In omgeving Velp
Vorig weekend is het bij een wandelingetje naar de stad gebleven samen met mijn wederhelft. Geen mooi uitgestippelde route ergens in de natuur en/of onbekend gebied, maar gewoon even de lokale ondernemer steunen in ons altijd gezellige Doetinchem. Ook leuk! Toch bijna 9 km op onze chelsea boots gemaakt en een gratis blaar voor mijn lief, zomaar voor niks 😊. Vandaag gaat het weer de natuur in, op m'n lekkere Meindl's, en wel die van Velp en omgeving. Nimmer ben ik vandaaruit vertrokken, maar vandaag gaat het gebeuren en wel richting twee mooie kastelen met bijbehorende parken, Groene Wissel 85 lets start 🥾🥾. De weg ernaartoe is eenvoudig simpel en de parkeerplaatsen zijn er nog gratis, dus hoeveel beter kan het nog worden? Goed, beetje tempo erin houden, want vanmiddag is weer nattigheid voorspelt en daarom los ik het startschot een half uurtje eerder dan normaal, 08:30 uur en gooooo.....
Ik kies voor de route rechtsom, zo heb ik hopelijk het meeste asfalt maar gelijk gehad denk ik, hoop ik, zal 't 🤔? De eerste km's gaan door een stuk Velp waar de ene villa nog groter is dan de andere. De guldens van toen, de euro's van nu, hebben hier lekker gerold, da's duidelijk. Deze woningen voor welgestelden stralen pracht en praal uit en eigenlijk vind ik het wel een leuk begin van mijn wandeling. Twintig minuten later verruil ik het asfalt voor zand en de grote, bijzondere villa's voor de mooie bomen en statige lanen. En in het bos van Kasteel Rosendael word ik welkom geheten op de Koningsberg. Hmmmmm..... dat komt me bekend voor 🤔🤔...... vaag........ Maar wanneer ik even met Tekkel een kleine en fijne conversatie aan ga en hem met mijn ogen volg als ie z'n rechtsaf slaand rennende baas probeert bij te benen met z'n korte pootjes, zie ik een hoger gelegen heuvel met wat zilverkleurig hekwerk en het kwartje begint te vallen, voorzichtig dan hé 🤔! Pas wanneer ik mijn heuvel bijna op z'n laagste punt heb bereikt dondert m'n spaarpot pas goed, ja hoor, hier liep ik eerder al eens vorig jaar, maar toen hijgend de berg op. En afgelopen jaar eveneens met mijn lieftallige wederhelft, toen één van zijn eerste lange(re) wandelingen en ook nog met klimmen. Voor mij was 't een fijne voorbereiding op mijn Dutch Mountain Trail, later die maand. Alhoewel een klein heuveltje als deze achteraf totaal in het niet viel bij het grotere werk in Zuid-Limburg 🥵🥵.
Ik kies voor de route rechtsom, zo heb ik hopelijk het meeste asfalt maar gelijk gehad denk ik, hoop ik, zal 't 🤔? De eerste km's gaan door een stuk Velp waar de ene villa nog groter is dan de andere. De guldens van toen, de euro's van nu, hebben hier lekker gerold, da's duidelijk. Deze woningen voor welgestelden stralen pracht en praal uit en eigenlijk vind ik het wel een leuk begin van mijn wandeling. Twintig minuten later verruil ik het asfalt voor zand en de grote, bijzondere villa's voor de mooie bomen en statige lanen. En in het bos van Kasteel Rosendael word ik welkom geheten op de Koningsberg. Hmmmmm..... dat komt me bekend voor 🤔🤔...... vaag........ Maar wanneer ik even met Tekkel een kleine en fijne conversatie aan ga en hem met mijn ogen volg als ie z'n rechtsaf slaand rennende baas probeert bij te benen met z'n korte pootjes, zie ik een hoger gelegen heuvel met wat zilverkleurig hekwerk en het kwartje begint te vallen, voorzichtig dan hé 🤔! Pas wanneer ik mijn heuvel bijna op z'n laagste punt heb bereikt dondert m'n spaarpot pas goed, ja hoor, hier liep ik eerder al eens vorig jaar, maar toen hijgend de berg op. En afgelopen jaar eveneens met mijn lieftallige wederhelft, toen één van zijn eerste lange(re) wandelingen en ook nog met klimmen. Voor mij was 't een fijne voorbereiding op mijn Dutch Mountain Trail, later die maand. Alhoewel een klein heuveltje als deze achteraf totaal in het niet viel bij het grotere werk in Zuid-Limburg 🥵🥵.
