ingewikkeld? Dat beloofd nog wat. Rustig verdiep ik mij in het smetteloos wit geprinte vel. Let op Jo, het rode bordje is R (=rechtsaf), het gele bordje is L (=linksaf) en het witte bordje....... juist, RD (=rechtdoor)! Wanneer BB de P heeft bereikt haal ik alvast koffie en even later zijn we in conclaaf en zoeken samen een makkelijk ezelsbruggetje om de kleuren en richtingen aan elkaar te koppelen. Want let wel, BB is heel slecht met rechtsen en linksen en ik ...... moet lezen. Samen met onze wandelvriend-buurman-in-de-kantine buigen wij ons over dit dilemma en al snel weten we waar hij woont, op wie hij wacht, dat hij met pensioen is, een caravan heeft, zijn dochter in Utrecht woont ......... wil je nog meer weten? Wij hebben altijd weer gezellig praatvolk 😀.

Wij vertrekken netjes met routebeschrijving in de hand, direct de juiste richting op, achter al onze wandelvrienden aan. Wij weten bij het vierde bordje al hoe het werkt en de route verdwijnt diep onderin mijn jaszak. Vandaag hoeven we alleen maar te wandelen! Al heel snel lopen we in het buitengebied en dat geeft mooie plaatjes. Winters waterig ochtend zonnetje, witte weides met rijp en dampende schoorstenen hier en daar. 

De route splits zich al gauw op en de 5 km-wandelvrienden nemen de afslag. Wanneer we 9.7 km verder zijn kunnen we ergens aanschuiven voor de koffie. Dus die trekken we dan ook in één streep door. Een ieder heeft zo ongeveer zijn of haar wandeltempo nu ook wel gevonden en km's lang loopt een groepje vrouwelijke wandelvriendleden achter ons aan. De route gaat via bospaden en kleine asfaltweggetjes en de eerste kilometers zijn voor ons aldoor punten van herkenning. Of we startte ooit hier eens ergens, liepen deze weg en gingen daar naartoe of zaten met mooi droog weer daar in de berm terwijl het toen thuis regende. 

  

Wanneer wij de Stuwbeeksbrug naderen zien we een grote groep mensen van alle leeftijden rek- en strekoefeningen doen en wij komen op het geweldige idee zo maar even mee te doen wanneer wij bij hen zijn. Alsof zij het aanvoelden komen ............ Terwijl ik op YouTube het ochtendgymnastiek muziekje zoek breekt de groep op en al rennend verdwijnen zij het schouwpad op. Helaas geen gym voor ons. 
Zo wandelen we bijna tot aan de koffie door, door terrein waar onze voetstappen reeds eerder gezet zijn. De rustplek in zicht en wij lopen gewoon, net als alle andere kudde dieren, achter de meute aan richting de koffie. We hebben ons al lekker warm gelopen, mijn vingerloze wanten, muts en Buff zijn reeds in één der jaszakken verdwenen. Een oude boerderij/schuur ontvangt alle wandelvrienden. Hier is de koffie, de limonade, de snert, de hotdog en vooral de kachel! Het zweet loopt een ieder hier ver vooruit en jassen, vesten en wat al niet meer hangt hier over de stoelen. Maar de koffie was hier goed en met mijn versgebakken Luikse wafels (om 7:00 uur vanochtend 😊) erbij was het er goed vertoeven. Maar we moeten doorrrrrr......... 

