Het is weer zaterdag 😎😎! Tijd om de beentjes te strekken, lekker te beppen, goede gesprekken, cultuur snuiven, flora en fauna spotten, koffie- en theetijd en heel veel relaxen ('t is tenslotte weekend). Klokslag negen uur vertrekken we vanaf TOPpunt Beneman in Vragender onder luid slaan van de kerkklok. Brigitte bevestigt het dit maal, wil niet weer toegelachen 😀 worden. Twee andere wandeldames lopen één van de routes van het TOPpunt, dus lopen wij vandaag rechtsom (zo voorkomen wij voorlopers*). Al snel lopen we tussen het groen wat weilanden heet. Onze eerste cultuursnuiverij begint bij een leuk ogend houten hutje. De info meldt Schuilhut de Leemkoele. De voorkant is al leuk, maar daarachter wordt het nog leuker. Na wat plaatjes geschoten te hebben moeten we door, hoe leuk het hier ook is om even te zitten relaxen, maar mag niet, Brigitte beslist 😩! Doorrrr......
De Meddoseweg loopt tussen de weilanden door, boerderijen her en der, veel groen met een prachtige blauwe strakke lucht. De zon 🌞 maakt alles nog vrolijker dan we zelf al zijn. Tot hier lopen we nog gelijk op met één der routes van TOPpunt Beneman, met de rode paaltjes, maar onze wegen scheidden nu. We hebben geen idee hoe lang die route is, daarvoor moeten we later Google even raadplegen.
Wanneer we de tingeling 🚂 in zicht krijgen vliegen onze gedachten terug naar het moment dat Brigitte deze benaming bedacht. Voor haar** gelden gewoon andere woorden voor vrij simpele dingen. En zo prakkiseren we wat kilometers verder, klets ik met 't zwarte schaop (tja, iemand moet het doen toch?), kijken we even goed uit bij het oversteken van het drukke fietspad (geen trapper te zien), zeg ik de koeis 🐄🐄 ff gedag en staan we oog in oog met de Beerninksweg (hoe toepasselijk, weer familie ("aangetrouwd (hoor) wordt nooit geen eigen.").
Vanaf hier gaan we aan de overzijde de Groenlose Slinge heel lang volgen, maar niet voordat wij onze eerste water-brug-selfie gemaakt hebben. Eigenlijk is elke wandeling van ons super voorspelbaar en misschien vinden we het daarom wel zo'n leuke bezigheid 😋😊😂. Langs de komende kleine drie kilometer Slinge groeit nog meer groen, soms best hoog. Wat verder nog groen is en waartoe Brigitte zich altijd zeer aangetrokken voelt, zijn de kikkers 🐸🐸, maar hier kwakt en kwekt niet zo veel. De keren dat we even echt op zoek gaan is het uitkijken geblazen, want waar stopt het groen en begint de plons? Stiekem lachen we elkaar dan al uit voor het geval dat......😂😂
Brigitte regelt (en telt) de kilometers, de pauze en de koffie. En is er geen bankje, dan is er nog een komo. Ons koffieplekje is daar waar rechts een stuw ligt, wat bomen staan, ietwat schaduw voor onze bolletjes is en ons uitzicht weer beloond wordt. Tijd voor de inhoud van onze kleine vriend. En wat nemen wij zoal mee op onze dagtochten? Vaak lees ik deze vraag op FB, helemaal nu de horeca gesloten is. Goed, wat slepen we (ik in deze) mee: Twee thermoskannen thee, lunchpakket brood of bak salade, appeltje of ander gesneden fruit in een bakkie, zak water, vandaag stroopwafels en choco kanjers. En qua non-food: powerbank met twee oplaadsnoertjes in een etuitje (want ik krijg alles kapot!), schoap, tape en pleisters, schaartje, brillenkoordje, merino wandelsokken, zonnebril, wondzalf, plastic zakje, vochtige doekjes, theedoek (tafel moet altijd gedekt worden), plastic wegwerpponcho,
Onze cafeïne is weer aangevuld, koeken zakken naar de maagjes en wij struinen verder langs de Groenlose Slinge. Heel in de verte speuren we iets van een grijzende "ouwe" citroënachtige wagen, je weet wel, zo'n oud nostalgisch gebakje uit een leuk Frans vakantiedorp. Naarmate we naderen zien we dat we er wel flink naast zitten en het een slangen-water-oppomp-wagen 😊 is. We lachen ons zelf even goed uit 😂😂 en zien de boer rechts in het weiland druk bezig met iets...... En het wordt nog drukker, want er scheuren nog even twee taxibusjes langs de rand van het land. Wat hiervan de bedoeling is......???