Na een km Rozendaels asfalt gaat het weer verder over onverharde paden het bos in. Lange lanen met statige bomen geven richting aan het kronkelende pad waar het lichtjes daalt en stijgt. Een enkele mountainbiker verdwijnt ver voor mij in de dunne nevel die gevangen zit in dit bos lijkt het wel. En zo gaat het km's door..... en door.... over zandpaden en soms een smal asfalt fietspad of een bospad, dik bezaaid met bladeren waardoor de drek goed verstopt blijft, door naar het Rozendaalsche Veld (al is er nog geen veld te bekennen...... da's linksaf en ik ga rechts). Het pad is hier in de loop der tijd uitgesleten en er is een holle weg ontstaan met wat kleine hoogteverschillen. Ik kom weer op een stukje asfalt dat ik dien te delen met gemotoriseerd verkeer, dus wees gewaarschuwd en kijk uit! Al snel gaat het weer verder de bossen in, dit maal de Beekhuizense.
Na bos komt asfalt, na bomen nog meer bomen met her en der een fortuinlijk optrekje met op de achtergrond, reeds enige tijd, de sportfanaten die een balletje trappen voor de competitie. En onder luid gejuich betreedt ik het Landgoed Beekhuizen. Voor wie nog nimmer één pas hier gezet heeft, toch en keer doen. Langs de wandelpaadjes meanderen sprengen die samenkomen in de Beekhuizense Beek. Het gaat over stijlvolle boogbruggetjes naar een cascade en een prachtig grote vijver.
Ik slenter door naar de overkant. Van daar heb je een totaal overzicht over de vijver met de waterval en het leven dat hier zwemt en druk met elkaar aan het bakkeleien is. Ik installeer me op een bankje en gelijk heb ik huisvrienden. De eenden hopen op een kruimel of wat..... helaas. Menigeen komt hier voorbij, maar druk is het allerminst. De één wandelt met de hond, de ander met z'n tweeën, mens en/of hond, maar veelal kalm en rustig zonder al te veel volume. Totdat...... ja hoor, mijn eigen soort 🙉🙈🙊, 't is vrouw en het wandelt het liefst in groepjes, de wandeldinnen. 't Is ff gedaan met de rust. Wat een geklepper. Een ooievaar is er niks bij. Maar het zij ze vergeven, 't valt ook niet mee voor dames van een zekere leeftijd om én de pas erin te houden én je buurvrouw links, rechts, voor en achter gelijktijdig van de juiste antwoorden en/of adviezen te voorzien zonder of op je bek te gaan of het verstaanbaar, rustig en met een gedempt volume te zeggen. Gelukkig werd het weer stil, op de kwekkende eenden na.
De route gaat verder langs de vijver, maar dan wel over het pad en niet zoals de gpx wil: struin door het bos 🤨. Gpx is wel vaker ietwat van het zogenaamde padje en daarom is het soms wijsheid iets verder in- of uit te zoomen. Tja..... ik weet dat en toch steek ik weer zo'n leuk bruggetje over terwijl ik aan deze zijde moet blijven wandelen. Maar linksom-rechtsom, de twee wandelladies die mij hier passeren laat ik niet veel later voor gaan om een heuse heuvel te beklimmen, waarvan ik bij het zien ervan gelijk al weet dat mijn longen weer veel te klein zijn vandaag. Ik puf even later uit terwijl ik bewonder hoe een jonge man met grote camera, lens en toebehoren prachtige foto's maakt van de kale bomenrijen. Vriendelijk groetend scheiden onze wegen en stijg ik in rustig tempo hoger naar bekend terrein. Het antoniem van stijgen of klimmen is dalen en zo kom ik in opener gebied met heide, hulst, grove den en gaspeldoorn. Ik laat het Nationale Park Veluwezoom achter me en word welkom geheten op Landgoed Biljoen. Weer eens een heel onbekend stukje Nederland voor mij.
