Het smalle pad is wat begroeit met bramenstengels met doornen en daar zijn mijn lange benen niet zo blij mee. Na zo'n twee, drie passen van "haak lekker an miene bokse" vlieg ik rechtdoor met m'n neus naar de grond en mienen vingers in de bramendoornen. Verbaast van deze tuimeling kom ik omhoog en kijk om. Even denk ik dat de bramenstruik-tentakels mij pootje gehaakt hebben, maar na beter speurwerk zie ik op zo'n 10 cm hoogte prikkeldraad het pad oversteken. Fijn welkom van het waterschap Rijn en IJssel 😖. Dankzij mijn vingerloze wanten is de schade beperkt gebleven tot een bloedende pink en wat stekels her en der. Voorzichtiger vervolg ik het pad (ik ben tenslot alleen vandaag en de rest van Nederland blijft ook binnen), totdat het een ietwat normaal begaanbaar schouwpad is.
Na zo'n 600 meter kabbelend water moet ik rechts afslaan, maar ook daar heeft het waterschap een stokje voor gestoken, of beter gezegd, een slootje voor gegraven. Was daar eens een pad, nu is het water. Vervolg je weg, maar "Hoe dan"? Zit niets anders op dan terug te lopen en net als vele anderen het zelf-ingelopen-paadje links omhoog te nemen. Ik kom weer op route, Landgoed Het Lankheet, een loof- en dennenbomen bos waar ik wel één hardloopmeneer tegenkom die mij hijgend vriendelijk toeroept dat de dag zo prachtig begint hier. Gelijk heeft ie, de ochtend ontwaakt, er ligt zelfs ijs op een deel van een vennetje, de zon klimt rustig hoger aan de lucht en de geur hier...... hmmmmmmm.
Via een trappetje en een bruggetje verlaat ik dit deel bos en neem het brede zandpad. Bij de dierenbegraafplaats gaat het links het volgende zandpad in, om niet veel later via rechts richting Haaksbergseweg en asfalt te lopen. Hier laten we dan ook de watertoren links voor wat het is en steken de weg schuin over, Mallumse Es, weer zandpad. Een kleine kilometer verder, staat een heerlijk koud metalen picknicksetje op mij te wachten. Terwijl ik hier zit, tankt mijn Apple direct ook even bij en begroet ik de twee volgende mensen van deze dag. Schuin linksvoor mij zijn de sportvelden, maar alles is uitgestorven. Alleen de vogels moedigen elkaar hier aan. Het vliegt af en aan, maar tijd voor een fotootje hebben ze niet. Zo jammer.
Wanneer ik mijn weg vervolg, met rechts de "nieuwe" N18, vliegt alles wat kan vliegen zo ongeveer met me mee. Ik loop zwalkend het pad over, met mijn neus in de lucht. De koolmezen zingen, de duiven zitten te relaxen en de bonte specht klopt z'n buren wakker. Wordt ook wel tijd hoor. Mijn tijd vliegt eveneens, dus app ik BB even met de tussenstand van mijn tocht, want zij zorgt straks voor de koffie met ... 🎂 bij haar thuis (ziekenbezoekje! 🌷🌹🌼 Gewoon griep hoor, gelukkig is niet elk symptoom direct corona). Ik passeer wat leuke optrekjes in het buitengebied en vervolg de weg over het ietwat slingerend aangelegde fietspad (oorzaak drank?). Twee wandeldames komen mij tegemoet, maar nemen niet echt de moeite om de 1.5 meter-blijf-bij-Jolanda-uit-de-buurt regel te hanteren. Goed, draai ik mijn neus wel even naar links, adem in....
Het industrieterrein blijft links liggen en met een grote bocht gaat het daar omheen. Zo ook om een enkele dame die hard loopt (nou, hard?), wat jongvolk dat hard fietst en tref ik weer een hondenuitlater die vooruit sloft zonder goedemorgen. Had waarschijnlijk z'n dag niet 🐩. Zo loop ik Neede binnen, om vervolgens snel via de Kieftendijk weer achter mij te laten. Al gauw is het asfalt op en gaat het verder over in zand. Ik hoop hier ook op een bankje, maar zoals reeds eerder vermeld, ook die zijn in quarantaine en dus wordt het teatime in de berm met de benen naar beneden richting sloot. Als de kan leeg is en alles weer opgeruimd op z'n plek, gezellig bij de muts en de wanten, in de rugzak zit gaat het verder.
Niet veel later klopt mijn blaas aan en moet ik een plekje zoeken. Nou, ruimte genoeg hier, een enkel huis heel ver uit elkaar, geen mens te bekennen wanneer ik goed om me heen heb gekeken, dus kies ik een boom langs het zandpad (bos is even niet voorhanden). Wanneer ik de boom heb uitgezocht schiet er razendsnel een veldmuis het toilet uit en holt achter de boom het gras in. Deze is dus vrij! Net wanneer ik mijn beenspieren weer strek zie ik op enige ruime afstand een jongedame met hond lopen. Nee ik geneer me niet, want als ik moet dan moet ik 😊. En ach, er zijn maar twee soorten, met als enige verschil misschien het kapsel.
Nog een klein eindje via asfalt langs de Haaksbergseweg. Al snel gaat het links via een eigen weg richting de kerk van Rietmolen. Perfect timing, ik sta naast mijn panda om klokslag twaalf uur met bijna 15 kilometer op de teller. Mooie tijd om aan te schuiven over 10-15 minuten bij de lunch bij de Winkelmannetjes.
Mijn vroege dag begon met ruitenkrabben onder nul, zag ik de zon opkomen langs de Buurserbeek bij precies 0℃ en vloeide er bloed langs hetzelfde water bij dezelfde temperatuur. Mijn ochtend eindigde en mijn middag begon met de gezelligheid van het gezelschap van BB (en man en kind) en mijn eigen luie zweet. Bedankt BB! Was weer gezellig en gelukkig gaat het weer goed met je en kunnen we vrijdag weer samen kilometers maken. Zin in ❕❗❕❗
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je reageert, bedankt!