Bij het betreden van het asfalt van de Oude Winterwijkseweg moet er weer cultuur gesnoven worden, dit keer over Prins Frederik Hendrik (iets met het Spaanse leger en 80 jaar).
Een stukje asfalt volgt, fietsers hoeven wandelaars hier niet te ontwijken 😕, we passeren de eendenbroederij Groot Stikken (volgens mij is Groot kleiner dan Klein zelf 😉), Brigitte spot haar grote liefde en ons pad gaat links de Zwolseweg in. Na enkele meters asfalt volg ik gedwee BB naar het schouwpad, anders zijn we straks de plooien uit onze bermuda's nog kwijt 😐. De Zwolseweg gaat verder aan de andere zijde van de Winterwijkseweg en na onze boel verhuisd te hebben naar grote boerderij met tennisbaan, mogen we weer even zand happen. Ik roep van achter (op zand lopen we vaak achter elkaar, de stevigste ondergrond zoekende) altijd de eerstvolgende weg of afslag toe naar Brigitte, zodat zij de juiste afslag kan nemen. Maar voordat we rechts gaan, mag er geluncht worden op een leuk bankje aan linkerzijde.
Vandaag is Brigitte diegene die ons van een gezonde smoothie voorziet, volgende week mijn beurt. En zo houden wij onze band gezond en in evenwicht 😎. Wij in de rust, voetjes even luchten en in de zon, want die kunnen nog wel een kleurtje gebruiken, net als mijn bovenarmen. 't Wordt net als vorig jaar na mijn Pieterpad, alles bruin behalve daar waar mijn overheerlijk, fijne, oncharmante wandelkleding mijn huidje bedekt (Hoera Akela! 😂).
Na heel wat goedemiddagjes aan onze oudere medemens en jonge scooterrijders pakken we in en lopen weer naar de tingeling (en die komt ook nog!). 't BB Böske (ze heeft gewoon een eigen bos die Brigitte) passeren we en al gauw weten we bijna zeker waar wij onze vakantie wel eens door willen brengen. Al was het alleen al voor de leuke huisjes op deze prachtige plek met dito uitzicht. Papa's lopen met kindjes bij poeltjes, mama's zitten met baby's bij badjes en opa's maaien gras en ruimen de schuurtjes in. En zo geniet een ieder van deze mooie dag op hun eigen manier. Wij gaan nog ff stappen!
Vandaag is Brigitte diegene die ons van een gezonde smoothie voorziet, volgende week mijn beurt. En zo houden wij onze band gezond en in evenwicht 😎. Wij in de rust, voetjes even luchten en in de zon, want die kunnen nog wel een kleurtje gebruiken, net als mijn bovenarmen. 't Wordt net als vorig jaar na mijn Pieterpad, alles bruin behalve daar waar mijn overheerlijk, fijne, oncharmante wandelkleding mijn huidje bedekt (Hoera Akela! 😂).
Na heel wat goedemiddagjes aan onze oudere medemens en jonge scooterrijders pakken we in en lopen weer naar de tingeling (en die komt ook nog!). 't BB Böske (ze heeft gewoon een eigen bos die Brigitte) passeren we en al gauw weten we bijna zeker waar wij onze vakantie wel eens door willen brengen. Al was het alleen al voor de leuke huisjes op deze prachtige plek met dito uitzicht. Papa's lopen met kindjes bij poeltjes, mama's zitten met baby's bij badjes en opa's maaien gras en ruimen de schuurtjes in. En zo geniet een ieder van deze mooie dag op hun eigen manier. Wij gaan nog ff stappen!
