Hollandische bewölkter Himmel
Ik ga weer even een stukje, want hoe mooi wil je het hebben vandaag? Prachtig weer, heerlijk fris, 7℃, mooie omgeving, fijne wandelroute en prima starttijd: 12:40 uur. Het Romeinse Limespad, ik heb hier reeds eerder een stuk van gewandeld tot aan ergens in een bos van Kranenburg. Daar gaat mijn wederhelft mij nu droppen en tot hoever ik kan lopen is afhankelijk van zijn werk, maar 2:30 uur moet gaan lukken. Het startpunt heb ik ietwat verlegd, want ik begon toch echt ergens anders nu dan toen ik de vorige keer werd opgepikt 😏. Maar het boeit me niet, want het is hier nu al prachtig. Ik loop vanaf de parkeerplaats aan de rand van het bos, het Reichswald verder in. Met in mijn kielzog een dame met een vouwfiets aan de hand en een husky aan de riem (wat is hiervan de bedoeling?). Het heuvelt hier gelijk al en de zon 🌞 schijnt al prachtig tussen de kale bomen door.
Af en toe duik ik met mijn neus naar beneden, vooral bij omgevallen boomstammen waar weer de mooiste paddenstoelen en zwammen aangroeien. Het pad, met wat flauwe bochtjes en soms een echte afslag, gaat vooral rechtdoor. Logisch ook, want ver voor me ligt ergens Xanten, het eindpunt van dit pad. Ik loop richting Stoppelberg (92 mtr), naar de Grote Högt (70 mtr) en door richting Köhlerberg (74 mtr). Vandaag is het gewoon een kwestie van de wit-rode markeringen volgen. En zo kom ik ook op de route van onze camino, Pilgerweg markeringen volg ik nu automatisch. Mooi, mocht ik ooit vanaf huis starten......
Wanneer ik het bos achter mij laat ga ik afwisselen met de Postbeambte in seinen gelbes Postauto.
Telkens wisselen wij elkaar af. Wanneer ik weer eens sta te fotograferen, rijdt hij van links naar rechts. Sta ik oranje paddenstoel in te zomen, komt Herr Post van de andere kant en stopt ver voor mij om z'n pakketje te bezorgen. Wanneer ik een ansichtkaartje schiet met mijn Samsung, wie rijdt er langs? En zo gaan we een paar kilometer met elkaar afwisselend van plek één naar twee en andersom. Ik maak er maar een eind aan, wanneer ik links langs de doorgaande weg vlakbij der Aussichtsturm op de Klever Berg (106 mtr) twee nogal gammele picknicksetjes zie staan.
Vanaf hier gaat het verder een klein bos door. Enige verwarring schept Guru wel, want het rode pad op de gpx wijkt ietwat af en zo beland ik ergens waar iemand met wielen en een stuur moet rijden. Toch vervolg ik mijn weg nog over wat klimmetjes, maar de slimste kant van mij wint de strijd wanneer ik verderop overal hekken zie sta en denk wat als ik daar niet langs kan? Terug Jo, lekker weer klimmen! De Nimweger Strasse, ik ben weer goed op mijn pad en beklim de berg richting Kupferner Knopf (69 mtr). De zon blijft schijnen en dat geeft weer prachtige plaatjes met een fantastische uitzicht. Ik loop een eindje terug en vervolg mijn weg verder door dit bos.
Met een slingerpad kom ik in de bewoonde wereld van Kleve en loop immer geradeaus zo das Zentrum in en houdt halt in Café Solo.
En weer doorrrr....... Manlief heeft nog niets van zich laten horen, dus ik kan nog km's maken. Gewoon doorlopen tot het water, Kermisdhal, en dan volgt het Historischer Landschaftpark Prinz Johann Moritz von Nassau-Siegen. Links houdt ik het water, met de nodige watervogels, rechts zie ik niets anders dan Schneeglöckchen zover als de bult omhoog gaat. De zon doet goed haar best en het valt me op dat ze ook hier Hollandische bewölkte Himmel hebben (an Deutsche Seite der Grenze 😃). De lucht weerspiegelt geweldig in het water en ik leg het vast op de gevoelige Samsung wanneer ik de brug over moet. In de verte piept de Schwanenturm hoog boven de stad uit.
Ik draai om en vervolg mijn pad via een groot open terrein richting een stukje bewoonde wereld en een redelijk grote weg. De wind heeft hier vrij spel en ik rits alles weer dicht wat ik eerder geopend heb. Het pad gaat onder een drukke doorgaande weg door en ik loop met het water rechts zo weer een buitengebied in. Wederom prachtige luchten en iets minder wind. Terwijl ik hier loop, denk ik terug aan mijn wandeling op de Duivelsberg, daar heeft het hier wel wat van weg. Grote kale bomen, veel blad, brede paden en vals plat! Weer even een tandje bijzetten! Goede oefening voor.... Ondertussen houd ik mijn mobiel in de gaten waar mijn taxi blijft, zodat ik straks niet ergens het bos in ga terwijl hij arriveert langs een bereikbaar pad voor de auto. Wanneer ik de Strasse bereik besluit ik deze te volgen daar Gerbrand er ieder moment kan zijn. Dan valt mijn oog links op een paar bijzondere muren met grote bloempotten bovenop, Moritzgrab zo blijkt. Dat moet ik zien natuurlijk. Ik fotografeer het van alle kanten en probeer te ontcijferen wat er zoal geschreven staat. Onmogelijke taak trouwens.
