Aaltense blubber
Vandaag is de Trage Tocht Aaltense Goor de gelukkige route die Brigitte en ik gaan wandelen. Vijftien kilometer door de wind en de regen staat ons te wachten. Zeiden de vooruitzichten dat het om 13:00 uur gaat wateren, lopen wij natuurlijk bijna direct al op het verkeerde tijdstip op de verkeerde plek in dit land, want hier begint het 5 minuten na vertrek vanaf de parkeerplaats van Radstake steeds harder te druppelen (ik sta ook altijd in de verkeerde rij bij Albert Heijn 🌂). Paraplu is totaal geen optie vandaag, tenzij je er heel graag vanaf wilt. Laat Brigitte nou net haar wegwerpponcho thuis gelaten hebben, de optimist 🐖! Nou ben ik een echte Nederlander en heb de twee wegwerpponcho's van eerdere vochtige tochten wel in mijn rugzak bewaard (zuinigheid met vlijt, bouwt huizen als kastelen), dus wij in het plastic. En dat valt nog niet mee met zo'n harde woei.
Maar het lukt en zo vervolgen wij heel simpel gewoon rechtdoor, daarna "jouw kant" op (vandaag BB zijde, dus links) met het water, weer de Boven Slinge (stroomt ook overal hé) aan mijn kant. Het hek met verkeersbord negeren we maar, want daar loop je toch zo simpel langs. Grote troost voor BB er stroomt aan haar zijde ook nog een klein smal stroompje door het bos, want ze is druk aan het oefenen voor onze Camino, want daar moet ze straks alsmaar rechtdoor vanaf Porto en de oceaan links houden (voor de nieuwe lezers, BB is soms in de war met linksen en rechtsen). Maar alles gaat goed en we zijn wel toe aan de thermoskan. Nu alleen nog een mooi plekje vinden waar we ietwat uit de wind kunnen zitten. De eerste bank valt af, in open veld op de "dijk" langs de Boven Slinge, maar dadelijk komen we ergens op een kruising en meestal staat daar wel iets.
Zo ver hoeven we niet eens, want rechts zien we de kabouters staan en wij gaan even buurten. Hoe leuk wil je het dan hebben? Brigitte ziet rechts een pipowagen, ik zie links een prieeltje met stoelen. Ik win en we zitten uit de wind met warme chocomel met slagroom. Dit kabouterbos is van een particulier en daar mogen anderen ook gebruik van maken. Er is zelfs een echt toilet ........ nou ouderwets, met gat in de plank, maar met deksel. Hoe leuk!
We verlaten de kabouters, Sneeuwwitje en alle andere vriendjes en steken de Romienendiek over om nu echt het Aaltense Goor te verkennen. Vanaf hier alleen nog maar zandpaden met af en toe wat water op het pad doordat hier zware voertuigen hebben gereden en er aardig in weggezakt zijn. Brigitte is nog blij wanneer we weer eens van richting moeten veranderen, want rechtdoor is toch wel heel veel drek. Met wat linksen en rechtsen komen we dit pad droog door. Wanneer we denken erger wordt het toch niet, hebben we het goed mis en besluiten we door het naastgelegen weiland te ploeteren om onze voetjes zo droog mogelijk te houden. Maar aan alles komt natuurlijk een einde, we moeten zo "jouw kant" op, dus weiland uit en de drek weer in. Dan volgt een redelijk begaanbaar pad met langs de waterplassen droger naastgelegen grond. Rechts zien we een grote waterplas met ver aan de overkant een groot wit bord. Daarop zal ongetwijfeld geschreven staan wat hier allemaal ver/gebouwd wordt. Lang leve internet, ook die weet het.
Wandelroutes zijn niets meer of minder dan rondjes lopen (terwijl je eigenlijk ook gewoon rechtdoor had gekund en km's had kunnen afsnijden, maar dat willen wij niet ❕❗) en dus moeten we weer links, zandpad met heel veel water! Hier komen ze zelfs met het zware vervoer niet meer door denk ik, dat wordt fluisterbootjes. Water of niet, het komt gelukkig niet meer uit de lucht en het geeft ook wel weer leuke plaatjes. Zo af en toe valt ons oog op iets wat paddenstoel, groen of nog meer water is. Wanneer een boomstam ons pad blokkeert bedenken we even of dit een mooi lunchplekje is. Terwijl ik de sneeuwklokjes sta te fotograferen probeert BB de stam even uit. Daar die toch behoorlijk mee beweegt (en dat nog zonder mijn gewicht erbij) besluiten we nog even door te lopen.