Al gauw is het gedaan met de rust en dat kwam niet (alleen) door de kleine kleuter, die onder toezicht van pa, z'n kleine motor naar het crossterrein scheurt met een gigantische rookpluim vanuit de mini uitlaat. Wij zijn bij de Engelse Schans belandt. Hier moet ook een uitkijktoren staan, ergens 😶. Weer een cultuurmomentje, eerst enkele kleine trappetjes op en daal, dat was ooit de gracht, en we kijken uit over een groot dor grasveld waar heeeel vroeger de tenten van de soldaten hebben gestaan. Goed, ik Google thuis wel even verder! Hier komt in ieder geval de herrie niet vandaan. Wanneer we enkele meters lopen, duikt de uitkijktoren ineens voor ons op 😊. Hij heeft zich ontzettend goed verstopt tussen alle bomen hier. En nu we er toch zijn, kimmen! Eénhonderdvijf treden verder zien we de herriemakers crossen op de heuveltjes van het crossterrein. Brigitte geeft aanvullende info en weet mij te vertellen dat dit terrein ook gebruikt wordt voor de Zwarte Cross (sorry Achterhoekers, niet mijn ding).
Wanneer we de nodige foto's hebben gemaakt, de diverse plaatsen, kerken, bomen en wat al niet meer hebben bewonderd, dalen we af en al gauw lopen we aan de andere zijde van deze herrie en vinden een bankje voor de theepauze. Enkele viervoeters met baasjes begroetten ons en een enkele autobestuurder geniet blijkbaar van het mulle zand (wij happen wel). Gelukkig hebben we nog thee om te spoelen. Het zandpad komt uit op asfalt, maar na de brug gaan we verder op het schouwpad langs een vrijwel droge sloot. De laatste foto's van weiland, lucht en bomen en rustig aan betreden we bewoonder gebied. Bij het loonbedrijf langs de Achterhoekse hunebedden (onze rare humor, grote berg keien), naar de waterpomp waar de waterleiding nog aangelegd moet worden blijkbaar (had zo graag even mijn handen onder de kraan gehouden) door naar de ruïne van de Sint Jakobskapel. Best grappig zo'n geval in je voortuin. Nog een bocht, Brigitte weet nu de weg zonder mij en Guru en herkend haar eerder gereden weg van deze ochtend. En zo staan we weer bij de auto en luid weer de kerkklok, inmiddels 16:00 uur.
Zo zie je, onze wandeldag is ook altijd een dag van genieten en relaxen. Haast komt niet voor in ons vocabulaire, genieten staat voorop! En genieten is lachen, ook om elkaar wanneer een ieder van ons over een klein steentje (Hoe dan? 😆) bijna op haar bek gaat. Maar onze witte voetjes hebben de eindstreep weer op hun wandelsokken gehaald dus op naar...... Vorige week, eer het weekend toen om was, appte BB mij al met een nieuwe route, gisteren was ze zelfs nog sneller 😲!! Ik ga het deze week even met mezelf overleggen en dan app ik Brigitte de start plek wel door, "Es así de simple"😍.
* voorlopers: lees wandelaars die voor ons lopen, dus achterlopers zijn ..... precies!
** tingeling is trein, mijn kant is links, jouw kant is rechts
Ter info: Wij respecteren en hanteren de regels m.b.t. het coronavirus daar waar nodig is als het vreemden/passanten betreft. Daarnaast kunnen wij prima zelf onze eigen grenzen bewaken waar nodig. Hopelijk voorkomen we hiermee dat enigen van u denkt dat wij roekeloos te wandel gaan, alles behalve dat!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je reageert, bedankt!