  

In optocht loopt de wandelvriendenclub twee aan twee (en enkele eenlingen) weer richting de route en niet veel verder scheidden dan ook weer de wegen. De "kleintjes" houden links aan, wij en een 30er, nemen de bocht naar rechts. En opeens, terwijl BB en ik druk aan de klets zijn, voegt zich een meneer bij ons. Hij liep alleen (nou ja..... met heeeel veel wandelvrienden) en liep altijd dit soort georganiseerde routes. Grappig was dat hij de geprinte route nog steeds in z'n hand had (met pen, hij streepte alles aan), alsof ie kon verdwalen. Nou, dat zou knap zijn geweest 😂. Oké, meneer kwam uit Westerhaar, je weet wel, bij Almelo in de buurt zei hij er nog even bij. "Nou meneer, ik kom uit Almelooooooo en zij (lees BB) uit Hoaksebarge." Nou, dat was toch toevallig, daar was ie vanochtend langsgereden. En zo hebben wij een aanhanger voor de komende kilometers. Zelfs humor bleek meneer te hebben, vond ie zelf geloof ik. De Pasopweg was wel z'n grootste grap! Oké....... en doorrrrrr...... maar graag zonder wandelvriendaanhanger. 

  

Wanneer het pad smaller wordt en BB mij voor gaat trapt ze wat tempo bij, misschien in de hoop dat...... Wanneer BB een grote volière spot over rechts met de meest prachtige kleuren vogels hoopt ze dat ie de pas erin houdt........ Wanneer ik zeg dat we het volgende bankje nemen voor een lunchstop..... dat wordt ons moment, want meneer heeft geen lunch bij zich. Zij het niet dat het bankje niet erg zitbestendig was 😖. Nog even door........ Maar soms zit het ook ons mee, 20 passen verder, de wijnboer Wijngoed de Hennepe. Staat me toch een mooi bankje voor de staldeur! Die gaat de onze worden❕❗❕❗ BB twijfelt nog wat, is natuurlijk wel privéterrein..... dus compromis, we schieten gewoon het wijnlokaal in. En daar staan wij dan met z'n tweeën en direct komt er een meneer.......... de wijnboer himself 😀 en een echtpaar-wandelvrienden. In steno leggen we de situatie even uit en vragen vriendelijk de heer des huizes of wij van de ruimte gebruik mogen maken om te zitten en te lunchen. En dat werd nog gezellig ook met die meneer😁. 

  

De laatste kilometers liggen voor ons en we komen weer op bekend terrein samen met heeeel veel mede wandelvrienden. Alles sluit hier weer aan en zo lopen we achter elkaar (soms met redelijke afstand hoor) richting Aalten centrum. Nog even de ringweg oversteken (netjes BB, volgens de bordjes) en zo door richting bekender terrein en het eerder bewandelde Nannielaantje. Daar is de grafheuvel, nu zonder infobord. De eindstreep is gehaald, 20.67 km op de teller, klopt precies met wat de wandelclub vermeld had. Wij leveren de stempelkaart stempelloos in, want er was geen post onderweg. De medaille die je kon kopen laten we dan ook maar liggen, nemen we liever een bakkie koffie en thee voor. Oh ja.... Brigitte beloofd nog iets lekkers, ze heeft nog  cakejes bij zich .......... nu nog steeds..... in haar rugzak 😏. 

Helaas weinig winters aan vandaag, enkel rijp en hier en daar wat bevroren regendruppels. Maar het wit bleef uit, enkel de bordjes RD waren wit. Goed, we hebben het volbracht en nog wel in een mooi tempo.  Dus hebben we nog even tijd om ons sociaal te gedragen met mede wandelvrienden, o.a. het echtpaar-wandelvrienden. Samen lachen we nog even om onze wandel-aanhanger. Eén der echte wandelvriendleden spreekt ons ook nog even toe wanneer hij zijn oor goed ter luister heeft gelegd en hoorde dat wij ook wel interesse hadden in de herfstwandeling van deze gezellig club vrienden. Wie weet, staat genoteerd.

Zover is het nog niet, eerst vrijdag naar Oss met ons Caminovragenlijstje!

Helaas een kleine vergissing mijnerzijds, of gewoon een aanpassing van de organisatie; Schutrupswandeling heeft de 30 km geschrapt, we gaan voor de 25 km. Is ook leukkkkkkkkk........