Ik klim de bult omhoog en zie recht voor me het bord van Restaurant Berg en Dal. Ohhhhh ben ik hier, heel herkenbaar. En op dat moment draait mijn taxi mijn kant op. Samen gaan we nog even kijken bij het grafmonument voordat we huiswaarts keren. Ruim 11 km heb ik in de beentjes, met klimmetjes en daaltjes, met woei en Sonnenschein, durch dass Wald, centrum en buitengebied. En elke stap weer met veel plezier gezet. Auch ganz alleine ist Genuss.
Zaterdag ga ik verder, maar dan weer in goed gezelschap van Brigitte.
Af en toe duik ik met mijn neus naar beneden, vooral bij omgevallen boomstammen waar weer de mooiste paddenstoelen en zwammen aangroeien. Het pad, met wat flauwe bochtjes en soms een echte afslag, gaat vooral rechtdoor. Logisch ook, want ver voor me ligt ergens Xanten, het eindpunt van dit pad. Ik loop richting Stoppelberg (92 mtr), naar de Grote Högt (70 mtr) en door richting Köhlerberg (74 mtr). Vandaag is het gewoon een kwestie van de wit-rode markeringen volgen. En zo kom ik ook op de route van onze camino, Pilgerweg markeringen volg ik nu automatisch. Mooi, mocht ik ooit vanaf huis starten......
Wanneer ik het bos achter mij laat ga ik afwisselen met de Postbeambte in seinen gelbes Postauto.
 |
| Een greep uit het assortiment van vandaag |
Telkens wisselen wij elkaar af. Wanneer ik weer eens sta te fotograferen, rijdt hij van links naar rechts. Sta ik oranje paddenstoel in te zomen, komt Herr Post van de andere kant en stopt ver voor mij om z'n pakketje te bezorgen. Wanneer ik een ansichtkaartje schiet met mijn Samsung, wie rijdt er langs? En zo gaan we een paar kilometer met elkaar afwisselend van plek één naar twee en andersom. Ik maak er maar een eind aan, wanneer ik links langs de doorgaande weg vlakbij der Aussichtsturm op de Klever Berg (106 mtr) twee nogal gammele picknicksetjes zie staan.
Vanaf hier gaat het verder een klein bos door. Enige verwarring schept Guru wel, want het rode pad op de gpx wijkt ietwat af en zo beland ik ergens waar iemand met wielen en een stuur moet rijden. Toch vervolg ik mijn weg nog over wat klimmetjes, maar de slimste kant van mij wint de strijd wanneer ik verderop overal hekken zie sta en denk wat als ik daar niet langs kan? Terug Jo, lekker weer klimmen! De Nimweger Strasse, ik ben weer goed op mijn pad en beklim de berg richting Kupferner Knopf (69 mtr). De zon blijft schijnen en dat geeft weer prachtige plaatjes met een fantastische uitzicht. Ik loop een eindje terug en vervolg mijn weg verder door dit bos.
Met een slingerpad kom ik in de bewoonde wereld van Kleve en loop immer geradeaus zo das Zentrum in en houdt halt in Café Solo.
En weer doorrrr....... Manlief heeft nog niets van zich laten horen, dus ik kan nog km's maken. Gewoon doorlopen tot het water, Kermisdhal, en dan volgt het Historischer Landschaftpark Prinz Johann Moritz von Nassau-Siegen. Links houdt ik het water, met de nodige watervogels, rechts zie ik niets anders dan Schneeglöckchen zover als de bult omhoog gaat. De zon doet goed haar best en het valt me op dat ze ook hier Hollandische bewölkte Himmel hebben (an Deutsche Seite der Grenze 😃). De lucht weerspiegelt geweldig in het water en ik leg het vast op de gevoelige Samsung wanneer ik de brug over moet. In de verte piept de Schwanenturm hoog boven de stad uit.
 |
| Landschaftpark |
Ik draai om en vervolg mijn pad via een groot open terrein richting een stukje bewoonde wereld en een redelijk grote weg. De wind heeft hier vrij spel en ik rits alles weer dicht wat ik eerder geopend heb. Het pad gaat onder een drukke doorgaande weg door en ik loop met het water rechts zo weer een buitengebied in. Wederom prachtige luchten en iets minder wind. Terwijl ik hier loop, denk ik terug aan mijn wandeling op de Duivelsberg, daar heeft het hier wel wat van weg. Grote kale bomen, veel blad, brede paden en vals plat! Weer even een tandje bijzetten! Goede oefening voor.... Ondertussen houd ik mijn mobiel in de gaten waar mijn taxi blijft, zodat ik straks niet ergens het bos in ga terwijl hij arriveert langs een bereikbaar pad voor de auto. Wanneer ik de Strasse bereik besluit ik deze te volgen daar Gerbrand er ieder moment kan zijn. Dan valt mijn oog links op een paar bijzondere muren met grote bloempotten bovenop, Moritzgrab zo blijkt. Dat moet ik zien natuurlijk. Ik fotografeer het van alle kanten en probeer te ontcijferen wat er zoal geschreven staat. Onmogelijke taak trouwens.
 |
| Moritzgrab |
Ik klim de bult omhoog en zie recht voor me het bord van Restaurant Berg en Dal. Ohhhhh ben ik hier, heel herkenbaar. En op dat moment draait mijn taxi mijn kant op. Samen gaan we nog even kijken bij het grafmonument voordat we huiswaarts keren. Ruim 11 km heb ik in de beentjes, met klimmetjes en daaltjes, met woei en Sonnenschein, durch dass Wald, centrum en buitengebied. En elke stap weer met veel plezier gezet. Auch ganz alleine ist Genuss.
Zaterdag ga ik verder, maar dan weer in goed gezelschap van Brigitte.
Leest weer lekker weg Jolanda alsof je er zelf bij bent.
BeantwoordenVerwijderen👍
BeantwoordenVerwijderen