En blijven lachen...
ook in tweeëntwintig! En wandelen natuurlijk! Als nou niemand meer roet in de pandemie gooit, als een ieder nou eens netjes dat doet wat goed voor de mensheid is, hoop wij (Brigitte (BB) en moi) in april dit jaar te landen op het vliegveld van Porto (P) op zoek naar de juiste route naar Santiago de Compostella. Hopelijk gaat dat ons lukken, maar dat zal toch wel 🤔? Gewoon de gele pijlen volgen en het water aan BB's kant¹⁾ houden. Goed, dat is voor later dit jaar, eerst maar eens op de afgesproken plek van deze wandelochtend zien te komen en dat valt nog niet mee......... 😠. Grootvadertje Vorst heeft vannacht de ijsbloemetjes goed buiten gezet en is net iets te lang bij Panda in de buurt geweest. Met geen mogelijkheid geeft Panda mij toegang, zelfs niet aan de andere zijde, hij houdt z'n rubbers stijf op elkaar. Denk... denk... geduld... van dichtbij blaas ik mijn warme adem richting het portier en bedenk gelijk wat een idiote manoeuvre dat is 🙈. Mijn geduld en doorzettingsvermogen worden na enig gemopper beloont en Panda kan warm draaien en de ruitenkrabber kan aan de arbeit. Op naar Halle!
Vanzelfsprekend staat BB al op mij te wachten en wanneer we beide één been buiten het portier hebben geslingerd begint het gerattel gelijk over de vraag die we ons beide deze ochtend stelde: "Wat trek ik aan vandaag?" Twee tellen later, ik verruil mijn dikke fleecetrui voor mijn dunnere fleecevest ('k heb 't al heet van het ruitenkrabben 🥵), softshelljas aan en gaan! Maar natuurlijk niet voordat we een aardige local mevrouw bijgepraat hebben over onze route van vandaag, de Trage Tocht Halle van wel 11 km. Ik maak ff een leuk openingsshot voor ons filmpje wanneer de kerkklok negenen slaat, geef BB de keuze welke zijde we op gaan, ze kiest voor linksom en we slingeren de benenwagen aan, de zon en het einde bebouwde kom bord tegemoet! En zien wij zo'n bord, dan is het selfietime! En vandaag extra handig met m'n nieuwe aanwinst, een selfiestick! Je klikt de Iphone in de houder (zelfs ik kan dat met één hand), draait het knopje vast, anders blijft ie in rondjes draaien, en druk op de afstandsbediening. Nog een keer....... druk op de afstandsbediening... chips 💩!, nog een keer, 3x is scheepsrecht toch? ERUIT die Iphone en gewoon met de ouderwetse hand, SMILE! En zo is de toon weer gezet en zijn we net amper Halle uitgewandeld. Maar het zonnetje schijnt, het gezelschap is gezellig en wandelen is leuk..... dus door....🥾🥾
Het gaat over kleine boerenweggetjes, modderige karensporen, boerenerf en langs de rustige begraafplaats. En terwijl we doorstappen en plaatjes en/of videootjes schieten, heb ik een helder ogenblik! Jaha.... die selfiestick moet ik eerst via bluetooth koppelen met mijn IPhone natuurlijk. Zo is mij²⁾ vertelt door mijn lieftallig, ontzettend handig en technische wederhelft. Zelfs bij Brigitte gaat een lampje branden bij het horen van het woord bluetooth en daar weet ze blijkbaar alles van. Misschien had zij gister beter naar mijn Gerbrand kunnen luisteren 😊. Goed, selfiestick weer uit de rugzak en koppelen maar! Maar als 't aan dat ding ligt sta ik hier tot sint-juttemis nog te koppelen, want hij vertikt 't om ook maar één foto te maken, laat staan een filmpje (weer chips 💩 dus!). En zo zie je maar, gaat weer niets boven ouderwets handwerk, gewoon m'n wijsvinger op de Iphone. We lachen wandelend verder terwijl we afstevenen op ons favoriete pad, het schouwpad. En deze is echt beroerd! Hobbels, bobbels, tot de enkels in de drek en het eind is nog ver. Na deze klaagzang gaat het verder naar mijn kant, de Veengoot. Inmiddels is het kwik gestegen boven nul, maar de bladeren die de zon nog niet hebben bereikt 🤔.……. de zon die de bladeren nog niet heeft bereikt, glinsteren nog prachtig van de rijp en dat geeft weer mooie plaatjes. We betreden weer wat asfalt, lekker voor even, niet te lang en daar zorgt BB dan wel weer voor, koffiepauze! Al van verre ziet ze een bankje staan in het natuurgebied aan hare zijde. Het duurt even eer ik het bankje spot, daar mijn blik nog gefocust is op de omgeving die mij zeer bekend voor komt. Bij elke gezette stap springt ergens een stukje herinnering op in ons brein en wanneer ik roep wat op het bordje staat is ook BB overtuigd dat we hier eerder waren.