Via de zijingang betreed ik het landgoed. Klaterend water heet me welkom, wederom een cascade die hier het water van de Beekhuizense Beek loost in de kasteelgracht. In traag tempo wandel ik door naar de voorzijde van het kasteel. Een hek, geheel in stijl, scheidt jammer genoeg onze werelden. Wat zou ik graag eens door zo'n huis struinen, op zolder, in alle kamertjes, hoeken, kasten en kelders kijken. Helaas, ik moet 't doen met de foto's en een filmpje van De ridders van Gelre.
Net wanneer ik in de gracht naar al het zwemmend gevogelte kijk begint er vanaf boven ook water te vallen. Het was voorspelt, maar ik heb dus niet voldoende het tempo erin gehouden, maar geen nood, al wat bescherming biedt wordt erbij gehaald en doorrrr..... rondje om de Biljoense Vijver. Nou..... half rondje en dan gaat het verder richting de bewoonde wereld die Velp heet. Het laatste stukje route is al net zo indrukwekkend als dat waar ik vanochtend begon, wederom de meest fortuinlijke villa's in alle soorten, maten en leeftijden. Ik nader het spoor, de trein rijdt net voorbij, het station, mijn eindpunt en mijn Panda. Dik 15 km geeft mijn GPSOdometer aan, dik 14 km volgens de stappenteller. Welke heeft gelijk? Ik! Altijd ik 😊!
Via de zijingang betreed ik het landgoed. Klaterend water heet me welkom, wederom een cascade die hier het water van de Beekhuizense Beek loost in de kasteelgracht. In traag tempo wandel ik door naar de voorzijde van het kasteel. Een hek, geheel in stijl, scheidt jammer genoeg onze werelden. Wat zou ik graag eens door zo'n huis struinen, op zolder, in alle kamertjes, hoeken, kasten en kelders kijken. Helaas, ik moet 't doen met de foto's en een filmpje van De ridders van Gelre.
Net wanneer ik in de gracht naar al het zwemmend gevogelte kijk begint er vanaf boven ook water te vallen. Het was voorspelt, maar ik heb dus niet voldoende het tempo erin gehouden, maar geen nood, al wat bescherming biedt wordt erbij gehaald en doorrrr..... rondje om de Biljoense Vijver. Nou..... half rondje en dan gaat het verder richting de bewoonde wereld die Velp heet. Het laatste stukje route is al net zo indrukwekkend als dat waar ik vanochtend begon, wederom de meest fortuinlijke villa's in alle soorten, maten en leeftijden. Ik nader het spoor, de trein rijdt net voorbij, het station, mijn eindpunt en mijn Panda. Dik 15 km geeft mijn GPSOdometer aan, dik 14 km volgens de stappenteller. Welke heeft gelijk? Ik! Altijd ik 😊!
 |
| Kasteel Biljoen |
De natuur hier in de omgeving is prachtig. Ook nu, nu er bijna geen blad meer aan de bomen hangt en de grond brons kleurt van de eiken- en beukenbladeren. Het vleugje nevel dat 's ochtends tussen de bomen hangt, de rust die het bos hier ademt. De landgoederen statig en voornaam, prijken elegant in hun mooie tuin, park, omgeving. Ik kom terug, in een ander jaargetijde en dan wordt het weer genieten van dit stuk natuurschoon.
Terwijl ik mij door Apple weer naar huis laat leiden via een andere route dan vanochtend (weet ook niet wat ie wil) kijk ik nog eens goed om me heen. Nederland is mooi, ook met regen, ook nu het kouder en guurder wordt. Je moet het alleen leren zien. Wanneer ik Doesburg nader valt mijn oog op enkele reeën, die rechts in de verte op een stuk land, beschut tegen de bosschage aan naar het snelverkeer staan te kijken zo lijkt het. De kers op deze dag, taart.... oh nee, geen taart, BB was er niet bij.
Terwijl ik mij door Apple weer naar huis laat leiden via een andere route dan vanochtend (weet ook niet wat ie wil) kijk ik nog eens goed om me heen. Nederland is mooi, ook met regen, ook nu het kouder en guurder wordt. Je moet het alleen leren zien. Wanneer ik Doesburg nader valt mijn oog op enkele reeën, die rechts in de verte op een stuk land, beschut tegen de bosschage aan naar het snelverkeer staan te kijken zo lijkt het. De kers op deze dag, taart.... oh nee, geen taart, BB was er niet bij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je reageert, bedankt!