En wat ziet ons oog iets verderop staan (helemaal zeker zijn we er dan nog niet van), net voorbij de bergen houtsnippers wat ooit dus eens de bomen waren die hier allemaal gekapt zijn? Het lijkt op een bankje en het is gewoon een bankje, nou ja....... met een beetje timmermansoog heb ik er zo weer een redelijk bankje van gemaakt. Daar zitten we dan, beide aan een frisse rauwkost salade (alsof het nog niet fris genoeg is). De woei is eerder toegenomen dan afgenomen en we zitten lekker met de neus erin. Af en toe vliegt er een slablaadje of wortelsnipper op de wind mee wanneer wij niet snel genoeg toehappen. Maar het lukt om de bak te legen en we vervolgen het pad en het water.
Einde pad en wat is daar omgewaaid? Ohhhhhh...... daarom stond eerder al eens dat verkeers-verbod-bord ❗❔
Het zandpad gaat nog even door, net als de gleuven water. Even denkt Brigitte dat ze echt over water kan lopen en op iemand lijkt die dat heel vroeger ook kon en ik laat haar maar in die waan (misschien is ze er wel familie van).
Het pad wordt droger, de wind blijft waaien en de windmolens maken hier overuren. Van het Zwarte Veen lopen we naar de Vennebulten en hier maken we nog even een cultureel uitstapje naar de uitzichttoren. We klimmen natuurlijk omhoog om van het uitzicht te genieten, ach we zijn er nu toch dus die paar treden....... Aan de ene zijde zien we een weide met schapen (een heuse schaapskooi hebben ze hier), voor ons een moerasachtige gebied met heide en drie krulhoorn schapen.
Na wat fotootjes gemaakt te hebben vervolgen wij de weg en de laatste kilometer naar Radstake. Op de laatste kruising gaat BB nog even met mij in discussie en denkt zeker te weten dat we haar kant op moeten want we kwamen van die kant (wijzende rechts). Maar ik heb d'r overtuigt (wie heeft nou Guru? 😮) om mij vooral te volgen, zodat ik ons weer op de parkeerplaats bij onze bolides breng. Deze laatste kilometer vliegen wij van rechts naar links de berm in, want eindelijk zien we weer paddenstoelen. Wat hebben we toch met die dingen?
De N18 in zicht, Herberg op loopafstand, dus we rollen hier even naar binnen voor een echte cappuccino. We plannen nog wat wandeluren in voor de komende maand, al zullen dat er niet veel meer zijn i.v.m. feestjes, partijen en onze beide verjaardagen. Ik heb Brigitte al een tasje Camino-spullen meegegeven en ga zo nog even haar lakenzak bij Bever ophalen, want die is nu ook binnen. En zo scheidden onze wegen, zij rijdt haar kant op, ik de mijne. En net als tijdens het wandelen, zij links, ik rechts. Om het vooral niet te ingewikkeld te maken voor....... 🐷
Brigitte: "When nothing goes right ......... go left." 😃😂
Maar het lukt en zo vervolgen wij heel simpel gewoon rechtdoor, daarna "jouw kant" op (vandaag BB zijde, dus links) met het water, weer de Boven Slinge (stroomt ook overal hé) aan mijn kant. Het hek met verkeersbord negeren we maar, want daar loop je toch zo simpel langs. Grote troost voor BB er stroomt aan haar zijde ook nog een klein smal stroompje door het bos, want ze is druk aan het oefenen voor onze Camino, want daar moet ze straks alsmaar rechtdoor vanaf Porto en de oceaan links houden (voor de nieuwe lezers, BB is soms in de war met linksen en rechtsen). Maar alles gaat goed en we zijn wel toe aan de thermoskan. Nu alleen nog een mooi plekje vinden waar we ietwat uit de wind kunnen zitten. De eerste bank valt af, in open veld op de "dijk" langs de Boven Slinge, maar dadelijk komen we ergens op een kruising en meestal staat daar wel iets.
 |
| Hoezo verboden? |
Zo ver hoeven we niet eens, want rechts zien we de kabouters staan en wij gaan even buurten. Hoe leuk wil je het dan hebben? Brigitte ziet rechts een pipowagen, ik zie links een prieeltje met stoelen. Ik win en we zitten uit de wind met warme chocomel met slagroom. Dit kabouterbos is van een particulier en daar mogen anderen ook gebruik van maken. Er is zelfs een echt toilet ........ nou ouderwets, met gat in de plank, maar met deksel. Hoe leuk!