Om bij het bankje te komen ben ik weer blij mijn wandelschoenen nog niet gedoucht te hebben, dat zou zuur zijn geweest zeg, wat een drek. Het bankje staat nog wit te wezen met een laagje rijp en met een subliem uitzicht over een waterplas dat glanst door een flinterdun ijslaagje. Luie Everdina 🌞 geeft een gouden randje aan dit geheel. Terwijl BB haar zijde van het bankje met rijp op de gevoelige plaat vastlegt, doe ik hetzelfde met mijn zijde. Soms zou ik dit soort plaatjes, momenten, voor eeuwig op willen slaan, nooit meer kwijt willen raken. De mooiste zou ik wel op m'n netvlies willen dragen. Dit is er één van.
En ook het moment is er weer één om nimmer te vergeten 😁! Terwijl we aan de koffie zitten, op onze onderkoelde komo huisvuilzak, muts en/of Buff, met een lekkere appelkoek erbij (proficiat BB en man, al 19 jaar huwelijk vandaag, proost!), bespreken we het moment dat we hier eerder liepen. Ik zoek het filmpje van toen even op en weer is het lachen geblazen om toen³⁾. Mijn lachspieren hangen nog bij te komen wanneer Brigitte in enen begint te vloeken en te tieren en voor één moment alle honden naar andere werelddelen verwenst, incl. hun baasjes 😖. Oei, één dikke drol 💩 ligt aan hare zijde van het bankje..... deels onder haar rugzak..... wandelschoen..... Nou, veeg mij maar bij elkaar 😂🤣😂 Naarstig gaat ze op zoek naar de wetties en eindigt met d'r hele hebben en houwen in de waterplas voor ons.
En ook het moment is er weer één om nimmer te vergeten 😁! Terwijl we aan de koffie zitten, op onze onderkoelde komo huisvuilzak, muts en/of Buff, met een lekkere appelkoek erbij (proficiat BB en man, al 19 jaar huwelijk vandaag, proost!), bespreken we het moment dat we hier eerder liepen. Ik zoek het filmpje van toen even op en weer is het lachen geblazen om toen³⁾. Mijn lachspieren hangen nog bij te komen wanneer Brigitte in enen begint te vloeken en te tieren en voor één moment alle honden naar andere werelddelen verwenst, incl. hun baasjes 😖. Oei, één dikke drol 💩 ligt aan hare zijde van het bankje..... deels onder haar rugzak..... wandelschoen..... Nou, veeg mij maar bij elkaar 😂🤣😂 Naarstig gaat ze op zoek naar de wetties en eindigt met d'r hele hebben en houwen in de waterplas voor ons.
Wij zetten de wandeling voort en 't is duidelijk dat BB nog ietwat terneergeslagen is, want wanneer ik plots halt houdt en mijn blik naar beneden werp zonder één woord te zeggen, kijkt ze me verbaasd aan, denkt en samen zien we het kwartje vallen, 't is oranje! We groetten de hardloopmeneer met hond die ons juist op dit moment passeert en misschien wel denkt: "wat voor rare mutsen zijn dat?" Met een glimlach gaat het verder We redden nog een sleutel van "kast 3" van een gewisse dood door 'm op een rikkepoal te spiesen en betreden het volgende karrespoor, langs de volgende waterplas, hek, zandweg en door richting de luchtballon en de kerk van Halle. Zodra we ons weer bij onze bolides hebben gevoegd merkt BB nog even op dat de tijd hier in Halle een paar minuten achter loopt. Onze mobieltjes en BB's superslimme stappen- en km's-tellend horloge hebben de middag reeds bereikt, Halle wacht dat moment liever nog even af en dat geeft mij de tijd een leuk eindshotje te maken in opdracht van mijn eigen regisseuse.
Het zit er weer op, onze eerste mooie, fijne wandeltocht samen van 2022, velen zullen er volgen. Mooier kon de dag niet beginnen! En nu snel back home, Panda moet ingeleverd worden bij de volgende chauffeur en ik moet rap een filmpje en blog in- en aan elkaar breien. Want als ik BB mag geloven, zitten er al mensen op te wachten 🤔 vanaf het moment dat zij weten dat wij aan de wandel zijn. Dus...... blijven lachen hoe groot de shit ook is! Doen wij ook! Vrolijk, gezond en geweldig Nieuwjaar allemaal!
¹⁾ BB's kant is gelijk aan "jouw kant" ⬅️ oftewel links en dan is "mijn kant" ➡️ vanzelfsprekend gelijk aan rechts. Deze term heeft BB ooit zelf in het leven geroepen daar ze een hopeloos geval is met de twee simpele woorden links en rechts 🙈.
²⁾ Tja.... mij vertellen is één ding, maar onthouden...🙈 Oh ik ben soms zo'n doos, gaat m'n ene oor in en de andere zie ik 't zo weer uitvliegen. Alsof daar binnen nergens enige cel ruimte over heeft, om iets wat ik juist wel moet onthouden, op te slaan.
³⁾ Nu weet ik dat ik het verkeerde filmpje liet zien Brigitte (dit was toch een andere wandeling/route), maar ik wil een ieder die mee wil lachen met ons dit knullig gemaakte filmpje toch niet onthouden. Maar zie hier, we zijn hier echt eerder geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je reageert, bedankt!