 |
| Kabouterbos |
We verlaten de kabouters, Sneeuwwitje en alle andere vriendjes en steken de Romienendiek over om nu echt het Aaltense Goor te verkennen. Vanaf hier alleen nog maar zandpaden met af en toe wat water op het pad doordat hier zware voertuigen hebben gereden en er aardig in weggezakt zijn. Brigitte is nog blij wanneer we weer eens van richting moeten veranderen, want rechtdoor is toch wel heel veel drek. Met wat linksen en rechtsen komen we dit pad droog door. Wanneer we denken erger wordt het toch niet, hebben we het goed mis en besluiten we door het naastgelegen weiland te ploeteren om onze voetjes zo droog mogelijk te houden. Maar aan alles komt natuurlijk een einde, we moeten zo "jouw kant" op, dus weiland uit en de drek weer in. Dan volgt een redelijk begaanbaar pad met langs de waterplassen droger naastgelegen grond. Rechts zien we een grote waterplas met ver aan de overkant een groot wit bord. Daarop zal ongetwijfeld geschreven staan wat hier allemaal ver/gebouwd wordt. Lang leve internet, ook die weet het.
Wandelroutes zijn niets meer of minder dan rondjes lopen (terwijl je eigenlijk ook gewoon rechtdoor had gekund en km's had kunnen afsnijden, maar dat willen wij niet ❕❗) en dus moeten we weer links, zandpad met heel veel water! Hier komen ze zelfs met het zware vervoer niet meer door denk ik, dat wordt fluisterbootjes. Water of niet, het komt gelukkig niet meer uit de lucht en het geeft ook wel weer leuke plaatjes. Zo af en toe valt ons oog op iets wat paddenstoel, groen of nog meer water is. Wanneer een boomstam ons pad blokkeert bedenken we even of dit een mooi lunchplekje is. Terwijl ik de sneeuwklokjes sta te fotograferen probeert BB de stam even uit. Daar die toch behoorlijk mee beweegt (en dat nog zonder mijn gewicht erbij) besluiten we nog even door te lopen.
En wat ziet ons oog iets verderop staan (helemaal zeker zijn we er dan nog niet van), net voorbij de bergen houtsnippers wat ooit dus eens de bomen waren die hier allemaal gekapt zijn? Het lijkt op een bankje en het is gewoon een bankje, nou ja....... met een beetje timmermansoog heb ik er zo weer een redelijk bankje van gemaakt. Daar zitten we dan, beide aan een frisse rauwkost salade (alsof het nog niet fris genoeg is). De woei is eerder toegenomen dan afgenomen en we zitten lekker met de neus erin. Af en toe vliegt er een slablaadje of wortelsnipper op de wind mee wanneer wij niet snel genoeg toehappen. Maar het lukt om de bak te legen en we vervolgen het pad en het water.
 |
| Hoeveel water? |
Einde pad en wat is daar omgewaaid? Ohhhhhh...... daarom stond eerder al eens dat verkeers-verbod-bord ❗❔
Het pad wordt droger, de wind blijft waaien en de windmolens maken hier overuren. Van het Zwarte Veen lopen we naar de Vennebulten en hier maken we nog even een cultureel uitstapje naar de uitzichttoren. We klimmen natuurlijk omhoog om van het uitzicht te genieten, ach we zijn er nu toch dus die paar treden....... Aan de ene zijde zien we een weide met schapen (een heuse schaapskooi hebben ze hier), voor ons een moerasachtige gebied met heide en drie krulhoorn schapen.
Na wat fotootjes gemaakt te hebben vervolgen wij de weg en de laatste kilometer naar Radstake. Op de laatste kruising gaat BB nog even met mij in discussie en denkt zeker te weten dat we haar kant op moeten want we kwamen van die kant (wijzende rechts). Maar ik heb d'r overtuigt (wie heeft nou Guru? 😮) om mij vooral te volgen, zodat ik ons weer op de parkeerplaats bij onze bolides breng. Deze laatste kilometer vliegen wij van rechts naar links de berm in, want eindelijk zien we weer paddenstoelen. Wat hebben we toch met die dingen?
De N18 in zicht, Herberg op loopafstand, dus we rollen hier even naar binnen voor een echte cappuccino. We plannen nog wat wandeluren in voor de komende maand, al zullen dat er niet veel meer zijn i.v.m. feestjes, partijen en onze beide verjaardagen. Ik heb Brigitte al een tasje Camino-spullen meegegeven en ga zo nog even haar lakenzak bij Bever ophalen, want die is nu ook binnen. En zo scheidden onze wegen, zij rijdt haar kant op, ik de mijne. En net als tijdens het wandelen, zij links, ik rechts. Om het vooral niet te ingewikkeld te maken voor....... 🐷
Brigitte: "When nothing goes right ......... go left." 😃😂
En??? Nog echte kabouters gespot? Ze zijn thuis heel handig, heb ik mij laten vertellen. Leuke foto's!
BeantwoordenVerwijderenIk was de enige 😀
VerwijderenEn met wie heb ik het genoegen?